P.P.Rising The Bullet Time อภินิหารพลังจิตเหนือโลก

P.P. Rising: The Bullet Time
เดอะบูลเลตไทม์ อภินิหารพลังจิตเหนือโลก

Ch.9 วิกฤตการณ์กลางเมือง บทที่ 9 [ซิสเซอร์เทเรซ่า]

Rewrite V.3
 
◊◊◊
 
“เฟียน่า นัมเบอร์เซเว่น!”
 
หญิงสาวผมเขียวสวมผ้าคลุมสีขาวที่เฟียน่าเรียกว่าแม่ชีโกรธเป็นฝืนเป็นไฟหลังจากที่ได้ยินคำทักทายของเธอ พียังคงแอบดูทั้งสองคนผ่านหลังรถคันดำต่อไป เหล่าเนโอสไปเดอร์ที่ล้อมหน้าและหลังอยู่นิ่งไม่ขยับราวกับว่าถูกสั่งไว้ให้อยู่เฉยๆ
 
“ยังไม่ชินอีกหรือไง” เฟียน่าเอ่ยด้วยน้ำเสียงประชดประชัน “ฉันเรียกเธอแบบนี้ออกจะบ่อย”
“เทเรซ่า! เทเรซ่า! จำใส่กระโหลกแกบ้าง!” แม่ชีแกว่งคทาบอกชื่อตนเองก่อนที่จะสงบสติอารมณ์กลับมาเป็นน้ำเสียงปกติ “...ฉันอยากจะเทศนาสักบทให้เธออยู่นะ แต่คงไม่ใช่วันนี้”
“เหอะๆ เทศน์ให้หมาฟังเหอะ”
 
ปากเฟียน่ายังแกว่งหาเสี้ยนอยู่เช่นเคย พีที่กำลังมองสถานการณ์ตรงหน้าเขาคิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออกว่าพวกเขาสองคนเป็นอะไรกันเลยย่อตัวหลบลงมาแล้วเอ่ยถามคนอื่นที่น่าจะรู้
 
“เออ ขออนุญาตถามหน่อยครับ คือ...แม่ชีคนนั้นเป็นใครครับ?”
“เธอเรียกตัวเองว่าซิสเซอร์เทเรซ่า” นักวิจัยผมฟ้าที่เป็นผู้หญิงบอก “เป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่ผู้ใช้พีทูได้...ฉันหมายถึงก่อนวันเมื่อวานนะ”
“อ๋อ ถึงว่าเสียงคุ้นๆ แม่ชีซึนเดระนั่น ฮ่าๆ”
 
นักวิจัยหญิงผมสั้นเขียวเอ่ยตามพร้อมกรอกตาขึ้นฟ้าแล้วก้มลงใช้กระบอกอะไรบางอย่างที่มีลำแสงคล้ายเลเซอร์สีฟ้าบรรจงจี้ใส่พื้นถนนอย่างช้าๆ ส่วนนักวิจัยชายร่างท้วมอีกคนก็ทำเช่นเดียวกันแต่คนละข้าง ก่อนที่จะมีนักวิจัยชายร่างผอมแห้งอีกคนคลานลงมาจากรถตู้ใหญ่สีขาวถือเชือกเส้นยาวลงมาถามผมฟ้า
 
“เหม่ยซิง นี่น่าจะยาวพอนะ”
“อือ พอแล้ว...” สาวผิวคล้ำผมฟ้ายาวที่ถูกเรียกว่าเหม่ยซิงหันมาดูเชือกที่ผู้ชายถือมาก่อนที่จะสั่ง “เธอทั้งสองคนเร่งมือหน่อย อิลลูชั่นถ่วงเวลาไม่ได้ทั้งวันนะ”
“รู้แล้ว รู้แล้ว” นักวิจัยชายร่างท้วมบ่น “คอนกรีตตรงนี้มันหนามาก เร่งสุดๆ ได้เท่านี้”
“พวกคุณกำลังทำอะไร”
 
พีที่พยายามปะติดปะต่อบทสนทนาของพวกนักวิจัยแต่ไม่สำเร็จเลยถามโต่งๆ เหม่ยซิงขยับแว่นหันไปมองแผ่นหลังเฟียน่าที่คุยเว้นระยะห่างอยู่กับเทเรซ่าแล้วเอ่ยอย่างหวั่นใจ
 
“ทำตามแผนของเธอไง”
 
◊◊◊
 
[มุมมองของเฟียน่า]
           
“ต้องการอะไรมิทราบ”
           
เฟียน่ายืนเท้าเอวถามคนตรงหน้าหลังจากที่ทักทายมากันประมาณสองนาที
 
“ทั้งเธอ นักวิจัยทั้งหมด...และคนที่ชื่อว่าพีนั่นนะ แต่รู้สึกว่าเขาไม่ได้อยู่กับหล่อนสินะ หุ่นสอดแนมของฉันถึงได้ไม่เห็นเขา”
 
เทเรซ่าเอี่ยวตัวมองข้างหลังเฟียน่า ซึ่งเธอจะบอกใบ้ว่าหุ่นแมงมุมทั้งห้าตัวที่อยู่ข้างหลังกำลังส่องหาเป้าหมายที่ต้องการอยู่
 
