รักสุดท้าย ให้นายสุดเลิฟ

     “เดี๋ยวนะพ่อโทรมา” เขาลุกออกไปคุยโทรศัพท์และไปหาคลื่น
“ว่าไง”
“พ่อโทรมาบอกว่าแม่เป็นลมหนะเลยพาแม่กลับบ้านไปก่อนแล้ว”
“เป็นลมอยู่ไหนเหรอ”
“ตรงบันไดที่สองที่ลูกหาบเขาพักหนะ”
“นี่ก็ใกล้ๆเอง”
“แม่บอกว่าไม่ไหวๆพ่อกับพี่นัดเลยอุ้มไปข้างล่างแล้ว”
“ทั้งๆที่อีกไม่กี่เมตรก็ถึงแล้วนะ”
“ก็พวกเขาไม่รู้ไง”
“ไม่เป็นไรหรอก พยานเราเยอะจะตายดูสิ” ฉันชี้ไปทางนักท่องเที่ยวที่เดินมาเป็นกลุ่มใหญ่ท่าทางจะเหนื่อยน่าดู
“นั่นสินะ งั้นมานี่” เขากึ่งดึงกึ่งลากฉันออกมาจากร้านอาหารและมุ่งตรงไปยังหน้าป้ายใหญ่ที่เขียนว่าซำแฮกซึ่งนักท่องเที่ยวถ่ายรูปกันอยู่เต็มเลย  เขาพาฉันไปยืนท่ามกลางคนมากมายแถมยังไปบังหน้ากล้องเขาอีก แล้วเขาก็นั่งลงคุกเข่า
“ขอมือหน่อย” ฉันค่อยๆยื่นมือซ้ายออกไปให้เขาและตอนนี้สายตาหลายๆคู่จับจ้องมาที่เราสองคน แท็คค่อยๆบรรจงสวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายและจูบที่หลังมือของฉัน ทันใดนั้นก็มีเสียงปรบมือดังสนั่นลั่นภูเขาเลย
“อุ๊ย แท็คบ้า” เขาดึงฉันเข้าไปกอดโดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัว
“แท็ครักนิ้งนะ” เขากระซิบที่ข้างหูฉันและขณะที่ฉันกำลังจะกระซิบตอบ
“นิ้งก็รัก อุ๊บ X0X” ริมฝีปากสีชมพูบางๆก็ประทับลงที่ริมฝีปากของฉันอย่างอ่อนโยนทันทีความรู้สึกเมื่อครั้งนั้นมันหวนกลับมาแล้วหัวใจที่เต้นผิดจังหวะเป็นกลองรัวขาอ่อนลงทันใดจนต้องเกาะเขาไว้แน่น คนจูบหลับตาพริ้มแต่คนโดนจูบอย่างฉันนี่สิตกใจทำตาเป็นไข่ห่าน นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราจูบกันแต่เป็นครั้งแรกในรอบแปดปีเลยหละ
                ขอบคุณทุกๆสิ่งทุกๆอย่างที่ทำให้เราได้พบกันและทำได้เราได้มาพบกันอีกครั้ง หากในวันนี้เขายังไม่กลับมาฉันยังจะรอเขาอยู่ไหมหรือว่าเขาอาจจะแต่งงานไปแล้วหรือเปล่าคำตอบของฉันคือ ฉันยังจะรอเรื่อยไปรอจนกว่าเธอจะกลับมาเพราะฉันรักใครไม่ได้อีกแล้ว ฉันคนยึดมั่นในความรักที่ไม่มีการผูกมัดใดๆการรอคอยที่รอด้วยใจจริงถึงแม้จะมีใครหลายคนผ่านเข้ามาแต่คนเหล่านั้นก็ผ่านออกไป
ความรักครั้งสุดท้ายของฉันขอมอบให้นายสุดที่รักคนนี้ไปหมดเลย...
The End