snow marry แต่งงานกันเถอะที่รัก

  "กรี๊ดดดด!!!! เมื่อกี้คาร์ลัสให้ลายเซ็นแก คุยกับแก แต่แกเมินเค้าเนี้ยนะ ทำไมแกถึงเป็นคนอย่างนี้เนี่ย รู้มั้ยว่าฉันอิจฉาแกมากแค่ไหน" นาตาชาพูดหลังจากที่ออกไปร่วมรบศึกชิงล่า(ฆ่าฟัน)ตามหาลายเซ็นดาราและไล่ตามฉันมาที่รถ

 แม่นี่ก็เวอร์เกิน ผู้ชายคนนั้นก็แค่(?) หน้าตาดี หล่อรวย สปอร์ตกทม.(?) ก็แค่นั้นเอง(?)นี่

  "เน็ท" ไวโอลีนกระซิบเรียกฉันหลังจากที่ขึ้นรถมาได้ไม่นาน

  "มีอะไรหรอไวโอลีน แล้วทำไมต้องกระซิบด้วยเนี่ย" ฉันกระซิบตอบ(ไหลตามซะงั้น) ยัยนี้ก็แปลกทำท่าทำทางยังกับจะบอกความลับซะอย่างนั้นแหละ เอ๊ะ! หรือว่าจะเป็นความลับ

  "แก..ผู้ชายที่ชื่อ...คาร์ลัส คือแบบ ยังไงดีอ่ะ"ฉันมองเพื่อนตัวเองที่ตอนนี้กำลังจะบิดเป็นน็อตเกียวละเอียดจนตัวแทบขาดละ โถ่ เพื่อน บิดซะ

แล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วยเนี่ย หรือว่า...

  "แก คือว่า ฉันชอบเค้า!!!!อ่าา จะจีบเว้ย!!" อ่าว แล้วที่เมื้อกี้กระซิบไปเพื่ออะไรในเมื่อแกตะโกนออกมาซะลั้นทุ้งซะ นกกาบินหนีไปอลาสก้าแล้วเนี่ย น้าคลอเรียก็คงตกใจมากล่ะสิ ทันควับมาแทบจะทันทีเลย 

  "ห๊ะ! จริงดิ เค้าเป็นดารา แล้วจะจีบเค้ายังไง" นี่ไม่ใช่เสียงฉันนะ แต่เป็นเสียงของนาตาชา(มาได้ไง)

  "พี่นาตาชา ช่วยน้องไวโอลีนหน่อย...นะคะ" แหมที่แบบนี้มาเรียกพี่เชียวนะ ไวโอลีนพูดด้วยน้ำเสียงน่ารักสุดๆ แต่ไม่ได้รับคำตอบจากเจ๊นาตาชาเพียง หึ! สั้นๆในลำคอ แล้วทุกอย่างก็ดำเนินไปด้วยความเงียบ

   หลังจากที่ฉันไปปราบจลาจลพลพรรคนางพวกติ่งดารากันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว และก็เสร็จกิจกรรมต่อมาก่อนที่จะโกทูโฮมกันก็คือ ช็อปปิ้ง (แอบกรี๊ด) ตอนนี้ก็ถึงบ้านละล่ะ แต่น่าแปลกนะเพราะตลอดทางกลับบ้านฉันสังเกตเห็นรถแล็มโบกินี่สีดำขับตามมาตลอดเลย  แต่ตอนนี่ทำไมของมันเยอะอย่างนี้เนี้ยยย หนักด้วยจำได้ว่าซื้อมาแค่เสื้อผ้านะเนี่ย เริ่มอยากรู้ละว่าฉันใช้เงินหมดไปเท่าไหร่กับของพวกนี่

"นี่ยัยเน็ท เมื่อไหร่แกจะยกของเข้ามาในบ้... กรี๊ด!!!"