magic city เวทมนต์ในเมืองมหัศจรรย์

"งั่ม งั่ม งั่ม"เสียงฉันกินเค้กอย่างเอร็ดอร่อย ไม่เคยคิดเลยนะเนี่ยว่าคนที่พึ่งจะรู้จักกันจะพามาเลี้ยงขนม><
"ค่อยๆกินก็ได้ เดี๋ยวเค้กก็ติดคอตายกันพอดี- -"ยูตะเท้าคาง 
"แค่กๆ น้ำๆ"พูดปุ๊ปติดคอปั๊ปคำพูดตานี่ศักสิทธิ์ดีจริงๆ- -
"เอ้า นี่"ยูตะยื่นน้ำมาให้ 
"อึกๆๆ ขอบใจ"ฉันรีบคว้าน้ำแล้วเอามากระดกดื่มในทันที ไม่รีบเดี๋ยวขาดอากาศหายใจตาย-0-
"กริ๊งๆ"เสียงคนเปิดประตูเข้ามาในร้าน ใครมาอ่อ(ความจริงเธอไม่ต้องถามก็ได้นะนี่มันร้านอาหารใครๆก็เข้าได้- -)
"ยูตะจาง^^"คนที่เข้ามาในร้านโบกมือ ยูตะทำหน้าซีดเล็กน้อย สรุปใครฟะ??
"ไม่น่าเชื่อว่าจะได้มาเจอเทพบุตรสุดที่รักของเค้าที่นี่นะ"ผู้หญิงคนนั้นเข้ามากอดยูตะ เฮ้ยๆ นี่ที่สาธารณะนะ หัดเกรงใจชาวบ้านชาวช่องซะมั่ง- -
"ออกไปเลยยัยน้องสาวบ้า!"ยูตะผลักผู้หญิงคนออก ที่แท้น้องสาวเองสินะ
"แหม แค่ทักทายนิดหน่อยเองไม่เห็นต้องเขินเลย"พูดจบผู้หญิงคนนั้นก็หอมแก้มยูตะ อ๊าก! คนสวยรับมิได้ แต่คู่จิ้นน้องสาวกับพี่ชายหรอ อืม น่าสนใจ
"ออกไปเลย นี่ยัยเซ่อเดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"ยูตะผลักน้องสาวออกแล้วรีบวิ่งแจ้นไปเข้าห้องน้ำ อุ๊ตะ เขินสินะ-w- แต่ฉันไม่ใช่ยัยเซ่อนะเฟ้ย!- -
"ว่าไง"น้องสาวโบกมือเเล้วนั่งเก้าอี้ของยูตะ 
"เธอชื่ออะไรหรอ?"ฉันถาม 
"ยูมิ แล้วเธอล่ะ"น้องสาวแนะนำตัว ยูมิ ยูตะ ชื่อคล้ายกันดีนิ(ก็เขาเป็นพี่น้องกัน- -)
"ซากางาวะ โมเอะเรียกซากาวะก็ได้"ฉันแนะนำตัว นี่ฉันแนะนำตัวกี่ครั้งเเล้วเนี่ย- -
"เธอมีนามสกุลด้วยหรอ?"น้องสาวเอียงคอถาม มีนามสกุลมันผิดด้วยเรอะ!?
"อืม ทำไมหรอ"ฉันพยักหน้าเบาๆ มีนามสกุลแล้วมันผิดกฏหมายติดคุก10ปีหรอ- -*
"ก็คนบนโลกนี้แทบจะไม่มีนามสกุลกันเลยน่ะสิ"น้องสาวอธิบาย จริงดิ คนบนโลกนี้แทบไม่มีนามสกุล พึ่งรู้นะเนี่ย ฉันคงต้องไปอ่านตำราคู่มือวิธีการอยู่และข้อมูลของโลกนี้ใหม่ซะเเล้วล่ะ
"งั้นหรอ"พูดจบฉันก็ยกถ้วยชาอุ่นๆขึ้นมาดื่ม อร่อยเป็นที่สุด=w=
"กลับมาแล้ว"ยูตะเปิดประตูเข้ามา แล้วไอเสียง'กริ๊งๆ'มันหายไปไหนอ่ะ(ชั่งมันเหอะขี้เกียจใส่)
"กลับมาแล้วหรอจ๊ะพี่จ๋า^^"น้องสาววิ่งเข้าไปหาพี่ รักกันมากมาย= =
"ปล่อยนะ บอกกี่ครั้งแล้วอย่าทำแบบนี้-//-"ยูตะผลักน้องสาวออกแล้วกลับมานั่งที่เดิม โห่ ผลักทำไมคนกำลังจิ้นเลย><
"ขอโทษทีที่เสียมารยา.."ยูตะยังพูดไม่ทันจบน้องสาวก็เข้ามานั่งตักแล้วตักเค้กของยูตะเข้าปาก
"อย่อยจังเยย"น้องสาวส่ายหัวไปมา โมเอะเป็นที่สุด-w-
"กริ๊งๆ"เสียงคนเปิดประตูเข้ามา(โมเอะ:ไหนบอกขี้เกียจทำเสียงไง ไรเตอร์:จะทำไม่ทำมันก็เรื่องของฉันย่ะ!)