“ตั้งแต่เธอเข้ากลุ่มไอริส เปลี่ยนไปนะ” เฟียน่าว่าคนละเรื่อง
“เปลี่ยน?” แม่ชีขมวดคิ้ว
“สายตาดูอํามหิตขึ้นเยอะ เหมือนซาตานในคราบนักบวชอย่างไงอย่างงั้น”
เทเรซ่าได้ยินเช่นนั้นแล้วส่ายหัว “แม่ชีผู้มาโปรดอย่างฉันไม่มีวันเป็นแบบนั้นหรอก”
“โกหกหน้าด้านๆ ประจำเลยนะ ยัยแม่ชีบ้านแตก”
“กรุณาอย่าเรียกแบบนั้น!” เทเรซ่าตลึงตาใส่ “พวกเธอรีบๆ ยอมมอบตัวแล้วมากับฉันซะโดยดี ฉันไม่อยากจะใช้พีทูที่ตอนนี้ได้รับพลังวิเศษจากพระเจ้า!”
“เธอหมายถึงลำแสงขนาดใหญ่เมื่อคืนใช่ไหม” เฟียน่าเห็นว่าอย่างนั้น
“หือ!? ใช่...”
 
เทเรซ่าขมวดคิ้วอีกครั้ง ไม่รู้ว่าทำไมคนตรงหน้ารู้เรื่องพลังที่ตื่นขึ้นของเธอได้อย่างไร และแล้วเมื่อเฟียน่าได้ยินคำตอบ เธอทิ้งตัวลงนั่งหัวเราะกับพื้นอย่างเอาเป็นเอาตาย
 
“เสียมารยาท!” เทเรซ่าตะเบ็ง “สงสัยที่ลิตเติ้ลเบิร์ดโดนลงโทษจากพระเจ้า มันไม่ช่วยให้เธอจรรโลงใจขึ้นมาเลย”
 
เฟียน่าชะงักเมื่อได้ยิน อารมณ์ที่ขับขันเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียด เธอลุกขึ้นมาพร้อมกับหมัดทั้งสองไว้แน่น เทเรซ่ายกแขนขึ้นแล้วเอ่ยดังก้องกังวานกึ่งหัวเราะ
 
“ช่างน่าสงสารซะจริงๆ ว่าที่นัมเบอร์ไนท์ ลิตเติ้ลเบิร์ด (Little Bird No.9) ต้องด่วนจากไปเพราะฉันคนนี้ โฮ่ะฮ่าๆๆๆๆๆๆ เอาล่ะ เอาล่ะ...เหลือเวลาอีกหนึ่งชั่วโมงก่อนที่พวกสวะจะเข้ามากวน พวกเธอทั้งหลาย! ยอมจำนนต่อบาเรียศักดิ์สิทธินี่ซะ!”
“เดี๋ยว!”
 
เทเรซ่าลั่นวาจาแล้วยกไม้เท้าขึ้นมาเตรียมทำอะไรบางอย่างแต่เฟียน่าร้องขัดขึ้นมาซะก่อน
 
“อะไร?”
 
เฟียน่านิ่งไม่ตอบ
 
“อย่าเงียบ! มีอะไรก็ว่ามา!”
 
เฟียน่ายังคงนิ่งเหมือนเดิม จนเทเรซ่าเริ่มเห็นความผิดปกติ...เฟียน่าในสายตาเธอ นิ่งเกินไปไม่ขยับแม้แต่นิดเดียว เธอเดินสิบก้าวเข้าหาจนประชิดตัวแล้วใช้มือขวาจะแตะตัวเฟียน่า แต่แล้วมือเธอทะลุร่างคนตรงหน้าไปแทน เทเรซ่าเลิกคิ้วแล้วรีบก้าวเท้าไปยังหลังรถก็เห็นนักวิจัยและคนอื่นๆ แน่นิ่งกันหมดก่อนที่จะสลายหายจางไปต่อหน้าและปรากฎหลุมขนาดหนึ่งเมตรที่ถูกเจาะทะลุแล้วมีเชือกโรยตัวลงไป เทเรซ่ากัดฟันอย่างเจ็บใจแล้วสั่งลูกน้องที่บังคับหุ่นยนต์แมงมุมอยู่
 
“มันไม่อยู่แล้ว! ตามจับพวกมันซะ!”
 
◊◊◊
 
[หนึ่งนาทีผ่านไป]
 
“ทำไมนายยังอยู่นี่!”
 
