Oh! Baby I want to your ’s guy...

บทที่ 13 แค่บอร์ดี้การ์ด

เมื่อกลับมาถึงห้องผมก็ทิ้งตัวลงบนเตียงทันทีและการกระทำนั้นก็ทำให้อะไรบางอย่างฟุ้งขึ้นมา

“เหี้ยยย ฝุ่นจากไหนวะเนี่ย” ให้ตายเหอะมารู้ตัวอีกทีห้องของผมก็เต็มไปด้วยฝุ่นไปหมด แม้แต่ตีนของผมที่เดินเหยีบย่ำพื้นห้องเข้ามาก็ดำปิ๊ดปี๋เต็มไปด้วยฝุ่น นี่มันอะไรกัน ผมไปอยู่บ้านไอ้ชายน์แค่แปปเดียวเองนะ

“โธ่ ว้อย!!” แล้วผมก็ต้องรีบลุกขึ้นทำความสะอาดครั้งใหญ่ เหนื่อยใจยังไม่พอต้องมาเหนื่อยกายอีก เกิดเป็นแซคนี่เหนื่อยนะครับ

ปังๆๆ!!! กวาดได้ไม่ทันไรเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น

“ช่างแม่งคุณเถอะครับ จะเป็นไอ้ชายน์ บุรุษไปรษณีย์หรือใครก็เชิญเคาะต่อไปเถอะ กูจะทำงานบ้าน!!!” >O<!! ผมตะโกนก้องไปทางประตูเสียงนั้นเงียบไปก่อนจะกลับมารัวเคาะอีกครั้งอย่างเมามันส์

ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ....

โอ๊ยยยย...เคาะหาพ่องมึงหรอไอ้สาส!!! ผมคิดในใจอย่างยั้วะสุดๆ จนต้องเดินไปเปิดประตูเพื่อชกหน้ามันที

“มึงเป็นเหี้ยอะไร” ผมตะคอกไปโดยไม่ลังเลหมัดเตรียมยกขึ้นหมายจะชกคนตรงหน้า แต่ใบหน้าที่มองแล้วทำให้ใจผมรู้สึกเจ็บใจแปลกๆ ก็จ้องมองมา ผมตั้งสติได้ก็รีบปิดประตูใส่มันทันที

“ปังๆๆ แซค มึงฟังกูก่อน ปังๆๆ!!” มันเคาะประตูใหญ่จนผมรำคาญจำต้องตอบกลับไป

“หยุด...หยุดเรียกชื่อกูสักทีเถอะ” ผมตอบทั้งที่ยังยืนพิงประตูฟังเสียงมันอยู่ ทำไมผมต้องมายืนอยู่ตรงนี้ด้วยวะ ทำไม!!?

“กูอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นได้ กู...ไม่ได้จะแต่งงานกับซีเทียร์จริงๆ” ถึงมันจะเป็นเพียงคำพูดพร่อยๆ ที่ใครๆ ก็พูดมันออกมาได้ แต่ไม่รู้สิ ผมกลับรู้สึกดีใจขึ้นมานิด-/////-

“มึงไม่ต้องมาพูด” อันที่จริงผมก็อยากจะเปิดประตูไปคุยกับมันดีๆ แต่ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่ามันจะง้อผมอีกนิดมั้ย เอ๊ะ...แล้วตกลงผมงอนมันงั้นหรอ เฮ้ย!! ไม่เกี่ยวกันสักหน่อย ผมแค่โกรธ...โกรธที่ถูกเพื่อนโกหกเฉยๆ เท่านั้นแหละ-O-

“เปิดประตูมาคุยกันหน่อย กูขอล่ะ นะผัวนะ” ไอ้สาส...หยุดเรียกกูแบบนั้นนะเฟ้ย-//////-

“...”

“นะแซค ออกมาคุยกันดีๆ เถอะ”

ผมคิดหนักอยู่ครู่ก็ตัดสินใจเปิดประตูโดยที่มืออีกข้างก็หอบหิ้วถุงขยะออกไปด้วย ตอนแรกเสียงมันเงียบไป ผมเองก็นึกว่ามันจะกลับไปแล้วซะอีกแต่ที่ไหนได้...

“มึงยังหน้าด้านอยู่อีกหรอ” ผมทำเป็นเอ่ยลอยๆ ส่วนไอ้ชายน์ที่กำลังนั่งกอดเข่าสลดอยู่ก็เงยขึ้นมามองผม ตามองตาด้วยว่าใจตรงกัน เฮ้ย!! ไม่เกี่ยวเว้ย!!!!>O<

“แซค” มันรีบลุกแล้วโผลเข้ากอดผมเต็มแรง

“กูอึดอัด ปล่อยนะ” ขณะที่ผมกำลังดันตัวมันออกชายคุ้นหน้าคุ้นตาอีกสามคนก็เดินตรงเข้ามาพอดี

“พ่อก็นึกว่าแกหายหัวไปไหน มาทำอะไรกันที่นี่เนี่ย” และทันทีที่เสียงตาลุงคนนั้นดังขึ้น ไอ้ชายน์ก็รีบผละออกจากผมก่อนจะหันไปรับหน้าพ่อของมันดูท่าทางตกใจสุดขีด

“พะ...พ่อ มาได้ไง”

“ขึ้นฮอล์มามั้งไอ้นี่ พวกพ่อก็ขับรถตามแกมานั่นแหละ แล้วตกลงบอร์ดี้การ์ดแกเป็นอะไร เห็นยืนควักๆ ล้วงๆ อะไรกัน”

“หา?” ผมรู้สึกอยากจะทวนประโยคนั้นอีกครั้งให้ชัดเจน นี่พ่อมันบอกว่าผมเป็นบอร์ดี้การ์ดงั้นหรอ มันหมายความว่ายังไง????

“พ่อออกไปก่อนนะ เขาไม่เป็นอะไรแล้วล่ะ กลับกันเถอะ” ไอ้ชายน์รีบดันหลังของกลุ่มคนเหล่านั้นให้เดินออกไป โดยไม่ได้ตอบความข้องใจของผมสักคำ!!

อะไรกันเนี่ย!?...นี่กูโง่อีกแล้วใช่มั้ยวะ มึงกลับมาตอบกูก่อนได้มั้ยชายน์...TT^TT