P.P.Rising The Bullet Time อภินิหารพลังจิตเหนือโลก

P.P. Rising: The Bullet Time

เดอะบูลเลตไทม์ อภินิหารพลังจิตเหนือโลก

1. Ch.31 อิลลูชั่น (illusion) บทที่ 8 [เฟียน่ากับเหล่าเฟียน่า]

Rewrite V.3

 

◊◊◊

 

เขตใต้ Area TH-7 สถานที่ที่เป็นศูนย์วิจัยใต้น้ำขนาดใหญ่ของบริษัทไฮเทคอัพเปอร์ลึกลงไปสามสิบเมตรเป็นแหล่งวิจัยพืชพันธุ์และสัตว์ใต้ทะเลนานาชนิดชื่อดัง ซึ่งฉันรู้ดีอยู่แล้วล่ะ

‘เดลซี่’ นั่นคือชื่อของเธอ นัยน์ตาสีฟ้า ผมบอนด์สว่างยาว อายุเธอเพิ่งจะครบรอบยี่สิบห้าในวันนี้ ฉันเป็นผู้หญิงบ้านๆ คนหนึ่งที่ไม่มีอะไรดี แค่มีโอกาสมาร่วมงานวิจัยแถวหน้าของไฮเทคอัพเปอร์

จะเรียกแบบนั้นเต็มปากก็ไม่ได้ เพราะเท่าที่เธอรู้มา งานวิจัยที่มีส่วนร่วมเรียกได้แค่ว่าเป็นวิจัย ‘ปลายแถว’ ของบริษัทนี้ แต่สำหรับเดลซี่ที่ชื่นชอบระบบนิเวศใต้ทะเลก็คิดว่านี้เป็นงานที่เธอใฝ่ฝันมานาน

แต่มาวันนี้มันเกิดอะไรขึ้น? จู่ๆ ศูนย์แม่บอกรีบให้ขนข้าวขนทั้งหมดออกจากที่นี่ หลังประกาศไม่นานเริ่มเกิดระเบิดขึ้นราวกับดอกเห็ด ตอนแรกฉันก็ไม่รู้ว่าเกิดขึ้นได้ยังไง พอลงเรือดำน้ำฉุกเฉินออกมาจากศูนย์วิจัยใต้น้ำสองคน ส่วนคนอื่นหนีไปทางลิฟท์รถไฟที่พาไปบนแผ่นดิน ฉันมองกลับไปเห็นวัตถุอะไรบางอย่างจากเหนือน้ำลงสู่ใต้ล่างตรงศูนย์วิจัยอยู่

“ฝั่งไหนกระหน่ำยิงปืนใหญ่มาว่ะเนี่ย!” เพื่อนของฉันที่อยู่ข้างๆ ว่าอย่างงั้น

ใครกันที่ทำเรื่องแบบนี้...ศูนย์วิจัยที่มีค่าของฉัน

แต่ก็มีเรื่องประหลาดก่อนหนีออกมานิดหนึ่ง ฉันเห็นผู้หญิงผมแดงที่มีหน้าตาคล้ายกันราวๆ ห้าสิบคนได้วิ่งสวนทางไป เพื่อนๆ ฉันก็ตะลึงเช่นกัน แต่ด้วยสถานการณ์กระชั้นชิดเลยไม่ได้สนใจอะไรมาก

ผู้หญิงพวกนั้นตรงกับข่าวลือหลายเดือนก่อนในหมู่นักวิจัยที่นี่ว่า มีการวิจัยโคลนมนุษย์อย่างลับๆ ในส่วนที่ลึกที่สุดของที่นี่

เป็นพวกนั้นเองนั่นเหรอ?

แล้วทำไมถึงกลับเข้าไปในศูนย์วิจัยล่ะ? แทนที่จะหนีออกมา

ไม่เข้าใจ...

ทุกอย่างที่เกิดขึ้นตรงหน้า...ฉันไม่เข้าใจ...ไม่เข้าใจแม้สักนิดเดียว

 

◊◊◊

 

[05:01] [06/01/2058]

[Area TH-7 เขตใต้, Yellow Zone, ศูนย์วิจัยใต้ทะเลไฮเทคอัพเปอร์ - ท่าเรือใต้น้ำ]

 

พีวิ่งตรงตามเส้นทางที่คอมพิวเตอร์บอกไว้จนมาถึงหน้าประตูเหล็กทางเข้าขนาดใหญ่ไปยังท่าเรือใต้น้ำที่กว้างสิบเมตรสูงอีกห้าเมตรโดยมีตัวอักษร ‘Gateway 3’ เขียนให้เห็นอยู่อย่างชัดเจน เขามองหาปุ่มเปิดประตู

 

‘อยู่ไหน?’

 

พีมองหาจนเจอแป้นเลขทางขวามือ ซึ่งมีช่องให้รูดการ์ดด้วยแต่เขาไม่มีทั้งการ์ดและรหัส จึงมองหาทางอื่นต่อไปจนพบกับทางเดินมที่มีราวจับเหนือหัวสูงสามเมตร ทางนั้นใกล้ๆ ประตูมีวาล์วสแตนเลสขนาดใหญ่ที่มีโซ่ลากเข้ากับกลไกประตู

 

‘อยู่ซะสูงขนาดนั้นจะขึ้นไปยังไงเนี่ย? งั้นต้องมีทางขึ้นที่อื่น’

 

หนทางที่พีคิดไว้ดับวูปลงอย่างรวดเร็วเมื่อทางขวามือข้างบน เส้นทางที่น่าจะไปประจบทางขึ้นถูกเพดานถล่มปิดทางไว้

 

‘ทำไมถึงได้ซวยแบบนี้อยู่เรื่อยนะ’

 

พีกัดฟันก่อนที่จะเพ่งสมาธิลงที่ขา สายลมเริ่มพัดรวมตัวเท้าทั้งสองแล้วย่อตัวกระโดด เขาใช้พีทูลมส่งตัวเองให้ถึงทางเดินข้างบน มือทั้งสองเกาะได้พอดี เขาค่อยๆ ปีนข้ามราวจับริมทางเดินแล้วรีบไปหมุนวาล์วทันที ประตูเหล็กขนาดใหญ่ถูกเลื่อนขึ้นเหนือหัวจนสุด และแล้วมีร่างคนจำนวนสามคนกระเด็นกลิ้งออกมาจากท่าเรือใต้น้ำ เป็นผู้หญิงทั้งสามไว้ผมแดงยาวสั้นไม่เหมือนกันเว้นเว้นแต่ชุดดำแนบเนื้อและที่ทำให้เขาตกใจเพราะทั้งสามมีใบหน้าที่เหมือนกัน...ใบหน้านั่นคือเฟียน่า ซึ่งเขาคิดว่าน่าจะเป็นโคลนจากที่รู้มาก่อนหน้านี้ พวกเธอทั้งหมดกำลังพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า “เรด”

