snow marry แต่งงานกันเถอะที่รัก

     หลังจากที่ฉันชื่นชมในความงดงามอย่างเป็นธรรมชาติและความเป็นมิตรไมตรีที่ดีต่อกันได้ไม่นาน พวกเเราก็เจอเหล่าเด็กสาวที่อายุราวฉันหรือห่างกันเพียงไม่กี่ปีมายืนเกาะกลุ่มประมาณ15-20คนซึ่งหนึ่งในนั่นคือนาตาชาด้วย-_-++นั่นเอง
 
  “เอ่อ... น้าคลอเรีย...เน็ทมีอะไรจะถามหน่อยน่ะ” ฉันยื่นหน้าไปข้างหน้าแล้วเกาะเบาะข้างคนขับแล้วกระซิบข้างๆหูของน้าคลอเรีย เพื่อที่ว่าจะไม่ต้องโดนหัวเราะเยาะมากจนเกินไปโดยเฉพาะยัยไวโอลีนที่ตอนนี่นั่งเล่นไอจี เฟซบุ๊ค ทวิตเตอร์อย่างเอาเป็นทำตาย ดูสิคิ้วที่สวยได้รูปถูกขมวดจนตอนนี่นับปมได้เลยนะเนี่ย ดวงตาเพ่งเล็งไปที่สมาร์ทโฟนจนสะท้อนออมมาเป็นแสงที่ฟ้าเมื่อมองเข้าไปในดวงตาคู่สวยคู่นั้น
 
   อ๊ะ! ทุกคนสงสัยว่าคลอเรียคือใคร คือแม่บ้านของเจ๊ฉัน เอ๊ะ จะว่าเป็นแม่บ้านก็ไม่ถูกทั้งหมดหรอก น้าคลอเรียเปรียบเสมือนแม่นมของเจ๊นาตาชาเลยล่ะ  คลอเรียเป็นสาวโสดอายุ30ปี แต่หน้าตาดูเด็กกว่าอายุ ผมดำสนิท ดวงตาเรียวรี คิ้วเรียวสวย ปากได้รูปสีชมพูที่เคลือบด้วยลิปสติก บอกได้เลยว่าตอนที่ฉันเจอครั้งแรก นึกว่าเพื่อนเจ๊ด้วยซ้ำ
 
  “มีอะไรล่ะ รอฟังอยู่นะ” น้าหันมาดุฉันที่ฉันถามคำถามล่าช้าไป ก็แน่ล่ะสิก็ฉันมัวพินิจพิจาณนาเพื่อนสาวสุดสวยของฉันอยู่นี่นา
 
  “นาตาชาหายไปไหนอ่ะ ทำไมไปนานจัง บอกว่าจำไปเข้าห้องน้ำไม่ใช่หรอ แต่ที่หนูเห็น...นางไปรวมพลกับเหล่าหญิงสาวเสียงเป็นพิษไม่ใช่หรอ”  ที่มาของหญิงสาวเสียงเป็นพิษมาจากที่พวกหล่อนๆทั้งหลายกรี๊ดกร๊าดไม่อายชาวบ้านแถวนี่นั้นเอง ขนาดฉันอยู่ห่างจากพวกนางนะ ยังคงได้ยินเสียงพวกนางอยู่เล๊ย
 
 “จริงหรอ...ไหนเดี๋ยวนี่นาตาชาหัดเป็นเด็กชอบโกหกหรอเนี่ยไม่ไหวเล... ค..คา...คาร์ลัสสสส” จู่ๆคุณน้าคลอเรียที่ปกติจะร่าเริงเหมือนมนุษย์ทั่วไปก็ตะโกนขึ้น ทำเอาแก้วหูของฉันสะเทือนมากกว่าปกติเพราะระดับเดซิเบลที่สูงปรี๊ดดดของคุณน้าคลอเรีย กรอกเข้าที่หูของฉันอย่างจัง ทำเอาหูอื้อไปหลายสิบนาที มึนเลยละค่ะ
 
  “คุณน้าเป็นอะไรเนี่ย ดารามารึไงคะเนี่ย ถึงได้กรี๊ดซะเหมือนฉลามจะงับเมืองอย่างงั้นแหละ” พอฉันได้สติและหายจากอาการหูอื้อไปชั่วขณะ ด้วยฤทธิ์เสียงของคุณน้า!! 
 
  “หนูไม่รู้จักคาร์ลัสรึไงจ้ะ” คุณน้า...กำลังเหมือนดูถูกลินเน็ทคนนี่เลย ไม่ชอบเลยอ่ะคำถามแบบนี่ แต่ก็นะ มันคนละประเทศกันนิใครจะไปรู้ล่ะ!!!
 
  “แล้วเค้าเป็นใครอ่ะ” ฉันถามยังไม่จบประโยคคุณน้าก็ฉุดฉันออกมาจากรถทันที ฉันก็หยิบเสื้อโค้ชออกมาไม่ทันด้วย ข้างนอกรถอากาศดีอย่างหาที่ไหนไม่ได้จริงๆแต่ถึงอย่างนั่น...
 
  “คุณน้า!!อย่างวิ่งไวนักสิ หนูหนาวนะ หนาวมากด้วย...ทำไมน้าถึงรีบออกมาไม่บอกให้หนูเตรียมตัวก่อนเนี่ย”
 
  “เร็วๆเถอะ มาออสเตเรียทั้งที เอารายเซ็นจากดาราออสเตเรียมาให้ได้นะ” ไม่ฟังกันเลยย เฮ้อ...เจอดาราที่ไรน้านี่ชอบให้ฉันไปเบียดเสียดกับเหล่าแฟนคลับโหดเหล่านั้นเสมอๆ แต่ก็คงไม่พ้นเงื่อนไขเดิมๆคือ ไม่ได้ลายเซนไม่ต้องกลับ ซึ่งฉันก็เคยทำแล้วล่ะแบบนั้น คุณน้าก็ทำจริงซะนี่ โหดชะมัด ม๊า!! สู้ตาย(ขอให้ลอดตายกับมาเถอะ)ลินเน็ท
 
    ในขณะที่ฉันกำลังฝ่าวงล้อมจากเหล่าแฟนคลับเพื่อเข้าไปขอลายเซ็นของใครก้ไม่รู้แต่กลับโดนเหล่าแฟนคลับสุดโหดกระแทกร่างกระเด็นออกมาจนก้นจ้ำเบ้า
  “เอ่อ...ฉันขอโทษ/ขอโทษค่ะ”คนที่กระแทกร่างฉันหันมาขอโทษ แต่ก็นะ
     จุกนะเนี่ย ฉันว่าฉันพยายามลุกแล้วนะ แต่มันไม่ขึ้นอ่ะ หรือว่าฉันอ้วนขึ้นโอ้ว ม่าย จะร้องไห้
แล้วจู่ๆก็มีมือคู่นึงมาฉุดร่างฉันขึ้นมาจากพื้น แล้วกระซิบอะไรไม่รู้(ไม่สนใจ) ขอแค่เค้าเซ็นให้ฉันเป็นพอ