เฟียน่ากระซิบถามพีที่เป็นคนลากเธอมาหลบหลังแท่งซีเมนต์ริมถนนใกล้ๆ สะพานทางด่วนที่เธอโรยตัวผ่านเชือกหนีออกมา เนโอสไปเดอร์สองตัวที่เพิ่งกระโดดลงมาจากบนสะพานเดินผ่านพวกเขาไปอย่างเฉียวเฉียด ซึ่งพีได้ถามแผนของเฟียน่าจากเหม่ยซิงจนรู้ว่าเฟียน่าจะใช้พีทูหรือพลังจิตของเธอที่พัฒนาขึ้นหลังจากเหตุการณ์เมื่อคืนนี้สร้างภาพลวงตาทุกคนว่าอยู่นิ่งๆ ไม่ขยับ แต่ที่จริงแล้วพวกเขากำลังเจาะรูพื้นสะพานคอนกรีตด้วยเครื่องมือชิ้นหนึ่งที่มีชื่อว่าเลเซอร์แนทตี้ (Laser-Natty) เป็นเลเซอร์พกพาสารพัดประโยชน์ถูกพัฒนาจากเลเซอร์กำลังสูงต่อต้านขีปณาวุธทางอากาศของทหารนำมาย่อส่วนลงมาใช้ตัดได้เกือบทุกสิ่ง พวกเขาใช้มันพาทุกคนหนีออกมาโดยให้เฟียน่าถ่วงเวลาซิสเซอร์เทเรซ่าที่เป็นคนของไอริสที่เป็นผู้ใช้พลังจิตในระดับต้นๆ ของโลก ภายใต้การดูแลของไฮเทคอัพเปอร์ก่อนที่จะแปรพรรคเข้าร่วมกับไอริสในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมา...
ตามแผนของเฟียน่า ตอนนี้พีน่าจะหนีไปกับเหล่าบอดี้การ์ดและนักวิจัยแล้วแต่เขาเลือกที่จะรอเฟียน่าเพราะเป็นห่วงและคำนึงถึงความสามารถตนเองว่าช่วยเธอได้แน่นอน และเมื่อเขาตัดสินใจแบบนั้นทอมมี่ห้ามทันที เขาเลยต่อยเข้าที่ท้องเพื่อนทีหนึ่งจนจุกพูดไม่ออกแล้วให้บอดี้การ์ดจากไฮเทคอัพเปอร์ลากตัวไป...
พอเนโอสไปเดอร์สองตัวเดินจากไปทั้งสองคนได้ยินเสียงกรีดร้องมากมายตามทางที่พวกนั้นไป พีเพิ่งตอบคำถามของเฟียน่าผู้ที่ไม่คาดคิดว่าเขาจะมารอเธออยู่ด้วย
 
“ฉันควรจะถามเธอมากกว่า...คิดอะไรอยู่? ถึงเอาตัวเองเป็นตัวล่อแบบนั้น ฉันเป็นห่วงนะ”
“ห่วงอะไรไม่เข้าเรื่อง!” เฟียน่าตาโตใส่ “นายไม่รู้อะไรเลยต่างหากถึงได้พูดแบบนี้”
“อ๋อเหรอ?”
 
พีขึ้นเสียงใส่หวังให้คนตรงหน้ารู้จักพละกำลังของตัวเองบ้าง แต่กลับได้แววตาที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจแทน
 
“พี...นายไม่เหมือนเดิม” เฟียน่าทำว่าจะต่อเรื่องนี้ยาว แต่แล้วเปลี่ยนใจ “ไว้เสร็จจากนี่ เรามีเรื่องต้องคุยกัน...ไอ้สองตัวนั้นไปหรือยัง?”
“น่าจะไปแล้วมั้ง” พีเอี่ยวตัวมองออกจากที่กำบัง
 
ครืน...
 
รอบๆ ตัวพีสั่นไหวเล็กน้อยและมีไอสีขาวที่ก่อตัวเป็นกำแพงผ่านตัวเขาไปอย่างรวดเร็ว มันลอยทะลุทุกสิ่ง
 
‘อะไรนะ?’
 
“เมื่อกี้มัน...อย่าบอกนะว่า---” เฟียน่าเหมือนจะรู้ แต่...
 
โครม!
 
เนโอสไปเดอร์อีกตัวกระโดดลงจากบนสะพานมาทับรถยนต์คันหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆ ลูกกลมคู่สีแดงที่เปรียบเสมือนตาของมันจดจ้องทั้งสองคนอย่างไม่ละสายตา ทำให้พีต้องงัดใช้พลังทั้งสองอย่างที่มีอยู่ในตัวเขา
 
“โฟกัส!เอ๊กซ์แทรคกัน!(Extract-Gun)”
 
เวลารอบตัวช้าลงพร้อมเสียงนาฬิกาโบราณเดินหนึ่งครั้งยกเว้นผู้ใช้พลังบูลเลตไทม์ เขาไม่ลังเลที่จะชาร์จลูกปืนลมจากพีทูในตัวยิงอัดใส่หุ่นยนต์แมงมุมกระเด็นเข้าตึกตรงหน้าไป
 
‘จะโดนใครในนั่นไหมเนี่ย!?’
 
พีเพิ่งคำนึงเรื่องผู้คนที่อยู่โดยรอบแต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว เฟียน่ายืนตะลึงค้างเหตุการณ์ต่อหน้าเพราะมองไม่ทัน เขาคว้าข้อมือเธอ
 
“วิ่ง!”
 
