P.P.Rising The Bullet Time อภินิหารพลังจิตเหนือโลก

P.P. Rising: The Bullet Time

เดอะบูลเลตไทม์ อภินิหารพลังจิตเหนือโลก

1. Ch.30.5 อิลลูชั่น (illusion) บทที่ 7.5 [Operation S.I.T.S.N.]

Rewrite V.3

 

◊◊◊

 

[มุมมองของเจเนซิสไลท์เฟียน่า - ย้อนกลับไปหนึ่งชั่วโมงก่อนเกิดเรื่อง]

[03:20] [06/01/2058]

[Area TH-7 เขตใต้, Yellow Zone, ศูนย์วิจัยใต้ทะเลไฮเทคอัพเปอร์]

 

“โง่! โง่! โง่! โง่! โง่! โง่! โง่! โง่! โง่! ไม่อยากจะเชื่อ...ผอ. จะคิดตื้นๆ ได้ขนาดนี้!”

 

เจเนซิสไลท์สบถใส่คนที่อยู่ปลายสายซึ่งเป็นผู้อำนวยการของหน่วย WGT ที่เธอสังกัดอยู่และตอนนี้กำลังแอบคุยผ่านแท็บเล็ตขนาดเล็กเท่าฝ่ามือพับได้อยู่ในห้องน้ำหญิง ใบหน้าของชายหัวโลน นัยน์ตาสีฟ้าที่สงบนิ่งของผู้ที่เป็นนายใหญ่เอ่ยตอบกลับอย่างใจเย็น

 

“เป็นวิธีที่ได้ผลที่สุดแล้วในสถานการณ์ตอนนี้”

“อย่างน้อยช่วยแจ้งฉันล่วงหน้าก่อนสักชั่วโมงจะดีมากค่ะ” เจเนซิสไลท์เน้นเสียงให้ปลายทางรู้ว่าผิดมากขนาดไหนที่ไม่บอกเธอก่อน “แล้วให้จะเปลี่ยนแผนหรือเปล่าคะ”

“ตามเดิม...แต่เธอมีเวลาแค่หนึ่งชั่วโมงเท่านั้นก่อนที่ปืนใหญ่กับตอร์ปิโดชุดใหญ่ไปถึง”

“รับทราบค่ะ”

 

เธอพยักหน้า ปลายทางเริ่มคำถามต่อไป

 

“ทางนั้นเริ่มไล่ล่าเธอหรือยัง”

“เริ่มตั้งแต่ท่าน ผอ. สั่งยิงปืนใหญ่มาแล้วค่ะ! ให้ตายสิ” เจเนซิสไลท์กัดฟัน “ฉันแค่รายงานไปว่าลากัซเตรียมพาเรดไปชินโคเซ็น แต่ไม่ได้พาไปตอนนี้สักหน่อย!”

“อ่า เอาน่า ข้าตัดสินใจไปแล้ว”

“สะเพร่า! การตัดสินใจของท่านคราวนี้ทำให้เรื่องมันยุ่งมากขนาดไหนรู้ตัวไหมคะ ไม่รู้ว่าเพราะท่านเป็นแบบนี้หรือเปล่า พ่อของฉันถึงได้ตายในภารกิจ”

 

เจเนซิสไลท์ต่อว่าโดยไม่ได้มีความเกรงใจแม้แต่น้อย อีกทั้งสงสัยเรื่องการตายในหน้าที่ของพ่อตนเอง ผอ. WGT ขมวดคิ้ว

 

“โห้ยๆ เรื่องนั้นไม่ใช่อย่างที่เธอคิดและที่สำคัญ...เธอลืมไปหรือว่าข้าเป็น ผอ.”