 

‘เฮ้ยๆ แล้วคนไหนตัวจริงอ่ะเนี่ย’

 

พีกระโดดลงมาจากทางข้างบนโดยใช้พีทูลมลดแรงกระแทกแล้วมองไปยังด้านในท่าเรือใต้น้ำ พบกับกลุ่มคนที่มีใบหน้าเฟียน่าจำนวนกว่าสี่สิบคนยืนล้อมคนข้างในที่สามคน ซึ่งพีรู้จักดีว่าเป็นใครบาง มีเรดกับเจเนซิสไลท์ที่เรียกตัวเองว่าเฟียน่าและเฟียน่าผมสั้นที่คุ้นเคย ทั้งสามตั้งการ์ดเตรียมตัวสู้ มือขวาของเรดถือแท่งเหล็ก เจเนซิสไลท์ข้างศีรษะเธอมีลูกกลมๆ สามลูกสีทองลอยอยู่และเฟียน่าผมสั้นในมือทั้งสองถือมีดสั้นสามแฉกที่มีกระแสไฟฟ้าไหลอยู่ ซึ่งคนสุดท้ายชวนให้พีใจหาย

 

‘ยัยนั่นมาได้ไง! แล้วสองคนนั้นใครเป็นตัวจริงกันแน่?

ไม่ๆ ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาคิดเรื่องนั้น

ฉันยังไม่รู้เลยว่าพวกคนที่หน้าเหมือนเฟียน่ายืนล้อมพวกเขาทำไม!’

 

“เฮ!”

 

พีตะโกนเรียกทุกคนให้หันมาและนั่นมันทำให้เขาอยากตีปากตัวเองภายหลังเพราะได้เห็นสายตาผู้หญิงคล้ายเฟียน่าทั้งสี่สิบคนจ้องเขาอย่างกับจะควักไส้ออกมาให้ได้

 

‘ทำไมฉันไม่คิดก่อนว่า พวกหล่อนอาจจะเป็นศัตรูก็ได้’

 

“พี!”

 

เฟียน่าผมสั้นกลางกลุ่มตะโกนลั่นก่อนที่จะหายตัวไปดื้อๆ แล้วอีกห้าวินาทีมาโผล่ข้างเขา เอามีดสั้นจ่อต้นคอ

 

“มาช้านะนาย นึกว่าตายไปแล้วซะอีก!”

“ขอบคุณที่เป็นห่วง” พียิ้ม “แล้วเธอ...เป็นอย่างที่ผู้หญิงคนนั้นพูดจริงๆ เหรอ”

“หือ? นี่นายเชื่อยัยนั่น!?”

 

เฟียน่าผมสั้นที่พีเจอเธอตั้งแต่สนามบินพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเล็กน้อย ตอนนี้ทั้งสองคนกำลังอยู่ในวงล้อมของพวกคนที่หน้าเหมือนเฟียน่า พีถามเหตุผลที่โดนกลุ่มคนหน้าเหมือนเฟียน่าล้อมไว้

 

“แล้วทำไมพวกนี้ถึงมาล้อมล่ะเนี่ย!”

“ทำตามคำสั่งของใครบางคน...” เฟียน่าผมสั้นว่า “พวก SP ถูกฝังโปรแกรมในสมองแบบเดียวกับเจ้าคนที่อยู่ในแมงมุมแดงนั่น แต่เห็นแบบนั้นพวกเธอก็ยังมีความเป็นมนุษย์บ้างล่ะนะ”

“เธอจะพูดอะไรกันแน่”

“ยั้งมือหน่อย! อย่าทำให้เจ้าพวกนี้ถึงตายเด็ดขาด! เพราะเจ้าพวกบ้านี่...เรียกฉันว่า...พี่สาว!”

 

ขณะที่เฟียน่าผมสั้นพูดนั้น ร่างกายเธอตอบสนองกับพวก SP ที่กำลังเข้ามาทำร้ายด้วยการต่อยเตะและใช้มีดไฟฟ้าช็อคเอาที่ต้นคอโดยระวังไม่ให้คมมีดโดนร่างกายของพวก SP...พีรู้สึกว่าเหมือนได้เห็นน้ำตาของเฟียน่าผมสั้นไหลตลอดอยู่เวลา แต่ทว่าเขาไม่มีเวลาสนใจมากนักเพราะกำลังโดนพวก SP เข้ามาทำร้ายเช่นกัน พีใช้พีทูควบคุมลมไว้ที่มือทั้งสองซัดพวก SP กระเด็นอยู่เรื่อยๆ และถามการมาของเฟียน่าผมสั้น

 

“แล้วเธอมานี่ได้ไง?”

“GPS ที่ติดอยู่ข้อมือของนาย” เฟียน่าผมสั้นหมายถึงปลอกข้อมือการ์เดี้ยน “อุตสาต์แอบลอบเข้าที่นี่ได้แล้วแท้ๆ แต่โดนยัยนั่นตัดหน้า”

 

เธอว่าแบบนั้นแล้วหันไปมองเจเนซิสไลท์ที่ยืนคู่กับเรดกำลังต่อกรกับพวก SP อีกกลุ่ม ถึงตอนนี้พียังไม่เข้าใจความสัมพันธ์ของเธอและเจเนซิสไลท์มากนักเพราะตอนนี้มีเรื่องที่ต้องรีบทำก่อนคือหนีออกจากศูนย์วิจัยใต้น้ำที่กำลังจะถล่ม แต่ระหว่างนั้นพีเกิดอยากลองถามเฟียน่าผมสั้นบางเรื่องให้แน่ใจขึ้นมา

 

“เฟียน่า! รู้จัก FPT ไหม”

“ไม่รู้! นายจะมาถามอะไรตอนนี้ ย๊าก!”

 

เหล่า SP เริ่มเข้ามาปะทะด้วยมือเปล่าอีกครั้ง พีใช้มือขวามาที่มีลมไหลเวียนเป็นหมัดส่งซัดสองคนกระเด็นออกไป แต่ในใจเขาตอนนี้กำลังตะลึงกับคำตอบของเฟียน่าผมสั้นเมื่อครู่

 

‘เธอไม่รู้รหัสลับ...เธอไม่ใช่เฟียน่าจริงๆ งั้นเหรอ แล้วทำไมถึงโกหกว่าตัวเองเป็นล่ะ?’

