P.P.Rising The Bullet Time อภินิหารพลังจิตเหนือโลก

P.P. Rising: The Bullet Time

เดอะบูลเลตไทม์ อภินิหารพลังจิตเหนือโลก

1. Ch.31.5 อิลลูชั่น (illusion) บทที่ 8.5 [สิ่งที่สำคัญกว่า]

Rewrite V.3

 

◊◊◊

 

[มุมมองของอิลลูชั่นเฟียน่า]

[03:58] [06/01/2058]

[Area TH-7 เขตใต้, Yellow Zone, ศูนย์วิจัยใต้ทะเลไฮเทคอัพเปอร์ – สถานีรถไฟใต้ดิน]

 

‘ที่นี่...ฉันเคยมา’

 

เฟียน่าเดินแหวกฝูงชนที่กำลังหนีตายสวนทางออกด้านหน้าสถานีรถไฟฟ้าใต้ดินที่อยู่ใต้น้ำอีกที สัญญาณไฟสีแดงเจิดจ้าไปทั่วศูนย์วิจัย เฟียน่าที่แอบขึ้นรถไฟฟ้าใต้ดินตามพวกคนหน้าเหมือนเธอพาตัวพีมายังที่นี้ เธออยู่ที่นี่เป็นเวลาเกือบชั่วโมงแล้วแต่เพิ่งออกมาเพราะเห็นว่าทางโล่งและเพิ่งมีสัญญาณเตือนภัยดังขึ้น

 

“นี่ไม่ใช่การฝึกซ้อม! นี่ไม่ใช่การฝึกซ้อม! ขอให้ทุกท่านอพยพจากที่นี่เป็นการด่วนด้วยเรือดำน้ำฉุกเฉินและรถไฟฟ้าใต้ดิน เนื่องจากขณะนี้ศูนย์วิจัยได้ตกเป็นเป้าหมายการโจมตีไม่ทราบฝ่าย ขอย้ำ...นี่ไม่ใช่การฝึกซ้อม นี่ไม่ใช่การฝึกซ้อม---”

“อ๊าก!”

 

เฟียน่าล้มลงกับพื้นเพราะมีผู้ชายผมสั้นดำคนหนึ่งวิ่งชนเธอ เขารีบเก็บแล็ปท็อบที่ทำตกก่อนที่จะตกใจเมื่อเห็นใบหน้าเธอ

 

“SP!”

 

เฟียน่าได้ยินแล้วถึงกับตาโต แต่สีหน้ายังคงนิ่ง และแล้วผู้ชายที่หวั่นเพราะเจอกับเธอวิ่งถอยหนีจากออกจากที่แห่งนี้ไป.

 

‘คนนั้นรู้เรื่อง SP ด้วยเหรอ...หรือว่าที่นี่จะเป็นที่ฝักของ SP!’

 

เฟียน่าหันไปทางด้านในของศูนย์วิจัยอีกครั้งที่มีทางเข้าสองทางและที่ชั้นสองโปร่งใสเป็นระเบียงที่มีสัญลักษณ์ของไฮเทคอัพเปอร์ลูกศรสีฟ้าที่ชี้ไปทางขวาบน มันทำให้เธอนึกถึงเรื่องเมื่อหลายวันก่อน ที่โรงงานผลิตยาทางเหนือแห่งหนึ่งที่ไฟกำลังลุกไหม้ไปทั่วและเธอถูกรายล้อมไปด้วยเหล่าคนที่หน้าเหมือนเธอซึ่งถูกเรียกว่า SP และมีคนหนึ่งที่เด่นกว่าใคร ไว้ผมสีแดงยาว ข้างศีรษะมีพลังงานลูกบอลสีทองสามลูกลอยอยู่ข้างๆ ที่กำลังแสดงสีหน้ารังเกียจเธออย่างชัดเจน

 

‘เจเนซิสไลท์...ไอ้คนบอกว่าฉันเป็นตัวก็อบปี้เหมือนกับพวก SP

ไม่ๆ เรื่องนั่นยังไม่สำคัญ...ตอนนี้ฉันต้องหามันให้เจอ ที่นี่น่าจะมีนะ...ยายืดชีวิตให้โซตะ’

 

และเธอมุ่งตรงเข้าศูนย์วิจัยไปโดยไม่สนใจคำเตือนตามเสียงประกาศ

 

◊◊◊

 

[มุมมองของเจเนซิสไลท์]

[04:45] [06/01/2058]

[Area TH-7 เขตใต้, Yellow Zone, ศูนย์วิจัยใต้ทะเลไฮเทคอัพเปอร์ - ท่าเรือใต้น้ำ]

 

“เรือเหลืออยู่”

 

