Un_expected Love

          "เดี๋ยวนี้หน้าตาสดใสจังนะมึง" ไอ้ต้นไม้เอ่ยประโยคกวนตีนใส่ผมครับ "ถ้าเป็นไอ้โจนี่กูยังพอเข้าใจ  เพราะมันอยู่ดีกินดีมีความสุข  แต่มึงเนี่ย...แอบมีเด็กไม่บอกพวกกูรึป่าววะ?"

          "เด็กเหี้ยอะไร?" ผู้ใหญ่ต่างหากเว้ย! แต่ผมไม่ได้บอกพวกมันหรอกนะ

          "อย่ามา  อย่ามา  เดี๋ยวนี้มึงนั่งเฉย ๆ ก็ยิ้ม  เหมือนคนบ้าว่ะสัส!" ไอ้ง่าว! เดี๋ยวเถอะมึง!

          "เอามาเปิดตัวบ้างก็ได้  พวกกูจะได้ทำความรู้จักเพื่อนสะใภ้บ้างอะไรบ้าง" ไอ้ต้นไม้ทำหน้ากรุ้มกริ่มใส่ครับ

          "พามาให้พวกมึงแทะโลมเนี่ยนะ!" ผมแหวใส่มันครับ

          "นั่นไง! มึงยอมรับแล้วใช่มั้ยว่ามึงมี" ไอ้ง่าวชี้หน้าผมครับ

          "ส้นตีนเหอะ" ผมหน้าแดงครับ  จะบอกว่ามีได้ยังไงล่ะ?  ผมกับพี่เค้าไม่ได้เป็นอะไรกัน

          "ทำไมวะ? พามาเจอไม่ได้เหรอ? หรือมึงเป็นชู้เค้าวะสัส?" ไอ้เหี้ยต้นไม้! ผมสำลักเบียร์เลยเหอะ  ตอนนี้พวกเรานั่งก๊งกันอยู่ที่ห้องไอ้โจครับ  ตู้เย็นมันไม่เคยว่าง  แอลกอฮอล์เต็มตู้ตลอด  เพราะเจ๊คิ้มแกขายส่งเครื่องดื่มทุกชนิดครับ  อยากได้อะไรขอให้บอก  แกจะจัดมาใส่ให้เต็มตู้  ซึ่งไอ้โจมันไม่ดื่มหรอกครับ  มันดื่มแต่น้ำอัดลมกะไวตามิลค์  อนามัยสุด ๆ  แต่เจ๊คิ้มแกก็เติมเบียร์ให้เต็มตู้ตลอดครับ  เพราะรู้ว่าพวกผมดื่ม  แหม...เจ๊คิ้มนี่น่ารักจริง ๆ

          "แค่นี้สำลักเลยเหรอวะ?" ไอ้ต้นไม้ทำหน้ากวนตีนอีกแล้วครับ "มึงเป็นชู้กะน้องหวานห้องข้าง ๆ ใช่ป้ะ?"

          "หยุดพูดได้แล้วมึง!" ผมว่าเปลี่ยนเรื่องดีกว่าครับ

          "นั่นแน่! นั่นแน่! กูรู้นะว่าน้องหวานน่ะสเป็คมึงเลย  มึงเนี่ยน๊า! ผู้หญิงโสด ๆ สวย ๆ เยอะแยะ  ดันไปชอบคนมีเจ้าของ  ระวังโดนผัวน้องเค้าตื้บนะมึง" ไอ้ง่าวมันเป็นห่วงผมใช่ป้ะ?

          "พอ ๆ ๆ  เอ้า! ยก!" ผมชวนพวกมันชนกระป๋องเบียร์แทนครับ  แล้วพวกเราก็เปลี่ยนไปคุยกันเรื่องอื่น  ค่อยยังชั่วหน่อย  ผมหายใจไม่ทั่วท้องเลย

          พวกเรามาดื่มฉลองสอบเสร็จกันครับ  ตอนแรกว่าจะไปผับกันนั่นแหละ  แต่ปกติไอ้โจมันไม่ค่อยชอบเที่ยวที่แบบนั้นอยู่แล้วไง  แล้วผมเองก็ไม่รู้สึกว่าอยากจะไปที่แบบนั้นเท่าไหร่  เหลือแค่ไอ้ต้นไม้กะไอ้ง่าวจะไปกัน 2 คน  แต่สุดท้ายมันก็เปลี่ยนใจมากินที่ห้องไอ้โจแทนครับ  เพราะอะไรเหรอ?  เพราะเบียร์ฟรีนี่หว่า  จะไปเสียตังค์เข้าผับทำไม? 555+  กินที่ไหนก็เมาเหมือนกัน  แค่กินในห้องมันไม่มีอาหารตาเท่านั้นเอง  ^^

          จะตี 3 แล้วครับ  ไอ้ 3 ตัวนั่นนอนกองกันอยู่ในห้องครับ  ส่วนผมออกมายืนรับลมอยู่ที่ระเบียง  พระจันทร์วันนี้สวยจัง  ^^  วันนี้พวกผมกะเมากันเต็มที่แล้วนอนที่ห้องไอ้โจเลยครับ  เมาไม่ขับ  หลับแม่งเลย  55  แต่ผมยังนอนไม่หลับอ่ะ  เพลียนะ  อ่านหนังสือหนักมาหลายวัน  แถมดื่มเบียร์ไปเพียบเลยล่ะ  หน้าเน่อนี่แดงไปหมดแล้ว  แต่ผมหลับตาไม่ลงเลย  คำพูดของไอ้เหี้ยต้นไม้ยังก้องอยู่ในหัวผม "เป็นชู้"  ผมยังไม่ได้เป็นชู้ของพี่เค้านะ  ผมแค่ชอบพี่เค้า  อยากคุยกับพี่เค้า  แบบนี้ไม่เรียกว่าชู้ใช่มั้ย?

