สูตรรักฉบับต๊อง ยัยบ๊องกะนายน้ำแข็งสุดคลู

สูตรที่ 3 เรื่องดีหรือเรื่องร้าย…
ตามนัดพอเช้าวันรุ่งขึ้น ฉันก็มานั่งรอกิ๊บที่ร้านกาแฟที่เดิม แต่กว่าจะหนีสองคนนั้นมาได้เล่นเอาเกือบตาย! ต้องมาทำอะไรที่ไม่คุ้นนนไม่เคยเอาซะเลย (ไม่เหรอ!อันที่จริงอยู่ที่นู้นฉันก็ทำบ่อยนะ) ฉันนั่งรอยัยกิ๊บไปสักประมาณ 5 นาทีได้ ยัยนั้นก็โพล่หัวมา ทำท่ายังกะคนไม่ได้หลับไม่ได้นอนแน่ะ สงสัยคงจะเหนื่อยกับเรื่องเมื่อวานแง๋ๆ ถึงได้เดินโซเซมานั่ง ก้นจั๊ม! ปั๊ก!! ลงเก้าอี้ที่อยู่ตรงข้ามฉัน ซะเสียงดังเชียว 
 
“หาวววว เธอมารอฉันนานแล้วเหรอ คงจะเป็นเรื่องสำคัญมากสินะ แล้วเรื่องอะไรละ หาวววว”
 
“อืม สำคัญมากเลยล่ะ น้ำส้มก่อนไหม! เดียวฉันจะอธิบายให้ฟัง”
 
“อืม ขอบใจ”
 
และฉันก็เริ่มอธิบายเรื่องราวทั้งหมดให้กิ๊บฟัง มันคือแผนการ ที่ฉันได้วางไว้เมื่อคืนนี้เอง คือเราจะปลอมตัวไปสืบเรื่องราวของเทล  ว่าเขาทำอะไร ยังไง…………..ในแต่ละวัน พออธิบายจบไปปุ๊บ
 
ยัยกิ๊บก็ฟังๆมาเรื่อยๆจนกระทั้ง ถึงคำว่า “เทล”เท่านั้นแหละ ถึงกับสำลักน้ำส้มที่เธอกำลังกลืนมันลงคอ ต้อง อ๊าก!...อะ!...เเฮ่กๆ ออกมา
 
“เธอว่าไงนะ! ⊙_⊙ถ้าคนอื่นฉันจะไม่เลยสักคำ แต่สำหรับนายนี้แค่ชื่อฉันก็เหลืออดแล้ว…….”
 
“ก็ฉันชอบเขานิ ไหนเธอบอกว่าจะช่วยไง สัญญาแล้วนิ น้าาา…นะ..ช่วย…หน่อย…นะ”
 
“…………………………………”
 
“เดี๋ยวจะให้คุณอาพาขี่รถเที่ยวเล่นตามใจเธอเลย”พอพูดถึงรถปุ๊บ ยัยกิ๊บก็เหมือนจะใส่ใจฉันขึ้นมาในทันที จากหน้าบึ่งตึงก็กลับแสดงออกมาว่าดีใจมาก ยังกะถูหวยรางวัลที่ 1 แน่ะ คงจะชอบรถน่าดูเลย ยังนี้ก็เข้าทางฉันอะดิ อิอิ
 
“จริงนะ!”
 
“เธอตกลงยอมช่วยฉันแล้วใช่ไหม?”
 
