friend or love เพื่อนหรือคนรักกันที่ฉันคิดกับเขา
เขียนโดย 
forzeชะแว้ก
วันที่ 22 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 เวลา 14.11 น.
แก้ไขเมื่อ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2557 20.13 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) บทที่2
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ซาสึเกะนายขี้โกงนี่นา"
"ป่าว..."
GAME OVER
"เป็นไงคุณที่โหล่สรุปแล้วนายก็แพ้ฉันอยู่ดี"
"ครั้งหน้าฉันไม่แพ้นายแน่...นายจะออกไปไหนงั้นเหรอ"
"ซื้อกาแฟมากินหน่อย จะไปด้วยมั้ยล่ะ"
"เอาสิ"วันนี้ผมมาเล่นเกมส์บ้านเพื่อนสนิทของผมเราเล่นกันมาได้เกือบชั่วโมงแล้วสุดท้ายผมก็แพ้เขาเหมือนเดิมไม่มีวันที่ผมจะชนะเขาได้ซักครั้ง จะเรื่องเรียน หรือเรื่องอะไรก็ตามผมก็แพ้เขาไปซะหมดถ้าจะให้ผมพูดตามความรู้สึกของซากุระจังที่บอกผม ผมสนิทกับเขาจนเหมือนเป็นพี่น้องกัน แต่ผมก็ไม่เคยคิดอย่างนั้นซักครั้งหรือซักนิดเลยตัวซาสึเกะก็คงรู้แก่ใจเขาไม่ค่อยเป็นคนไม่พูดไม่จาซักเท่าไหร่....ร้อยใจของหญิงหลายคนก็หน้าตาเขาออกจะหล่อนี่...ถ้าจะให้สาวๆหยุดรักผมก็ไม่ว่าหรอกนะก็หน้าตาออกจะหล่อเหมือนคนพี่นี่นาถึงจะมีริ้วรอยแต่ก็ยังหล่อ เฮ้อ....ผมล่ะอยากจะหล่อมั้งจังเลยผมยังจำได้เมื่อสิบปีก่อนผมเข้าใจผิด คิดว่าผู้หญิงเป็นผู้ชายแหงล่ะก็เครื่องสำอางค์ออกจะเหมือนผู้ชายมากนี่นา และก็ ผมก็เคยคิดนะว่าซาสึเกะเหมือนผู้หญิงเพราะเครื่องสำอางค์เหมือนกันตอนนั้นผมกลัวเขากับผู้หญิงคนนั้นเอามากจนผมพูดอะไรไม่ออกแต่เรื่องมันก็ผ่านมาสิบปีผมก็ไม่ได้เก็บมาคิดอีกเลย
ร้านกาแฟ
"นารุโกะ ขอร้องล่ะอย่าแกล้งกันสิ"
"ไม่เอาน่า เธอแกล้งฉันได้ ฉันก็แกล้งเธอได้"
"พวกเธอสองคนนี่น่ารำคาญชะมัดเลย"
"อ๋อเหรอ? ฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย"นารุโกะทำหน้าเรียบเฉยอย่างกับว่าไม่ได้ฟังในสิ่งที่เพื่อนหนุ่มของเขาพูด เขาได้แต่นั่งหน้าบึ้งกับการได้ยินเสียงผู้หญิงคุยกันเพราะตอนนี้เขาเริ่มรำคาญ
กริ๊ง กริ๊ง
"รับอะไรดีค่ะคุณซาสึเกะ"
"ขอเหมือนเดิม"
"งั้นรอก่อนนะค่ะ"
"ซาสึเกะ ฉันไม่คิดเลยนะว่านายจะมีแนวนี้กับเขาด้วย"
"อะไร?คนเราเขาก็เปลี่ยนแปลกันได้นะไม่ใช้เปลี่ยนไม่ได้"
"โถ่ นารุโกะ หยุดน่า เธอก็รู้นี่ว่าฉันกลัว ไม่เอา"
"55ฮินาตะนี่ของปลอมต่างหากล่ะ"
"นารุโกะบ้าที่สุดเลย!!!!"เสียงของสาวน้อยทั้งสองพูดเสียงดังที่อยู่ข้างหลังโต๊ะของผมซึ่งผมก็อยากจะรู้จริงๆว่าดังอะไรกันนักหนาถึงกับทำให้เพื่อนผมต้องชะเง้อไปมองคนข้างหลัง
"พวกเธอนี่มันที่สาธารณะนะ ไม่ใช่ที่บ้านจะได้เสียง.....นารุโกะ!!!!"
