Love and Run หนีรักร้ายสาววายสายซิ่ง

 'สวัสดีฉันชื่อ อากาเนะ คิมะซากิ ลูกสาวเจ้าของบริษัทรถที่หรูหราอลังการหลากมหารถจักรวาลพุ่งสู่กาแล็คซีเลี้ยวขวาไปทางซ้ายเจอจระเข้หักมุมไปเจอเสือร้องไห้ TToTT (หยุดแค่นี้เถอะ -*-) พี่ชายของฉันชื่อ อากานะ คิมะซากิ เจ้าทึ่มพี่ชายนิสัยเสียใจหมา:( ฉันพึ่งจะย้ายเข้ามาในโรงเรียนที่ชื่อว่า 'เซนต์วันเดอร์ฟูว' หรือที่แปลว่า 'โรงเรียนมหาอลังการ' นั่นเอง คุณพ่อของฉันเป็นคนนำพาให้ฉันมาอยู่ที่นี่ โดยที่ไม่ถามความคิดเห็นของสาวร่างบางอย่างฉันสักคำ -.-! แต่เท่าที่ได้มาอยู่ที่นี่แล้วฉันก็ สนุกดี [?] มีความสุขมาก [?] ได้พบเจอเพื่อนใหม่หลายๆคน [?] และฉัน(ไม่)ชอบอย่างแรง!!' 

  ฉันเดินลงมาจากรถของเจ้าทึ่มอากานะพี่ชายนิสัยเลวด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม[?] ด้วยความจริงที่ว่า 'ฉันเกลียดที่นี่ -.-!' แต่ก็ต้องจำใจเดินเข้ามาที่โรงเรียนบ้านี่ ฉันเดินเข้ามาที่นี่ก่อนจะพบนักเรียนมากมายที่กำลังยืนมุงดูอะไรที่บอร์ดนั่น แต่ไม่ต้องเข้าไปดูก็รู้ว่านั่นคือผลสอบปลายภาคที่แล้ว ซึ่งวันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกที่ใครๆในครอบครัวคงคิดว่าฉันนั้นตื่นเต้นแต่ความจริงฉันแทบอยากเข้าห้องน้ำไปถ่วงน้ำส้วมตายด้วยซ้ำ!! -*- วันที่ผลสอบออกมาคือวันที่ฉันอยากกัดลิ้นตัวเองแล้วชักตาย -0-:; ทุกทีที่ผลสอบออกมาทีไรมันจะเป็นคะแนนมรณะ!! O_O!! ฉันเกลียดมัน!! ฉันเกลียดมั๊นน!! (>< ) ( ><) คะแนนสอบนั่นมันแทบจะเกรด 2 ไม่ก็เกรด 1 ทุกวิชา T^T แต่ฉันก็ยังเลื่อนระดับชั้นขึ้นมาได้โดยที่ไม่ตกเลยสักนิดเพราะใครน่ะหรอ? (พ่อ)ฉันเองแหละ - -* เขาเป็นคนช่วยให้ฉันสอบผ่านทุกวิชาด้วย (เงิน) มหาศาลล ToT ต้องขอขอบคุณๆพ่อที่ทำให้ฉันอยู่มาทุกวันนี้ไม่งั้นฉันคงเรียนอยู่ประมาณ ป.1 ด้วยอายุ 16 ปีแน่ๆ (TToTT)

 ตึก...ตึก...... ใครบางคนที่กำลังเดินเข้ามาที่ฉัน พวกเขามีหน้าตาที่คล้ายคลึงกันมาก แต่นิสัยของพวกเขาก้อ.......เหมือนกันอยู่ดีแหละ!! -*- พวกเขาคงไม่ใช่ใครนอกจากคู่แฝดชายเพื่อนสนิทของฉันที่มีชื่อว่า..

 "อ่าว?! ไง คิระ คิริน ^o^" 

 "ฉันคิริน นั่น คิระต่างหาก -*-" 

 "ใครบอกกันเล่า!! นายคิรินต่างหากไม่ใช่ฉันเฟ้ย!!" 

 "-..-" 

 สรุปใครคิระ ใครคิรินกันแน่เนี่ย!! T^T 

 "ฮ่ะๆ อ่าวหรอ ฉันคิระนายคิริน :p" 

 "ตลกว่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ" 

 ดูพวกมันเล่นกัน!! สนใจคนยืนอยู่ข้างหน้าบ้างเซ่!! -/-

 "เน่!! นายคิระ นายคิริน" 

 "เห? อากาเนะอย่าโวยวายสิไม่เห็นรึไงพวกเรากำลังคุยกันอยู่:p" 

 กล้าพูดนะย๊าาานายคิริน!! -.-! 