“ได้! แล้วอย่าลืมสัญญาล่ะ”
 
“อืม ไม่แน่นอนจ๊ะ”
 
“งั้นก็OK ”
 
“เริ่มต้นแผนนะ ไปที่บ้านของเขาก่อน เธอรู้จักใช่ไหม กิ๊บ”
 
“อืม รู้”
 
เมื่อตกลงกันได้ และก่อนจะไป ฉันส่งแว่นตาดำอันใหญ่เบอเลิ้มกับหมวกจ๊อกกี้สีน้ำตาลให้กิ๊บสวมใส่ เพื่ออำพรางตัวไม่ให้เขาจำได้  ส่วนฉันก็เหมือนกัน ฉันกับกิ๊บตอนนี้กำลังนั่งรถแท็กซี่ เพื่อเดินทางไปยังบ้านของเทล อยู่
 
“ถึงแล้ว เนี้ย!! บ้านของนายนั้น”
 
“ไหนๆ ดูสิ…..เขาอยู่หรือเปล่า”
 
“จะไปรู้เหรอ ไปดูเองสิ”
 
ฉันไม่ลีรอที่จะลงจากรถ และเดินไปที่รั่วประตูหน้าบ้านอันใหญ่โตหลังนั้นทันที ฉันด้อมๆมองๆไปสักพัก ไม่ยั๊กจะเห็นมีใครแฮ่ะ ก็เลยลองๆกดกริ่งดู พอกดไปได้สัก 2-3 ครั้ง ถึงมีคนเดินออกมาจากข้างในบ้าน คงจะเป็นคนใช้ละมั่ง
 
“ไม่ทราบว่า มาหาใครค่ะ”
 
“คือหนู เป็นเพื่อนของเทลนะค่ะ เขาอยู่หรือเปล่าค่ะ”
 
“อ้อ! คุณหนูออกไปข้างนอกแล้วละค่ะ”
 
“ห๊ะ ออกไปแล้วเหรอค่ะ! เขาไปไหนทราบหรือเปล่าค่ะ”
 
“ไม่ทราบค่ะ”
 
“ค่ะ งันไม่เป็นไร ขอบคุณค่ะ”
 
เมื่อได้คำตอบ ฉันก็เดินกลับมาที่รถ แบบเซ็งเป็ดที่สุด
 
“ไม่อยู่ใช่ไหมล่ะ”
 
“อืม เธอรู้ได้ไงนะ”
 
“ก็นายนั้น พึ่งขับรถออกไปเมื่อตะกี้เนี้ย”
 
“รถคันสีดำ ที่สวนทางเมื่อกี้นี้นะเหรอ ทำไมเธอไม่บอกฉันแต่แรกเล่า”
 
“ก็นึกว่าเธอรู้นิ”
 
“งันก็รีบๆตามไปเถอะ นี้ก็จะ 5 โมงเย็นแล้ว ยังไม่ได้อะไรสักอย่างเลย”
 
เมื่อได้เบาะแส ฉันก็บอกแท็กซี่ ให้ขับรถออกไป ตามที่กิ๊บบอกว่ารถคันเมื่อกี้นี้ไปทางไหน พอขับรถมาได้สักครึ่งทาง มันเป็นทางสี่แยก ฉันมองหารถของเทล ที่ปะปนกับรถคันอื่นๆกันเยอะแยะ แถมจราจรก็ยังมาติดขัดจนน่าโมโห! ฉันใช้สายตาอันแหลมคมสอดส่อง ในที่สุดก็เจอ (เพราะรถของเทลมันเลิศเกินชาวบ้านชาวช่องเขาฉันก็เลยหาเจอนะ) ไม่มีทางที่จะพลาดสายตาไปได้แน่ ฉันตามเขามาแบบติดๆ โดยที่ไม่ให้เขารู้ตัว จนในที่สุดรถของเทลก็มาจอดอยู่หน้าร้านอะไรสักอย่าง ที่ดูจากบริเวณรอบๆแล้ว มีแต่พวกวัยรุ่นทั้งนั้นเลย พวกเขาพากันเข้าไปข้างในร้านนั้น ฉันก็สงสัยอยู่นะ จะเข้าไปทำไมกันเยอะแยะ
 
“นี่ เราเข้าไปในร้านนั้นกันเถอะ”ฉันชวนกิ๊บไปอย่างไม่รู้เรื่องอะไร
 
“แน่ใจนะ ว่าเธอจะเข้าไปในนั้นนะ”
 