พวกเขาทั้งสองต่างวิ่งไปทางสี่แยกใกล้ๆ เนโอสไปเดอร์ที่ถูกพียิงอัดใส่ กระโดดออกมาจากในตึกแล้วรีบสาวเท้าทั้งสี่ตามทั้งสองคนอย่างรวดเร็ว พีเหวี่ยงแขนขวาที่มีปืนยิงกระหน่ำกดดันไว้แล้วพาลคิดถึงคนที่อยู่อีกกลุ่ม
 
‘หวังว่าทางนู้นปลอดภัยดีนะ’
 
◊◊◊
 
[อีกด้านหนึ่ง-กลุ่มนักวิจัยด็อกเซอร์ซิส]
[12:34][27/12/2057]
[Area TH-7 เขตกลาง, Blue Zone, พิพิธภัณฑ์สงครามโลกครั้งสาม]
 
 
“ทำไมพีจังทำกับผมแบบนี้ หือๆๆๆ”
 
ทอมมี่นั่งพิงแท่นโชว์อะไรบางอย่างในตึกพิพิธภัณฑ์สงครามกำลังบ่นน้อยใจอีกคนที่ต่อยท้องเขาที่ตอนนี้ยังไม่หายจุก นักวิจัยทั้งห้าคน เหล่าบอดี้การ์ดและเรสเทียร์กำลังหลบหนีจากการตามล่าของไอริสที่ส่งเนโอสไปเดอร์กลางเมือง
 
“พี่ชายไม่อยากให้คุณได้รับอันตรายค่ะ เรสเทียร์คิดว่าอย่างงั้น”
 
เรสเทียร์ที่อยู่ในร่างคนปกติบอก เธอยืนอยู่ริมประตูคอยแอบมองศัตรูที่อยู่ด้านนอกกับเหล่าบอดี้การ์ดของไฮเทคอัพเปอร์ที่ปะทะกับเอ็มแอลเอ เธอแกว่งดาบสีขาวที่คล้ายเข็มนาฬิกาแต่มีขนาดใหญ่ไปมาราวกับว่าร้อนใจบางเรื่องอยู่
 
“ขืนอยู่ในนี้นานต้องโดนพวกมันจับได้แน่” บอดี้ชายคนหนึ่งพูด
“แล้วเราจะทำยังไงดีครับ” บอดี้การ์ดชายอีกคนเอ่ย
“...ความปลอดภัยของนักวิจัยต้องมาเป็นอันดับหนึ่ง” บอดี้การ์ดหญิงเคาะนิ้วแล้วเสนอแผน “เอาแบบนี้ไหม? ต้องให้นักวิจัยทั้งหมดกลับไปที่สถาบันวิจัยลับเก่าก่อน เราจะแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม เดี๋ยวพวกเราจะเป็นคนล่อไอริสให้เอง ยกเว้นนาย...เคย์”
“หา! ผม?” บอดี้การ์ดชายที่ดูเด็กที่สุดในกลุ่มร้อง
“นายต้องเป็นคนพานักวิจัยทั้งหมดกลับไปที่สถาบัน”
“ไม่! ผมจะอยู่กับพวกคุณด้วย”
“เคย์! เราเสียคนของเราไปสองนะ อย่าลืมสิ”
“เอาหน่า มือใหม่ก็แบบนี้แหละ” บอดี้การ์ดชายอีกคนกล่าว “เคย์ ทำตามที่เธอบอกเถอะ”
“ครับ...”
 
เรสเทียร์ที่ฟังการวางแผนของพวกบอดี้การ์ดอยู่ เอ่ยแทรกขึ้นมา
 
“ฉันขอแยกอีกกลุ่มได้ไหม”
 
◊◊◊
 
[13:07][27/12/2057]
[Area TH-7 เขตกลาง, Blue Zone, สนามบินดอนเมือง]
 
‘ไงกลับมาที่นี่ได้ว่ะเนี่ย!’
 
พีกับเฟียน่าหนีพวกไอริสที่นำโดยเทเรซ่าพร้อมเหล่าเนโอสไปเดอร์หกตัว โดยเขายังตะลึงกับสถานที่ตรงหน้าเพราะไม่คาดคิดว่าจะวนกลับมาที่แห่งนี้และเป็นตรงที่ริมรั้วสนามบินที่เขาดูเครื่องบินระเบิดเมื่อคืน
 
‘เมงุมิ...’
 
“พี! นายมัวเม่อไรอยู่!” เฟียน่าตะโกนเรียกหลังจากที่ไม่เห็นเขาวิ่งตามเธอมา “รีบโดดข้ามรั้วเข้าไปข้างใน”
 
เฟียน่าที่อยู่ประชิดรั้วย่องตัวเตรียมกระโดด อันที่จริงแล้วพวกเขาทั้งสองควรจะถูกไอริสจับได้ ถ้าไม่ได้พีทูของนักวิจัยผมฟ้าช่วยไว้ ซึ่งเธอมีพลังเกี่ยวกับแรงโน้มถ่วงเปลี่ยนรองเท้าของพีและเฟียน่าให้ต้านแรงจีได้พอสมควร ทำให้สามารถกระโดดสูงกว่าห้าเมตรได้สบายๆ ซึ่งทางที่พวกเขาหนีมา ควรกระโดดลอยข้ามสิ่งกีดขวางที่มีความสูงชันทั้งนั้น พวกไอริสก็ไม่ลดละไล่ล่าตามเช่นกัน เพียงแต่เพิ่งหนีละสายตากันได้เมื่อครู่
 
“เหอ?”
 