"ล..ลุง"ฉันพูดเบาๆแล้วรีบมุดหัวเข้าไปใต้โต๊ะ ถ้าลุงเห็นฉันตอนนี้ มีหวังต้องโดนลุงด่ายับเยินแน่เลยT^T
"อ่าว ลุงจิน"ยูตะโบกมือทักทาย เฮ้ย! ไปเรียกเขาทำไมคิดจะหักหลังฉันเรอะ!
"อ่าว หนูยูตะ หนูยูมิ"ลุงค่อยๆเดินเข้ามา อ๊าก! เดินเข้ามาทำไม
"หนูๆพอจะเห็นหลานสาวลุงบ้างไหม?"ลุงถามถึงฉัน 
"หลานสาวลุงน่าตาเป็นยังไงหรอคะ"ยูมิถาม หน้าตาอย่างฉันนี่ไงล่ะT0T
"หน้าตาแบบนี้"ลุงหยิบภาพออกมาจากกระเป๋ากางเกง
"อ๋อ ถ้าหน้าตาแบบนี้ก็เคยเห็นค่ะ เขาอยู่ใต้...อุ๊ฟ!"ยูมิพูดยังไม่ทันจบยูตะก็เอามือมาปิดปาก โครตซาบซึ้งในพระคุณเลยQ0Q
"เขาอยู่ใต้อะไรงั้นหรอ"ลุงถาม
"เอ่อ...ใต้ดิน...รถไฟฟ้าใต้ดินครับ!"ยูตะตอบ รถไฟฟ้าใต้ดินเนี่ยนะ ฉันจะไปทำไมที่นั่นฟะ-0-
"งั้นหรอ เห็นตอนไหน"ลุงถาม
"เอ่อ..วันนี้แหละครับลุงลองไปดูนะครับ"ยูตะยิ้มแห้งๆ
"อืม"แล้วลุงก็เดินออกจากร้านไป เยี่ยมเหมือนยกโลกออกจากอกค่าQUQ
"ออกมาได้แล้ว"ยูตะเตะฉันเบาๆ เตะป๋มไม?
"อืม"ฉันค่อยๆคลานออกมา 
"นี่เธอหนีลุงมาทำไมอ่ะ หนีตามผู้ชาย?"น้องสาวถาม ปากเปื่อยมาก มาหาว่าฉันหนีตามผู้ชาย คยอยากฉันรักศักศรีไม่มีทางหนีตามผู้ชายย่ะ!
"ปล่าวๆ โดนจับตัวมา"<<<ฉัน
"เห? จับตัว"น้องสาวเอียงคอเบาๆ 
"อา..ใช่จับตัว"ฉันพยักหน้าเบาๆ แล้วไอคนที่จับตัวฉันมันก็พี่ชายเธอนั่นแหละ- -
"จับไปทำอะไรหรอ?"น้องสาวทำตาเป็นประกาย ทำไมถึงอยากรู้เรื่องนี้ล่ะ- -
"เธอไม่ต้องรู้หรอก"พูดจบยูตะก็ผลักน้องสาวออกจากตัก แล้วจูงมือฉันออกจากร้านไป ปล่อยให้น้องสาวยืนเอ๋ออยู่คนเดียว
"จะไปไหนอีกอ่ะ"ฉันถาม วันนี้ฉันจะเดินได้รอบโลกแล้วมั้ง-0-
"กลับบ้าน"ยูตะตอบ เห? กลับบ้าน
"งั้นฉันก็ต้องกลับไปเจอลุงอีกอ่ะดิ"<<ฉัน
"เธอจะไปเจอลุงได้ไงในเมื่อเธอจะไปบ้านฉัน"<<ยูตะ
"เห! นี่นายจะจับฉันฆ่าข่มขืนหรอ!"ฉันตะโกน ไม่น้าอย่าทำอย่างนั้นกับฉัน
"จะบ้าหรอ! คิดอะไรของเธอเนี่ย"<<ยูตะ
โปรดติดตามตอนต่อไป