“ทำไมเหรอ”
 
“นี่เธอรู้จักอะไรกับเขาบางสักอย่างไหมเนี้ย แล้วฉันก็ไม่ชอบที่นั้นด้วย”
 
“เอาน้า! ไปเถอะ ฉันอยากรู้นิ ข้างในมันมีอะไร ทำไมเทลถึงมาที่นี้ละ”
 
“ก็ได้ ไปก็ไป อยากรู้นักนิ”
 
เมื่อกิ๊บตอบตกลงจะไป ฉันจ่ายค่าแท็กซี่เรียบร้อย และลากกิ๊บลงจากรถไปด้วยกัน เราเดินมุ่งหน้าเข้าไปในร้านนั้นหรือ “พับ” ที่เป็นชื่อ ที่เขาเรียกกันในบรรดาหมู่วัยรุ่นทั้งหลายแหล่ พอฉันเข้ามาข้างในมันช่างอึดอัด มืดทึบ ดูยุ่งยากชลมุนวุ่นวาย ทั้งคนหนุ่มคนสาวมากมาย แสงสีของไฟเจิดจ้าจนฉันแสบตามองอะไรไม่ค่อยถนัด แล้วยังเสียงเพลงที่ดังก้องจนแก้วหูจะแตกนี้อีก
 
ฉันขยับตัวเข้าไปหากิ๊บและเดินตามก้นเธอไปติดๆ พวกเราเดินไปอยู่ตรงที่มันเบาบางคนหน่อยหนึ่ง ขณะเดินไปฉันไม่ทันได้ระวัง! เพราะแสงไฟทำให้ฉันแสบตา ก็เกิดไปชนกับผู้หญิงคนหนึ่งเข้า เธอมากับเพื่อนอีก 2 คน พวกเธอแต่งตัวได้ยั่วยวนผู้ชายมาก ทาปากแดงแป๊ดดด…ยังกะไปกินเลือดมาแน่ะ ใส่สั้นจุดจู๋ แล้วยังจะโชว์หน้าอกอันตู๊มๆ!นั้นอีก ดูยังไง..ก็ไปทำมาชัดๆ…..เธอถือแก้วน้ำอยู่ในมือ ทำให้แก้วน้ำนั้นเกิดคว่ำใส่เสื้อผ้าของเธอ ดูท่าทางเธอจะโกรธเอาเรื่อง แต่ฉันก็ขอโทษหล่อนแล้วนะ
 
“แค่ขอโทษ  ไม่พอหรอก” หล่อนโมโหทำวางก้ามใส่ฉัน แล้วเพื่อนของหล่อนอีกคนก็เดินเข้ามากระซิบอะไรบางอย่างกับหล่อน ดูท่าทางหล่อนจะพอใจมาก
 
“งั้นเรามาดวนกันไหมล่ะ ถ้าเธอแพ้เธอต้องมากราบเท้าขอโทษฉันต่อหน้าทุกคนในพับนี้”หล่อนพูดอย่างมั่นใจในตัวเอง พร้อมส่งสายตาเยี่ยงปีศาจร้าย!อันจะกินเลือดเนื้อฉันได้ในวิเดียวมายังฉัน
 
 “เพื่อนฉันขอโทษแล้ว ยังจะเอาอะไรอีก” กิ๊บเดินมาขวางหน้าและพูดโต้ตอบกลับไปอย่างไม่กลัว
 
 “ไม่ใช่เรื่องของแก อย่าสะเออะ”
 
“อยากโดนต่อยมากนักใช่ไหม ได้….”กิ๊บพูดจบก็กำหมัดยกขึ้น พร้อมจะอัดยัยนั้นได้ทันที แต่ฉันมาห้ามไว้ก่อน เพราะกลัวว่ามันจะเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมา และฉันก็ไม่อยากมีเรื่องด้วย
 
