My love ก็นายไม่ใช่เหรอที่ขโมยหัวใจฉันไป!
7.0
เขียนโดย 
Waffle_Love
วันที่ 30 ธันวาคม พ.ศ. 2557 เวลา 15.00 น.
12 ตอน
0 วิจารณ์
13.72K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 16 มกราคม พ.ศ. 2560 12.26 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
11) เขาไม่รักยังจะรักอยู่อีกหรอ!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ::มิโกะ::
"ยูตะคุยอะไรกับเซมีหรอ?"ฉันพูดขึ้นมาหลังจากแยกออกมาจากยูตะแล้ว ซึ่งตอนนี้เหลือแค่เซมีแล้วก็ฉัน
"ก็...เรื่องทั่วไปนะ ไม่มีอะไรหรอกมิโกะ^^;;"หน้าด่าน! ฉันคิดอยู่ในใจ คิดว่าฉันไม่เห็นหรอ
"หรอจ้ะ"
"อือ"
หมับ!
ฉันควับข้อมือของเซมี แล้วพลักให้เธอไปชนกับผนังห้อง พร้อมกรีดยิ้มร้ายลึก ซึ่งมีเพียงแค่บ้างคนเท่านั้นที่จะได้เห็นมัน!
"มะ..มิโกะ ฉันเจ็บ"
"เจ็บหรอ! แล้วเธอไม่คิดว่าฉันเจ็บบ้างหรอ! ที่ต้องเห็นแฟนตัวเองจูบกับผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่ฉัน!!"ฉันตะคอกใส่หน้าเซมี
"ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ มิโกะ"
"ไม่ได้ตั้งใจหรอ! จูบกันขนาดนั้นคือไม่ได้ตั้งใจหรอหะ!"ฉันพูดพรางบีบข้อมือเธอแน่นไปด้วย
"โอ้ยย! ฉันเจ็บ ปล่อยฉันก่อนเถอะ"
"ไม่! เธออย่าได้คิดไปอ่อยผู้ชายของฉันอีกนะ!!"
"ฉันเปล่าอ่อยนะ มิโกะ!"
เพียะ!
ฉันฝ่าดมือลงไปบนหน้าของเธอ จนเป็นรอยมือแดง และเธอก็ดูช็อกไปเลย
"ฉันไม่เชื่อ เพราะเขาไม่เคยสนใจใครเลย!"
::end::
::เซมี::
"แต่เธอต้องเชื่อนะมิโกะ! ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ"ฉันตอบไป ฉันเพิ่งรู้ว่าความจริงแล้วนิสัยของเธอมันตัดกับใบหน้าสวยๆราวกับนางฟ้าของเธอจริงๆ เพราะนิสัยของเธอมันคือ แม่มด!
"เหอะ! ไม่ต้องมาแก้ตัวหรอก เพราะยังไงฉันก็ไม่เชื่ออยู่ดี!"เมื่อเธอพูดจบ ฝ่ามือของเธอก็เตรียมที่จะฝ่าดลงบนใบหน้าของฉันอีกครั้ง ซึ่งฉันทำได้แต่เพียงยอมเธอ
หมับ!
แต่ก่อนที่มือของเธอจะได้ฝ่าดลงบนหน้าของฉัน ก็มีคนมาคว้ามันไว้ซะก่อน....
"ยูตะ!"มิโกะพูดชื่อของเขาขึ้นมาด้วยความตกใจ พร้อมกับปล่อยมือที่จับฉันอยู่ออกแล้วรีบเดินออกไปจากตัวฉัน อ่าาา...เจ็บจัง เธอบีบแขนฉันจนเป็นรอยแดง เหมือนกับรอยบนใบหน้าฉัน
"หยุดบ้าได้แล้วน่า มิโกะ!"
"ยะ...ยูตะ ฉัน...ไม่ได้ตั่งใจนะ"เธอพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่หวาดกลัว
"ไม่ต้องแก้ตัวหรอก ฉันได้ยินทุกอย่างแล้ว!!"
"ยูตะ...ฉันขอโทษ ขอโทษจริงๆ ฉะ...ฉัน..."ดวงตาของเธอเริ่มมีน้ำใสๆคลอขึ้นมา
"พอเถอะ มิโกะ ฉันคิดว่าเธอเข้าใจว่าทำไมฉันถึงคบกับเธอนะ"
"ฉะ..ฉันรักยู..ตะ ฮึก..จริงๆนะ รักมากด้วย"
"แต่ฉันไม่ได้รักเธอนะมิโกะ เธอลืมไปแล้วหรอ ฉันคบกับเธอก้เพราะสงสาร?"
"ฉันน...ฮึก"
"เราขาดกันเถอะมิโกะ ก่อนที่มันจะแย่ไปกว่านี้"เขาพูดพร้อมกับเดินมาคว้าข้อมือฉัน
"ยูตะไม่เอานะ.. ฉันขอโทษจริงๆ"
"ไป เซมีเดียวฉันไปส่ง"
"ยูตะ!!"