เฟียน่าร้องเสียงหลง เธอพยายามกระโดดสูงแต่มันกลับไม่ลอย
 
“พีทูของเหม่ยซิงหมดแล้ว...” เฟียน่ากัดฟันแล้วมาลากตัวพีพาวิ่งระนาบรั้วไป “ต้องรีบหาทางเข้าก่อนที่พวกนั้นจะมา”
“อ่ะอือๆ”
 
และพวกเขาทั้งสองวิ่งมาเรื่อยๆ จนมาถึงหน้าอาคารผู้โดยสารของสนามบิน ซึ่งตอนนี้ทั้งอาคารกลายเป็นซากเศษไปแล้วเรียบร้อย มีแต่คนงานที่กำลังรื้อส่วนที่พังและเจ้าหน้าที่เอ็มแอลเอสองนายที่เข้ามาห้าม
 
“พวกเธอสองคนห้ามเข้า! นี่มันเขตอันตราย”
“แฮ่กๆ” ทั้งคู่หอบจากการวิ่งไม่หยุด
“ไปวิ่งเล่นที่อื่นไป” เอ็มแอลเออีกคนว่าแล้วเริ่มสังเกต “หือ? ผู้หญิงคนนี้...คุ้นๆ นะ เฮ้ย! นี่มันเฟียน่านัมเบอร์เซเว่นนี่!”
 
ครืน...
 
ไอสีขาวผ่านทะลุร่างทุกคนไป พีรู้ทันทีว่างานจะเข้าอีกไม่ช้า เขาเพิ่งรู้เกี่ยวกับพลังจิตของซิสเซอร์เทเรซ่าจากเฟียน่าว่าพลังของเธอนั้นจัดอยู่ในประเภทเครวอยาน (Clairvoyance) โดยสร้างคลื่นบางอย่างจากตัวเธอ ส่งกระจายรอบเป็นวงกว้างคล้ายลูกโลกโดยจะเห็นเป็นไอสีขาว ซึ่งมันทำให้เธอมองเห็นทุกๆ อย่างรอบได้เหมือนมีตาทิพย์ เฟียน่าบอกว่าก่อนหน้านี่ซิสเซอร์เทเรซ่าสามารถมองเห็นได้แค่ร้อยเมตรรอบตัว แต่ตอนนี้เธอไม่รู้ว่าเทเรซ่าเห็นได้ไกลแค่ไหน และที่แน่ๆ ฉายาของเธอที่มีชื่อว่าโฮลี่บาเรีย (Holy Barrier) นั้นไม่ได้มาจากพีทู แต่มาจากลิทธิที่เธอนับถือกับไม้เท้าของเธอที่สามารถสร้างบาเรียป้องกันได้
 
“เมื่อกี้มันอะไร”
 
เจ้าหน้าที่เอ็มแอลเอทั้งสองคนขมวดคิ้วสงสัยก่อนที่จะพบคำตอบ เมื่อสี่แยกตรงหน้าพวกเขาที่ห่างเพียงร้อยเมตร มีกองทัพเนโอสไปเดอร์ทั้งหกตัวย้ำเท้ามาทางนี้อย่างรวดเร็วก่อนที่จะกระจายตัวออกเป็นแนวหน้ากระดาน บนหุ่นยนต์แมงมุมตรงกลางมีคนอยู่บนนั้น...เทเรซ่านั่นเอง
 
“การหนีพีทูของเธอเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้จริงๆ ด้วย” เฟียน่าควักมีดสั้นประกายไฟฟ้าคู่ตั้งการ์ดไว้ แล้วอีกฝ่ายที่ได้เปรียบเอ่ย
“หึ...สถานการณ์แบบนี้ ทำไมฉันถึงนึกเรื่องที่ชินโคเซ็นขึ้นมาเลย”
 
เทเรซ่าที่อยู่บนเครื่องจักรแมงมุมฉีกยิ้มกว้างราวกับว่าเยาะเย้ยอยู่ มันทำให้เฟียน่ากัดฟันแน่นซึ่งพีไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงเป็นเช่นนั้น
 
‘สองคนนี้เคยมีเรื่องกันมาก่อนแน่ๆ’
 
พีคิดแล้วก่อนที่จะสะดุ้งโหยงเพราะเทเรซ่าแขว่งคทาเสี้ยวจันทร์ของเธอสองครั้งปรากฎคลื่นพลังงานสีขาวเป็นรูปไม้กางเขนแล้วเธอใช้ปลายไม้เท้าทิ่มที่คลื่นนั่นพุ่งมาทางพวกเขา พีตั้งใจจะใช้โฟกัสแต่แล้วตัวเขาเกิดเย็นเฉียบเพราะเพิ่งนึกบางเรื่องออก
 
‘เวรแล้ว! เพิ่งใช้บลูเลตไทม์หมดไปตอนที่หนีมา...’
 