“ได้ ฉันจะดวนกับเธอ ถ้าฉันชนะเธอต้องเป็นฝ่ายขอโทษพวกเรา”ฉันตอบตกลงกับหล่อน อย่างไม่ได้ตั้งใจ ก็ใครจะไปรู้เล่า ว่าจะมาดวนกันกับไอ้เรื่องบ้าบอคอแตกแบบนี้ แถมรับปากกับยัยพวกนั้นแล้วซะด้วยสิ ถ้าหนีมีหวังเสียศักดิ์ศรีลูกผู้หญิงแน่ๆ แล้วจะเอาไงละทีเนีย ตายแงๆๆ
 
“เอาละครับ ในช่วงของค่ำคืนนี้ เรามีการท้าดวนของสองสาว ที่จะมาโชว์เสน่ห์ของพวกเธอให้ทุกคนได้รับชม และเธอคนนั้นคือ น้องเชอร์รี่คนสวยขาประจำร้านเรานั้นเอง กรี๊ด!!!!!!!!!! เฮ!!!!!!! วู้!!!!!!! และอีกคนคือสาวน้อยหน้าใสเธอเป็นเด็กใหม่ของเราครับ เฮ!!!!!!!!!!! เธอเป็นใครมาจากไหนนั้น เราไม่ทราบนะครับ เรามีกติกาว่าทุกคนในพับนี้จะมีคนละ 1 คะแนนเพื่อโหวตให้กับเธอคนที่คุณคิดว่าเธอเต้นได้เยี่ยมจริงๆ และใครที่มีคะแนนมากกว่าจะเป็นฝ่ายชนะ ถ้าพร้อมแล้วก็พบกับเธอคนแรกเลยครับ กับ น้องเชอร์รี่คนสวยคร๊าบ………..เฮ!!!!!!! วู้!!!!!!!
 
ยัยนั้นเดินขึ้นมาบนเวที ไฟแสงสีหลายสีสาดส่องมายังเธอทำให้เธอดูโดดเด่นขึ้นมาทันตา เสียงเพลงดังขึ้น เธอเริ่มขยับร่างกายส่วนต่างๆแบบว่ายั่วยวนสุดๆแต่ไม่ค่อยดูเป็นท่าที่สวยงามเท่าไหร่ เพราะแต่ละท่านั้นสำหรับฉัน มันอุบาตและทุเรศที่สุด เสียงโฮ่เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆเมื่อเธอเต้นด้วยไอ้ท่าที่ทุเรศๆนั้นบ่อยๆ ฉันเริ่มคิดหนักมากขึ้นเพราะไม่รู้ จะออกไป แล้วทำให้ตัวเองขายหน้าทิ้งหรือเปล่า
“เนล นี่เธอคิดยังไง ถึงไปตอบตกลงแบบนั้น”
 
“ไม่ใช่ว่าเธอมาตามหาเทลหรอกเหรอ”
 
“ก็ใช่ นี่ฉันยังไม่เจอเขาเลยนะ สงสัยคงออกไปข้างนอกแล้วมังเนี่ย!”
 
“แล้วเธอจะขึ้นไป เต้นแบบยัยนั้นจริงๆเหรอ”
 
“ไม่อ่ะ……”
“อ้าว!! แล้วเธอจะเอาไงล่ะ ยัยนั้นทั้งสวย ทั้งเซ็กซี่ ดูเธอสิ……. แพ้เห็นๆเลยนะเว้ย!”กิ๊บมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า ที่ใส่แวนตาดำหนาตึ๊บ กับหมวกใบใหญ่ๆบานๆและเสื้อแขนยาวกับกางเกงขายาวนั้น ทั้งเฉยทั้งไม่มีความเซ็กซี่เลยแม้แต่นิด
 
“ไม่รู้ละ……..ยังไงฉันจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆหรอก………………”ฉันยืนนิ่งคิดอะไรอยู่สักพัก และอีกไม่นานฉันก็จะต้องขึ้นไปโชว์แล้ว
 
