Love and Run หนีรักร้ายสาววายสายซิ่ง
เขียนโดย Mrs_marchpuflova
วันที่ 27 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 22.48 น.
แก้ไขเมื่อ 29 กันยายน พ.ศ. 2557 00.49 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) ชีวิตที่ไร้ศัตรู [?]
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ[ชั่วโมง พาลาลาลาลาลาลาลาลาลาละ....ละ.....ละ...........ละ-*-]
เอ้า...ฮึบ....197[?]....198....[?]....199[???]...200[????] ToT วิดพื้นนี่เป็นอะไรที่ยากลำบากสำหรับฉันมากเลยแต่ไอ 197 - 200 นั่นฉันแค่เก๊กไว้เฉยๆน่ะ -.- อย่าไปสนใจ (ว่าละ -*-) ฉันนอนเป็นแมวดิ้นตายอยู่บนพื้นสนามกับอีก 30 กว่าประชาชีที่กำลังนอนดิ้นตายไปกับฉันเช่นกัน ครูพละนี่โรคจิตหรือเปล่า? คิดยังไงให้เด็กนักเรียนมานอนวิดพื้นอยู่บนพื้นสนามที่มีแต่แดดร้อนๆนี่ บ้าจริง!! ฉันคงต้อง...ทำอะไรสักอย่างแล้วล่ะ+_+ ไม่งั้นฉันต้องกลายเป็นแมวย่างรมควันแน่ๆเลย =_=
ฉันหันไปมองข้างขวาและข้างซ้ายแน่นอนที่ฉันหัน 2 ข้างก็เพราะว่าทั้งสองข้างฉันคือ คิระ And คิริน!! แฝดสนิทจิตฉุกเฉิน -*- ที่ฉันต้องขอความ Help จากพวกเขาทั้งคู่ แต่ฉันก็หันไปหาคิรินก่อนเพราะว่า...ไม่ใช่น้องจะหล่อกว่าพี่หรอกนะแต่เพราะหมอนี่จิตยังดีกว่าพี่มันน่ะ -*- ดังนั้นฉันจึงตัดสินใจที่จะหันไปหาแฝดน้องก่อนเสมอ -..-
ขวับ ('^ ')!!
"คิริน..."
"WTF"
"อืม...งั้นฉันหันไปหาคิระละกัน =_="
"ล้อเล่นน่ามีอะไรหรอ?"
"ฉันไม่อยากเป็นลูกแมวดิ้นตายอยู่ที่นี่ *^*"
"กล้าเรียกตัวเองว่าลูกแมวเชียวเรอะ!!"
สำหรับฉันมันไม่ใช่ลูกแมวหรอยะ!! - -*
"จะยังไงก็ช่าง..มาวางแผนกันเถอะ!!"
"นี่เธอบ้าไปแล้วเรอะ!!"
หมอนี่ตะโกนดังลั่นจนฉันแทบอยากจะเอารองเท้าเบอร์ 40 ของคิระไปฟาดหน้าเขาสัก 2-3 ที- -
"งั้นฉันวางแผนกับคิระก็ได้ย่ะ!!"
ว่าแล้วฉันก็เบือนหน้าหนีใส่แต่ทว่า..
ฉันขอเบือนหน้ามาหาหมอนี่ดีกว่านะ = = เพราะนายคิระกำลังอยู่ในท่าที่ทำเอาฉันดูไม่ได้อย่างแรง!! หมอนี่มันวิดพื้นหรือว่าตั้งท่าจะแข่งมาราธอนกันเนี่ย!! ฝาแฝดพี่นี่มันจิตฉุกเฉินอย่างที่ฉันคิดจริงๆด้วย!! -*- ให้ตายเถอะ!! สรุปฉันต้องวางแผนคนเดียวใช่ไหม:( ได้!!......เอาวะ!!...มาถึงจุดนี้แล้วฉันคงต้องโดดเดี่ยวอีกแล้วสินะ T^T เฮ้อ~...
ผ่านไป 2 นาที ...
"ครูคัมซาคะ!?"
ครูบ้าอะไรชื่อคัมซาวะ? T^T ?
"อะไร...คุณอากาเนะ คิมะซากิ?"
อือหืมม..เอาซะเต็มยศ =_=
"คือ...คุณแม่หนูส่งข้อความมาน่ะค่ะว่าท่านมารอหนูอยู่ที่ห้องปกครอง T^T"
โกหกในเรื่องวิปริต ToT
"อ่าว..ทำไมแม่เธอถึงไปอยู่ที่ห้องปกครองล่ะ?"
"อ่อ...พอดีหนูไปมีเรื่องชกต่อยกับเพื่อนข้างบ้านน่ะค่ะ"
โกหกที่วิปริตมากมาย Y_T
"แล้วเพื่อนข้างบ้านเกี่ยวอะไรกับที่นี่ล่ะ!?"
"เขาเรียนที่นีเหมือนกันล่ะ V_V"
"เขาคนนั้นชื่ออะไร อยู่ คลาสไหน?"
จะถามซอกถามแซกอะไรหนักหนาฟะ!! :(
"เอ่อ...ชื่อ...มินาว่า คลาส D ค่ะ T_T"
"งั้นหรอ..."