เจเนซิสไลท์กล่าวหลังประตูใหญ่ Gateway 3 ถูกเปิดให้เห็นเรือดำน้ำที่จอดเทียบท่าอยู่สามถึงห้าลำ ตอนนี้เธอพาตัวประกันตามคำสั่งที่ชื่อว่า ‘เรด’ หญิงสาวผมสั้นฟ้านัยน์ตาสีเทาที่กลางหน้าผากมีก้อนผลึกใสสีแดงขนาดเท้านิ้วมือฝังมาด้วย เจเนซิสไลท์ได้แยกทางกับพีที่เธอเพิ่งช่วยเขาเพราะเพดานตึกถล่มขวางทางโดยที่บอกสถานที่นัดพบแล้ว แต่ความกังวลเริ่มทวีมากขึ้นเมื่อเพิ่งนึกได้ว่าพีไม่น่าจะรู้เส้นทางและได้แต่ภาวนาว่าเขาจะมาถูกทาง เจเนซิสไลท์มองเรดที่มีท่าทางหวั่นวิตกอะไรสักอย่าง เธอคิดว่าน่าจะเป็นประโยคที่พูดไว้ก็คือ ‘ออลไฮล์ฟิวเจอร์ (All Hail Future)’ ออกไป เจเนซิสไลท์ข้องใจกับมันมากเลยถาม

 

“นี่เธอ...ไอ้คำนั่นมีอะไรพิเศษ”

“.ไม่มีอะไรมากหรอก แค่เป็นรหัสลับวงในของคนที่ไม่ได้มาจากเวลานี้”

“หา?” เจเนซิสไลท์ไม่เข้าใจ

“เธอไม่เข้าใจก็ไม่แปลก เฉพาะวงในที่รู้...เอาล่ะพาฉันออกไปที่นี่สักที จะได้ไปเจอกับคนที่ว่านั่น”

 

‘จู่ๆ มาออกคำสั่งกับฉัน---’

  

เจเนซิสไลท์ยังคิดไม่ทันจบได้ยินเสียงคนวิ่งหลายสิบคนมาจากที่เธอมา เลยประตู Gateway 3 ไปพบกับคนที่มีหน้าตาเหมือนเธอแต่ไว้ผมสั้นซึ่งเจเนซิสไลท์รู้จักดี เธอคืออิลลูชั่น เฟียน่า ดิฟเฟอร์หรือ SP-0154 และข้างหลังที่วิ่งตามหลังเกินห้าสิบคนก็เป็นเหล่า SP เช่นเดียวกัน เจเนซิสไลท์เห็นสถานการณ์เริ่มไม่สู้ดีเลยวิ่งไปกดปุ่มควบคุมประตูให้ปิดลงพร้อมล็อครหัส แต่ทว่าประตูกลับปิดช้าเกินไป พวกหล่อนทั้งหมดจึงเข้ามาที่ท่าเรือใต้น้ำแห่งนี้ แม้อิลลูชั่นเฟียน่าจะมีท่าทีหวาดหวั่นกับเจเนซิสไลท์ แต่ด้วยไม่มีทางเลือกมากนักเพราะถูกเหล่า SP ตามหลังมาล้อมวงพวกเขาทั้งสามไว้และทำลายวงจรประตูทิ้ง เฟียน่าผมสั้นถามเหตุผล

 

“เหอะ ไงลูกน้องที่น่ารักของเธอทำแบบนี้ล่ะ”

“สถานการณ์ไปเปลี่ยนไปแล้ว” เจเนซิสไลท์เรียกลูกบอลพลังงานขนาดเล็กขึ้นมาเหนือมือขวา

“งั้นเหรอ มันแปลกๆ---“

“ฉันไม่ใช่คนของลากัซ! จบไหม?”

“อ๋อ...พอเข้าใจล่ะ คุณตัวจริง” อิลลูชั่นทำเสียงประชด

“ไม่เข้าใจความคิดพวกเธอสองคนนะ...” เรดแทรกกลางวงสนทนา “แต่ช่วยบอกก่อนได้ไหม จะดิ้นหลุดจากพวกนี้ได้ไง ตอนนี้ฉันใช้พีทูไม่ได้!”

“ไม่ต้องห่วง เจ้าพวกนี้มันทำอะไรไม่ได้หรอก ทำมากสุดแค่ถ่วงเวลาไว้...เดี๋ยวฉันจัดการเอง!”

 

เจเนซิสไลท์กำลังจะง้างมือขวาฟาดลูกบอลพลังงานสีทองที่เป็นผลมากจากพีทูควบคุมแสงของตนเองใส่พวก SP แต่อิลลูชั่นเฟียน่าคว้ามือเธอไว้ก่อน

 

“ห้ามฆ่าพวกเธอนะ!”