 

พีอยากจะถามให้รู้เรื่อง ณ บัดเดี๋ยวนั้น แต่ทำไม่ได้เพราะต้องคอยปะมือกับพวก SP...ผ่านสักพัก การต่อสู้ที่ประนีประนอมใกล้จะจบลง บนพื้นโดยรอบมีร่างผู้หญิงที่มีใบหน้าเหมือนเฟียน่านอนสลบอยู่เกลื่อนและเพราะจำนวน SP เริ่มน้อยลงเลยมีช่องว่างให้ทั้งสี่คนมาอยู่ด้วยกันละหันหลังชนกันสี่ทิศ เจเนซิสไลท์หรือคนที่บอกตัวเองว่าคือเฟียน่าตัวจริงเอ่ยขึ้น

 

“เจ้าพวกนี้เกะกะจริง ทุกคน! ที่นี่จะพินาศอีกครึ่งชั่วโมง รีบจัดการพวกเวรนี้ให้หมดคราวเดียวเลย!”

“พวกนี้น่ารำคาญจริง ถ้าฉันใช้พีทูได้นะ...”

 

เรดบ่นเพราะไม่สามารถใช้พลังของตนเองได้ และแล้วทั้งสามคนพยักหน้าก่อนที่พวกเขาทั้งหมดจะพุ่งออกไปตะลุยในฝูงเหล่าสาวร่างโคลนของเฟียน่า!

 

◊◊◊

 

[อีก 15 นาทีก่อนกระสุนปืนใหญ่อัตตาจรชุดใหญ่มาถึง]

[04:59] [06/01/2058]

[Area TH-7 เขตใต้, Yellow Zone, ศูนย์วิจัยใต้ทะเลไฮเทคอัพเปอร์]

 

“พอไปถึงพิกัดเป้าหมาย จะมีคนของ WGT มารับคุณ”

 

เจเนซิสไลท์บอกเรดผ่านไมค์ที่ส่งเสียงเข้าไปในตัวเรือดำน้ำสีขาวขนาดเล็กที่นั่งได้สองที่นั่ง แน่นอนว่าเรดอยู่ในเรือนั่นแล้ว เจเนซิสไลท์กำลังป้อนข้อมูลแผนที่นำทางเรืออยู่ข้างนอก ส่วนพียืนดูท่าเรือดำน้ำที่มีท่าเทียบอยู่จำนวนสามสิบแล้วนึกถึงเรื่องที่เรดคุยกับเขาก่อนที่เธอจะขึ้นเรือ เขาได้รู้เรื่องของเรดมากขึ้น เธอเข้ามาขอโทษเรื่องที่ทำร้ายเขาวันแรกที่พบกัน เหตุผลที่ทำเช่นนั้นเพราะปฏิบัติตามผลประมวลคาดคะเนล่วงหน้าของโปรแกรมดิออล์โนว์ (The All-Known) หนึ่งในเทคโนโลยีความมั่นคงของเวิลด์เจเนรัล (World Generals) ภายใต้คำสั่งผู้บัญชาการของเธอ แต่ถึงตอนนี้ทุกอย่างได้เปลี่ยนไปเพราะเธอถูกขึ้นหมายหัวจากเวิลด์เจเนรัลด้วยกันเอง เพราะฉะนั้นเรื่องำคำสั่งสังหารพีจึงยกเลิกไปและทุกอย่างเกือบจะกระจ่างหากไม่ใช่ว่าเรดไม่ยอมอธิบายความเป็นมาและวิธีแก้แผ่นกระจกทรงพลังที่ติดอยู่บนฝ่ามือขวาเขา เอาแต่บอกว่าเคยพูดไปแล้วรอบหนึ่งที่ศูนย์วิจัยย่อยไฮเทคอัพเปอร์สาขาตะวันออกใน Area TH-7 เขตกลาง แน่นอนว่าพีจำไม่ได้และนั่นทำให้เรดเข้ามาจับแผ่นกระจกที่ส่องแสงสว่างสีแดงจ้า เธอเหมือนเห็นอะไรบางอย่างในนั้นและนั่นทำให้เรดพูดถึงเรื่องหนึ่งที่ทำให้คิดมากอยู่ตอนนี้

 

‘เรสเทียร์ลบความทรงจำฉันเหรอ? ทำไมล่ะ...ถ้าเธอได้ยินฉันช่วยตอบฉันที!’

 

พีตะโกนลั่นในใจโดยหวังว่ามันจะส่งถึงเรสเทียร์ที่หลับไหลอยู่ในฝ่ามือขวาของเขา จนแล้วจนรอดไม่มีเสียงตอบรับกลับมา เขาถอนหายใจแล้วพับเรื่องนั่นลงไป พีเงยหน้าขึ้นมองดูเรือดำน้ำที่เหลือให้ขึ้นอยู่แค่สามลำและเฟียน่าผมสั้น คนที่เขายังไม่แน่ใจว่าเป็นเฟียน่าตัวจริงหรือหนึ่งในบรรดามนุษย์โคลน SP กำลังยืนดูเหล่า SP ทั้งหมดนอนกองกับพื้นซึ่งเธอกำลังใช้ความคิดอะไรบางอย่าง เรือดำน้ำที่เรดขึ้นค่อยๆ จมลงน้ำและเคลื่อนออกจากศูนย์วิจัยไป เจเนซิสไลท์เดินเข้ามาตบไหล่พี

 

“ตานายล่ะพี ไปกับยัยก็อบปี้หรือกับฉัน”

“ก็อบปี้?” พีไม่แน่ใจว่าเธอหมายถึงใคร

“ก็คนที่คิดว่าเป็นตัวฉันไง...ใช่ไหม อิลลูชั่น”

 

เจเนซิสไลท์ใช้สายตาชี้ไปยังแผ่นหลังเฟียน่าผมสั้นที่ยืนอยู่ คนที่ถูกเรียกว่าอิลลูชั่นหันมามองด้วยสายตาไม่เป็นมิตร

 

‘เป็นเรื่องจริงเหรอเนี่ย...เธอไม่ใช่เฟียน่า...ที่ฉันรู้จัก’

 

ระหว่างที่พีมัวอึ้งอยู่ เฟียน่าผมสั้นเดินเข้ามาใกล้ๆ แล้วบอกบางเรื่อง

 

“ฉันจะพาพวกนี้ไปด้วย”

 

เธอชี้นิ้วไปข้างหลังที่มีพวก SP นอนสลบกว่าห้าสิบคน เจเนซิสไลท์หรี่ตาลงแล้วพูดยั่ว

 

“นี่เธอเป็นห่วงเป็นใยเจ้าพวกที่ทำร้ายเธอด้วยหรือ...อ๋อ ฉันลืมไปเธอก็เป็นหนึ่งในพวกนั้นนิ SP-0154” เจเนซิสไลท์เรียกอีกชื่อของหล่อน ซึ่งพีเพิ่งเห็นว่าต้นแขนเสื้อที่ขาดของเฟียน่าผมสั้นมีอักษรสลักอยู่ว่า SP-0154 “เพียงแต่เธอพิเศษกว่าคนอื่นๆ ที่มีพีทู...และมันไม่ได้เรื่อง”

 

คำพูดจบลง มือขวาของเฟียน่าผมสั้นหรืออีกชื่อหนึ่งคืออิลลูชั่นกำปั้นแล้วจะชกใส่หน้าเจเนซิสไลท์แต่คนที่จะโดนชกกลับไวกว่า มือขวาชกเข้าที่ท้องและใช้แขนฟาดจนเธอล้มลงไปกับพื้นก่อนที่จะหยิบมีดไฟฟ้าที่ตกอยู่มาช็อคหลังคอเฟียน่าผมสั้นจนสลบไป

 

“อ่อนหัดจริงๆ”

“นี่เธอ!”