“กิ๊บ เธอรอฉันอยู่ตรงนี้นะ ห้ามไปไหนเด็ดขาด”ฉันกำชับกิ๊บ แล้วก็วิ่งแจ่นออกจากพับ ไปข้างนอก จำได้ว่ามีร้านขายเสื้อผ้าอยู่แถวนี้ และก็เจอจริงๆ ซึ่งไม่ไกลจากพับนี้เท่าไหร่ ฉันวิ่งใส่เกียหมามาเต็มที่ เหนื่อยเหมือนกันนะเนี้ย
“ฮะ….ฮา(หอบ)……ป้าค่ะ เอา…เอาตัวนี้และก็ตัวนี้ค่ะ ไม่ต้องทอนนะค่ะ”ฉันส่งธนบัตรแบงค์พันให้ป้าแก และรีบวิ่งกลับมาที่พับทันที ฉันวิ่งเข้าไปข้างใน มองหาห้องน้ำและเมื่อเจอก็จัดการเปลี่ยนชุดทันที
 
“เอาละครับโชว์ของน้องเชอร์รี่ก็ได้จบลงไปแล้ว ผมคิดว่าคงจะถูกใจผู้ชายหลายๆคนนะครับ” เฮ!!!!!!!!!!!!!
 
“ต่อไปถึงโชว์ของสาวน้อยหน้าใสเด็กใหม่แล้วละครับ ตอนนี้ไม่รู้ว่าเธออยู่ที่ไหนนะครับ หรือยอมแพ้หนีกลับบ้านไปแล้วน้า”
 
“เนล ตอนนี้เธออยู่ไหนเนี่ย ยัยบ้าเอ๋ย”
 
“เธออยู่ไหนครับ เมื่อได้ยินเสียงเรียกแล้ว ช่วยแสดงตัวด้วยครับ”
 
“นี่! นายนะ ฉันอยู่นี้ ฉันพร้อมแล้ว”
 
“อ้อ! เธออยู่ด้านหลังเวทีนี้เองครับ ถ้าพร้อมแล้วพบกับเธอได้แล้ว ณ บัดนี้”
 
เฮ!!!!!!!วู้!!!!!!!!!กรี๊ด!!!!......................
 
แสงไฟส่องมายังเวที ผู้คนโห่ร้องเสียงดัง พอเพลงเริ่ม ดนตรีก็ถึงใจสะไม่มี ฉันหยิบเก้าอี้มาตัวหนึ่งและนั่งท่าไขว่ห้าง พอถึงจังหวะเพลง ฉันก็เริ่มต้น ด้วยการเสยผมที่ปล่อยยาวนี้ขึ้น พร้อมกับเงยหน้าขึ้นมาด้วย ในท่าที่เซ็กซี่และงดงามดั่งผีเสื้อราตรี ฉันใส่เสื้อผ้าแบบง่ายๆแต่มีสไตร์ เป็นเสื้อเชิดแขนยาวสีขาว ที่ชายเสื้อมัดรวบขึ้นเหนือสะดือเผยให้เห็นผิวขาวเนียนและเอวคอดที่น่าหลงใหลนั้น ส่วนกางเกงเป็นยีนขาสั่นที่ปลายกางเกงมีลักษณะเป็นยุ้ยๆ และตามเนื้อผ้ามีรูที่ขาดแบบแฟชั่นของวัยรุ่น อวดขาเรียวขาวเนียนของฉัน ถึงเวลาฉันจึงเริ่มวาดลวดลายทันที มันเป็นโชว์ที่เซ็กซี่ แข็งแรงและอ่อนไหวอย่างมีเสน่ห์ ทำให้ผู้คนในพับถึงกลับตาค้าง ส่วนยัยกิ๊บก็เกือบจะช็อกคาที่ เธอคงไม่เคยคิดมาก่อนว่า อย่างฉันจะทำอะไรแบบนี้ได้ เพราะอยู่ที่มหาลัยฉันจะดูธรรมดาบ้านๆสำหรับเธอ เมื่อการแสดงจบลง ทุกคนในพับต่างก็ปรบมือและส่งเสียงเชียร์ให้ อย่างดังลั่นไปทั่วพับ ก็เห็นได้ชัดว่าฝ่ายที่ชนะนั้นเป็นฉันอย่างแน่นอน ฮิฮิ ก็ของมันแน่อยู่แล้ว ฉันสะอย่าง
 