“หา? อะไรของ---“

 

สองคนในพวก SP เข้ามาจะจับตัวอิลลูชั่นกับเจเนซิสไลท์ แต่ทั้งคู่สวนออกไปด้วยมือเปล่า

 

“ดูท่าล็อตนี้ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง” เจเนซิสไลท์หมายถึงพวกเหล่า SP ที่ล้อมอยู่

“งั้นก็ดี...ทำให้พวกนี้สลบก็พอ...เพราะ...เจ้าพวกนี้เป็นน้องสาวของฉัน!”

“หา!?”

 

เจเนซิสไลท์ไม่แน่ใจว่าวันนี้เธอร้องตกใจกี่รอบแล้ว ก่อนที่จะเห็นอิลลูชั่นคว้ามีดสั้นไฟฟ้าของเธออกมาช็อคพวก SP สลบไปทีล่ะรายสองรายด้วยน้ำตา

 

‘อย่าบอกนะว่า เธอคิดว่าเจ้าพวกนี้มีชีวิต...’

 

เจเนซิสไลท์ก้มหน้ากัดฟัน ความรู้สึกไม่พอใจที่หลบซ่อนในตัวเธอมานานกำลังจะถูกปลดปล่อย แต่แล้วกลับมีบางอย่างทำให้เธอเก็บความรู้สึกนั่นลงไปก่อนที่จะกระโดดเข้ากลางวง SP แล้วเริ่มฟาดทีละรายแม้สิ่งที่เธอทำอยู่นั่นจะขัดกับความคิดอย่างสิ้นเชิงจนต้องตะโกนมันออกมา

 

“ยัยก็อบปี้! คิดว่าพวกนี้มันจะแคร์เธออย่างงั้นเหรอ? หา! เจ้าพวกนี้มันเกิดมาจากดีเอ็นเอของฉันก็จริง แต่พวกมันถูกตั้งโปรแกรมสร้างความจำรับใช้แต่ลากัซเพียงคนเดียว ไม่มีทางแก้ไขมันแล้ว! แล้วทำไม...ทำไม เธอรู้อยู่แล้วไม่ใช่หรือไง! ที่ฉันบอกเธอหลายวันก่อนยังไม่เข้าใจอีกหรือ! เธอนี่มัน...เธอนี่มันเหมือน...ฉันเมื่อก่อนจริงๆ!”

 

อิลลูชั่นได้ยินแบบนั้นแล้วก็บอกความรู้สึกเธอไปบ้าง

 

“เรื่องนั่นรู้แล้ว...ฉันเพิ่งเข้าไปห้อง SP  Lab”

“อย่าบอกนะว่า เธอเห็นซากในห้องนั่น...”

“ก็เพราะแบบนั้นไง!” อิลลูชั่นลั่นวาจา “ฉันถึงไม่อยากให้เจ้าพวกนี้ต้องตายอย่างไร้ค่าอีกแล้ว! ฉันจะปลดปล่อยพวกเธอให้ได้!"

 

เจเนซิสไลท์หัวเราะลั่นก่อนที่จะบอกความจริงบางอย่าง

 

“นี่เธอเข้า SP Lab จริงๆ แล้วเหรอเนี่ย อ่านข้อมูลไม่หมดหรือไง ว่าเจ้าพวกนี้ไม่มีทางถูกปลดปล่อยได้หรอก! ทางเดียวที่จะช่วยพวกนี้กลับมาเป็นมนุษย์ได้...มีแต่ความตายเท่านั้น!”

 

การระเบิดอารมณ์ของเจเนซิสไลท์ทำให้เธอสติแตกไปชั่วขณะ ขว้างลูกบอลพลังงานสีทองทั้งสามลูกที่เกิดจากพีทูของเธอออกไปในฝูงคน SP ใบหน้าที่เหมือนเฟียน่าทั้งหลายต่างกรีดร้องต่อความเจ็บปวดที่ได้รับจากลูกบอลพลังงานความร้อนสูงจนเนื้อละลายในพริบตา และนั่นทำให้อิลลูชั่นเฟียน่าโกรธขึ้นสุดขีดแต่ถูกขัดด้วยเสียงประตู Gateway 3 ที่กำลังถูกเปิดออกโดยใครบางคน เหล่า SP หน้าเหมือนเฟียน่าก็ยังคงทยอยเข้ามาจับตัวพวกเธอทั้งสามคนให้ได้ ทุกๆ อย่างเกิดขึ้นพร้อมๆ กันจนไม่มีเวลาคิดอะไรทั้งนั้น ในที่สุดประตู Gateway 3 ถูกเปิดจนสุดแล้วเผยให้เห็นใครบางคนที่เธอรอคอย

 

‘พี’

 

◊◊◊

 

[มุมมองของเฟลิกซ์]

[05:28] [06/01/2058]

[Area TH-7 เขตใต้, Yellow Zone, ชายหาดที่สาม]

 

“สตอลค์! ทางนั้นเป็นไงบ้าง”

“เรื่อยๆ ครับ ทุกอย่างสามารถคอนโทรลได้ครับ”

“ดี...แล้วเรือดำน้ำฉุกเฉินจากศูนย์วิจัยมาหมดหรือยัง?”

