Hyounaka รักป่วนก๊วน

          "นายจ้องฉันอยู่ใช่ไหม"

     ตอนนี้เธอเดินเข้าใกล้มาอีกแล้วใบหน้าอันแสนงดงามของเธอที่กำลังมองเราอยู่ จะต้องทำอะไรสักอย่างแล้วเพื่อออกจากตรงนี้ชะแล้ว

          "ต้องขอโทษแทนเจ้าหมอนี้ด้วย เจ้ามันชอบทำอะไรแบบนี้ตลอดเป็นประจำน่ะ"

     ผมที่กำลังมองใบหน้าของเธออยู่ก็หันไปมองคางาวะที่เดินมาจับไหล่และโกหลแทนผม ของใจมากคางาวะที่มาช่วย คางาวะที่ยืนอยู่ข้างๆผมก็หันมามองหน้าผมที่กำลังทำสายตาเหมือนขอบคุณแล้วยิ้มให้พร้อมกับดึงตัวผมออกจากตรงนั้นทันทีแล้วพาไปที่หลังอาคารเรียนที่ใกล้ที่สุด

          "ขอบใจมากจริงๆคางาวะ"

          "เอ่อ ไม่เป็นไรหรอ"

     ให้ตายเถอะเกือบไปแล้วสิ ท่ามกลางพวกนักเรียนชายพวกนั้นมันทำใจยากเหมือนแหะ แต่ก็ดีที่ยังมีไอ้คางาวะค่อยช่วย ไม่งั้นไม่รอดแน่เราแต่ก็ดีใจนิดๆแหะที่ได้มองใบหน้าแสนสวยของเธอคนนั้นในขณะที่กำลังบ่นกับตัวเอง เสียงเข้าเรียนได้ดังขึ้นไปทั่วโรงเรียนแล้ว

          "ได้เวลาเรียนแล้วสิ"

          "อือ ไปกันเถอะ"

     ผมกับคางาวะที่ยืนคุยกันอยู่หลังอาคารก็พากันไปยังห้องเรียนที่เราเรียนโดยที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีกถึงจะมีสายตาพวกผู้ชายที่มองมาที่ผมโดยตลอดก็เถอะ ตั้งแต่ชั่วโมงโฮมรูมจนถึงเรียนในวันนั้น แต่ความวุ่นวายของชีวิดยังไม่จบแค่นี้ เพื่อนผมคนหนึ่งในห้องเดียวกันวิ่งมาหาผมที่กำลังเอาของเก็บในตู้ล็อกเกอร์

          "นี่ ริทาโตะมีคนอยากเจอนายน่ะ"

          "ใครเหรอริว"

          "ไม่รู้สิ แต่ไปหน่อยเถอะ"

     ใครฟะที่อยากเจอเรา หน้าจะไม่ใช่เรื่องอะไรมากมายหรอมั้ง ไปๆเถอะให้มันรู้หน่อยว่าใคร ดีล่ะเอาอย่างนี้ละกัน

          "ที่ใหนเหรอ"

          "หลังอาคารเรียน5 น่ะ รีบหน่อยก็แล้วกัน"

     อะไรกันแน่เนี่ยอยากจะรู้แล้วสิว่าใครอยากเจอเรากันหน่า ผมที่เก็บของใส่ล็อกเกอร์อยู่ก็รีบปิดตู้ทันทีแล้วหยิบกระเป๋าเรียนที่วางอยู่ข้างๆตัวมาสะพายที่ไหล่แล้วเดินออกจากอาคารเรียนไปยังอาคารเรียน5 ที่อยู่ทางขวามือซึ่งไม่ใกล้มากนัก

          "นี้สิน่ะหน้าจะใช่รีบไปหาดีกว่า"

     ผมที่ยืนดูหน้าอาคารเรียน5 อยู่ก็เดินไปทางด้านหลังของอาคารเรียน แล้วมองหาคนที่อยากเจอผม แต่ที่เห็นอยู่ก็คือนักเรียนหญิงที่ยืนหันหลังอยู่ เมื่อเธอหันมาหาผม นั้นเธอเองหรอที่เจอกันเมื่อเช้าที่หน้าโรงเรียน แต่ทำไมเธอมาอยู่นี้ล่ะ

          "เออ มีอะไรเหรอ"

          "นาย"

     ทำไมมันแปลกๆฟะ ท่าทางเมื่อเช้ากับตอนนี้มันแตกต่างเหมือนคนละคนเลย อย่างกับนางฟ้าหลงทางแล้วไปเจอทางออก

          "มีอะไรกับฉันหรอ"

     ท่าทางเหมือนลังเลที่จะบอกเรา แต่เธอจะบอกอะไรเรากันแน่ ไม่หน้าจะเป็นเรื่องใหญ่นักหรอมั้ง ถ้าจะบอกก็หน้าจะเป็นพวก 'เมื่อเช้าจ้องฉันใช่ไหม' ล่ะมั้ง

          "ฉันมีเรื่องอยากปรึกษานายหน่อยจะว่าอะไรไหม"

จบตอบ...