magic city เวทมนต์ในเมืองมหัศจรรย์

ตอนนี้ฉันมาอยู่หน้าบ้านของยูตะแล้วค่า>< บ้านชั่งอลังการอะไรเช่นนี้ ใหญ่โตสุดๆ เรียกว่าปราสาทได้เลยทีเดียว 

"ติ๋ง ต่อง"เสียงยูตะกดออดหน้าบ้าน มารยาทคุณนายนี่ดีจริงๆบ้าานตัวเองแท้ยังกดออด เป็นฉันฉันไม่กดหรอกพังประตูเข้าไปเลย-w- 

"แอ๊ด"ประตูบานใหญ่ค่อยๆเปิดออก

"อ้าว! ยูตะกลับมาแล้วหรอพาใครมาด้วยล่ะนั่น^0^"ผู้หญิงผมสีชมพูยาว หน้าตาสวยสุดๆถาม คนหรือนางฟ้าคะ อยากมีแม่สวยๆแบบนี้จัง แต่ว่าคนๆนี้น่าตาคุ้นๆนะเหมือนเคยเห็นที่ไหน อืม...ไม่หรอกมั้ง

"เพื่อนน่ะครับแม่"ยูตะตอบ แล้วจูงฉันเข้าไปในบ้าน ฉันโบกมือทักทายแม่ของยูตะ แม่ของยูตะยิ้มแล้วโบกมือกลับ ยิ่งมองยิ่งสวยอ่ะค่ะ

"กลับมาแล้วหรอพี่ชาย"เด็กชายผมดำอายุประมาณ4-5ขวบวิ่งเข้ามากอดยูตะ น่ารักอ่ะอยากได้ไว้กอดที่บ้านจัง(?)

"กลับมาแล้วครับ วันนี้ไปเล่นซนอะไรมาบ้างเอ่ย?"ยูตะอุ้มเด็กคนนั้นขึ้นแล้วลูบหัวด้วยความเอ็นดู ตอนนี้ฉันเป็นคนหัวเน่าแล้วสินะT^T

"ไม่ได้เล่นซนน้า ผมเล่นโจรสลัดอยู่พี่ชายไปเล่นกับผมสิ"เด็กน้อยทำหน้าอ้อนวอน ทำให้รังสีความน่ารักแผ่ออกมา(?) อ๊าก! รังสีนี่ฉันทนไม่ได้

"ครับๆเดี๋ยวพี่ชายจะไปเล่นด้วย เธอนั่งรออยู่ที่ห้องนั่งเล่นก่อนนะ"พูดจบยูตะเดินจากไป ไปไกลๆเลยไป๊

"เฮ้อ"ฉันถอนหายใจเบาๆ ตานั่นบอกว่าให้รอที่ห้องนั่งเล่นสินะ..........ว่าแต่ห้องนั่งเล่นมันอยู่ไหนหว่า? บ้านใหญ่ซะขนาดนี้ตรูจะหาเจอมั้ยเนี่ยT^T ไม่น่าลืมถามเลย เอาเป็นว่าเดินมั่วไปก่อนเเล้วกันเดี๋ยวก็เจอ

"แอ๊ด(เสียงเปิดประตู)"เจอห้องน้ำ0..0

"แอ๊ด"เจอห้องเสื้อ-..-

"แอ๊ด"เจอห้องนอน- -*

"แอ๊ด"เจอห้องทดลอง-^-

"แอ๊ด"เจอห้องนั่งเล่น-0-

"เเอ๊ด"เจอ....เดี๋ยวนะเมื่อกี้ฉันเจอห้องนั่งเล่นนี่หว่าแล้วฉันจะเดินออกมาทำม้ายT0T ชั่งฉันไม่หาห้องนั่งเล่นแล้วกลับไปอยู่ที่เดิมดีกว่า- -

"กึก"ระหว่างที่ฉันกำลังเดินลงบันไดอยู่นั้นก็มีเรื่องเข็มขัดสั้น(คาดไม่ถึง)เกิดขึ้น เรื่องเข็มขัดสั้นนั้นคือ..ฉันสดุดก้อนหินค่า! แล้วตอนนี้ฉันก็กำลังจะเดินตกบันได นี่ยัยไรเตอร์ช่วยฉันที๊(ไรเตอร์:no!)

"ว๊าก!!"นี่คือคำสุดท้ายและท้ายสุดที่เปล่งออกมาจากกล่องเสียงก่อนที่ฉันจะตกบันไดแล้วสลบไป......(โมเอะ:นี่เป็นครั้งที่2ของวันแล้วนะT^T) 

โปรดติดตามตอนต่อไป