“เอาเป็นว่า เรามาดื่มให้กับผู้ชนะในค่ำคืนนี้กันดีกว่าครับ”
 
“ดื่มสิครับน้องหน้าใส”เขาส่งแก้วไวน์ มาให้ฉันต่อหน้าคนอื่นๆถ้าไม่กินคงโดนโห่แงๆแบบนี้มันบังคับกันนิ
 
“เออคือ …….ก็ได้ค่ะ”ฉันดื่มไวน์ไปแก้วหนึ่ง ก็รู้สึกมึนๆนิดหน่อย แต่ก็ยังคงพอมีสติอยู่
 
“ขอเสียงให้กับน้อง…..”
 
“เนลลี่ คะ”
 
“น้องเนลลี่หน่อย ครับ คืนนี้หนุ่มๆคงจ้องเธอตาเป็นมันกันแล้วสินะครับ ถ้าสนใจอยากรู้จักสาวน้อยน่ารักคนนี้ ก็ลองเข้ามาคุยกับเธอเองก็แล้วกันนะครับ เอาเป็นว่าขอเสียงให้กับน้องเนลลี่ ผู้ที่ชนะในการดวนครั้งนี้อีกครั้งด้วยครับ!!”
 
เฮ้!!!!!!!!!ฮู้!!!!!!!!!!!หวี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!...........................
 
ฉันเดินลงมาจากเวที เดินมาหากิ๊บที่ยืนรออยู่ข้างล่างข้างๆเวที จับมือเธอขึ้นมาแสดงอาการดีอกดีใจ แต่จู่ๆก็รู้สึกเหมือนมีใครเอามือมาสะกิดที่บ่าไหล่ของฉัน พอหันหน้าไป………………..ไม่ทันที่จะตั้งตัวก็โดนเล่นงาน……สะแล้ว…………….
 
“เพี๊ย!!” เสียงมือของยัยเชอร์รี่….ที่มือของหล่อนเหวี่ยงใส่หน้าของฉันเต็มๆ ดูหล่อนไม่พอใจมากถึงขั้นเดินมาด่าและตบหน้าฉันต่อหน้าคนอื่นๆในพับ
 
“คิดว่า ชนะแล้วฉันยอมงันเหรอ ฝันไปเถอะย่ะ”
 
“มากไปแล้วนะ พรั้ววว”กิ๊บเดินเข้าไปต่อยหน้ายัยนั้นจนงายเงิบ หล่อนล้มลงกับพื้น ผู้คนในพับต่างโฮ่!และส่งเสียงสมน้ำหน้าหล่อน อย่างดัง
 
“กรี๊ดอ๊ายๆๆ นี่แกกล้าต่อยฉันเหรอ” หล่อนร้องเสียงดังลั่นด้วยความไม่พอใจอย่างมาก เพื่อนของหล่อนจึงเข้ามาพยุงตัวหล่อนขึ้น แล้วก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาท่าทางเขาดูคุ้นๆ ทุกคนต่างหลีกทางให้เขา
 
“เทลค้า! ยัยพวกนี้มันต่อยเชอร์รี่คะ ฮื่อๆๆเชอร์รี่ไม่ยอมนะคะ ฮื่อๆๆ เทลต้องจัดการให้เชอร์รี่นะค่ะ”หล่อนแสแซงเปลี่ยนเป็นคนดีทันตาเห็น แล้วเดินไปเกาะแขนของเทล และอ้อนทำเสียงน่าสงสารเพื่อเรียกร้องความสนใจ เห็นแล้วหมั่นใส้ชะมัด
 