 

พีตกใจกับการกระทำชั่วครู่

“ฉันไม่รู้หรอกนะ ว่านายกับยัยก็อบปี้นี้รู้จักกันนานแค่ไหนแล้ว...แต่ฉันขอยืนยันว่าฉันคือเพื่อนรักของนาย...พี ถ้าไม่เชื่อก็ตามฉันมาได้ จะพาไปหาคนที่ยืนยันตัวได้ แต่ก่อนอื่น...ช่วยแบกเพื่อนนายลงเรือให้หน่อย”

“อ่า...”

“หรืออยากให้ยัยก็อบปี้ตายอยู่ที่นี่” เจเนซิสไลท์เดินไปแผงควบคุมเรือดำน้ำที่เทียบท่าอยู่ใกล้ๆ “เร็วๆ”

 

พีแบกตัวเฟียน่าผมสั้นที่นอนไม่ได้สติขึ้นบ่าแล้วบรรจงพาไปสะพานที่ยื่นออกไปยังส่วนบนของเรือดำน้ำแล้วค่อยๆ หย่อนตัวเธอลงที่นั่งภายใน ล็อคเข็มขัดให้แน่นและเขาก็ปีนขึ้นมาบอก

 

“เสร็จแล้ว!”

“โอเค! ถ้าไม่ไปกับฉัน เดี๋ยวจะส่งพวกเธอไปที่หาดนะ หลังจากนั้นเอาตัวรอดกันเอาเองล่ะกัน นายกลับลงไปนั่งในนั้นได้แล้ว”

“แล้วเธอล่ะ?”

“ขึ้นอีกลำ” เจเนซิสไลท์เอียงคอไปทางเรือดำน้ำอีกลำ

“นี่ตกลงเธอ....เกี่ยวข้องกับการทดลองโคลนมนุษย์โครงการแร็คนาร็อคนั่นเหรอ”

 

พีพูดตามที่รู้มา มันทำให้เจเนซิสไลท์ชะงักมองด้วยตาโตคู่สีแดง

 

“นายรู้มาจากไหน!”

“ฉันเห็นไฟล์โปรเจค...อ่า เอชพีอะไรที่ห้อง SP-Lab นั่นแล้ว”

 

เมื่อเจเนซิสไลท์ได้ยินแบบนั้นแล้วยิ่งทำให้เธอแสดงสีหน้าวิตกขึ้นมาใหญ่

 

“นายได้กดปุ่มสีแดงหรือเปล่า”

“ปุ่มสีแดง?” พีขมวดคิ้วนึกเรื่องตามที่เธอถาม “อ๋อ ในห้องนั้นเหรอ เห็นศพคนที่หน้าเหมือน...เพียบ เพียบเลย”

“หา? นายกดแล้ว?”

“อ่า เธอคงกำลังคิดว่าฉันจะรับไม่ได้ แต่ไม่เป็นไรฉันเริ่มจะชินกับเรื่องประหลาดๆ แล้วล่ะ ฮ่าๆ” พีว่าไปคนละเรื่อง

“นานแค่ไหนแล้ว? ที่นายกดปุ่มนั่น!?” เจเนซิสไลท์ถามย้ำ

“ก็ไม่ถึงชั่วโมงหรอก...มั้ง”

“รู้ตัวหรือเปล่าว่าทำอะไรลงไป!” เธอตะคอกใส่

“หือ? ทำอะไร”

 

เจเนซิสไลท์เอามือกายหน้าตัวเองเหมือนว่าเจอเรื่องปวดหัวที่สุด พีที่ยังไม่รู้เรื่องว่าเธอหมายถึงอะไรหันหน้าไปทางประตูใหญ่ Gateway 3 ทางที่เขามาเพราะได้ยินเสียงคนเดินจำนวนมาก พบกับเหล่าเฟียน่าที่เดินโซเซเหมือนคนกำลังหมดแรงเกินร้อยคนกำลังเดินมุ่งตรงมาทางนี้ บางคนลูกตาปลิ้นออกมา ขาไม่ครบ แขนเกือบจะขาด ครึ่งตัวไม่มี เลือดสีแดงไหลตามทางชวนให้ทั้งสองคนสยอง

 

‘ซอมบี้หรือไงฟ่ะ!’

 

“เอาจนได้”

 

เจเนซิสไลท์วิ่งไปจนเกือบถึงประตู เธอมองหากลไกที่จะปิดประตูได้ พีเห็นวาร์ลมันอยู่ทางเดินบนซ้ายมือ เขารีบปีนออกจากเรือดำน้ำแล้วใช้พีทูลมส่งตัวเองลอยขึ้นไป

 

“นายจะทำอะไร!”

“ปิดประตู!”

 

พีบอกเจเนซิสไลท์แล้วรีบออกแรงหมุน แต่แท่นวาล์วกลับไม่ขยับ

 

‘เวรล่ะ’

 

“รีบปิดสิ!” เจเนซิสไลท์ตะโกนบอก

“มัน...” พีออกแรงหมุนอีกครั้ง เริ่มขยับเล็กน้อย “หมุนยาก!”

“ชิ”

 

เจเนซิสไลท์กัดฟันแล้วเริ่มเดินหน้าไปทางประตู แขนทั้งสองกลางออก ทันใดนั้นแสงไฟโดยรอบเกิดแตกทั้งหมดและมีสิ่งที่คล้ายลำแสงจากหลอดไฟต่างๆ มารวมตัวลอยอยู่บนฝ่ามือเป็นลูกกลมสีเหลืองหลายลูก ตอนนี้พีเห็นเจเนซิสไลท์ราวกับผู้ที่มีพลังมหาศาล เธอตะโกนบอกพี

 

“ฉันจะถ่วงเวลาให้เอง! ตายกันให้หมดซะ เจ้าพวกสวะ!”

 

ลูกกลมสีเหลืองทั้งหกลูกปลดปล่อยลำแสงคล้ายหอกสั้นพุ่งกระหน่ำรัวไม่ยั้งไปทางพวก SP พีซึ่งไม่เห็นว่าสภาพคนที่โดนเป็นยังไงได้แต่ออกแรงหมุนปิดประตูต่อไป เป็นเวลาเกือบนาทีประตูที่มีคำว่า Gateway 3 ได้ถูกปิดลง เจเนซิสไลท์หยุดการกระหน่ำยิงพีทู เธอหอบกับเหงื่อแตกเล็กน้อย พีเห็นแล้วเป็นห่วงเลยตะโกนถาม

 

“เป็นอะไรไหม!?”