“แล้วมันยังไงกันคะ เฮ้อ...เอาเถอะค่ะ เดี๋ยวจะส่งตัวเรดผ่านเรือดำน้ำฉุกเฉินตามแผนสอง ส่งไปตามพิกัดที่วางแผน จะได้จบปฏิบัติการณ์ S.I.T.S.N. สักที”

 

เจเนซิสไลท์พูดจบแล้วถอนหายใจกับภารกิจที่เธอได้รับ ปฏิบัติการณ์ S.I.T.S.N. เกิดขึ้นเพราะทาง WGT ทราบข่าวจากสายลับว่าทางไฮเทคอัพเปอร์หน่วยลากัซกำลังวางแผนผลิตอาวุธมหาประลัยบางอย่างขึ้นมา...WGT ซึ่งเป็นหนึ่งในองค์กรย่อยของเวิลด์เจเนรัลทำหน้าที่เป็นหน่วยข่าวกรองรอบโลกเลยส่งเธอมาแทรกซึมภายในองค์กรนี้มาเป็นเวลานับปี ทว่าเรื่องที่เธอเป็นสายลับรั่วไปยังหูลากัซเมื่อเดือนก่อน แต่ทางลากัซยังไม่มีท่าทีทำอะไรกับเธอ เจเนซิสไลท์เลยปฏิบัติการณ์ตามภารกิจต่อไปจนถึงช่วงนี้ที่มีการนำตัว ‘เรด’ หนึ่งในมือสังหารชั้นเยี่ยมของเวิลด์เจเนรัลมากักขังไว้ในศูนย์วิจัยใต้ทะเลลึก Area TH-7 เขตใต้แห่งนี้และยังมีอีกคนที่เธอคาดไม่ถึงก็คือ ‘พี’ ที่เป็นเพื่อนสมัยมอปลายที่หายตัวไปหลังเกิดเรื่องร้ายขึ้น เขากลับมาปรากฏตัวด้วยหน้าตาที่ไม่เหมือนเดิมที่เหมือนผู้ชายมากขึ้น (ปกติเหมือนผู้หญิงมากกว่า) ในเหตุการณ์พีทูไรซิ่ง (P.P. Rising) ที่สนามบินดอนเมือง Area TH-7 และจนถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่ทราบว่าทำไมพีถึงได้กลับมามีรูปร่างเหมือนผู้หญิงอีกรอบหลังเหตุกาณ์พีทูไรซิ่งและเรื่องนี้มีคนรู้แค่ไม่กี่คน แม้กระทั่งคนที่สั่งลูกน้องเขาจับพีมาคือลากัซก็ยังไม่รู้เรื่องนี้มันทำให้เรื่องยุ่งยากมากขึ้นและนี่ยังไม่รวมเรื่องเหล่า SP ที่เป็นร่างโคลนของเธอ หนึ่งในโครงการของลากัซที่เธอจำใจต้องเข้าร่วมเมื่อหลายปีก่อน โดยไม่รู้ว่ามันจะสร้างปัญหาหลายอย่าง มันทำให้เธอรู้สึกผิดจนถึงทุกวันนี้และวันนี้เป็นวันสุดท้ายของปฏิบัติการณ์ S.I.T.S.N. ที่มีชื่อเต็มๆ ว่า Stitch in time saves nine ตัดไฟตั้งแต่ต้นลมนั่นเอง…ผอ. WGT กล่าวอวยพร

 

“ขอให้โชคดี”

“โชคดีในเรื่องบรรลัยที่ ผอ. แดเนียลก่อสินะคะ”

“อ่า..โชคดีน่า อย่าลืมช่วยเด็กหนุ่มที่ชื่อว่าพีด้วย”

 

ผอ. แดเนียลว่าทิ้งท้ายแล้วตัดการสื่อสารไปทำให้เจเนซิสไลท์ไม่สบอารมณ์พับเก็บอุปกรณ์ลงกระเป๋ากางเกง

 

‘ไร้ความรับผิดชอบสิ้นดี’

 

เธอคิดแบบนั้นแล้วหยิบปืนพกกระบอกสีดำขนาดเล็กที่แนบอยู่ข้างเอวขึ้นมาดูเลขที่ปรากฏตรงท้ายกระบอกปืนเป็นเลข ‘20’

 

‘รีโหลดยี่สิบนัดต่อนาที...ถ้าพวกลากัซมาไม่เยอะ น่าจะพอไหว...ไม่ค่อยอยากใช้พีทูเลย

และนี่ฉันต้องไปช่วยเจ้าพีที่อยู่ห้องข้างๆ เรดอีก แผนชักจะหลุดจากเดิมเรื่อยๆ แต่ก็นั่นล่ะนะ ไม่ใช่ความผิดฉัน...’