“ในเรดาห์เหลือลำสุดท้ายครับ อีกสามนาทีจะเข้าถึงฝั่ง”

 

เฟลิกซ์สาวในชุดเครื่องแบบปฏิบัติการสีเทาดำ ผู้ที่อยู่ในมาดรักษาการณ์หัวหน้า MLA แห่ง Area TH-7 กำลังรวบรวมข้อมูลสถานการณ์ปัจจุบัน ณ ที่เต็นท์บัญชาการขนาดเล็กที่มีเจ้าหน้าที่ MLA เดินเข้าออกวุ่นวายเรื่องศูนย์วิจัยใต้ทะเลลึกของไฮเทคอัพเปอร์ถูกโจมตีด้วยปืนใหญ่อัตตาจรไม่ทราบฝ่าย เหล่าพนักงาน บุคลากรต่างๆ ของบริษัทนี้ต่างอพยพหนีตายผ่านทางเรือดำน้ำฉุกเฉินของทางบริษัทและรถไฟใต้ดินที่เชื่อมต่อเส้นทางของไฮเทคอัพเปอร์โดยเฉพาะ ทางไฮเทคอัพเปอร์ได้ขอความช่วยเหลือ MLA เรื่องช่วยคนที่อพยพทางเรือดำน้ำฉุกเฉินเนื่องจากแผนฉุกเฉินหนีทางเรือดำน้ำยังไม่เสร็จสิ้นดี เลยถูกตั้งให้แล่นมาสู่ชายหาดแห่งนี้โดยไม่มีความช่วยเหลือจากทางบริษัทต่างกับเส้นทางอพยพทางรถไฟใต้ดินที่ไฮเทคอัพเปอร์มีแผนสำรองช่วยเหลืออยู่ กลายเป็นหน้าที่ของ MLA ที่ต้องเข้าให้ความช่วยเหลือ มีผู้บาดเจ็บมากมายในระหว่างการอพยพ กระจายตามเต็นท์พยาบาลโดยรอบชายหาด ซึ่งเฟลิกซ์เพิ่งทราบจำนวนผู้อพยพที่แน่นอนราวๆ สามร้อยคนจากเรือดำน้ำฉุกเฉินร้อยกว่าลำ ทำให้ชายหาดที่ไร้ผู้คนแห่งนี้ดูแน่นถนัดตา เฟลิกซ์วางเดินถอยออกมาจากมุมเจ้าหน้าที่ประจำการหลายคนที่มีหน้าจอหลายตัวและทิ้งตัวนั่งบนเก้าอี้เหล็กอย่างอ่อนแรง

 

‘อะไรที่ทำให้เกิดขึ้นแบบนี้? แค่ผลพวงจากพวกไอริสที่ทำไว้ก็มากพอให้หัวจะระเบิดอยู่แล้ว และนี่ยังต้องมาเจอเรื่องบ้าๆ แถมเรื่องคนใช้พลังจิตก่อความวุ่นวายยังไม่เคลียร์อีก’

 

เฟลิกซ์คิดถึงตรงนี้ เธอยกแขนซ้ายขึ้นมาระดับเดียวกับสายตา ซึ่งแขนข้างนั้นมีลักษณะคล้ายแขนของมนุษย์ แต่จริงๆ แล้วมันเป็นแขนเทียมที่ใส่อะไรบางอย่างอยู่ก่อนที่จะกระตุกแขนเพื่อทำให้กลไกในแขนเทียมทำงาน เหล็กสองเส้นเล็กยื่นออกมาเล็กน้อยและโดยรอบเหล็กนั่นมีตาข่ายพลังงานแสงสีเหลืองก่อตัวเป็นโล่สี่เหลี่ยมยาวเกือบติดพื้น ตาข่ายพลังงานแสงสีเหลืองนั่นกลายเป็นเหล็กอย่างรวดเร็วจนโล่นั่นดูเหมือนเป็นโล่เหล็กขนาดใหญ่ที่ติดแขนเธอไว้อยู่ เฟลิกซ์สะบัดแขนซ้ายอีกครั้งเป็นการเก็บโล่ลงไปในแขนเทียมก่อนที่เธอจะโบยความคิดไปเรื่องอื่น

 

