Un_expected Love

          อากาศยามเย็น  แสงแดดอ่อน ๆ  ผู้คนในอิริยาบทสบาย ๆ หลังเลิกงาน เลิกเรียน  บ้างก็เดินจูงมือกัน  บ้างก็ปั่นจักรยาน  บ้างก็วิ่งออกกำลังกาย  บ้างก็ปูเสื่อตั้งวงปิคนิค  บรรยากาศแบบนี้หาได้ง่าย ๆ ตามสวนสาธารณะครับ

          ตอนนี้ผมวิ่งออกกำลังอยู่ที่สวนสาธารณะแถวบ้านครับ  ย้ำ! แถวบ้าน  ผมกลับบ้านไง  กลับมาทำไม?  ก็ผมคิดถึงพ่อแม่ผมก็เลยกลับมาเยี่ยมท่านไงล่ะครับ  ฟังไม่ขึ้น  อ้าว! เหรอ?  โอเค  ผมมาเอารถยนต์ไปใช้ไง  จบนะ  -*-

          ผมกลับบ้านได้ 2-3 วันแล้วครับ  มาตั้งแต่สอบเสร็จนู่นแหละ  นี่ผมก็ออกมาวิ่งเรียกเหงื่อซะหน่อย  อยู่บ้านเฉย ๆ ชักจะเบื่อแล้วครับ  วันนี้พ่อกับแม่ผมท่านไปงานแต่งงานของคนรู้จัก  ผมอยู่คนเดียวเหงา ๆ เลยออกมาวิ่งรอบสวนสาธารณะครับ  ที่นี่เป็นจังหวัดเล็ก ๆ ครับ  อยู่ใกล้ ๆ กับจังหวัดที่ผมเรียนนั่นแหละ  พ่อผมรับราชการ  ท่านย้ายไปเรื่อยแหละครับ  ตอนเด็ก ๆ นี่ผมย้ายตามพ่อผมตลอดอ่ะ  แต่บ้านปู่ย่าก็อยู่ที่จังหวัดที่ผมเรียนนั่นแหละ  อยู่ชานเมืองหน่อย  บ้านปู่ย่าผมเป็นครอบครัวใหญ่ครับ  ท่านมีลูกตั้ง 9 คนแน่ะ  ดีว่าที่ดินท่านเยอะ  ลูกหลานก็ปลูกบ้านอยู่ในบริเวณใกล้เคียงกันนั่นแหละ  ยกเว้นพ่อผมครับ  งานพ่อผมย้ายไปเรื่อย ๆ  ซึ่งมีบ้านพักให้อยู่ฟรีอยู่แล้ว  ท่านเลยไม่อยากสร้างบ้าน  เพราะสร้างไว้ก็ไม่ได้อยู่  และที่สำคัญท่านไม่อยากอยู่ในพื้นที่เดียวกับญาติ ๆ ครับ  ถ้าใครที่ญาติเยอะ ๆ จะเข้าใจนะครับ  มันวุ่นวายมาก!  พ่อผมบอกว่าถ้าจะสร้างบ้าน  ท่านจะไปซื้อที่ที่อื่นแล้วสร้างบ้าน  ไม่อยากอยู่ใกล้ ๆ ญาติพี่น้องครับ  ด้วยเหตุนี้ท่านเลยสนับสนุนให้ผมเรียนสถาปัตย์จะได้มาออกแบบบ้านสร้างบ้านให้พ่อครับ  เอ่อ...พ่อมองการณ์ไกลเน้าะ ^^"

          หลังจากเรียกเหงื่อ  ผมแว้นมอเตอร์ไซค์ชมเมืองนิดหน่อย  แวะตลาดโต้รุ่ง  หาน้ำปั่นเย็น ๆ กินให้ชื่นใจ  ตามด้วยข้าวกระเพราหมูสับไข่ดาวเมนูโปรดของผม  ไม่ใช่เมนูสิ้นคิดนะครับ  เมนูนี้ผมคิดอยู่ในหัวตลอดเวลา  ผมชอบมากครับ  กินได้ทุกวันไม่มีเบื่อเลย

          "เป็นไงครับแม่? งานแต่งงานสนุกป่าว?" ผมทักพ่อกับแม่หลังจากที่ท่านเดินเข้ามาในบ้าน  แหม...แต่งตัวซะสวยหล่อเลยนะ  พ่อก็เนี้ยบเชียว  แม่งี้แต่งหน้าทาปาก  ตีกะบังหยั่งกะกันสาด (อย่าบอกแม่ผมนะ) 

          "น่าอิจฉายัยแหม่มอ่ะ  ดูซิ  อายุปูนนี้  แถมลูกติดตั้ง 2 คน  ยังมาได้สามีใหม่  แถมสามีเด็กกว่า  เอาอกเอาใจทุกอย่าง  จัดงานแต่งงานให้อีกตะหากแน่ะ" แม่เม้าท์ใหญ่เลยนะ

          "โธ่! แม่  แม่ก็ดูเพื่อนแม่สิ  อายุขนาดนี้แต่ยังดูสาวดูสวย  ไม่แปลกหรอกที่จะได้แต่งงานใหม่น่ะ  ไม่เหมือนคนบางคนแถวนี้...." พ่อทำท่าเหลือบตาไปทางแม่