 

เจเนซิสไลท์ชะงักความคิดลงเพราะดันนึกถึงอดีตที่ฝังใจเธอที่ถูกผลักล้มเผื่อไม่ให้โดนน้ำกรดโดยพีสมัยมัธยมปลายและช่วงที่พีมีผ้าพันเต็มใบหน้ากำลังทำร้ายตัวเองอยู่ในบ้านของตนเองที่เธอและเพื่อนๆ บังเอิญเข้าไปเห็น

 

‘แต่เรื่องนั้นเป็นความผิดของฉันจริงๆ พี ขอโทษด้วยที่พรากสิ่งสุดท้ายที่แม่ทิ้งไว้ให้นาย’

 

เธอทิ้งดิ่งจมกับความรู้สึกผิดไปชั่วครู่ก่อนที่จะสูดลมหายใจเข้าลึก

 

‘และคราวนี้ฉันจะเป็นคนช่วยนายบ้าง’

 

เจเนซิสไลท์กดชักโครกแสร้งว่าเพิ่งทำธุระเสร็จแล้วเปิดประตูออกไปจากห้องส้วม พบกับกระจกในห้องน้ำหญิงที่มีผู้หญิงคนหนึ่งยืนดันทางออกอยู่ ไว้ผมยาวสีแดงเหมือนเธอ

 

“โอ้ว มีอะไรหรือ...SP…อ่า จำไม่ได้”

“SP-5219 ค่ะ”

 

ผู้หญิงที่หน้าเหมือนเธอบอกด้วยเสียงสงบนิ่ง นัยน์ตาทั้งสองสีแดงก็เช่นกัน

 

‘รำคาญสายตาเย็นชานั่นชะมัด’

 

“มีธุระอะไร” เจเนซิสไลท์ถาม

“เมื่อครู่คุยอยู่กับใครเหรอคะ พี่สาว”

 

SP-5219 ยกปืนพกขึ้นมาจ่อ สถานการณ์เริ่มตึงเครียดมากขึ้นและดูเหมือนว่าเจเนซิสไลท์รู้คำตอบอยู่แล้วจึงยิ้ม

 

“คุยกับน้องสาวของพี่สาวที่อยู่ข้างหลังไง!”

 

เจเนซิสไลท์ตั้งใจพูดหลอกล่อให้ SP-5219 หันหลังทีเผลอ แต่แล้วเธอกลับหน้านิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

 

“หลอก SP-5219 ไม่ได้หรอกค่ะ”

“ฉันนึกว่าพวกเธอจะสมองกลวงกันซะหมด”

 

อ๊อค!

 

สัญญาณเตือนภัยที่ส่องแสงสีแดงไปทั่วศูนย์วิจัยใต้ทะเลพร้อมส่งเสียงเตือน ทำให้ทุกคนต่างตกใจและเจเนซิสไลท์ได้จังหวะพุ่งตัวเข้าไปชาร์จ SP-5219 ล้มลงหน้าห้องน้ำ ปืนที่ SP-5219 ถืออยู่กระเด็นตกออกไป แน่นอนคนที่ถูกชาร์จพยายามอย่างหนักไม่ให้ถูกเจเนซิสไลท์ล็อคคอแต่ไม่สามารถสู้แรงได้ ผ่านไปสักพักเจเนซิสไลท์ตัดสินใจหักคอเธอแล้วรีบเดินจากไป

 

‘คนที่เท่าไหร่แล้วนะ ที่ฉันทำแบบนี้’

 

◊◊◊

 

[มุมมองของเฟลิกซ์]

[03:39] [06/01/2058]

[Area TH-7 เขตใต้, Blue Zone, เขตบรรเทาภัยสงครามชั่วคราว ‘MLA-23’]

 