‘ถ้าให้ริชาร์ลที่มาก้าวก่าย Area TH ตอนพีทูไรซิ่งมาคุมงานนี้ มีหวังได้เละเป็นโจ๊กแน่ๆ แต่ตาลุงนั่นโดนฑัณฑ์บนกลับ Area EU ไปแล้ว’

 

เฟลิกซ์ถอนหายใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงวันคริสมาสต์ที่ผ่านมาหรือตามเวิลด์เจเนรัลกล่าวไว้ว่า ‘พีทูไรซิง (P.P. Rising)’ การบุกรุกชิงแร่คริสตัลชายน์และนักวิทยาศาสตร์ของไฮเทคอัพเปอร์ที่สนามบินในกลาง Area TH-7 สถานการณ์แย่ลงไปทุกขณะ จนเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น มีชายหนุ่มหนึ่งในตัวประกันได้ต่อสู้ช่วยเหลือตัวประกันจนทำให้สถานการณ์คับขัน ริชาร์จ...หัวหน้าปฏิบัติการณ์ MLA จาก Area EU เข้ามาควบคุมปฏิบัติการณ์ช่วยเหลือตัวประกันกลับประมาทเลินเล่อสั่งยิงมิสไซล์ถล่มสนามบินโดยไม่สนตัวประกันและนั่นทำให้กองกำลังไอริสของนาธาน ผู้นำก่อความวุ่นวายครั้งนี้วงแตกกระจายสร้างความเสียหายทั่วทุกมุมเมือง Area TH-7 ในเขตกลางและเขตใต้ ก่อความเสียหายมากมายมหาศาลและที่เป็นแบบนี้เพราะการจัดแผนรองรับการโจมตีไอริสของริชาร์จเข้าขั้นห่วยแตก จนแล้วจนรอดใช้เวลาหลายวันกว่าจะขับไล่กองกำลังไอริสออกจาก Area TH-7 และผลกระทบที่จากลำแสงประหลาดทำให้สถานการณ์ทั่วโลกเปลี่ยนไปจนเวิลด์เจเนรัลที่เคยยุติการเคลื่อนไหวมานานกลับมาผงาดทำหน้าที่เป็นผู้นำแก้ปัญหา การกลับมาของเผด็จการที่พลิกโฉมประวัติศาสตร์สร้างความลำบากใจแก่ทุกฝ่าย โดยเฉพาะ Area TH-7 ที่พวกนั้นกำลังมุ่งตรงมาที่นี่

 

‘เหนื่อยกับปัญหาระดับโลกซะจริงๆ’

 

เฟลิกซ์เอามือกุมขมับส่ายหัวไปมา มือถือที่อยู่ในเสื้อดังขึ้น เธอคว้าขึ้นมาดูสายที่เข้ามาปรากฏชื่อ ‘นานามิ’ ที่ทำให้เธอต้องแปลกใจ ยกขึ้นฟังข้างหู ปลายสายที่เป็นเสียงผู้หญิงเข้มเล็กน้อยดังขึ้น

 

“เฟลิกซ์! ฉันทำเรื่องมาหาเธอได้แล้ว กว่าจะกล่อมเบื้องบนมาได้แทบกระอักเลือด”

“นึกว่าจะมาไม่ได้ซะอีก...แล้วอยู่ไหน?” เฟลิกซ์ถาม

“กำลังบินไปหาเธอที่ชายหาด”

“หือ? บินมาชายหาด?” เฟลิกซ์นึกอะไรบางอย่าง “เธอเอาเจ้านกน้อยล่องหนมาด้วยหรือ”

“มันชื่อว่า Blackbird จ๊ะ เรียกให้มันถูกๆ หน่อย”

“เออๆ ดีเลย ที่นี่กำลังขาดคน...”

“ไม่ละมั้งเธอ Area TH-7 มี MLA เยอะอยู่นิ”

“เยอะแค่ไหนก็ไม่พอ แบ่งกระจายไปดูแลเกือบทุกพื้นที่สองเท่าตัว แถมยังต้องเฝ้าสถานที่สำคัญอย่างไอ้ดอกบัวตูมกลางสนามบินนั่น”

“แร่คริสตัลชายน์อันใหญ่นั่นเหรอ...ไม่ได้บินผ่านแถวนั้นด้วยสิ อยากเห็นกับตาตัวเองสักครั้ง”

 

ปลายสายเอ่ยอยากไปสนามบินที่เกิดเรื่องพีทูไรซิ่ง เฟลิกซ์ถามบางเรื่องที่เกี่ยวกับนิสัยเธอ

 

“นานามิ...ลากใครมาด้วยหรือเปล่า อย่างเช่น รัมเบิล”

“อ๋อ เจ้าเด็กนั่น” ปลายสายกัดฟันกรอด “มันเป็นอะไรก็ไม่รู้ ทำตัวเหมือนมีใครตายเลยไม่พามันมาด้วย...จะเอาคนในหน่วยมาสักคนอยู่หรอก แต่เพราะไอ้ข่าวลือบ้าๆ นั่น ตอนนี้ที่ชินโคเซ็นเลยวุ่นวายมาก”

“ข่าวลือ?”

