รักสุดท้าย ให้นายสุดเลิฟ

     “เดี๋ยวนะพ่อโทรมา” เขาลุกออกไปคุยโทรศัพท์และไปหาคลื่น

“ว่าไง”

“พ่อโทรมาบอกว่าแม่เป็นลมหนะเลยพาแม่กลับบ้านไปก่อนแล้ว”

“เป็นลมอยู่ไหนเหรอ”

“ตรงบันไดที่สองที่ลูกหาบเขาพักหนะ”

“นี่ก็ใกล้ๆเอง”

“แม่บอกว่าไม่ไหวๆพ่อกับพี่นัดเลยอุ้มไปข้างล่างแล้ว”

“ทั้งๆที่อีกไม่กี่เมตรก็ถึงแล้วนะ”

“ก็พวกเขาไม่รู้ไง”

“ไม่เป็นไรหรอก พยานเราเยอะจะตายดูสิ” ฉันชี้ไปทางนักท่องเที่ยวที่เดินมาเป็นกลุ่มใหญ่ท่าทางจะเหนื่อยน่าดู

“นั่นสินะ งั้นมานี่” เขากึ่งดึงกึ่งลากฉันออกมาจากร้านอาหารและมุ่งตรงไปยังหน้าป้ายใหญ่ที่เขียนว่าซำแฮกซึ่งนักท่องเที่ยวถ่ายรูปกันอยู่เต็มเลย  เขาพาฉันไปยืนท่ามกลางคนมากมายแถมยังไปบังหน้ากล้องเขาอีก แล้วเขาก็นั่งลงคุกเข่า

“ขอมือหน่อย” ฉันค่อยๆยื่นมือซ้ายออกไปให้เขาและตอนนี้สายตาหลายๆคู่จับจ้องมาที่เราสองคน แท็คค่อยๆบรรจงสวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายและจูบที่หลังมือของฉัน ทันใดนั้นก็มีเสียงปรบมือดังสนั่นลั่นภูเขาเลย

“อุ๊ย แท็คบ้า” เขาดึงฉันเข้าไปกอดโดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัว

“แท็ครักนิ้งนะ” เขากระซิบที่ข้างหูฉันและขณะที่ฉันกำลังจะกระซิบตอบ

“นิ้งก็รัก อุ๊บ X0X” ริมฝีปากสีชมพูบางๆก็ประทับลงที่ริมฝีปากของฉันอย่างอ่อนโยนทันทีความรู้สึกเมื่อครั้งนั้นมันหวนกลับมาแล้วหัวใจที่เต้นผิดจังหวะเป็นกลองรัวขาอ่อนลงทันใดจนต้องเกาะเขาไว้แน่น คนจูบหลับตาพริ้มแต่คนโดนจูบอย่างฉันนี่สิตกใจทำตาเป็นไข่ห่าน นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราจูบกันแต่เป็นครั้งแรกในรอบแปดปีเลยหละ

                ขอบคุณทุกๆสิ่งทุกๆอย่างที่ทำให้เราได้พบกันและทำได้เราได้มาพบกันอีกครั้ง หากในวันนี้เขายังไม่กลับมาฉันยังจะรอเขาอยู่ไหมหรือว่าเขาอาจจะแต่งงานไปแล้วหรือเปล่าคำตอบของฉันคือ ฉันยังจะรอเรื่อยไปรอจนกว่าเธอจะกลับมาเพราะฉันรักใครไม่ได้อีกแล้ว ฉันคนยึดมั่นในความรักที่ไม่มีการผูกมัดใดๆการรอคอยที่รอด้วยใจจริงถึงแม้จะมีใครหลายคนผ่านเข้ามาแต่คนเหล่านั้นก็ผ่านออกไป

ความรักครั้งสุดท้ายของฉันขอมอบให้นายสุดที่รักคนนี้ไปหมดเลย...

The End