แดนเจอร์ไลน์ (Danger line) เส้นสีแดงเตือนอันตรายที่ได้มาจากเรสทียร์กลับไม่ปรากฎ เพราะคลื่นพลังไม้กางเขนนั้นมุ่งตรงมาที่เฟียน่าคนเดียว ผู้ที่จะโดนคลื่นนั้นกางแขนกว้างแล้วเหวี่ยงมีดสั้นสามแฉกมาปะกันข้างหน้ามีคลื่นกำแพงประกายไฟฟ้าเหมือนกับที่ใช้ในสนามบินขึ้นมา คลื่นสีขาวรูปไม้กางเขนที่เข้ามาปะทะลูกหักล้างไปอย่างสิ้นเชิง เทเรซ่าผู้ที่ใช้พลังเมื่อครู่หน้าบูด
 
“ฉันเกลียดของเล่นนั่นชะมัด” แม่ชีผู้ที่อยู่เหนือกว่าเอ่ย “จะบอกเป็นครั้งสุดท้าย ยอมไปกับฉันแต่โดยดีหรืออยากให้ร่างกายของพวกเธอมีรูพรุน!”
“น่าจะรู้ดีอยู่แล้วนิ ยัยแม่ชีบ้านแตก” เฟียน่ายั่ว
“นี่ฉันเอาจริงนะ!” เทเรซ่ากระทืบเท้า
“คนที่สั่งเธอมา คงสั่งให้เอาตัวพวกเราไปเป็นๆ สินะ ไม่งั้นคงโดนเจ้าแมงมุมนี้ยิงไส้แตกตั้งนานแล้ว”
 
เฟียน่ากล่าวออกไปอย่างมั่นใจ ร่างของเทเรซ่าสั่นสะท้านด้วยความโกรธทั้งตัว พีที่เหลือบไปเห็นข้างหลังที่มีเจ้าหน้าที่เอ็มแอลเอสองคนและคนงานที่แอบดูอยู่จำนวนหนึ่งทำให้เขาใจหายวาปก่อนที่จะตะคอกใส่
 
“พวกคุณสองคน! รีบพาคนอื่นหนีไปเร็วเข้า!”
“แต่ว่า...” เจ้าหน้าที่เอ็มแอลเอทั้งสองที่ยกปืนเล็งใส่หุ่นยนต์แมงมุมยังใจสู้แม้ตัวสั่น
“ทางนี้เราจะต้านไว้ให้เอง ไปสิ!”
 
พีออกตัวอาสา ทั้งสองคนใช้เวลาชั่วครู่แล้วตัดสินใจวิ่งกลับเข้าไปในเขตเครื่องบินแล้วพาคนงานทั้งหมดหนีออกไปจากตรงนั้น เทเรซ่าเพิ่งเห็นการมีตัวตนของพีเลยถาม
 
“นั่นเพื่อนเธอหรือ?”
“...ใช่” เฟียน่าตอบ
“ใจสู้ดีนิ ป่านนี้ถ้าเป็นคนอื่นคงหนีตะเลิดไปไกลแล้ว งั้นฉันจะทำให้เธอพบกับชะตากรรมเดียวกันกับลิตเติ้ลเบิร์ดเดี๋ยวนี้ล่ะ เฟียน่า!”
 
ตูม!
 
เทเรซ่ายังไม่ทันที่จะทำอะไร เนโอสไปเดอร์ตัวขวามือสุดเกิดระเบิดเพราะมีจรวดอาร์พีจีที่ไม่รู้มาจากไหนพุ่งเข้าใส่ เทเรซ่าตั้งตัวไม่ทันถึงได้เงยหลังล้มตกจากหุ่นยนต์แมงมุม พีเห็นโอกาสนี้เลยพาเฟียน่าวิ่งหนีเข้าไปในเขตสนามบินที่ตัวอาคารเหลือแต่เสาเข็มบางส่วนก่อนที่จะชะงักเพราะเห็นป้ายกับรั้วเล็กเขตหวงห้ามที่ล้อมรอบพื้นที่ขนาดยี่สิบตารางเมตรโดยมีแผ่นไม้วางปิดพื้นที่นั้นเป็นจำนวนมาก พีไม่สนใจพังรั้วนั้นด้วยปืนเอ๊กซ์แทรคแล้วพาเฟียน่าวิ่งเข้าไป พื้นไม้โคลงเคลงเล็กน้อยก่อนที่จะหันไปดูข้างหลังพบว่าเหล่าเนโอสไปเดอร์กำลังระดมยิงใส่เฮลิคอปเตอร์เอ็มแอลเอทางขวามือที่อยู่ไกลออกไปจนหางเสือระเบิด ฮอทั้งลำเหวี่ยงไปกระแทกบนดาดฟ้าตึกหนึ่งซึ่งกลายเป็นที่จอดเฮลิคอปเตอร์ฉุกเฉินไปแล้วเรียบร้อย เหล่าหุ่นยนต์ของไอริสแห่กันวิ่งมารอบล้อมทั้งสองคนอย่างรวดเร็ว พื้นไม้ที่ยืนอยู่เริ่มเอนจมลงไปเล็กน้อย
 