“เห็นว่าจะมีการปฏิวัติครั้งใหญ่อะไรสักอย่างในชินโคเซ็นนั่นแหละ ตอนนี้ MLA ที่นั่นตามหาคนปล่อยข่าวให้วุ่น คนแห่กันตุนของ ย้ายหนีบ้างไรบ้างโคตรไร้สาระ นี่หัวหน้าที่ทำงานให้รั้งไว้ให้อยู่ด้วยนะ แต่ชิ่งหนีมาก่อนได้”

“สรุปก็คือ เธอหนีออกมาไม่บอกใครสินะ” เฟลิกซ์เรียบเรียงใหม่เลยทำให้คิดได้แบบนั้น

“ประมาณนั้นแหละ แต่ไม่สำคัญหรอก! ตอนนี้ Area TH-7 น่าเป็นห่วงกว่ามาก...” นานามิในสายรอเฟลิกซ์เห็นด้วย แต่เห็นเงียบไปนานเลยจ๋อย “อ่า...โอเคโอเค ฉันผิดเอง”

“เฮ้อ แล้วฉันต้องรับผิดชอบเธออีกแล้วใช่ไหม.?” เฟลิกซ์เกาหัว ”ไหนๆ ก็ไหนๆ มาแล้วก็ช่วยให้ถึงที่สุดล่ะกัน”

“ค่ะๆ ท่านรักษาการณ์ อีกสิบนาทีเจอกัน” นานามิกำลังจะเลิกสายแต่นึกถึงใครบางคนก่อน ”นี่เฟลิกซ์ เด็กนั่นเป็นไงบ้าง”

“หึ คิดถึงเฟียน่าละสิ” เฟลิกซ์ยิ้ม ”แต่คนเป็นแม่อย่างฉันไม่ค่อยได้เจอลูกเลย ป่านนี้ไม่รู้เป็นไงบ้าง”

“ฉันเป็นห่วงนะ ไม่คิดว่าจะดวงซวยไปเจอพวกไอริส”

 

นานามิเอ่ยเรื่องนี้ ทำให้เฟลิกซ์ระลึกเหตุการณ์ในวันพีทูไรซิ่งที่เธออยู่ใกล้ๆ ริชาร์จและห้ามการยิงมิสไซล์ไม่ทัน

 

‘ถ้าวันนั้นฉันรู้ตัวให้เร็วกว่านี้ล่ะก็...’

 

เฟลิกซ์กัดนิ้วโป้งขวาอย่างเคยตัวแล้วสายตาเธอดันไปเห็นหน้าจอเรดาห์ข้างหน้าตัวหนึ่งที่แสดงไฟท์บินแถวนี้ เห็นลำหนึ่งที่มาจากทางตะวันออกเฉียงเหนือมุ่งตรงมาทางนี้และตัวเลขระดับความสูงของเครื่องบินลำนั้นลดลงอย่างรวดเร็ว

 

“อือ...นานามิ ในเรดาห์หน้าฉันมันบอกว่าเพดานบินของเธอมันตกลงเรื่อยๆ นะ”

“อ...อ๊าก!”

 

ปลายทางร้องลั่นเหมือนเพิ่งรู้ตัว เฟลิกซ์วางสายลงอย่างเหนื่อยใจแทน

 

‘สมาธิของนานามิไม่เคยจะมี’

 

“รักษาการณ์ครับ!” สตอลด์ที่นั่งประจำศูนย์ควบคุมเรียก “เรือดำน้ำฉุกเฉินลำสุดท้ายถึงฝั่งแล้วครับ!”

“ตรงไหน”

“ทิศตะวันออกเฉียงใต้จากที่นี่ครับ! ท่านจะลงพื้นที่?”