 "ไม่เจอกันนานเธอเตี้ยกว่าที่ฉันคิดอีกน้าเนี่ย! ^o^" 

 หน็อย!! คนบ้าอะไรที่ตัวจะหดลงยะ!! ไอบ้าคิระ:( 

 "หยุด!! เลิกล้อฉันกันได้แล้ว:(" 

 "คิระ? เมื่อวานฉันไปกินไส้กรอกที่ร้านทามากิมาโคตรอร่อยเลยโว้ย" ลอยหน้าลอยตา -*-

 "เอาจริง! พวกเราก็ไปด้วยกันไม่ใช่หรอวะ?!" ลอยตามไปด้วยอีกคน -**-

 "ฮ่าๆ ลืมไปพวกเราอยู่บ้านเดียวกันไปไหนก็ต้องไปด้วยกัน!!" รับมุขกันเข้าไป -***-

 .......ตึก...ตึก...สุดท้ายฉันก็ต้องเป็นคนสะบัดหน้าสะบัดก้นเดินออกไปท่ามกลางสายตา 4 ลูก ที่กำลังคุยกันอย่างสนุกเพราะฉันเป็นพวกไม่ชอบรั้งใครสักคนไว้กับตัวเองและฉันจะเป็นคนที่เดินออกจากปัญหาที่เกิดขึ้นตลอดเวลาฟังดูน่าเข้มแข็งเนาะ -.,- ทว่ามือของใครบางคนก็รั้งฉันไว้และฉันก็พอที่จะเดาได้เหมือนกันว่าเขาคือ นาย 'คิระ' แฝดพี่ผู้กวนประสาทนั่นเอง

 "นี่อากาเนะ..อย่างอลพวกเราสิ" 

 "ฉันไม่ได้งอลตั้งหากฉันแค่ตัดปัญหาย่ะ!!" 

 พูดจบฉันก็สะบัดหน้าหนีหมอนี่ทันที -.-!

 "โถๆๆๆ สาวน้อยบอบบางผู้น่าสงสาร" 

 เสียงของใครบางคนที่ดังมาจากหลังของนายคิระคือคิรินแฝดน้องนั่นเอง! 

 "ชึ่ย~! ฉันไม่ได้บอบบางและน่าสงสารย่ะ นายคิรินบ้า" 

 "โอ๋เอ๋ๆ อย่าไปสนใจที่หมอนั่นพูดเลย:)" 

 "ไม่ต้องมาเป็นแม่กล่อมลูกเลยได้ไหมห๊าา!! ไอคิระโรคจิต!!" 

 "ให้ตายเถอะฉันมีชื่อห่วยๆแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย -*-" 

 นายคิระเกาหัวดังแกรกๆ ด้วยน่าที่ดูจนอึนจนฉันแทบจะกลั้นยิ้มออกมาไม่ไหวแน่ะ ^o^

 "ก็มีตั้งแต่นายทำตัวเป็นแม่ม่ายให้ฉันเนี่ยแหละ ฮ่ะๆ " 

 "ฮ่าๆๆ ไอคิระนี่มันทึ่มอย่างที่ฉันคิดจริงๆ" 

 คิรินหัวเราะเริงร่าที่พี่ชายตัวเองโดนฉันว่าแถมยังเรียกพี่ชายตัวเองอย่างกับเพื่อนเลยล่ะ -/- 

 "หน็อย!! ไอ้คิรินฉันเป็นพี่นายนะเว้ยย" 

 "พี่ชายแล้วไงฉันไม่สนหรอก ฮ่าๆ" 

 คิรินยังคงหัวเราะด้วยความชอบใจเป็นอย่างแรงจนนายคิระแทบจะต่อยหน้าน้องชายไปแล้ว -...-

 "นี่ๆ...หยุดทะเลาะกันสักที ฉันไม่อยากหัวเราะเหมือนคนบ้าอย่างคิรินหรอกน้าา ฮ่าๆๆ" 

 ไม่รู้มันมีอะไรมากระตุกเส้นสมองของฉันทำให้ฉันหัวเราะตามหมอนั่นไปด้วย >_< 

 "เฮ้ย!...หยุดหัวเราะฉันได้ม่ายยยย -0-" 

 คิระตะโกนโวยวายออกมาเพื่อให้ฉันกับคิรินหยุดหัวเราะแต่พวกเรากับหัวเราะหนักมากกว่าเดิม -.-

 "ชิ!! หยุดได้แล้ว!! จะขึ้นห้องกันได้รึยัง!!:(" 

 "ฮ่ะๆ ก็ได้วะ ก๊ากๆๆๆ" 

 คิรินรับปากก่อนจะหัวเราะเข้าไปใหญ่จนคิระพี่ชายเขาต้องต่อยปากหมอนั่นไปสักสองสามที -*-

 "เอ่อ...รีบขึ้นเถอะ!! -/-" 

 "ขึ้นกันเถอะปล่อยให้หมาบางตัวมันบาดเจ็บอยู่ตรงเนี้ยแหละก๊ากๆๆ" 

 คิระหัวเราะอย่างคนสะใจมากที่ได้ทรมานน้องชายตัวเอง -0-:; 

 "อะ...โอ้ยย...เจ็บ T^T ฝากไว้ก่อนไอพี่ชายบ้า!!" 

 คิรินร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดก่อนที่พวกเราจะขรรมส์กันอย่างสะใจ - -* 

  .

    .  

       .                       

         .

           .

             .

               .

   โรงเรียนที่นี่ความจริงมันก็สนุกดีน้าาเพราะว่ามีเจ้าทึ่มอีกสองตัวที่เป็นฝาแฝดที่อยู่เคียงข้างฉัน!!

                                           ' Follow Next Chapter Thanx For Reading:)'

                                                          By : Marchmelo ^o^ . . .