friend or love เพื่อนหรือคนรักกันที่ฉันคิดกับเขา

"ซาสึเกะนายขี้โกงนี่นา"
"ป่าว..."
GAME OVER
"เป็นไงคุณที่โหล่สรุปแล้วนายก็แพ้ฉันอยู่ดี"
"ครั้งหน้าฉันไม่แพ้นายแน่...นายจะออกไปไหนงั้นเหรอ"
"ซื้อกาแฟมากินหน่อย จะไปด้วยมั้ยล่ะ"
"เอาสิ"วันนี้ผมมาเล่นเกมส์บ้านเพื่อนสนิทของผมเราเล่นกันมาได้เกือบชั่วโมงแล้วสุดท้ายผมก็แพ้เขาเหมือนเดิมไม่มีวันที่ผมจะชนะเขาได้ซักครั้ง จะเรื่องเรียน หรือเรื่องอะไรก็ตามผมก็แพ้เขาไปซะหมดถ้าจะให้ผมพูดตามความรู้สึกของซากุระจังที่บอกผม ผมสนิทกับเขาจนเหมือนเป็นพี่น้องกัน แต่ผมก็ไม่เคยคิดอย่างนั้นซักครั้งหรือซักนิดเลยตัวซาสึเกะก็คงรู้แก่ใจเขาไม่ค่อยเป็นคนไม่พูดไม่จาซักเท่าไหร่....ร้อยใจของหญิงหลายคนก็หน้าตาเขาออกจะหล่อนี่...ถ้าจะให้สาวๆหยุดรักผมก็ไม่ว่าหรอกนะก็หน้าตาออกจะหล่อเหมือนคนพี่นี่นาถึงจะมีริ้วรอยแต่ก็ยังหล่อ เฮ้อ....ผมล่ะอยากจะหล่อมั้งจังเลยผมยังจำได้เมื่อสิบปีก่อนผมเข้าใจผิด คิดว่าผู้หญิงเป็นผู้ชายแหงล่ะก็เครื่องสำอางค์ออกจะเหมือนผู้ชายมากนี่นา และก็ ผมก็เคยคิดนะว่าซาสึเกะเหมือนผู้หญิงเพราะเครื่องสำอางค์เหมือนกันตอนนั้นผมกลัวเขากับผู้หญิงคนนั้นเอามากจนผมพูดอะไรไม่ออกแต่เรื่องมันก็ผ่านมาสิบปีผมก็ไม่ได้เก็บมาคิดอีกเลย
ร้านกาแฟ
"นารุโกะ ขอร้องล่ะอย่าแกล้งกันสิ"
"ไม่เอาน่า เธอแกล้งฉันได้ ฉันก็แกล้งเธอได้"
"พวกเธอสองคนนี่น่ารำคาญชะมัดเลย"
"อ๋อเหรอ? ฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย"นารุโกะทำหน้าเรียบเฉยอย่างกับว่าไม่ได้ฟังในสิ่งที่เพื่อนหนุ่มของเขาพูด เขาได้แต่นั่งหน้าบึ้งกับการได้ยินเสียงผู้หญิงคุยกันเพราะตอนนี้เขาเริ่มรำคาญ
กริ๊ง กริ๊ง
"รับอะไรดีค่ะคุณซาสึเกะ"
"ขอเหมือนเดิม"
"งั้นรอก่อนนะค่ะ"
"ซาสึเกะ ฉันไม่คิดเลยนะว่านายจะมีแนวนี้กับเขาด้วย"
"อะไร?คนเราเขาก็เปลี่ยนแปลกันได้นะไม่ใช้เปลี่ยนไม่ได้"
"โถ่ นารุโกะ หยุดน่า เธอก็รู้นี่ว่าฉันกลัว ไม่เอา"
"55ฮินาตะนี่ของปลอมต่างหากล่ะ"
"นารุโกะบ้าที่สุดเลย!!!!"เสียงของสาวน้อยทั้งสองพูดเสียงดังที่อยู่ข้างหลังโต๊ะของผมซึ่งผมก็อยากจะรู้จริงๆว่าดังอะไรกันนักหนาถึงกับทำให้เพื่อนผมต้องชะเง้อไปมองคนข้างหลัง
"พวกเธอนี่มันที่สาธารณะนะ ไม่ใช่ที่บ้านจะได้เสียง.....นารุโกะ!!!!"