“ไม่! แค่เหนื่อย นายรีบ---“

 

ตูม!

 

ข้างหลังเจเนซิสไลท์ที่เป็นท่าเรือดำน้ำเกิดระเบิดขึ้นเป็นวงกว้าง ปืนใหญ่อัตตาจรที่ถูกยิงมาตกลงใกล้พวกเขาพอดี ซึ่งมันเฉียดเรือดำน้ำที่มีเฟียน่าผมสั้นนอนสลบอยู่ เจเนซิสไลท์รีบวิ่งไปแป้นที่ควบคุมการเดินเรือดำน้ำของลำนั้น กดส่งตัวเรือออกไปทันที ฝาท่อเรือด้านบนปิดอัตโนมัติ พีกระโดดลงตามมาติดๆ

 

“เฮ้ย! ปล่อยออกคนเดียวแบบนั้นมันจะดีเหรอ”

“ระบบออโต้ไม่เป็นไรหรอก เรารีบขึ้นอีกลำ---”

 

ตูม!

 

เจเนซิสไลท์ดึงตัวพีจะไปเรือดำน้ำอีกสองลำที่อยู่ใกล้ๆ แต่แล้วเกิดเหตุไม่คาดฝันอีกรอบ กระสุนปืนใหญ่อัตตาจรตกใส่เรือทั้งสองพอดี ส่งผลให้ไม่มีเรือหนีและน้ำทะเลเริ่มทะลักเข้ามา พีถามคนที่น่าจะรู้ทางในที่นี่ดีที่สุด

 

“เอาไงดี”

“ไปสถานีรถไฟใต้ดินอาคารเหนือ”

 

◊◊◊

 

[มุมมองของเรสเทียร์]

[ช่องว่างมิติพีทูในตัวของพี]

 

‘นึกว่าผู้หญิงคนนั้นจะแฉแล้ว’

 

เรสเทียร์หายใจโล่งอก เธออยู่ในที่ที่มีแต่สีขาวโพลนรอบตัวและมีกลุ่มก้อนพลังงานสีฟ้าอยู่ข้างๆ ตัวเธอไม่สามารถขยับได้

 

‘เพราะเสียงนั่นแท้ๆ มันคืออะไรกันนะ เหมือนคราวนั้นเลย มันทำฉันแทบบ้า

ตอนนี้ทำได้แต่มองดูพี่หญิงเท่านั้นเองเหรอ’

 

เรสเทียร์มองดูแผ่นที่เหลี่ยมจัตุรัสทั้งสองอันที่ลอยอยู่ตรงหน้าเธอ มันฉายภาพจากตาซ้ายขวาของพี เธอพยายามขยับตัว แต่มีประกายไฟสีแดงบางอย่างมัดแน่นตัวเธอไว้และเธอก็ยอมแพ้

 

‘ถ้าออกไปได้จะแก้ตัวกับพี่หญิงยังไงดีนะ’

 

◊◊◊

 

[05:15] [06/01/2058]

[Area TH-7 เขตใต้, Yellow Zone, บนรถไฟใต้ดินจากสถานีศูนย์วิจัยใต้ทะเล]

 

“เกือบแล้ว”

 

พียืนดูสถานีรถใต้ลับของศูนย์วิจัยใต้ทะเลไฮเทคอัพเปอร์ระเบิดต่อหน้าต่อตาห่างกันร้อยเมตร ตอนนี้พวกเขาทั้งสองอยู่บนรถไฟที่ออกตัวจากศูนย์แล้ว แต่เขาก็ยังกังวลไม่หาย

 

‘เฟียน่าคนนั้น...จะเป็นไงบ้างนะ’

 

พีคิดวิตกหน้าเครียด เจเนซิสไลท์เดาออกว่าคิดอะไรอยู่เลยปลอบ

 

“บอกแล้วไง ไม่ต้องห่วง ยัยก็อบปี้นั่นรอดแน่ๆ”

“ก็อบปี้? ฉันยังไม่เชื่อนะ ว่าเธอคือตัวจริง ถึงจะรู้รหัสลับนั่นก็เหอะ”

“พูดเหมือนรู้...แต่ไม่รู้อยู่ดี” เจเนซิสไลท์ส่ายหัว “ฉันเข้าใจ เรื่องแบบนี้ไม่มีใครเชื่อง่ายๆ อยู่แล้ว ถึงจะพาไปหาคนที่ยืนยันว่าฉันคือตัวจริงยังไงล่ะ”

“พยาน? ใครกันที่เป็นพยาน”

“พวกที่คุมการผลิตมนุษย์โคลนเหล่าเฟียน่าไง”

 

เจเนซิสไลท์พยายามกล่อมให้พีเชื่อใจ แต่เขาไม่ได้เชื่อง่ายตามนั้น เธอถอนหายใจแล้วแบมือออก

 

“โอเค โอเค  อย่าบอกด้วยสายตาแบบนั้นได้ไหม? ตัวฉันตอนนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว ไม่ต้องหาเฟียน่าคนเก่าที่อ่อนแอแบบนั้นหรอก”

“อ่อนแอ? ไม่นะฉันว่าเฟียน่าเมื่อก่อนไม่ได้อ่อน---”

“นายจะไปรู้อะไรเหล่า! ที่ฉันต้องปิดความลับโกหกพวกนายสองคนมาตลอด มันอึดใจมากรู้ไหม”

 

เจเนซิสไลท์ก้มหน้าตะคอกและนั่นมันทำให้พีนึกถึงอดีตซ้อนทับ ท่าทางของผู้หญิงตรงหน้าแต่โดยรอบเป็นที่เก็บของในโรงยิมที่มีอุปกรณ์กีฬาเต็มไปหมด

 

‘เหมือน...เหมือนตอนนั้นชะมัด’

 

ขณะที่พีมัวแต่เมอ เจเนซิสไลท์เงยหน้าขึ้นที่เต็มไปด้วยน้ำตา

“แล้วไม่สำเนียกตัวเองบ้างหรือไง! นายเปลี่ยนไปขนาดไหน...ไม่รู้สึกเลยเหรอ เมื่อก่อนพีไม่ใช่คนแบบนี้นะ ถึงจะอ่อนปวกเปียกแต่ไม่ได้อ่อนแอถึงขนาดนี้...รหัสลับของพวกเรา นายยังไม่เชื่ออีก”

“ขนาดโคลนมนุษย์แล้วยังมีความทรงจำเหมือนกัน ตัวปลอมนั่นก็น่าจะรู้เหมือนกันนิ”

 

เจเนซิสไลท์เปลี่ยนสีหน้ากระทันหันเป็นสีหน้าที่เพิ่งนึกอะไรออก ก่อนที่จะก้มหน้ายิ้ม

 

“ที่พูดมาก็จริงอยู่ แต่เจ้าตัวก็อบปี้นั่นไม่มีทางมีความทรงจำเหมือนกันหรอก เพราะถูกแก้ไขแล้วล่ะ”

 

กึก!