โอ้ยย จะมาไม้ไหนอีกล่ะเจ๊!! T^T
"ไปได้แล้วเดี๋ยวก็ไม่ทันหรอก"
โอโห่ทำหัวใจวายตาย -*-
"ขอบคุณค่ะอาจารย์ -/-"
ฉันก้มหัวโค้งตัวอย่างสง่างามให้กับอาจารย์ท่ามกลางแฝดนรกสองตัวที่กำลังอ้าปากเหวอด้วยความฉลาดของฉัน ในเรื่องโกหกวิปริต ToT ให้ตายเถอะฉันโกหกแรงไปไหมเนี่ย?! แต่ช่างมันอย่างน้อยฉันก็ออกมาจากเตาย่าง (สนาม) บ้าๆนั่นได้แล้วนี่นา -_- เพราะฉะนั้น!! มันเป็นโอกาสของเราาา!! >o< ฟิ้ววว~~ ฉันวิ่งเล่นอย่างสง่างาม เวลาโดดเรียนก็มีความสุขอย่างนี้นี่เองแต่ - -!
ทว่าวิ่งมาไม่ได้เท่าไหร่ . . . . . . . .
"ฮะๆ กะอีแค่ได้ออกมาจากวิชาพละนั่นถึงกับกระโดดโลดเต้นเชียวน้า ^o^"
สาวผมชมพูหัวยาว (ผมยาว -*-) ยืนกอดอกพิงเสาเชิงความท้าทาย เดี๋ยวแม่ก็เอาขาหน้าถีบซะหรอก [?] ยัยบ้านี่คือลูกเจ้าของบริษัทยากใหญ่ (ยักษ์ค่ะ -...-) ชื่อ 'คอรีน' ที่เอาไว้ใส่ในสระน้ำ -*- ป้องกันแบคทีเรีย ตั้งแต่ที่ฉันจำความมาได้ ฉันไม่ถูกกับยัยนี่ตั้งแต่สมัยอนุบาล ฉันจำได้ว่า 'ฉันเอาจิ้งจกไปยัดใส่กระโปรงยัยนี่จนคอรีนฉี่ราด' และทุกคนก็หัวเราะเท่านั้นเอง (กล้าพูดว่า 'เท่านั้นเอง' -0-) แต่เธอกลับโกรธจนเส้นเลือดสมองหลากสีขึ้นหน้าทำเอาฉันตกใจและสงสัยเลยล่ะ -__-?! หลังจากนั้นฉันกับเธอก็ไม่ถูกกัน มีเรื่องกันนับไม่ถ้วนจนมาถึงทุกวันนี้ แต่ทุกทีที่ฉันสู้เธอมักจะเป็นคนแพ้ตลอดทุกคดี เพราะอะไรน่ะหรอ? โฮะๆ เพราะว่าพ่อของฉันเป็นอภิมหารวยเศรษฐีมูลค่าพันล้าน ฮ่าๆ ^o^ คนอย่างฉันไม่จำเป็นต้องไปแพ้ให้กับยัยสกปรก (แบคทีเรีย) นี่หรอก ...
"จะพูดแค่นี้หรอ?"
ฉันถามยืนกรานไปเชิงท้าทายและไม่กลัวรังสีอำมหิตที่ยัยนี่แผ่ออกมาเลยสักนิด -*-
"แหมๆ จะรีบร้อนไปไหนหรอจ๊ะยัยเตี้ย! ^^"
ฉันเกลียดคำว่า 'เตี้ย' ที่สุดเลย!!
"จ้ะยัยเปรต^_^"
"กล้าดียังไงมาว่าฉันว่า 'เปรต' น่ะอร้าย!!"
ฉันลูกใคร!!:(
"ก็กล้าพอที่จะเรียกเธอว่ายัยเปรตนั่นแหละ โฮะๆ >o<"
ฉันแสยะยิ้มแผ่รังสีความสุขที่ฝังความสยองไปให้จนยัยนั่นต้องกัดฟังดังกรอด!!
"คอยดูเถอะ!! สักวันฉันจะชนะเธอให้ดูยัยเตี้ย!!"
"แล้วฉันจะคอยดูนะยัยเปรต!! อ่ะกร๊ากกก"
ฉันแลบลิ้นปลิ้นตาพร้อมกับวิ่งออกมาด้วยความเร็วสูงก่อนจะหัวเราะออกมาด้วยความสะใจ -0- เตี้ยนี่ก้อดีเหมือนกันนะอย่างน้อยก็ด่าคนอื่นว่า 'เปรต' ได้ว้ากกก >_< (ความคิด -.,-) ฉันเตี้ยฉันยอมรับ แต่จะหาว่าฉันนิสัยเสียไม่ได้ละกันเพราะฉันเป็นคนที่ดีมาก็ดีกลับ ร้ายมาฉันก็ร้ายกลับไม่คิดจะถอยอยู่แล้วล่ะ:) ต่อให้พ่อของฉันจะไม่ใช่เศรษฐี (สมมุติฐาน -...-) ฉันก็ไม่คิดที่จะหนีปัญหาย่ะ (ได้ข่าวว่าเคยหนีพาร์ท One -*-) แล้วฉันจะคอยดูยัยเปรตนั่นที่จะเอาชนะฉันให้ได้:) (อย่างน้อยเขาก็สูงกว่าเธอ -/-)
. . . . . . .. . .
. . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . .. .
. . . . . . . . . . . . .
'ให้ตายเถอะ!! ฉันเกลียดวงเล็บโว้ย!!"
(แล้วแต่นะ -_-!)
By : Marchmelo ^o^ . . .
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