ฉันได้ยินเพียงสียงของมิโกะ ที่เรียกชื่อของยูตะอย่างบ้าครั่ง ฉันขอโทษเธอจริงๆนะมิโกะ แต่ฉันก็ชอบยูตะเหมือนกัน!!
"ยูตะคุยอะไรกับเซมีหรอ?"ฉันพูดขึ้นมาหลังจากแยกออกมาจากยูตะแล้ว ซึ่งตอนนี้เหลือแค่เซมีแล้วก็ฉัน
"ก็...เรื่องทั่วไปนะ ไม่มีอะไรหรอกมิโกะ^^;;"หน้าด่าน! ฉันคิดอยู่ในใจ คิดว่าฉันไม่เห็นหรอ
"หรอจ้ะ"
"อือ"
หมับ!
ฉันควับข้อมือของเซมี แล้วพลักให้เธอไปชนกับผนังห้อง พร้อมกรีดยิ้มร้ายลึก ซึ่งมีเพียงแค่บ้างคนเท่านั้นที่จะได้เห็นมัน!
"มะ..มิโกะ ฉันเจ็บ"
"เจ็บหรอ! แล้วเธอไม่คิดว่าฉันเจ็บบ้างหรอ! ที่ต้องเห็นแฟนตัวเองจูบกับผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่ฉัน!!"ฉันตะคอกใส่หน้าเซมี
"ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ มิโกะ"
"ไม่ได้ตั้งใจหรอ! จูบกันขนาดนั้นคือไม่ได้ตั้งใจหรอหะ!"ฉันพูดพรางบีบข้อมือเธอแน่นไปด้วย
"โอ้ยย! ฉันเจ็บ ปล่อยฉันก่อนเถอะ"
"ไม่! เธออย่าได้คิดไปอ่อยผู้ชายของฉันอีกนะ!!"
"ฉันเปล่าอ่อยนะ มิโกะ!"
เพียะ!
ฉันฝ่าดมือลงไปบนหน้าของเธอ จนเป็นรอยมือแดง และเธอก็ดูช็อกไปเลย
"ฉันไม่เชื่อ เพราะเขาไม่เคยสนใจใครเลย!"
::end::
::เซมี::
"แต่เธอต้องเชื่อนะมิโกะ! ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ"ฉันตอบไป ฉันเพิ่งรู้ว่าความจริงแล้วนิสัยของเธอมันตัดกับใบหน้าสวยๆราวกับนางฟ้าของเธอจริงๆ เพราะนิสัยของเธอมันคือ แม่มด!
"เหอะ! ไม่ต้องมาแก้ตัวหรอก เพราะยังไงฉันก็ไม่เชื่ออยู่ดี!"เมื่อเธอพูดจบ ฝ่ามือของเธอก็เตรียมที่จะฝ่าดลงบนใบหน้าของฉันอีกครั้ง ซึ่งฉันทำได้แต่เพียงยอมเธอ
หมับ!
แต่ก่อนที่มือของเธอจะได้ฝ่าดลงบนหน้าของฉัน ก็มีคนมาคว้ามันไว้ซะก่อน....
"ยูตะ!"มิโกะพูดชื่อของเขาขึ้นมาด้วยความตกใจ พร้อมกับปล่อยมือที่จับฉันอยู่ออกแล้วรีบเดินออกไปจากตัวฉัน อ่าาา...เจ็บจัง เธอบีบแขนฉันจนเป็นรอยแดง เหมือนกับรอยบนใบหน้าฉัน
"หยุดบ้าได้แล้วน่า มิโกะ!"
"ยะ...ยูตะ ฉัน...ไม่ได้ตั่งใจนะ"เธอพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่หวาดกลัว
"ไม่ต้องแก้ตัวหรอก ฉันได้ยินทุกอย่างแล้ว!!"
"ยูตะ...ฉันขอโทษ ขอโทษจริงๆ ฉะ...ฉัน..."ดวงตาของเธอเริ่มมีน้ำใสๆคลอขึ้นมา
"พอเถอะ มิโกะ ฉันคิดว่าเธอเข้าใจว่าทำไมฉันถึงคบกับเธอนะ"
"ฉะ..ฉันรักยู..ตะ ฮึก..จริงๆนะ รักมากด้วย"
"แต่ฉันไม่ได้รักเธอนะมิโกะ เธอลืมไปแล้วหรอ ฉันคบกับเธอก้เพราะสงสาร?"
"ฉันน...ฮึก"
"เราขาดกันเถอะมิโกะ ก่อนที่มันจะแย่ไปกว่านี้"เขาพูดพร้อมกับเดินมาคว้าข้อมือฉัน
"ยูตะไม่เอานะ.. ฉันขอโทษจริงๆ"
"ไป เซมีเดียวฉันไปส่ง"
"ยูตะ!!"
ฉันได้ยินเพียงสียงของมิโกะ ที่เรียกชื่อของยูตะอย่างบ้าครั่ง ฉันขอโทษเธอจริงๆนะมิโกะ แต่ฉันก็ชอบยูตะเหมือนกัน!!
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