 

เสียงฝาปิดหลังคาข้างบนอันเล็กถูกงัดออกและมีร่างของใครบางคนโดดลงมาขัดการสนทนาทั้งคู่ เป็นคนที่หน้าคล้ายเฟียน่า ผมยาวถึงหน้าอกสีแดง ชุดแนบเนื้อสีดำเหมือนกับพวกที่เจอก่อนหน้านี้ แขนขวาของเธอเป็นแท่งเหล็กบางอย่าง ทั้งสองคนตั้งท่าเตรียมสู้แต่แล้วรอยยิ้มบนใบหน้าของผู้มาเยือนทำให้พวกเขาประหลาดใจเพราะคนตรงหน้าไม่เหมือนกับพวก SP คนอื่นๆ ที่ไม่แสดงสีหน้าอารมณ์

 

“โอ้ ขออภัยด้วยที่มาแบบไม่ขออนุญาตินะ เจเนซิสไลท์”

“เป็นเธออีกแล้วหรือ SP-0012” เจเนซิสไลท์เรียกเธอแบบนั้น “แอบตามมาตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะนิ”

“นานแล้วล่ะ นานจนขี้เกียจรอคำสั่งใหม่จากลากัซล่ะ เลยลงมาทำเรื่องให้มันจบๆ!”

 

SP-0012 พูดจบยกแขนขวาที่เป็นปืนกลลำกล้องหมุน ติดกับร่างกาย กระบอกปืนเริ่มหมุนพร้อมที่จะยิงแต่แล้วเจเนซิสไลท์ไวกว่า ส่งลูกบอลสีเหลืองซึ่งพีคิดว่าน่าจะเป็นพีทูของเธอเข้าปะทะกับแขนกลข้างนั้นจนเกิดระเบิดหายไปทั้งแขน SP-0012 เดินโซเซถอยหลังติดท้ายขบวนรถไฟฟ้า เจเนซิสไลท์จะเผด็จศึกเดินตรงเข้าหา แต่แล้วกลับชะงักเพราะ SP-0012 ใช้มือซ้ายคว้ารีโมต์ที่ไว้กดบางอย่างขึ้นมา

 

“หึๆ อย่าคิดทำอะไรโง่ๆ ไม่งั้นฉันจะระเบิดรถไฟ---“

 

ยังไม่ทันพูดเสร็จ มือซ้ายของ SP-0012 หายไปกับลำแสงสีเหลืองที่ถูกปล่อยออกมาจากลูกบอลพลังงานของเจเนซิสไลท์ SP-0012 ร้องลั่นด้วยความเจ็บปวดเพราะมือซ้ายที่หายเป็นมือจริงๆ เลือดเริ่มไหลทะลัก ก่อนที่เธอจะหัวเราะขึ้นมาได้หน้าตาเฉย

 

“คราวนี้มืออีกข้าง...งั้นเหรอ”

“จะเอาขาอีกสักข้างต่อไหม คุยกับคนที่หน้าเหมือนตัวเองทีไรมันหงุดหงิดชะมัดยาก”

 

เจเนซิสไลท์ถาม สาวหน้าคล้ายเฟียน่าที่แขนขาดหัวเราะลั่นรถไฟ

 

“ฮ่า ไม่ล่ะขอบคุณ...กี่ครั้งแล้วน่า ที่พยายามพิสูจน์ตัวเอง...ฉันคงมาไกลได้แค่นี้แหละ ลาก่อน ท่านพี่”

 

เจเนซิสไลท์เปลี่ยนสีหน้าทันทีที่ได้ยินประโยคเมื่อครู่ เธอจะออกตัวห้ามแต่ไม่ทัน SP-0012 กระโดดกระแทกกระจกแตกออกไปข้างนอกรถไฟที่วิ่งด้วยความเร็วกว่าสามร้อยกิโลเมตรต่อชั่วโมง ไม่ต้องคิดเลยว่ามีโอกาสรอดหรือไม่ เจเนซิสไลท์ยิ้มรับกับการกระทำนั่น พีเดาใจคนตรงหน้าไม่ออกว่ากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่

 

“อีกแล้ว...สินะ” เธอนั่งลงไปกับที่นั่งบนรถไฟก่อนที่จะนอนแผ

“นี่! เมื่อกี้มันอะไรกัน? ทำไมถึง---“

“ฉันขอตัวพักก่อนนะ ไม่ไหวแล้ว หมดแรงชะมัด”

 

จู่ๆ เจเนซิสไลท์เอนตัวนอนบนเบาะที่นั่งรถไฟและหลับภายในสามวินาที

 

‘เฮ้ย! มาหลับอะไรตอนนี้!’

 

พีมองดูคนที่หนีปัญหาแล้วหลับได้หน้าตาเฉยอย่างเหนื่อยใจ แต่นั่นมันทำให้เขารู้สึกอุ่นใจขึ้นเล็กน้อยเพราะได้รู้คำตอบที่น่าจะใช้

 

‘เหมือนจริงๆ แฮะ เฟียน่าที่ฉันรู้จักนอนหลับได้ไวเวอร์แบบนี้ล่ะ’

 

แล้วหลังจากนั้นเขาก็นั่งลงข้างๆ เธอและงีบตามไปในที่สุด

 

◊◊◊

 

[08:41] [06/01/2058]

[Area TH-7 เขตกลาง, Blue Zone, สวนสาธารณะคริส]

 

“อ่ะ! นี่ของนาย”

“หือ!? อือ...ฮ้าว”

 

พีที่นั่งสับปงกอยู่บนม้านั่ง ถูกสาวผมแดงยาวที่บอกว่าเป็น ‘เฟียน่าตัวจริง’ ปลุกขึ้นมา เธอยื่นน้ำส้มกระป๋องยี่ห้อซันชายน์ให้เขา

 

“ของโปรดนายไม่ใช่เหรอ?”