“นอนไม่หลับหรือไงคะ คุณพี่”

 

สาวผมเปียทักยาวคู่สีเหลืองที่อยู่ในชุดแนบเนื้อสีเทาดำมีอักษร MIA อยู่กลางอกทักเฟลิกซ์ที่อยู่ในชุดเดียวกัน เธอกำลังนั่งดื่มกาแฟชมแสงดาวตกลงทะเลที่อยู่ห่างออกไปไกลแสนไกล สาวผมเฟียก้มตัวยืนหน้าเข้าใกล้เธอด้วยนัยน์ตาสีดำที่ฉายแววหยอกล้อ เฟลิกซ์เห็นแววตานั่นแล้วเหนื่อยใจ

 

“เวรฉันจะหลับได้ไง”

“แล้วทำไมไม่ให้เรลี่คนนี้อยู่เฝ้าเวรด้วยล่ะ”

 

เฟลิกซ์ได้ยินแบบนั้นแล้วยกมือลูบหัวเรลี่วนไปมา คนถูกลูบทำหน้าฟินไปไกลจนถูกดันหน้าผากหงายลงไปกับพื้น

 

“ง่ะ!”

“ซู่! เบาๆ คนอื่นหลับอยู่” เฟลิกซ์ว่า

“ข๊าค่ะ” เรลี่ทำหน้าบูด “ไม่เห็นต้องทำกันแบบนี้เลย”

“เธออายุมากกว่าฉันสิบปีแล้ว ยังทำตัวเป็นเด็กไปได้”

“อย่านับอายุแบบนั้นสิค่ะ! ฉันถูกแช่แข็งมายี่สิบเอ็ดปี อายุจริงๆ ของเรลี่คือสิบห้าปีต่างหาก”

“แล้วแต่เธอเถอะ”

 

เรลี่โถมตัวเข้ากอดเฟลิกซ์ด้านหลัง

 

“ไม่รู้ทำไมเรลี่ถึงรู้สึกผูกพันกับพี่มากขนาดแบบนี้นะ...ทั้งๆ ที่คุณไม่ใช่พ่อแม่พี่น้องสักหน่อย”

 

เฟลิกซ์โอบมือลูบหัวเรลี่อีกครั้งและคิดบางเรื่องในใจ

 

‘ยัยโง่ เธอกับฉันผ่านกันมามาก...แต่ไม่มีวันที่เธอจะจำมันได้หรอก...ไม่มีวัน

อีกทั้งไอ้ที่ซิงโครนั่นไม่ใช่ของจริงสักหน่อย มันก็แค่ความทรงจำดีๆ ร่วมกันในโลกจอมปลอม’

 

เรลี่ที่เข้ามากอดยังคงพล่ามต่อไป

 

“และเรลี่รู้สึกแบบนี้กับทอมมี่เหมือนกันเลย”

“คงจะเหมือนความสัมพันธ์พ่อแม่ลูกของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมล่ะมั้ง”

“ยังไงคะ?”

“ก็ตอนที่เธอตื่นมาจากที่แช่แข็ง ฉันกับทอมมี่อยู่ด้วยกัน จิตใต้สำนึกของเธอคงคิดว่าฉันกับเขาเป็นพ่อแม่ของเธอไง”

“งั้นเหรอคะ...แปลกดีแฮะ แต่ทำไมรู้สึกว่ามันเหมือนมีอะไรบางอย่างที่สำคัญมาก แต่ลืมไปน่า...นี่ถ้าเรลี่จำได้หน่าจะเล่าให้ทุกคนฟังเลย”

“อย่าฝืนมากนัก ค่อยๆ นึกไปเรื่อยๆ เถอะ เอากาแฟหน่อยไหม” เฟลิกซ์ยื่นกาแฟอีกแก้วที่ตั้งอยู่ข้างๆ ให้เรลี่

“ไม่เอาอ่ะ ไม่ชอบเพียวๆ มีนมให้ใส่อ่ะ ได้เปล่า”

“ไม่มี”

“ง่ะ!”