"ซาสึเกะ"ฮะ?ใครคือนารุโกะแล้วทำไมถึงรู้จักเพื่อนผมได้ล่ะ หรือว่าคนรู้จักกัน
"นี่เธอกลับมาแล้วงั้นเหรอ"
"ไม่งั้นฉันคงไม่มานั่งอยู่ตรงนี้หรอกน่า แหม....มีแฟนน่าตาหวานซะด้วยนี่นายน่ะ"
"เขาไม่ใช่แฟนฉัน....นี่เพื่อนฉันต่างหาก"
"อ้าว แล้วใครจะไปรู้ล่ะว่านี่เพื่อนนายอีกอย่างฉันแค่ล้อเล่นเองนายคงไม่คิดมากหรอกนะ"
"เหอะ"เมื่อกี้ผู้หญิงคนนั้นพูดว่าหน้าตาหวานงั้นเหรอแต่มันก็จริงอย่างที่ผู้หญิงคนนั้นพูดผมหน้าตาหวานเหมือนผู้หญิงทุกคนมักคิดตลอดว่าผมเป็นผู้หญิงตลอดแต่หลังจากที่ผมบอกไปว่าผมเป็นผู้ชาย ทุกคนในห้องก็เงิบกันไปได้ซักพัก
"ซาสึเกะ...นั้นใครงั้นเหรอ"
"เพื่อนฉันเอง นายคงจำไม่ได้หรอก ลองนึกดูดีๆสิ ถ้านายเห็นหน้าแล้วนายอาจจะนึกออกก็ได้"
ฮะ?เจ้าซาสึเกะหมายความว่าไงกันนะ ไม่เข้าใจเขาก็ตรงนี้แหละ ขอดูให้ชัดๆแล้วกันว่าเป็น......เด็กผู้หญิงคนนั้นเองเหรอเนี่ย ป เปลี่ยนไปตั้งเยอะเลย แถมยังสวยอีก เห็นแล้วอยากได้เป็นแฟนชะมัดถ้าจะให้เปรียบเทียบผมว่าผู้หญิงคนนี้สวยกว่าซากุระจังด้วยซ้ำไป
"นายเองเหรอ..."เด็กหนุ่มหน้าหวานคนนั้นคือหมอนี่....ไอ้แสงงี่เง่าคนนั้นน่ะเหรอเปลี่ยนไปเยอะจนฉันคิดว่าเกือบคิดว่าเป็นผู้หญิงแล้วด้วยซ้ำ
"เธอคือเด็กผู้หญิงคนนั้น?"
"ถ้าใช้แล้วจะทำไม อีกอย่าง ฉันชื่อนารุโกะ และไม่ใช้เด็กอีกแล้ว"โอเคผมพูดผิดตรงที่ผมเรียกก็ผมไม่รู้จะเรียกเธอ เอ่ย....นารุโกะจังว่าไงดีนี่นา
"งั้นเหรอ ฉันนารุโตะ เพื่อนสนิทของซาสึเกะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ นารุโกะ"
"เช่นกัน"ดูใจเย็นกว่าซาสึเกะตั้งเยอะ ถ้าจะให้ผมเทียบนิสัยคงต่างจากซาสึเกะเอามากๆถึงจะเป็นแค่เพื่อนก็ตามน่ะนะ....แต่ว่าคงจะเป็นคนพูดน้อยไปหน่อยล่ะมั้ง ใช่เหรอ ไม่น่าใช่ล่ะมั้ง
"แหม ฮินาตะไม่เคยชวนฉันเลยนะ"
"โทษที ซากุระ ฉันตื่นเต้นไปหน่อยที่ได้เจอเพื่อนเก่า นี่นารุโกะเพื่อนสมัย ม. ปลายฉันเอง"นี่น่ะเหรอเพื่อนสมัยวัยเรียนของฮินาตะ สวยเอาการเลยนี่นา
"ไง ฉัน ฮารุโนะ ซากุระ ยินดีที่ได้รู้จักนะ"
"เช่นกัน"พูดน้อยจังเลยนะ คนสวยเขาพูดน้อยกันงั้นเหรอ ไม่เคยเห็นซักครั้ง ถ้าลองคุยๆกันไปอาจจะสนิทกันก็ได้นี่นา นี่ล่ะ สาวในฝันของฉันล่ะ(?) ไม่น่าใช่นะ ถ้าจะให้พูดถึงหนุ่มในฝันของฉันน่ะเหรอคงเป็นหนุ่มหน้าหวานคนนั้น
"นารุโกะ ฉันถามอะไรเธอหน่อยสิ/ซาสึเกะ ฉันถามอะไรนายหน่อยสิ"
"อะไร?/อะไรงั้นเหรอ ซากุระ?"
"หนุ่มในฝันของเธอเป็นคนยังไงอย่างงั้นเหรอ/สาวในฝันของนายเป็นคนยังไงเหรอ
อะแฮ่ก อะแฮ่ก อะแฮ่ก/อะแฮ่ก อะแฮ่ก อะแฮ่ก
"นี่เธอถามบ้าอะไรของเธอเนี่ย ซากุระ /นี่นายถามบ้าอะไรของนายเนี่ย นารุโตะ"นารุโกะกับซาสึเกะหันไปมองหน้ากันแล้วจ้องหนากันได้สักพักแล้วค่อยๆหันกลับไป
"นี่ขนาดเราพึ่งรู้จักกันไม่ถึงเดือน เธอก็ถามแบบนี้แล้วงั้นเหรอ"
"ก็ ฮินาตะน่ะเล่าเรื่องเธอให้ฉันฟังนี่นา รวมไปถึงนิสัย"
"ไม่ว่ากันนะนารุโกะ"
"ฉันจะว่าเธอทำไม ฮินาตะ ก็เธอเป็นเพื่อนฉันนี่"นั้นสินะนารุโกะเป็นคนใจเย็นจะตายไปนี่นาแถมยัง...ใจเยผ้นกว่าเมื่อก่อนด้วยซ้ำไปนี่ถ้าเป็นผู้ชายฉันจะทำไงดีล่ะ?...บอกรักงั้นเหรอ....ไม่หรอกมั้ง...