‘จนมุมแล้ว...ถึงใช้บลูเลตไทม์ตอนนี้ก็หนีไม่พ้นอยู่ดี
แม้แต่พีทูของเฟียน่าก็เหมือนกัน โดนไอ้ไอขาวๆ ของแม่ชีคนนี้ลบล้างอยู่เรื่อย’
 
พีคิดถึงตอนที่ทั้งสองคนวิ่งหนีก่อนหน้านี่ ไม่ว่าเฟียน่าจะใช้พีทูพรางตัวพวกเขายังไงก็ถูกพีทูของเทเรซ่าตามหาเจออยู่ดี
 
‘พลังจิตของแม่ชีคนนี้มันยังไงกันแน่นะ?’
 
“อย่าทำให้ฉันเสียเวลามากนักจะได้ไหม?”
 
เทเรซ่าเอ่ยแล้วกระโดดลงมาจากหุ่นยนต์อยู่ตรงหน้าเขาไม่กี่ก้าว พีที่มีแต่ความสงสัยเต็มเลยถาม
 
“ทำไมคุณต้องทำอะไรแบบนี้ด้วย”
“ทำไม? เหอะ...เพื่อความเป็นใหญ่ของศาสนยังไงล่ะ!” เทเรซ่ากางมือ
“ยัยแม่ชีนี่มันบ้าลัทธินะ” เฟียน่ากระซิบบอก
“พวกเรา ‘มิสทรี่’ ถูกกดขี่ขมเห่งมาเป็นพันปี เราจะไม่ยอมถูกลบเลือนหายไปจากหน้าประวัติศาสตร์เด็ดขาด!”
 
เทเรซ่าเอ่ยถึงชื่อลัทธิที่เธอเคารพ ซึ่งพีไม่คุ้นเลยสักนิด
 
“เลยหน้ามืดเป็นแขนขาให้พวกไอริส” เฟียน่าพูด
“ไม่ใช่!” เทเรซ่าปฏิเสธทันควันพร้อมยกคทาชี้หน้า “...เลิกเชไชได้แล้ว! เอาล่ะ วางอาวุธของพวกเธอลงซะ”
 
ทั้งคู่ที่ถูกขู่ยอมจำนนแต่โดยดีเพราะโดนปืนกระบอกใหญ่ของเนโอสไปเดอร์ห้าตัวจ่ออยู่รอบตัว พวกเขาค่อยๆ วางอาวุธคู่กายลงกับพื้น เทเรซ่าจ้องมองอย่างไม่ลดละก่อนที่จะตาโตเพราะเห็นปืนของพี
 
“ปืนนี้ที่มันอยู่ในคลิป---”
“โฟกัส!”
 
พีที่แอบนับเวลาพลังบูลเลตไทม์ฟื้นกลับมาอยู่ในใจกล่าวลั่นขึ้นทันทีหลังนับครบ เวลารอบตัวช้าลงเขาก้มลงเก็บปืนของเขาอีกครั้งแล้วเอาจับตัวเทเรซ่าเป็นตัวประกัน เวลารอบตัวกลับมาเป็นปกติอีกครั้ง
 
“หือ?” เทเรซ่ามองไม่ทันแถมไม่รู้ตัวด้วยว่าโดนจับตัวแล้ว “เฮ้ย!”
“อยู่นิ่งๆ บอกให้เจ้าพวกแมงมุมถอยไปซะ” พีกดลำปืนเน้นเข้าที่ขมับของแม่ชี เทเรซ่าตะคอกสั่งลูกน้อง
“รออะไรอยู่เล่า ถอยสิ!”
 
เนโอสไปเดอร์ทั้งห้าที่ล้อมอยู่ต่างพากันถอยหลังออกไปตัวล่ะห้าเมตรแต่ก็ยังอยู่ในรั้วเขตอันตรายอยู่ เทเรซ่าที่สงสัยตั้งแต่ปืนกระบอกมาตั้งแต่เมื้อกี้เอ่ยถาม
 
“เธอเป็นคนๆ นั้นหรือ? ปืนนี้กับความสามารถของเธอตะกี้---”
 
เฟี๊ยว...ตูม!
 
อาร์พีจีที่ถูกยิงมาจากดาดฟ้าที่เฮลิคอปเตอร์เอ็มแอลเอจอดฉุกเฉินลอยเข้าใส่เนโอสไปเดอร์ด้านหลังเทเรซ่าจนระเบิด พื้นไม้ใต้เท้าพีแตกออกเป็นเสี่ยงๆ เผยให้เห็นหลุมเหวด้านล่างที่ลึกมากจนมองอะไรไม่เห็น พีที่รู้ตัวว่ากำลังจะร่วงลงไปใช้มือขวาเกาะพื้นไม้ที่ยังไม่พัง คทาของเทเรซ่าหล่นหายในความมืด ณ เบื้องล่างแต่เจ้าของมันคว้าข้อเท้าพีไว้ทัน
 
‘มีเหวตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไรวะเนี่ย!’
 