(อะไรนะ เมื่อกี้ยัยนั้นเรียกว่า เทลหรอ ซวยแล้วไงฉัน! นึกว่าออกไปข้างนอกแล้วสะอีก)
 
“ปล่อย….ฉัน!”ผมสลัดมือหล่อนออกอย่างรังเกียจและสมเพศ แน่นอนว่าผมเห็นเหตุการณ์เมื้อกี้นี้ มันน่าลำคาญมากก็เลยอยู่เฉยไม่ได้
 
“โอ๊ย! เทลเชอร์รี่เจ็บนะ”เทลสลัดมือยัยเชอร์รี่ออกจากแขนของเขา
 
“ที่นี้! ไม่ใช่สนามมวยนะ ถ้าจะกัดกันก็ไปที่อื่นนู้น”
 
“ฮะ….ฮ่าๆๆไปสิ ไล่แล้วยังไม่ไปอีก หน้าด้าน”
 
“เธอนั้นแหละ แล้วก็ไม่ต้องมาที่นี้ให้ฉันเห็นหน้าอีก”ผมพูดเน้นคำให้เด็ดขาดขึ้น
“เทล!!”
 
“นี่เชอร์รี่ เธอทำตามที่เทลบอกเถอะนะ เดี๋ยวก็โดนหรอก”เพื่อนของหล่อนอีกสองคนพูดให้สติหล่อนจนหล่อนยอมทำตาม
 
“ก็ได้ เรื่องนี้ไม่จบง่ายๆแน่”แล้วหล่อนก็เดินออกไปพร้อมกับเพื่อนของหล่อนอีกสองคน และเสียงโห่ไล่จากคนในพับนี้
ฮิ้ว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!....................
 
เมื่อเหตุการณ์จบลง ยัยเชอร์รี่และเพื่อนของหล่อนเดินออกจากพับไปแล้ว ฉันยืนอยู่กับกิ๊บสักพัก จู่ๆก็มีผู้ชายหน้าตาดีดูมีฐานะคนหนึ่ง เดินเข้ามาหาฉัน ขณะ ที่เทลก็ยังคงอยู่ที่นี้ด้วย
 
“น้องเนลลี่ ครับ คืนนี้สนใจ ไปดื่มต่อกับพี่ไหมครับ”
 
“เออ ขอโทษนะค่ะ คือว่า เนลมีนัดแล้วอะค่ะ เอาไว้วันหลังก็แล้วกันนะค่ะพี่” ฉันโกหกและทำท่าออดอ้อนได้แนบเนียนเพื่อเป็นการหนีเอาตัวรอด เมื่อฉันปฏิเสธเขาไป ดูท่าทางเขาจะหน้าเสียไม่น้อย แล้วจึงเดินกลับไปยังที่เดิมของเขา
 
“เสน่ห์แรงไม่เบานิ แว๊บเดียวก็มีผู้ชายท่อมาหาถึงที่เลย”
 
“นี่!…..นาย……”ฉันระงับอารมณ์ไว้ไม่ให้ไฟนรกนั้น เข้ามาครอบงำได้ ก็เห็นว่าเขาช่วยเราเอาไว้น่ะ
 
“ยังไงก็……ขอบคุณที่ช่วยฉันก็แล้วกัน”ฉันกล่าวขอบคุณเขา ไปตามมารยาท
 
“ไม่ต้อง! ฉันก็แค่ไม่อยากให้มันวุ่นวายก็เท่านั้นแหละ”
 
แล้วเขาก็เดินเข้ามาหาฉันใกล้ๆ เขาหยื้นหน้าและโน้มลงมาหาฉันจนจมูกเกือบจะชนกันอยู่แล้ว เขายิ้มให้ฉัน พร้อมส่งสายตาอันคมกริบของเขามา แล้วก็กระซิบบอกกับฉันว่า……
 