“ใช่ คิดว่าคนสุดท้ายที่หนีมาได้ น่าจะเห็นสถานการณ์ที่ศูนย์วิจัยล่าสุด ฉันอยากรู้ด้วยตัวเอง สตอลค์ฝากรับช่วงที่นี่ไว้สักพักล่ะกัน”

“รับทราบครับ”

 

เฟลิกซ์เดินออกจากเต็นท์บัญชาการขนาดหย่อม ผ่านผู้คนทั้ง MLA ผู้ประสบภัยที่หนีรอดจากศูนย์วิจัยแลผู้ประสบภัยก่อการร้ายจากพวกไอริสที่อยู่บริเวณใกล้เคียง สักพักถึงชายหาดที่มีเรือน้ำดำฉุกเฉินลอยลำเกยตื้นมากมายและมีลำหนึ่งที่เพิ่งถึงฝั่ง ประตูทรงกลมบนเรือถูกเปิดออกและมีคนปีนขึ้นมา เป็นคนที่เธอรู้จักดี...ผมสีแดงไม่ยาวไม่สั้นมาก นัยน์ตาสีแดงเช่นเดียวกับเฟลิกซ์กระโดดลงจากเรือและโซเซราวกับคนเพิ่งตื่น เธอคืออิลลูชั่นเฟียน่า เฟลิกซ์เดินเข้าไปหา

 

“เฟียน่า...”

“แม่”

 

อิลลูชั่นเฟียน่าพยายามเพ่งสายตาเพราะตาเธอเบลออยู่ ก่อนที่เวียนหัวหน้ามืดล้มลงไป เฟลิกซ์เข้ามาประคอง

 

“เฮๆ นี่ลูกมาได้ไง?”

“หึ...หึ...” อิลลูชั่นเฟียน่าเพิ่งนึกอะไรออก “เหอะ โดนยัยนั่นเคาะหัวจนได้”

“ใคร?”

“เจเนซิสไลท์”

 

ชื่อที่เฟลิกซ์ไม่คิดว่าจะได้ยินจากปากอิลลูชั่นเฟียน่า เธอถามสาเหตุที่คนตรงหน้ารู้

 

“รู้เรื่อง...นานหรือยัง”

“นานแล้ว แต่เพิ่งมาแน่ใจไม่นานนี้” อิลลูชั่นประคองตัวขึ้น

“ไปเจอ...กับ...เจเนซิสไลท์ได้ยังไง”

“หลายวันก่อนที่โรงงานทางเหนือ...”

“แล้วเธอ...รู้สึกยังไงตอนนี้...คือ...ยังไงดีล่ะ”

 

เฟลิกซ์เริ่มออกอาการลุกลี้ลุกลนทำตัวไม่ถูก อิลลูชั่นเฟียน่าที่ควรจะวีดใส่กลับไม่ทำเพราะมีบางเรื่องที่เร่งเร้าให้เธอต้องทำก่อน

 

“หนูอยากคุยเรื่องระหว่างเราตอนนี้เลย แต่ว่ามีเรื่องสำคัญกว่านั่นที่ต้องทำ...หนูขอให้แม่...อ่า...คุณเฟลิกซ์ช่วยได้ไหม”

“หือ? ก็ได้...ว่ามา” เฟลิกซ์รับฟัง

“ช่วยพาหนูตามพิกัดในนี้หน่อย” อิลลูชั่นหยิบแฟลชไดท์ที่เก็บไว้ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมา “ที่นั่นมีตัวยาที่ช่วยโซตะ...กับหนูได้”

“ตัวยา? เธอได้รับยาจากพวกนักวิจัยนั่นอยู่ตลอดไม่ใช่เหรอ?” เฟลิกซ์รู้ว่าตัวยานั่นคือยายืดชีวิตของตัวทดลอง ก่อนที่รู้สึกแปลกๆ กับคำพูดของอิลลูชั่น สุดท้ายก็นึกออก “โอ้ ไม่นะ...เธอไม่ได้รับตัวยานั่นนานแค่ไหนแล้ว!”

                “รู้แม้กระทั่งเรื่องนี้ด้วยสินะ คุณเฟลิกซ์” อิลลูชั่นเฟียน่าดูด้วยสีหน้าอ่อนแรง “สามสัปดาห์ได้แล้ว”

“หา!” เฟลิกซ์ตกใจ “แล้วร่างกายเธอไม่เป็นไรหรือไง!”

“เป็นสิค่ะ...ฝืนซะจนเริ่มไม่ไหวแล้ว ถึงจะค่อยๆ ฉีดมันทีละนิดก็เหอะ แต่ช่วยฉีดตัวยาที่นี่ให้หน่อย” อิลลูชั่นเฟียน่าหยิบเข็มฉีดยาที่แพ็คอยู่ในกล่อง ซึ่งในหลอดมีตัวยาแค่หนึ่งส่วนห้า “หนูเริ่มทำเองไม่ไหวแล้ว”

“นี่มันน้อยมากนะ!” เฟลิกซ์ว่าตามจริง

“มันพอให้อยู่ต่อได้อีกวันสองวัน แต่โซตะเขา...”