พีก้มลงมองคนที่เกาะขาเขา สายตาหวาดหวั่นของผู้ที่เกือบตายปรากฎให้เห็นอย่างชัดเจนแล้วเขาพยายามใช้มือซ้ายเอื้อมขึ้นไปเกาะพื้นข้างบนแต่ไม่ถึงเลยตะโกนเรียกคนที่อยู่ข้างบน
 
“เฟียน่า! เฟียน่า! ช่วยฉันที!”
 
แต่แล้วไม่มีเสียงตอบรับ เขาไม่รู้ว่าเฟียน่าถูกเศษหุ่นยนต์ที่ระเบิดฟาดเข้าใส่อย่างจังจนสลบอยู่ข้างบน เจ้าตัวเริ่มคิดหาทางหนีเอง
 
‘เอาไงดี...ห้อยแบบนี้นานๆ ไม่ดีแน่’
 
“นี่! ดึงตัวขึ้นไปข้างบนสิ!” เทเรซ่าเสียงสั่น
“ไม่ได้! มันติดเธออยู่ถึงยกตัวไม่ได้เนี่ย!”
“อ๋อ...ความผิดฉัน?”
“ใช่!” พีตอบอย่างไม่เกรงกลัวเพราะสถานการณ์ตอนนี้เขาได้เปรียบกว่า “ฉันแกว่งขาให้เธอร่วงลงไปก็ได้เลยนะตอนนี้”
 
เทเรซ่ากัดฟันแล้วหันหน้าหนี
 
‘แม่ชีคนนี้ไม่ได้ดูสถานะตัวเองบ้างเลย! แล้วที่นี่จะเอายังไงล่ะ ห้อยแบบนี้นานๆ แขนฉันจะไม่ไหวเอานะ’
 
“เธอ!” พีเรียกคนที่เกาะขาเขาอยู่ “เอาแบบนี้นะ...เธอไต่ตัวฉันขึ้นไปข้างบน”
“หา!?” เทเรซ่าเอียงคอ
“ไต่ขึ้นไปข้างบน” พีย้ำอีกรอบ
“เหอะ...ไม่กลัวว่าฉันจะไม่ช่วยเธอหรือ?”
“แล้วจะให้ทำไงได้? รอจนร่วงไปทั้งคู่หรือไง”
 
เทเรซ่าถอนหายใจ
 
“เธอได้เสียใจทีหลังแน่”
 
เทเรซ่าเริ่มไต่ตัวเขาขึ้นมาเรื่อยๆ จนถึงแผ่นหลัง มือซ้ายของเธอจับที่หน้าอกของพีและมือขวาไปโดนเป้า เธอหยุดชะงักไป “ว้าย!” เทเรซ่าชักมือขวาออกมาเกาะตัวพี “นะนะนะนี่...แกเป็นผู้ชาย!”
“อย่าๆๆๆ!” พีว่า “มือฉันจะเกาะไว้ไม่อยู่แล้ว!”
“ละละละหลอกฉัน!” เทเรซ่าใช้มือขวาทุบที่หลังพีต่อไป
“หลอกอะไรเล่า! อย่าตีฉันสิ โอ้ย!” พีว่า
“นี่แน่ะ! ร่างกายผู้ชายสกปรกโสโครก!”
 
แกร๊ง...
 
เสียงแผ่นไม้ที่พีเกาะอยู่ดังขึ้น ทั้งคู่พากันเงียบแล้วเงยหน้าขึ้นมอง
 
แกร๊ง...แกร๊ง...
 
แผ่นไม้เริ่มงอแตกหักมากขึ้นเรื่อยๆ พีรีบเร่งเทเรซ่า
“เธอรีบขึ้นไป เร็วเข้า!”
 
แม่ชีที่เกาะหลังเขาตัวสั่นเจ้าเข้าบ่นพึมพำ สติของเธอตอนนี้มีไม่มากพอที่จะปีนขึ้นไป
 
“พะพะพระผู้เป็นเจ้าทรง มะมะมาโปรดดิฉันด้วย...”
“จะสวด---“
 
แพล๊ะ!
 
และแล้วแผ่นไม้ที่เกาะอยู่หักลง ทั้งสองคนร้องเสียงหลงตกลงไปเบื้องล่างที่ต่างไม่รู้ว่ามันลึกแค่ไหน
 
◊◊◊
 
คุยกับคนแต่งสักหน่อยนะจ๊ะ
หว่า! เฟียน่าจะพาพีหนีไปด้วยกัน แต่แล้วก็ถูกขัดขวางซะได้
เทเรซ่าศัตรูคนใหม่ได้ปรากฎตัวขึ้น เธอกับเฟียน่าเคยเจอกันมาก่อนหรือ?
พวกเขามีความเกี่ยวข้องกันเช่นไร
แล้วทั้งสองคนที่ตกลงไปรอดหรือไม่?
โปรดติดตามในตอนต่อไปที่มีชื่อว่า วิกฤตการณ์กลางเมือง บทที่ 10 [คำสั่งใหม่]
By Spy442299 & Nattanan Srising