“อย่าเรื่องมาก คนอื่นในเต็นท์เขาอดอยากมากกว่าเราอีก หัดคิดสักบ้างสิ”

 

เฟลิกซ์พูดหมายถึงค่ายอพยพภัยสงครามที่อยู่ข้างล่าง มีเต็นท์จำนวนมากที่มีผู้คนจาก Area TH-7 เขตใต้ที่ได้รับผลกระทบจากการโจมตีของพวกไอริส ผู้คนพวกนี้ล้วนไร้ที่อยู่อาศัย

 

“ค่ะ” เรลี่ทำหน้าบูดอีกรอบก่อนที่จะเข้ามาซบไหล่อย่างรวดเร็ว “งั้นขออยู่แบบนี้สักพักได้ไหมคะ”

“อือ...”

 

เฟลิกซ์ส่งเสียงในคอตอบตกลงแล้วปล่อยให้เรลี่ซบไหล่อยู่แบบนั้นเกือบนาที คนที่ซบไหล่อยู่เริ่มเอ่ยความในใจ

 

“คุณพี่...คือว่า เรลี่อยากรู้ความในใจ---”

“ท่านรักษาการณ์ครับ! เรียกท่านรักษาการณ์!”

 

เสียงผู้ชายดังวิทยุสื่อสารรุ่นเก่าที่แนบข้างเอวดังขึ้น เรลี่ที่ถูกขัดจังหวะกรอกตาขึ้นฟ้าเกร็งมือทำท่าใจจะขาด ส่วนเฟลิกซ์หยิบวิทยุขึ้นมากดตอบกลับ

 

“สตอลค์! คราวหลังวอบอกชื่อตัวเองขึ้นก่อนด้วย จะได้รู้ว่าใคร”

“ขออภัยครับ!”

“มีอะไรว่ามา”

“ศูนย์วิจัยใต้ทะเลลึกของไฮเทคอัพเปอร์ที่อยู่ห่างจากเราสิบไมล์ส่งสัญญาณอพยพครับ!”

“หา?” เฟลิกซ์ขมวดคิ้ว “ทำไมเป็นแบบนั้น”

“เพิ่งตรวจสอบสาเหตุเมื่อครู่นี่เองครับ มีกระสุนปืนใหญ่อัตตาจรและมิสไซล์ไม่ก็ตอร์ปิโดจำนวนมากไม่ทราบแห่งที่มากำลังถล่มศูนย์วิจัยครับท่าน! ทางไฮเทคอัพเปอร์ได้ติดต่อมาขอความช่วยเหลือเหล่าผู้อพยพจากศูนย์วิจัยตรงชายหาดที่สามของ Area TH-7 เขตใต้ครับ!”

 

เฟลิกซ์ใช้ความคิดชั่วครู่ก่อนที่จะตัดสินใจสั่งการ

 

“ถ่ายทอดคำสั่ง...ระดมเหล่า M.L.A. จำนวนสามหน่วยย่อยในค่าย 33 ไปยังชายหาดที่สาม เตรียมแผนตามกฎ S-2-4 เริ่มปฏิบัตินับตั้งแต่นี้เป็นต้นไป!”

 

◊◊◊

 

คุยกับคนเขียนกันนะ >_<

จบลงไปแล้วสำหรับบท ‘อิลลูชั่น (illusion) บทที่ 7.5 [Operation S.I.T.S.N.]’ นะจ๊ะ

เป็นบทเสริมเหตุการณ์ในมุมมองของเจเนซิสไลท์และเฟลิกซ์จร๊า

เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนที่พีฟื้นขึ้นเล็กน้อย

โปรดติดตามตอนต่อไปที่มีชื่อว่า ‘อิลลูชั่น (illusion) บทที่ 8.5 [สิ่งที่สำคัญกว่า]’

เมื่อพลังจิตผงาดทั่วโลก การผจญภัยอันแสนวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น!

ถ้าชอบก็ Comment ให้กำลังใจกันบ้างเน้อ 1 Comment เท่ากับล้านกำลังใจเลย ฮ่าๆ

By Spy442299 & Nattanan Srising