“คืนนี้ เธอก็…...ดูสวย ดีนะ”ขณะ พูดเขาก็กวาดสายตามองไปตามส่วนต่างๆของร่างกายฉัน แบบหื่นๆเหมือนโรคจิตอะไรประมาณนี้
 
ตอนนี้เราสองคนจ้องตากัน ถ้าเป็นปลากัดก็คงท้องไปแล้วแหล่ะ ฉันเริ่มหน้าแดงเพราะความเขินอาย อ๊าย!!!!!!! ยิ่งดูเขาใกล้ๆก็ยิ่งหล่อมากกว่าเดิมหลายเท่าๆๆๆๆๆอีก
 
“ฉันพูดเล่น น่ะ ฮ่าๆๆ อย่างเธอมันก็สวยแค่เปลือกล่ะนะ ฮึ”เขาหัวเราะและมองฉันด้วยสายตาแปลกๆ แล้วเดินหันหลังกลับไป
 
ส่วนฉันนะเหรอ ทั้งโกรธและหน้าแตกนะสิ ถึงจะไม่ค่อยเข้าใจคำพูดของนายนั้นเท่าไหร่ แต่ดูท่าแล้วเหมือนจะไม่ดีเอาซะเลย แต่ก็ชั่งมันเถอะ คงไม่มีอะไรหรอกมั่ง ล้อเล่นบ้าอะไรก็ไม่รู้ แต่ยังไงคำว่าสวยก็หลุดออกมาจากปากเขาอยู่น่ะ เท่านี้ฉันก็พอใจแล้วล่ะ ถึงเขาจะบอกว่าพูดเล่นก็ตามที เพราะยังไงฉันยังก็ดีใจอยู่ดีแหล่ะ
 
ยัยกิ๊บหัวเราะฉันอย่างพอใจ แน่นอนว่าเธอต้องได้ยินแน่ๆ ทำให้ฉันที่กำลังเคลิ้มมม…เลยต้องตื่นจากฝันทันที่ ก็ไอ้ที่เขาพูดแรกๆที่คิดว่าเขาชมซะอีก ไหนประโยคสุดท้ายเป็นงี้ไปได้อ่ะ!! ผู้ชายอะไรช่างเย็นชาซะจนหาอะไรมาเปรียบไม่เทียบเลยจริงๆ
 
เมื่อเหตุการณ์ผ่านไปด้วยดี ฉันกับกิ๊บก็นั่งรถแท็กซี่กลับบ้าน และในระหว่างทางนั้น ฉันยังกะคนบ้าแน่ะ ยิ้มเหยิ้มหวานหยดหย้อยเหม่อลอยมาตลอดทาง จนกระทั้ง…………
 
“อะเดี๋ยวก่อนนะเนลเธอว่า เราลืมอะไรไปหรือเปล่า”
 
“ก็เปล่านะ”
 
“นี่จะไม่คิดก่อนที่จะพูดเลยสักนิดดดเหรอ ก็ลืมทำการบ้านภาษาไทย ของอ.วิวเจ้าระเบียบไง”
 
“อ้อ! ช่างมันสิ…………..อ๊ากกก! ลืมซะสนิทเลย โอ๊ะ!!….” ตายๆแน่ๆ อ.ยิ่งโหดซะด้วยสิโดนทำโทษแงๆฉัน ยัยกิ๊บเอนตัวลงพร้อมเอาหัวกระแทรกกับเบาะรถที่เธอนั่งอยู่อย่างเซ็งจัด
 
“ว่าแล้วเชียว นี้เป็นความผิดของเธอเลยนะ เพราะฉะนั้นเธอ-ต้อง-ทำ-ให้ฉันด้วย”
 
“ว่าไงนะ!………” ฉันพูดไม่ออก และต้องยอมรับผิดแต่โดยดี แถมยังต้องทำการบ้านให้กิ๊บด้วยอย่างขัดอะไรไม่ได้