“อือๆ”

 

พีรับน้ำส้มกระป๋องมาด้วยความเบลอ

 

‘รู้สึกว่างีบไม่พอแฮะ ถึงได้เหนื่อยขนาดนี้’

 

พีคิดแบบนั้นแล้ว แกะเปิดฝาน้ำส้มออก แล้วยกดื่ม

 

ตอนนี้พีกับเจเนซิสไลท์หรือเฟียน่าตัวจริงหนีออกมาจากศูนย์วิจัยใต้น้ำเขตใต้ได้แล้ว โดยรถไฟใต้ดินนั้นมาจอดที่ใต้อาคารสูงแห่งหนึ่งในเขตกลางและถ้านั่งต่อไปจะไปที่ศูนย์วิจัยเขตย่อยที่เขาเคยไปสืบเรื่องเมงุมิ ซึ่งพีก็เพิ่งรู้ว่าที่นั่นมีรถไฟใต้ดินด้วย ทางเข้ารถไฟใต้ดินนั้นถูกพรางด้วยกำแพงที่เปิดได้เหมือนประตูซึ่งอยู่ข้างในลึกสุดของตึกออฟฟิศสูงร้อยชั้นนี้ แต่ทางที่จะเข้ามาสู่รถไฟใต้ดินลับแห่งนี้ที่ควรมีคนเฝ้ากลับไม่มีอยู่ พีและเจเนซิสไลท์เดินมาเรื่อยๆ จนมาโผล่ที่สวนสาธารณะคริสแห่งนี้ และที่เขายังอยู่กับเธอ เพราะหล่อนบอกว่าจะพาไปหาพยานที่เป็นหนึ่งในทีมโปรเจคมนุษย์โคลนโดยเอาปืนจ่อเขาให้ตามไปแต่โดยดี

 

“ไม่เห็นต้องเอาปืนจ่อฉันก็ได้นะ” พีถาม

“แหมๆ ฉันกลัวนายจะหนีก่อนที่จะได้รู้ความจริงนะ”

 

เจเนซิสไลท์แบมือส่ายหัว แล้วเธอก็บอกเรื่องหนึ่ง

 

“คนที่จะพาไปรู้จักเป็นหนึ่งในทีมนักวิจัยโปรเจคมนุษย์โคลน...ไม่สิ มีชื่อทางการอยู่...โปรเจค SP-Genesis Light”

“ถ้าเป็นอย่างที่ว่ามา...ทำไมเธอถึงยอมให้พวกนั้นสร้างร่างโคลนของเธอละ?”

“...เหตุผลมันงี่เง่าเกินที่นายจะรับมันได้นะ เรารีบไปกันดีกว่า”

 

◊◊◊

 

[ครึ่งชั่วโมงผ่านไป]

 

‘เฮ้ยๆ ที่นี่มันบ้านของเฟียน่าไม่ใช่เหรอ? ที่มีสถาบันวิจับลับของด็อกเตอร์ซิสซ่อนอยู่ใต้ดิน’

 

พียืนหน้านิ่งอยู่บ้านหลังหนึ่งที่เขาเคยอาศัยอยู่ชั่วคราวกับพรรคพวกของเฟียน่า

 

“เป็นอะไรไปนาย!?” เจเนซิสไลท์ถาม ก่อนที่จะเดินตรงไปยังประตูหน้าบ้าน

“คนที่ดูแลโปรเจคอยู่ที่นี่เหรอ?”

 

พีชี้นิ้วที่บ้านตรงหน้า คนที่ถูกถามถอนหายใจ

 

“อือ ตามเข้ามา”

 

และแล้วเจเนซิสไลท์เดินประตูเข้าไป พีที่ถูกเจ้าหล่อนทำให้สับสน เดินตามหางเข้าเพื่อไขข้อสงสัย พอเดินเข้าไปก็พบกับห้องรับแขกที่คุ้นเคย โดยมีด็อกเตอร์ซิส เหม่ยซิงและเอริส ทุกคนในห้องนั้น มองด้วยสายตาที่ไม่น่าเชื่อมาทางแขกผู้มาเยือน

 

“เฟีย...น่า!?” เอริสเอียงคอ

“หึ...ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ แล้วไหง...พกแม่หนุ่มน้อยมาด้วยล่ะนิ” เหม่ยซิงยังคงใช้ชื่อฉายาที่ตั้งเองขึ้นมาเรียกพี

“มาได้ยังไงเนี่ย!?”

 

เอริสใช้พลังจิตเทเลพอตของเธอ วาปเข้ามาใกล้ๆ เจเนซิสไลท์ผงะถอยหลังตกใจเล็กน้อย

 

“โอ้ๆ เทเลพอตจริงๆ เหรอเนี่ย นึกว่าโม้ซะอีกนะ”

“แหมๆ เอริสซ่าไม่เคยพูดปดนะคะ” เอริสทำสีหน้าเหมือนคนที่กำลังงอน

“เธอตัวดีเลยแหละ”

 

เจเนซิสไลท์ว่าหาได้ใส่ใจกับท่าทางงอนของเอริสไม่ เมื่อเธอเห็นว่าวิธีการของเธอไม่ได้ผลเลยเปลี่ยนเรื่อง

 

“เหอะๆ แล้วเฟียน่ามีธุระแถวนี้เหรอ?”

“ใช่ ว่าให้ช่วยบอกเรื่อง SP-Genesis Light เพื่อนฉันหน่อยนะ” เจเนซิสไลท์ชี้นิ้วโป้งมาทางพี

“อ๋อ พีเหรอ?” เอริสพูด

“หือ!? รู้จักกันด้วยหรือ? อ๊าก!” เจเนซิสไลท์เอามือข้างซ้ายกุบขมับ “จริงสิ ก็น่าจะรู้จักกันอยู่แล้วตั้งแต่ในคลิปที่สนามบินนั่นนี่หน่า ทำไมฉันบื้ออย่างนี้เนี่ย”

“ผลประทบจากเครื่องนั่นยังไม่หายดีหรือไง?” เอริสถามเรื่องที่พีไม่รู้ว่ามันคืออะไร

“ยัง แต่ก็ดีขึ้นมากแล้วล่ะ ไม่งั้นทำงานให้พวกนั้นไม่ได้หรอก”

 

บทสนทนาที่ดูเป็นกันเองมากๆ ในกลุ่มของพวกเขา ทำให้พีประหลาดใจ

 

‘โห้ยๆ อย่าบอกนะว่า เรื่องที่ยัยนี่พูดก่อนหน้านี่เป็นจริง...ทั้งหมด’

 

ในที่สุดพีก็ตัดสินใจแทรกการสนทนาด้วยการยกมือถาม

 

“เอ่อ...คือ นี่มันเรื่องอะไรครับ!?”