“โซตะ? ทำไม? โซตะต้องการยานั่นด้วยหรือไง? เด็กคนนั่นไม่ใช่ร่างโคลนโครงการ SP-Genesis Light”

 

เฟลิกซ์ไม่เข้าใจถึงได้ถามแบบนั้น อิลลูชั่นเฟียน่าแปลกใจเช่นกันที่คนตรงหน้าไม่รู้เลยอธิบาย

 

“ด็อกเตอร์ซิสนั่น ใช้เด็กเป็นตัวลองยาแก้พิษ...แต่สุดท้ายกลับเหมือนหนูแถมต้องการยามากกว่าหลายเท่าตัว โซตะอยู่ได้ถึงก่อนพระอาทิตย์ขึ้นพรุ่งนี้ เพราะฉะนั้นคุณช่วยพาหนูไปตามพิกัดในนี่ ไปเอาตัวยาถอนพิษได้ไหมคะ”

 

อิลลูชั่นอธิบายจบ เฟลิกซ์สบถในใจถึงพี่ชายตัวเอง

 

‘พี่ซิส! ก่อเรื่องอีกแล้วเหรอเนี่ย!’

 

เฟลิกซ์มองอิลลูชั่นที่กำลังแสดงสายตาที่อ่อนแออย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน และเพราะแบบนั้นเธอถึงรับปาก

 

“แหงสิ ฉันเป็นแม่เธอนะ”

“แม่!? แต่คุณ---”

“ป่ะ! รีบไปเดี๋ยวนี้เลย! เวลาไม่ค่อยท่า...แต่จะไปยังไงเนี่ย”

 

ทันใดนั้นมีเงาคล้ายปีกนกขนาดใหญ่คลุมพวกเธอทั้งสอง มีบางสิ่งบังแสงแดดแต่กลับมองไม่เห็น เพียงไม่กี่วินาทีต่อมามียานบินที่ขึ้นลงแนวดิ่งค่อยๆ ปรากฏตัวขึ้นจากความว่างเปล่า เครื่องเล็กสีดำ มีตัวอักษรสีขาวสลักอยู่ข้างตัวยานว่า MLA-Chinkhosen บรรทัดต่อมามีคำว่า Blackbird อยู่ ผู้ที่ขับอยู่ในนั้นประคองเครื่องลงริมชายหาด ซึ่งเฟลิกซ์เห็นคนขับผ่านกระจกห้องนักบินเป็นผู้หญิงไว้ผมสีม่วงยาวเลยบ่าอยู่ในชุดเกราะเบาสีดำทั้งตัวที่มีอักษร MLA กลางหน้าอกซ้าย เธอคือนานามิเพื่อนของเฟลิกซ์ คนขับยานบินโบกไม้โบกมือทักทายแล้วรีบออกจากห้องนักบินไป ท้ายยานบินถูกเปิดออกลงติดพื้น นานามิเดินลงมาหาและทำสีหน้าตกใจเมื่อเห็นอิลลูชั่น

 

“เฟียน่า! ทำไมตัวซีดแบบนี้?”

“คุณนานามิ!?” อิลลูชั่นแปลกใจเช่นกัน “ลมอะไรหอบมาที่นี่”

“นี่นานามิ!” เฟลิกซ์ว่า “ช่วยแบกเฟียน่าขึ้นเครื่องหน่อย”

“หือ? อ่า...ได้ ในยาน Blackbird มีอุปกรณ์ปฐมพยาบาลอยู่พอดี”

“เอาเครื่องขึ้นเลย!”

“ให้ไปไหน?”

“เหอะน่า ออกไปก่อน”

 

ทั้งสามคนพากันเข้าท้ายยาน Blackbird แล้วลอยตัวขึ้นท้องฟ้าก่อนที่จะเร่งความเร็วออกจากชายหาดไป เรลี่ที่ยืนดูอยู่ห่างๆ วิ่งออกมาดูเครื่องบินที่ค่อยๆ ล่องหนหายไป

 

“ทิ้งเรลี่อีกแล้วนะ! คุณพี่!” 

 

◊◊◊

 

คุยกับคนเขียนกันนะ >_<

จบลงไปแล้วสำหรับบท ‘อิลลูชั่น (illusion) บทที่ 8.5 [สิ่งที่สำคัญกว่า]’

เป็นบทเสริมเหตุการณ์อีกบทจร๊า

โปรดติดตามตอนต่อไปที่มีชื่อว่า ‘อิลลูชั่น (illusion) บทที่ 10 [ผู้ใช้ภาพมายา]’

เมื่อพลังจิตผงาดทั่วโลก การผจญภัยอันแสนวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น!

ถ้าชอบก็ Comment ให้กำลังใจกันบ้างเน้อ 1 Comment เท่ากับล้านกำลังใจเลย ฮ่าๆ

By Spy442299 & Nattanan Srising