โลกเวทมนต์ ของฉันกับด้านความเบ๊อะ

9.1

เขียนโดย อิมนะจ๊ะ

วันที่ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 17.04 น.

18 บท

5 วิจารณ์

19.55K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 26 ตุลาคม พ.ศ. 2557 14.13 น. โดย เจ้าของนิยาย

4) ใต้ร่มที่มีแต่สายรม

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

ณ ที่เมืองที่มีฝนกำลังตก
"ว้าก ฝนตกหาที่หลบเร็ว!"ฉันวิ่งไปยังที่พักหลังหนึ่ง แต่ทันใดนั้นคุมะก็จับมือฉันเอาไว้
"เธอ มีล่มไม่ใช่รึ- -"บร๊ะบ้าเตือนฉันพร้อมจับมือฉันอยู่
"ง่ะ ! จริงด้วย แหะ แหะ ลืมไปสนิทเลยอ่ะ"ฉันยิ้มเล็กน้อยแล้วมองไปทางคุมะ
"ไปกันเถอะไม่มีเวลาแล้ว ไปหลบกันก่อน"คุมะหลับตาเล็กน้อย
"ไม่เปียกเหรอ อ้ะนี่^^*"ฉันเอาร่มไปให้อีตาคุมะ ที่จริงฉันไม่อยากเอาไปให้หรอกนะเดี๋ยวงอนขี้เกียจมาง้อน่ะ- -(ไม่อยากหลง)
"อ้าก ! เป็นอะไรปล่าวจ๊ะน้องเหมียว !!"ตอนนี้ฉันรู้สึกว่ากำลังเหยียบหางของน้องแมวอยู่ล่ะ- - เลยลงโทษโดยให้ฉันเอาปลามาให้เหมียวน้อยกิน
"นี่เธอไปเอาปลามาจากไหนน่ะ"คุมะจับไหล่ฉัน (จะจับอะไรกันแน่ฟะ)
"อ่อ เห็นมีปลาอยู่ใกล้ๆ เลยหยิบมาน่ะ^^ ฮะฮะ"ฉันโบกมือเล็กน้อย
เหมียว ๆ เมี้ยว ๆ
7 นาทีผ่านไป
"ใดที่สุดก็ถึงซะที แหะ แหะ เหนื่อยจัง"ฉันเอามือปล่าวๆเช็ดเหงื่อ
" ฟิ้ว ฟิ้ว ฟู่"เสียงรมพัด แต่ว่า มันพัดร่มฉันปลิวไป - - รมแรงเยอะจัง
"นี่สรุปว่าฉันต้องไปส่งเธอที่ไหนกันแน่เนี่ย ทั้งโมจิ ทั้งของ ของแม่ ของที่ไม่เกี่ยวข้อง- -"คุมะทำสีหน้ายังกะอุนจิใส่ฉัน
"เอ้อ จริงด้วย ลืมเอากระเป๋าตังค์มาน่ะ ฮ่า ฮ่า"ฉันเอามือข้างขวาลูบหัวตัวเอง
และแล้ววันเวลาก็ผ่านมาแสนเร็ว
เพราะตอนนี้ฉันได้มาเรียนแล้วล่ะ แล้วต้องขอบใจทุกมากนะ ทั้ง 9 คน ที่ทำให้ฉันได้ใช้
พื้นที่เล็กๆ ให้กลายเป็นพื้นที่ ที่แสนมีค่าแก่ฉัน กลายเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ แต่เรื่องแย่ๆ น่ะ ก็คือ...
ติชมตอนต่อไปด้วยนะคะ

บท 3

สารบัญ

บท 5