“อ่า...หนูพีรู้เรื่อง SP-Genesis Light แล้วใช่ไหม?” เอริสถาม

“เขายังไม่เชื่อ” เจเนซิสไลท์ยักไหล่

“อ่า อือ” พีพยักหน้า

“คุณเอริส ช่วย---” เจเนซิสไลท์กำลังจะเอ่ยขอร้อง แต่เอริสขัด

“เอริสซ่าค่ะ”

“ค่ะๆ เอริสซ่า” คิ้วของเจเนซิสไลท์กระตุก “ช่วยพาฉันและพีไปห้องเมนสื่อสารนั้นหน่อย เราจะไปบอกเรื่องจริงให้เขาฟังที่นั่น”

“ถึงเวลาแล้วสินะ...ได้ค่ะ ตามฉันมาเลย”

 

เอริสและเจเนซิสไลท์ที่ถูกเรียกว่า ‘เฟียน่า’ เดินนำไป เหม่ยซิงขยับแว่นตาโปรดของเธอก่อนที่จะเดินเข้ามากอดไหล่พีอย่างเห็นใจ

 

“แม่หนุ่มน้อย คงสับสนไม่น้อยเลยใช่ไหม?”

“ครับ” พีกุบหัว “ถึงจะเริ่มชินกับเรื่องพวกนี้แล้ว...แต่เรื่องนี้มันเกินจะรับไหวครับ”

“ฮ่าๆ เธอนี่ ทำเป็นสมองทึบไปได้ เอาล่ะ เรารีบตามสองคนนั้นไปกันเถอะ เธอจะได้รู้ไง ว่าทำไมเฟียน่าถึงมีสองคน...ไม่ใช่สิ เกือบหมื่นคนต่างหาก”

 

และแล้วทุกคนในห้องรับแขกก็ตามลงกันไปที่สถาบันวิจัยลับใต้ดิน พอออกจากลิฟท์ที่พาจากข้างบนสู่เบื้องล่าง ก่อนที่จะเดินไปยังประตูซ้ายมือห้องแรกที่อยู่ก่อนถึงทางสามแยก เอริสใช้มือประทับไปที่บานประตูทำให้ถูกเปิดออก ในห้องนั้น มีขนาดความกว้างประมาณ 5x5 ตารางเมตร โดยข้างในสุดของห้องมีหน้าจอใหญ่ยักษ์และแผงควบคุมอยู่เหมือนกับห้อง SP-Lab ที่เอริสเดินตรงไปที่เครื่องแล้วทำการเปิดมันขึ้นมา หน้าจอปรากฎข้อมูลกำลังทำงานอยู่มากมาย และเธอก็เลือกที่จะเปิดข้อมูลโปรเจค SP-Genesis Light ที่มีอยู่ก่อนแล้ว ปรากฎภาพคล้ายพิมพ์เขียวที่มีร่างมนุษย์สองคนหนึ่งคล้ายเฟียน่าแต่อีกคนไว้ผมยาวและอีกคนไว้ผมสั้น ที่มุมซ้ายบนมีข้อความสีขาวเขียนขนาดใหญ่อยู่ว่า ‘Project: Secret Prototypes-GenesisLight’ และใต้ข้อความนั่นมีข้อความขนาดเล็กมากมายจนเขามองไม่ออกว่ามันคืออะไรบ้าง เจเนซิสไลท์เดินกลับมาหาเขา ก่อนที่จะเริ่มเกริ่นเข้าเรื่องสำคัญ

 

“พี...นายพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับด้านมืดของไฮเทคอัพเปอร์หรือยัง?”

 

◊◊◊

 

[มุมมองของเฟียน่าผมสั้น SP-0154]

[09:34] [06/01/2058]

[Area TH-7 เขตตะวันตก,Yellow Zone, เหมืองถ่านหิน]

 

‘ที่สุดท้าย...’

 

สาวผมสั้นสีแดงในสภาพมอมแมมกำลังแอบยืนส่องอยู่ตรงเหนือยอดเขา ที่แผ่นหลังเธอสะพายดาบไม้ไผ่อยู่ เธอเห็นตัวเหมืองที่เป็นถ้ำอยู่ริมหน้าผาภูเขาโดยใช้กล้องส่องทางไกล ซึ่งเฟียน่ากำลังหาทางเข้าไปในนั้นโดยมีกระเช้าลอยไฟเป็นเส้นทางเดียวที่จะเข้าไปในตัวเหมือง มีผู้คนมากมายกำลังทำงานและมีตราไฮเทคอัพเปอร์ให้เห็นอยู่เป็นระยะ

 

‘ตามข้อมูลในแฟลช์ไดท์ ห้องทดลองตัวยาต้องอยู่ในนั้นแน่ๆ

ก่อนหน้านี่เสียเวลาไปหาตามโรงงานผลิตยาหลายที่...แถมเรื่องไปช่วยเจ้าพีบ้านั่นอีก

อดทนไว้ก่อนนะ...โซตะ พี่กำลังจะช่วยเธอได้แล้ว รวมทั้งตัวพี่เองด้วย

ยูคาริ...ขอยืมพลังเธออีกสักครั้งนะ’

 

เฟียน่ากำมือขวาไว้แน่น ก่อนที่เธอจะรู้สึกว่า ทั้งตัวเริ่มชาขึ้นเล็กน้อยและหัวใจเต้นช้าลง

 

‘เวลาเหลือน้อยแล้วเหรอ...’

 

ตูม!

 

เหนือหน้าผาถ้ำที่มีเหมืองอยู่ข้างในเกิดระเบิดขึ้น เฟียน่าเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วยิ้มรับ

 

‘คุณแม่...ไม่ใช่สิ...ผู้หญิงคนนั้นเริ่มแผนหลอกล่อเจ้าพวกนั้นแล้วสินะ คงต้องรีบเข้าไปในตอนนี้ล่ะ’

 

เฟียน่าหลับตาลง ก่อนที่ตัวเธอจะใช้พลังจิตของตัวเองทำให้ร่างกายหายจางไป

 

◊◊◊

 

คุยกับคนเขียนกันนะ >_<

จบลงไปแล้วสำหรับบท ‘อิลลูชั่น (illusion) บทที่ 8 [เฟียน่ากับเหล่าเฟียน่า]’ นะจ๊ะ

สรุปแล้วคนที่พีเจอมาตลอดกลับเป็นเพียงมนุษย์โคลนอย่างงั้นเหรอ

แล้วตัวจริงที่มีชื่อเรียกอีกชื่อว่าเจเนซิสไลท์พร้อมพรรคพวกกำลังจะบอกอะไรกับพี

แล้วเฟียน่าผมสั้น SP-0154 กำลังคิดจะทำอะไรกันอยู่แน่ ทำไมเกี่ยวพันถึงชีวิตเธอและโซตะ

โปรดติดตามตอนต่อไปที่มีชื่อว่า ‘อิลลูชั่น (illusion) บทที่ 9 [ตัวตนที่แท้จริง]’

เมื่อพลังจิตผงาดทั่วโลก การผจญภัยอันแสนวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น!

ถ้าชอบก็ Comment ให้กำลังใจกันบ้างเน้อ 1 Comment เท่ากับล้านกำลังใจเลย ฮ่าๆ

By Spy442299 & Nattanan Srising