friend or love เพื่อนหรือคนรักกันที่ฉันคิดกับเขา

นับตั้งแต่วันนั้นฉันก็ไม่ได้เจอเพื่อนสาวของฉันอีกเลยมันเป็นเวลาถึงสิบปีแล้วที่เราไม่ได้เจอกันแต่ฉันได้บอกกับเธอไปว่า โชคดี เพียงเท่านั้น แม้แต่เมลล์เราก็ไม่ค่อยได้คุยกันมากเท่าไหร่ ฉันได้แค่เพียงหวังว่าเราจะได้เจอกันอีกครั้ง ฉันทำได้แค่เพียงรอวันนั้นซึ่งไม่รู้เหมือนกันว่าจะเกิดขึ้นตอนไหนกับเหตุการณ์ที่ฉันคิดขึ้นในหัวของฉัน  

"ว้าว!!! ไม่ได้มาตั้งสิบปีเปลี่ยนไปเยอะเหมือนกันนะเนี่ย ฮิๆ"เสียงของสาวน้อยเสียงหวานอยู่ที่สนามบินงใส่ชุดเสื้อคลุมพร้อมรองเท้าที่ตัวเองชอบใส่ ยืนเอามือบังแสงแดดที่กำลังส่องใบหน้าตนค่อยๆเอาขึ้นมาปิด พร้อมกับยิ้มน้อยยอ้มใหญ่เมื่อได้เห็นบ้านเกิดตัวเองที่เปลี่ยนแปลงไปมากๆ เด็กสาวค่อยๆก้าวเท้าเดินออกไปข้างหน้า ก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วส่งบางอย่างพร้อมกับค่อยๆเก็บโทรศัพท์ตัวเอง ปากทีด้วยเหล็กบางๆโค้งเป็นวงกลมค่อยๆยิ้มอีกครั้งก่อนจะก้าวเดินไปข้างหน้าต่อจนไปชนกับใครบางคน

"โอ๊ย....นี่เธอเดินดูทางไม่เป็นรึไง"

"ฉันขอโทษนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจซะหน่อยนี่นา"

"..."เด็กสาวค่อยๆก้าวขาไปข้างหน้าโดยไม่แลไปหาคนที่เดินชนอีกครั้ง

.......

บ้านฮิวงะ 

"เมลล์งั้นเหรอ จาก..."

ไงเพื่อนรักขอโทษนะที่ไม่ได้คุยกับเธอเท่าไหร่ เธอคงเข้าใจนะ ถ้าอยากเจอฉันให้มาที่เดิมนะ ฉันจะรอที่เดิมนั้นแหละ แล้วเจอกันนะ^^

"นารุโกะ....กลับมาแล้วงันเหรอ??....แม่ค่ะหนูออกไปหาเพื่อนก่อนนะค่ะ"

"ฮินาตะ เดี๋ยวสิ"ยัยเด็กคนนี้เป็นอย่างนี้ตลอดเลยแต่ไม่ได้เห็นฮินาตะดีใจขนาดนี้นานแค่ไหนแล้วนะ ตั้งแต่หนูนารุโกะไปก็ไม่ได้เห็นฮินาตะแบบนี้อีกเลย หรือว่าหนูนารุโกะจะกลับมาแล้วงั้นเหรอ คงใช่ล่ะมั้ง  

"นารุโกะ!!!!"

"ไม่ได้เจอกันตั้งนานเลยนะเปลี่ยนไปเยอะเลยนี่นาเธอน่ะ"

"เธอก็เหมือนกัน" เด็กสาวทั้งสองค่อยๆยิ้มให้กัน ก่อนที่จะเข้าไปในร้านกาแฟที่นั่งกินกันบ่อยๆตอนเรียน ม.ปลาย 

"ไม่อยากเชื่อว่าเธอจะเปลี่ยนไปขนาดนี้เลยนะ แต่เธอก็ไปอยู่เมืองนอกตั้งสิบปีนี่นาอยู่ที่นั้นยากรึป่าว"

"ก็พอยากบ้างนะ แต่ฉันก็ผ่านมาได้ แถมเรียนได้ที่หนึ่งของห้องตลอดสิบปีเลยนะ เธอล่ะฮินาตะ"

"โอ้ อย่าถาม ฉันเรียนไม่ค่อยเก่งเหมือนเธอหรอกนะ นารุโกะ  แต่ฉันก็ติดอันดับท็อปเท็นของห้องนะ"ไม่อยากเชื่อว่าวันนั้นจะมาถึง นารุโกะเปลี่ยนไปมาก จนฉันแทบจำไม่ได้ ทั้งขาว ทั้งสวยขึ้น เทียบกับสาวพวกด้านสว่างไม่ได้ แต่ก็ยังปลอมหน้าปลอมตาเหมือนเดิม เหมือนเมื่อตอนนั้น

"ไงฮินาตะลมอะไรพาเธอมาที่นี่....นารุโกะนี่เธอรึเปล่า"

"อ่า....นายเปลี่ยนไปเยอะเลยนะ ชิกะมารุ มานั่งด้วยกันมั้ย"

"ฉันคิดไปเองหรือว่าไงเธอน่ารักขึ้นนะ"

"....ไม่เห็นต้องชมกันเลยนี่นา"

"จริงๆนะ เธอเปลี่ยนไปมาก จนพวกฉันแทบจำเธอไม่ได้"

"จะรับอะไรดีค่ะ"เสียงพนักงานในร้านกาแฟดังขึ้นเพื่อถามเพื่อทั้งสามที่นั่งคุยกันอยู่ค่อยๆหันไปมองหน้าพนักงานแล้วมองหน้ากันอย่างดีใจ

"ฉันคอ คาปูชิโน่ ค่ะ"

"ส่วนฉันขอ เอฟเฟรสโซ่ค่ะ"

"ส่วนผมขอม็อคค่า"

"ค่ะ คาปูชิโน่ เอฟเฟรสโซ่แล้วก็ม็อคค่า อย่างล่ะหนึ่งที่นะค่ะ กรุณารอซักครู่นะค่ะ"พนักงานทวนอีกรอบก่อนที่จะส่งบิลให้คนที่อยู่ข้างในห้อง

"จริงสิ ฉันพึ่งสังเกตุ เธอติดเหล็กด้วยเหรอ ซาสึเกะคุงเลยนะ ซาสึเกะคุงเขาก็ติดเหล็กเหมือนเธอนั้นแหละ"

"งั้นเหรอ...."หมอนั้น....จะเป็นไงบ้างแล้วนะ

                                  ...............................