"ซาสึเกะ"ฮะ?ใครคือนารุโกะแล้วทำไมถึงรู้จักเพื่อนผมได้ล่ะ หรือว่าคนรู้จักกัน
"นี่เธอกลับมาแล้วงั้นเหรอ"
"ไม่งั้นฉันคงไม่มานั่งอยู่ตรงนี้หรอกน่า แหม....มีแฟนน่าตาหวานซะด้วยนี่นายน่ะ"
"เขาไม่ใช่แฟนฉัน....นี่เพื่อนฉันต่างหาก"
"อ้าว แล้วใครจะไปรู้ล่ะว่านี่เพื่อนนายอีกอย่างฉันแค่ล้อเล่นเองนายคงไม่คิดมากหรอกนะ"
"เหอะ"เมื่อกี้ผู้หญิงคนนั้นพูดว่าหน้าตาหวานงั้นเหรอแต่มันก็จริงอย่างที่ผู้หญิงคนนั้นพูดผมหน้าตาหวานเหมือนผู้หญิงทุกคนมักคิดตลอดว่าผมเป็นผู้หญิงตลอดแต่หลังจากที่ผมบอกไปว่าผมเป็นผู้ชาย ทุกคนในห้องก็เงิบกันไปได้ซักพัก
"ซาสึเกะ...นั้นใครงั้นเหรอ"
"เพื่อนฉันเอง นายคงจำไม่ได้หรอก ลองนึกดูดีๆสิ ถ้านายเห็นหน้าแล้วนายอาจจะนึกออกก็ได้"
ฮะ?เจ้าซาสึเกะหมายความว่าไงกันนะ ไม่เข้าใจเขาก็ตรงนี้แหละ ขอดูให้ชัดๆแล้วกันว่าเป็น......เด็กผู้หญิงคนนั้นเองเหรอเนี่ย ป เปลี่ยนไปตั้งเยอะเลย แถมยังสวยอีก เห็นแล้วอยากได้เป็นแฟนชะมัดถ้าจะให้เปรียบเทียบผมว่าผู้หญิงคนนี้สวยกว่าซากุระจังด้วยซ้ำไป
"นายเองเหรอ..."เด็กหนุ่มหน้าหวานคนนั้นคือหมอนี่....ไอ้แสงงี่เง่าคนนั้นน่ะเหรอเปลี่ยนไปเยอะจนฉันคิดว่าเกือบคิดว่าเป็นผู้หญิงแล้วด้วยซ้ำ
"เธอคือเด็กผู้หญิงคนนั้น?"
"ถ้าใช้แล้วจะทำไม อีกอย่าง ฉันชื่อนารุโกะ และไม่ใช้เด็กอีกแล้ว"โอเคผมพูดผิดตรงที่ผมเรียกก็ผมไม่รู้จะเรียกเธอ เอ่ย....นารุโกะจังว่าไงดีนี่นา
"งั้นเหรอ ฉันนารุโตะ เพื่อนสนิทของซาสึเกะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ นารุโกะ"
"เช่นกัน"ดูใจเย็นกว่าซาสึเกะตั้งเยอะ ถ้าจะให้ผมเทียบนิสัยคงต่างจากซาสึเกะเอามากๆถึงจะเป็นแค่เพื่อนก็ตามน่ะนะ....แต่ว่าคงจะเป็นคนพูดน้อยไปหน่อยล่ะมั้ง ใช่เหรอ ไม่น่าใช่ล่ะมั้ง
"แหม ฮินาตะไม่เคยชวนฉันเลยนะ"
"โทษที ซากุระ ฉันตื่นเต้นไปหน่อยที่ได้เจอเพื่อนเก่า นี่นารุโกะเพื่อนสมัย ม. ปลายฉันเอง"นี่น่ะเหรอเพื่อนสมัยวัยเรียนของฮินาตะ สวยเอาการเลยนี่นา 
"ไง ฉัน ฮารุโนะ ซากุระ ยินดีที่ได้รู้จักนะ"
"เช่นกัน"พูดน้อยจังเลยนะ คนสวยเขาพูดน้อยกันงั้นเหรอ ไม่เคยเห็นซักครั้ง ถ้าลองคุยๆกันไปอาจจะสนิทกันก็ได้นี่นา นี่ล่ะ สาวในฝันของฉันล่ะ(?) ไม่น่าใช่นะ ถ้าจะให้พูดถึงหนุ่มในฝันของฉันน่ะเหรอคงเป็นหนุ่มหน้าหวานคนนั้น
"นารุโกะ ฉันถามอะไรเธอหน่อยสิ/ซาสึเกะ ฉันถามอะไรนายหน่อยสิ"
"อะไร?/อะไรงั้นเหรอ ซากุระ?"
"หนุ่มในฝันของเธอเป็นคนยังไงอย่างงั้นเหรอ/สาวในฝันของนายเป็นคนยังไงเหรอ
อะแฮ่ก อะแฮ่ก อะแฮ่ก/อะแฮ่ก อะแฮ่ก อะแฮ่ก 
"นี่เธอถามบ้าอะไรของเธอเนี่ย ซากุระ /นี่นายถามบ้าอะไรของนายเนี่ย นารุโตะ"นารุโกะกับซาสึเกะหันไปมองหน้ากันแล้วจ้องหนากันได้สักพักแล้วค่อยๆหันกลับไป
"นี่ขนาดเราพึ่งรู้จักกันไม่ถึงเดือน เธอก็ถามแบบนี้แล้วงั้นเหรอ"
"ก็ ฮินาตะน่ะเล่าเรื่องเธอให้ฉันฟังนี่นา รวมไปถึงนิสัย"
"ไม่ว่ากันนะนารุโกะ"
"ฉันจะว่าเธอทำไม ฮินาตะ ก็เธอเป็นเพื่อนฉันนี่"นั้นสินะนารุโกะเป็นคนใจเย็นจะตายไปนี่นาแถมยัง...ใจเยผ้นกว่าเมื่อก่อนด้วยซ้ำไปนี่ถ้าเป็นผู้ชายฉันจะทำไงดีล่ะ?...บอกรักงั้นเหรอ....ไม่หรอกมั้ง...