          ผมหยิบมือถือขึ้นมาจ้อง Line อยู่นานมาก  ถ้าผมไม่ทักไป  พี่เค้าก็ไม่เคยทักผมก่อนเลยจริง ๆ  เค้าคิดอะไรกับผมบ้างมั้ย?  เค้ารู้สึกอะไรกับผมบ้างมั้ย?  เค้าคิดถึงผมบ้างมั้ย?  ผมคิดถึงเค้าจะตายห่าแล้วเนี่ย

          ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมกด Video Call หาพี่โมด้วยใจเต้นตึกตัก ตึกตัก  ดึกป่านนี้พี่เค้าคงหลับแล้ว  ดีไม่ดีอาจจะนอนอยู่กับสามีอย่างมีความสุข  แล้วนี่ผมกำลังทำบ้าอะไรวะ?  ผมกำลังจะกดวาง  พร้อม ๆ กับที่สัญญาณภาพปรากฏขึ้น  พี่โมในสภาพหน้าซีด ๆ  หัวกระเซิง ๆ มองผมอย่างงง ๆ

          "พี่โม...."  ผมไม่คิดว่าพี่จะรับสายผมนะ

          "ว่าไง? ยังไม่นอนอีกเหรอเรา?" พี่โมยิ้มเล็ก ๆ ให้ผมครับ  ชื่นใจจัง

          "ผมควรจะถามพี่มากกว่าว่าทำไมพี่ยังไม่นอน?  นี่มันตี 3 แล้วนะพี่  พรุ่งนี้พี่จะตื่นไหวเหรอ?" ผมร่ายเป็นชุดครับ  มึงเป็นพ่อเค้าเหรอวะชิน?

          "นลินไข้ขึ้นน่ะ  พี่เพิ่งเช็ดตัวให้แล้วก็กล่อมหลับไปแล้ว  ไป drink มาล่ะสิเราน่ะ?"

          ผมมองหน้าผู้หญิงที่อยู่ในจออย่างโหยหา  นี่เสียงพี่โมจริง ๆ ใช่มั้ย?  ผมเคยแค่แชทกับพี่โมผ่านตัวอักษร  ไม่เคยเจอภาพเคลื่อนไหวแบบนี้เลย  ตื่นเต้นอ่ะ

          "ผมเพิ่งสอ...." เกือบแล้วมึง  เกือบหลุดว่าเพิ่งสอบเสร็จ "พอดี project ผ่านน่ะพี่  เลยฉลองกันนิดหน่อย"

          "เมาแล้วนะ  หน้าแดงเชียว" พี่โมว่าผมครับ  "แล้วถึงบ้านรึยังเนี่ย?"

          "วันนี้ผมนอนห้องเพื่อนครับ  เมาไม่ขับครับพี่" ผมยิ้มให้พี่เค้า  เค้าเป็นห่วงผมใช่มั้ย? "แล้วน้องนลินเป็นยังไงบ้างครับ?"

          "ก็เป็นไข้นิดหน่อยจ้ะ  เช็ดตัวทานยา  เดี๋ยวก็คงหาย"

          "พี่โมนอนกับน้องเหรอครับ?"

          "ใช่จ้ะ"

          "พี่ต้องรักษาสุขภาพด้วยนะครับ  เดี๋ยวติดไข้กันหมด  ป่วยกัน 3 คนพ่อแม่ลูกเลยนะ" กูพูดอะไรออกไปวะเนี่ย?

          "ขอบใจจ้ะ  แต่พ่อเค้าไม่ได้นอนที่นี่หรอก  เราแยกกันนอนนานแล้ว " เยสสสสสสสสสสสสส  ในที่สุดสิ่งที่ผมอยากได้ยินผมก็ได้ยินแล้ว  เค้าแยกกันอยู่

          "พี่โม...." ผมเรียกความมั่นใจนิดนึงก่อนจะพูดต่อ  "ผมคิดถึงพี่โมนะครับ" พี่โมยิ้มให้ผม  พยักหน้าเล็กน้อย  "ฝันดีนะครับพี่"

          "จ้ะ  ฝันดีเหมือนกันนะ"

          พี่โมวางสายไปแล้ว  ผมยังรู้สึกล่องลอยเหมือนอยู่ในฝันอยู่เลย  พี่โมตัวเป็น ๆ ขยับเขยื้อนได้ผ่านทาง Video Call เสียงเล็ก ๆ ใส ๆ นั่น  แค่นี้ผมก็ตื่นเต้นจะแย่แล้ว  แล้วถ้าได้เจอตัวจริงผมจะสั่นขนาดไหนนะ  อยากให้ถึงวันนั้นเร็ว ๆ จัง  ผมคงต้องรุกให้มากกว่านี้แล้วล่ะ