          "นี่คุณ!" แม่ฟาดเปี้ยะไปที่ต้นแขนพ่อเลยครับ

          "โอ๋ ๆ ๆ ล้อเล่นน่ะแม่  ยังไงแม่ก็สวยที่สุดสำหรับพ่อเสมอ" น่าน! พ่อหยอดอีก

          "ผู้ชายสมัยนี้ก็แปลก  ผู้หญิงสาว ๆ สวย ๆ โสด ๆ ไม่มีพันธะตั้งเยอะแยะมากมายไม่รัก  ดันมารักแม่ม่ายลูกติด" อ้าว! แม่  ผมนี่เจ็บจึ้กเลยนะ T_T

          "ความรักมันไม่เข้าใครออกใครหรอกน่าคุณ  คนจะรักกันอ่ะ  ยังไงมันก็หาทางมารักกันจนได้แหละ  ผมว่าแหม่มเค้าทำบุญมาดีนะ  สามีคนก่อนเค้าก็ดี  แต่เสียดายที่อายุสั้นไปหน่อย  สามีใหม่นี่ถึงจะเด็กกว่าแต่ผมว่าก็ดูโอเคอ่ะ  ดูเอาการเอางานดี  แถมเข้ากับลูก ๆ ได้อีก  หาแบบนี้ได้ยากนะแม่"

          "ใจนึงก็อิจฉานะพ่อ  แต่อีกใจก็ยินดีด้วย  เพราะแหม่มเองมันก็เหนื่อย  หาเลี้ยงลูกตั้ง 2 คน  มีคนมาเป็นคู่คิด  ช่วยเหลือเกื้อกูลกันแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน"

          "แม่อิจฉา  อยากได้ผัวเด็กเหรอ?" ผมแกล้งแหย่แม่เล่น ๆ ครับ

          "นี่!" แม่เปลี่ยนมาฟาดเปี๊ยะใส่หลังผมแทนครับ

          "โอ๊ย! แม่อ่ะ  ล้อเล่นนิดเดียวเอง" ผมรีบอ้อนแม่ใหญ่เลยครับทีนี้

          "ว่าแต่เราเถอะ  มาเอารถไปใช้เนี่ย  จะเอาเงินที่ไหนเติมน้ำมัน  แม่ไม่ให้ค่าขนมเพิ่มนะ" แม่รีบขู่ผมเลยครับ

          "ปิดเทอมนี้ผมฝึกงานที่บริษัทรุ่นพี่ครับ  คงได้ค่าขนมนิดหน่อย  พอค่าน้ำมันอยู่หรอกแม่  แต่ถ้าแม่อยากจะเป็นผู้อุปการะคุณ  ผมก็ยินดีรับนะครับ" ผมยิ้มทะเล้นให้แม่  เผื่อแม่จะใจอ่อนครับ 55

          "ฝันไปเถอะย่ะ  อยากเอารถไปใช้เองก็รับผิดชอบเอาเอง  โตแล้ว  จะได้หัดเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาบ้าง  ไม่ใช่เอาแต่เล่น ๆ ไปวัน ๆ"

          "แล้วขับรถขับราก็ระวังด้วยล่ะเจ้าชิน  ถ้าไปเฉี่ยวไปชนกะใครเค้าพ่อไม่ออกค่าซ่อมให้นะ" พ่อรีบออกตัวอีกคนเลยนะ  แหม....

          "คร้าบบบบบบ  ทราบแล้วครับ  จะขับไม่ให้เกิน 40 กิโลเมตรต่อชั่วโมงเลย  โอเคมั้ยครับ?"

          "ขับช้าแบบนั้นเดี๋ยวคนข้างหลังเค้าได้ด่าแม่เอาน่ะสิ" แม่กลัวโดนด่าลับหลังสินะครับ  555+ 

          ครอบครัวผมก็เฮฮาแบบนี้แหละครับ  ผมเป็นลูกชายคนเดียว  เรื่องห่วงเรื่องหวงก็มีเป็นธรรมดาอยู่แล้ว  แต่ท่านก็อยากให้ผมได้ดูแลตัวเอง  รับผิดชอบตัวเองบ้าง  เพราะผมเป็นผู้ชาย  ในอนาคตจะได้ปกป้องผู้หญิงของผมได้ไง  ^^

          คิดถึงพี่โมอีกแล้วอ่ะ  ผมไลน์หาพี่โมทุกวันครับ  ถามไถสารทุกข์สุกดิบกันตลอด  ผมรู้สึกเหมือนพี่โมเป็นส่วนนึงของชีวิตผมไปแล้วครับ  ตั้งแต่คุยกับพี่โมผมก็ไม่สนใจสาวคนไหนเลยนะ  ขนาดน้องหวานคนสวยผมยังเฉย ๆ เลยอ่ะ  ในหัวผมมีแต่พี่โม  พี่โม  พี่โม  นี่ผมคงบ้าไปแล้วแน่ ๆ เลย  กลับไปคราวนี้ผมจะไปฝึกงานที่บริษัทรับสร้างบ้านของรุ่นพี่  คงมีค่าขนมนิดหน่อยพอค่าน้ำมัน  ผมจะแอบไปตามหาพี่โมตัวเป็น ๆ ให้เจอ  เพราะพี่เค้าไม่ยอมนัดผมซักที  ผมรอไม่ไหวแล้วนะ