"ถ้าเป็นไปได้คำตอบน่ะ ฉันจะบอกก็ต่อเมื่อฉันรู้จักเธอดีกว่านี้ได้มั้ย?"
"อื่อ...แล้วเธอไปเก็บกระเป๋ามาแล้วงั้นเหรอ"
"ฉันให้พี่ชายตัวแสบของฉันไปเก็บให้น่ะ"
"เพนน่ะเหรอ?หมอนั้นสบายดีมั้ย?"ชิกะมารุพูดแทรก
"อ่า...เขาสบายดีไม่เปลี่ยนไปซักนิดเลย...ถ้าจะให้เปรียบเทียบเรื่องความสูงล่ะก็เขาสูงกว่านายได้ล่ะมั้ง"
"แล้วใครถาม"
"ฉันอยากพูด"นารุโกะยิ้มกวนประสาทใส่ชิกะมารุ ชิกะมารุที่เห็รรอยยิ้มนั้นแล้วรู้สึกรำคาญขึ้นมาทันทีแล้วหันไปมองที่อื่น 
"ฉันว่าฉันกลับบ้านดีกว่า ไปก่อนนะ ทุกคน รวมไปถึงพวกเธอสองคนด้วยนะ นารุโตะ ซากุระ ถ้ามีโอกาสจริงๆเราคงได้เจอกันอีกครั้งแน่"
"อ่า ฉันหวังอย่างนั้นเหมือนกัน"
"เช่นกัน นารุโกะจัง" นารุโกะจังเนี่ยเวลายิ้มแล้วน่ารักมากเลย....ขนาดผมพึ่งรู้จักได้แค่วันเดียวแท้ๆแต่ต้องมา...แอบชอบ? คงไม่ใช่หรอกมั้ง ในใจของผมน่ะมีแค่สาวน้อยน่ารักผมสีชมพูตัดสั้นถึงหน้าผากจะโหน่งแต่ก็ไม่หยุดความน่ารักของเธอไปได้ ถ้าเป็นไปได้ผมจะบอกเธอซักวันว่าผมรู้สึกยังไงกับเธอ....
บ้านอุจิซากิ
อ๊ากกกกกกเหนื่อยชะมัดเลยเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนถึงจะฝุ่นขึ้นแต่ก็....ยังเหมือนเดิม....พรุ่งนี้ก็วันเกิดพี่เพนแล้วนี่จะให้อะไรเขาดีล่ะ....ถึงเขาจะไม่ใช่พี่ชายของฉันแท้ๆแต่เขาก็ดูแลฉันมาตั้งแต่เด็กแล้วจนป่านนี้
"พี่เพน"
"อะไร"
"คือ...พี่อึดอัดรึป่าวที่มาอยู่บ้านหนู"
"ไม่"ถ้าถามพี่เขาตรงๆก็ไม่เซอร์ไพร์กันพอดีน่ะสิ จริงด้วยพี่โคนัน พี่โคนันต้องรู้แน่
"แล้วนั้นจะออกไปไหนอีกล่ะ"
"ไปทำธุระเดี๋ยวหนูมา แปปเดียว"
ปัง จะรีบไปถึงไหนกันนะกลับมาจากบ้านได้แค่ไม่ถึงสิบนาทีก็ออกไปอีก เฮ้อ....
"พี่โคนัน....อยู่รึป่าวค่ะ"
"มีอะไรเหรอจ๊ะ นารุโกะ"
"หนูมีเรื่องจะคุยกับพี่หน่อยน่ะค่ะ"
"วามาสิจ๊ะ"
................
"งั้นเหรอค่ะ ขอบคุณมากนะค่ะพี่โคนัน"
"พี่ก็กะว่าจะไปซื้อให้เขาเหมือนกันนะ ไปด้วยกันมั้ย"
"ขอบคุณค่ะพี่โคนัน"
บ้านอุจิวะ
"ซาสึเกะทำไมนายชนะตลอดเลยนะ"
"จะไปรู้มั้ย"
GAME OVER 
เฮ้อ....ผมอยากหาทางชนะเจ้าซาสึเกะจริงๆเลย แต่ทำไงได้ล่ะ ฉันชักเบื่อแล้วสิเล่นเกมส์เดิมๆบ่อยๆไปก็น่าเบื่อ
"คำตอบล่ะ"
"คำตอบอะไรของนาย?"
"เรื่องที่ฉันถามนายในร้านกาแฟไง"
"ไม่...ไม่บอกถ้าบอกแล้วจะได้อะไรขึ้นมา...จริงมั้ย"
"นั้นสินะ"
                                    ................................................