"ถ้าเป็นไปได้คำตอบน่ะ ฉันจะบอกก็ต่อเมื่อฉันรู้จักเธอดีกว่านี้ได้มั้ย?"
"อื่อ...แล้วเธอไปเก็บกระเป๋ามาแล้วงั้นเหรอ"
"ฉันให้พี่ชายตัวแสบของฉันไปเก็บให้น่ะ"
"เพนน่ะเหรอ?หมอนั้นสบายดีมั้ย?"ชิกะมารุพูดแทรก
"อ่า...เขาสบายดีไม่เปลี่ยนไปซักนิดเลย...ถ้าจะให้เปรียบเทียบเรื่องความสูงล่ะก็เขาสูงกว่านายได้ล่ะมั้ง"
"แล้วใครถาม"
"ฉันอยากพูด"นารุโกะยิ้มกวนประสาทใส่ชิกะมารุ ชิกะมารุที่เห็รรอยยิ้มนั้นแล้วรู้สึกรำคาญขึ้นมาทันทีแล้วหันไปมองที่อื่น
"ฉันว่าฉันกลับบ้านดีกว่า ไปก่อนนะ ทุกคน รวมไปถึงพวกเธอสองคนด้วยนะ นารุโตะ ซากุระ ถ้ามีโอกาสจริงๆเราคงได้เจอกันอีกครั้งแน่"
"อ่า ฉันหวังอย่างนั้นเหมือนกัน"
"เช่นกัน นารุโกะจัง" นารุโกะจังเนี่ยเวลายิ้มแล้วน่ารักมากเลย....ขนาดผมพึ่งรู้จักได้แค่วันเดียวแท้ๆแต่ต้องมา...แอบชอบ? คงไม่ใช่หรอกมั้ง ในใจของผมน่ะมีแค่สาวน้อยน่ารักผมสีชมพูตัดสั้นถึงหน้าผากจะโหน่งแต่ก็ไม่หยุดความน่ารักของเธอไปได้ ถ้าเป็นไปได้ผมจะบอกเธอซักวันว่าผมรู้สึกยังไงกับเธอ....
บ้านอุจิซากิ
อ๊ากกกกกกเหนื่อยชะมัดเลยเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนถึงจะฝุ่นขึ้นแต่ก็....ยังเหมือนเดิม....พรุ่งนี้ก็วันเกิดพี่เพนแล้วนี่จะให้อะไรเขาดีล่ะ....ถึงเขาจะไม่ใช่พี่ชายของฉันแท้ๆแต่เขาก็ดูแลฉันมาตั้งแต่เด็กแล้วจนป่านนี้
"พี่เพน"
"อะไร"
"คือ...พี่อึดอัดรึป่าวที่มาอยู่บ้านหนู"
"ไม่"ถ้าถามพี่เขาตรงๆก็ไม่เซอร์ไพร์กันพอดีน่ะสิ จริงด้วยพี่โคนัน พี่โคนันต้องรู้แน่
"แล้วนั้นจะออกไปไหนอีกล่ะ"
"ไปทำธุระเดี๋ยวหนูมา แปปเดียว"
ปัง จะรีบไปถึงไหนกันนะกลับมาจากบ้านได้แค่ไม่ถึงสิบนาทีก็ออกไปอีก เฮ้อ....
"พี่โคนัน....อยู่รึป่าวค่ะ"
"มีอะไรเหรอจ๊ะ นารุโกะ"
"หนูมีเรื่องจะคุยกับพี่หน่อยน่ะค่ะ"
"วามาสิจ๊ะ"
................
"งั้นเหรอค่ะ ขอบคุณมากนะค่ะพี่โคนัน"
"พี่ก็กะว่าจะไปซื้อให้เขาเหมือนกันนะ ไปด้วยกันมั้ย"
"ขอบคุณค่ะพี่โคนัน"
บ้านอุจิวะ
"ซาสึเกะทำไมนายชนะตลอดเลยนะ"
"จะไปรู้มั้ย"
GAME OVER
เฮ้อ....ผมอยากหาทางชนะเจ้าซาสึเกะจริงๆเลย แต่ทำไงได้ล่ะ ฉันชักเบื่อแล้วสิเล่นเกมส์เดิมๆบ่อยๆไปก็น่าเบื่อ
"คำตอบล่ะ"
"คำตอบอะไรของนาย?"
"เรื่องที่ฉันถามนายในร้านกาแฟไง"
"ไม่...ไม่บอกถ้าบอกแล้วจะได้อะไรขึ้นมา...จริงมั้ย"
"นั้นสินะ"
................................................
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
