สูตรรักฉบับต๊อง ยัยบ๊องกะนายน้ำแข็งสุดคลู

สูตรที่ 2 ความลับจะแตกไหมนะ

     ในวันรุ่งเช้าของวันเสาร์ ซึ่งเป็นวันที่ฉันรอคอย ที่จะให้ถึงเร็วๆที่สุด เพราะจะได้พักผ่อนย่อนใจอย่างสบายๆเต็มที่! หลังจากที่ฉันตื่นนอน และตอนนี้กำลังยืนสูดอากาศตรงริมหน้าต่างอยู่

     ในยามเช้าๆอากาศที่บ้านสวนหลังนี้ มันให้ความรู้สึกสดชื่น อบอุ่น เย็นสบาย… รู้สึก ดีเหมือนได้ขึ้นสวรรค์เลยแฮ่ะ!……..

 

กริ๊ง……….กริ๊ง…….เสียโทรศัพท์มือถือของฉันที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียงนอน ดังขึ้น

 

“ฮัลโหล คุณพ่อเหรอค่ะ”

 

(“ไงเนล ลูกสบายดีไหม?”)

 

“สบายดีค่ะ แล้วคุณพ่อล่ะค่ะ”

 

(“พ่อก็สบายดี เอ้อ! ลูก พ่อจะส่งคนไปตรวจสอบเช็คความปลอดภัยสัก2-3 วันนะที่บ้านแม่นะ”)

 

“ห๊ะ! พ่อค่ะ แต่ว่า……..”

 

(“ไม่มีแต่! ถ้าเขารายงานพ่อว่าลูกอยู่อย่างปลอดภัยดีและไม่มีอันตรายไดๆ เดียวพ่อจะให้เขา)กลับมาเอง”

 

“ก็ได้ค่ะ”

 

(“พ่อรักลูกนะ คิดถึงมากด้วย”)

 

“เหมือนกันค่ะ บาย”

 

“ตู๊ด………ตู๊ด………..”

 

“ทำไงดีเนี่ย วันนี้ยิ่งนัดกับยัยกิ๊บไว้ซะด้วยสิ ไม่รู้ว่าสองคนนั้นจะมาถึงเมื่อไร”

 

“คุณหนูค่ะ คุณหนู ท่านบาร์ลอกับท่านอันเดอร์ มาถึงแล้วค่ะ” เสียงของป้าบัวที่เป็นคนดูแลบ้านหลังนี้ตามสัญญาว่าจ้างของพ่อ เรียกให้ฉันลงไป

 

“ค่าาา…จะลงไปเดี๋ยวนี้ละค่ะ”

 

“พอวางสายปุ๊บ ก็โพล่มาปั๊บ จะรวดเร็วเกิน3Gไปแล้วนะ”

 

ฉันเปิดประตูห้องแล้วเดินลงบันไดมายังข้างล่าง มุ่งหน้าไปที่ห้องรับแขก ก็ต้อง…..จ๊ะเอ๋ กับท่านองครักษ์เจ้ากฎระเบียบเนี๊ยบ ทุกประการอย่างทั้งสองคน ยืนรอฉันอยู่ที่ห้องรับแขกอย่างสุภาพ เมื่อพวกเขาทั้งสองเห็นฉัน ก็ทำความเคารพโค้งคำนับ อย่างสมบรูณ์แบบพร้อมเพียงกัน

 

“องค์หญิง พวกกระหม่อมได้รับคำสั่งจากองค์ราชาให้มาดูแลความปลอดภัยขององค์หญิง ขอรับ”

 

“พวกท่านลุกขึ้นเถอะ และอีกอย่างในตอนนี้ไม่ต้องเรียกเราว่า องค์หญิงหรอก ให้เรียกเราว่าคุณหนูเฉยๆก็ได้ แต่ถ้าจะให้ดีเรียกชื่อเฉยๆก็พอ”

 

“ทำไมละ ขอรับ องค์หญิงมีเหตุผลอันใด”

 

“เออ….คือออว่า อ้อ! ฉัน เอ้ย! เราไม่อยากให้ใครรู้ว่าเราเป็นใคร เพา…..เพราะ……อาจจะมีคนคิดลอบปวงพระชนก็ได้ไง ใช่ไหม!…. ค่ะป้า แฮ่ๆๆ”ฉันหันไปทางป้าบัว กะพริบตาปิ๊งๆ ให้เป็นสัญญาณว่าต้องเล่นตามน้ำไป

 

“อ้อๆๆ ใช่ๆ ค่ะ แฮ่ๆๆ”ทีแรกป้าแกก็ดูงงๆอยู่หรอก แต่สุดท้ายแกก็เข้าใจความหมายของมัน

 

“ยังงั้นรึขอรับ กระหม่อมทราบแล้ว”

 

“เอ้อ เดี๋ยว พวกท่านเอาข้าวของไปเก็บก่อนเถอะ เพราะเดี๋ยวอีกหน่อยเราก็จะออกไปข้างนอกแล้ว”

 

“ขอรับองค์หญิง”ทั้งสองพูดและทำความเคารพพร้อมกัน

 

“นี่! เราบอกให้ท่านเรียกเราว่ายังไง จำไม่ได้เหรอ และก็ไม่ต้องทำความเคารพเราด้วยเพราะมันจะดูแปลกตาสำหรับคนที่นี้เกินไป ต่อไปถ้าท่านจะพูดขอรับกับเราให้พูดครับแทน เข้าใจไหม”

 

“ครับ”

 

“พวกท่านไปได้แล้ว”

 

“ครับ”

 

หลังจากผ่านด่านขั้นนี้ไปแล้ว แต่ฉันก็ยังหนักใจอยู่นิดหน่อยเพราะกลัวว่ากิ๊บอาจจะสงสัยเอาได้ แต่ก็จะพยายามไม่ให้กิ๊บจับผิดได้เด็ดขาด แล้ววันนี้ จะลอดไหมหนอเฮ้อ!!

 

จากนั้นฉันก็ขึ้นไปแต่งตัวข้างบนห้อง พอเสร็จก็ลงมา และเตรียมตัวพร้อมจะออกไปข้างนอกกับองครักษ์ทั้งสอง ที่ต้องคอยติดตามฉันไปด้วยในทุกหนทุกแห่ง…..ทุกย่างก้าว

 

“เราจะเรียกท่านบาร์ลอว่าคุณอานะ ส่วนท่านอันเดอร์เราจะเรียกว่าคุณลุง แล้วท่านทั้งสองก็อย่าลืมละ เอาละ ถ้าพร้อมก็ไปกันได้แล้ว”

 

ฉันกำชับกับองครักษ์ทั้งสองไว้อย่างเคร่งครัด และออกเดินทางไปด้วยกัน โดยท่านอันเดอร์เป็นผู้ขับรถให้ พอขับมาได้สักพักก็ถึงที่ ที่นัดหมายไว้กับกิ๊บ ฉันบอกให้ทั้งสองรออยู่ในรถ เมื่อทั้งสองรับทราบ ฉันจึงเปิดประตูรถเดินลงมาจากรถไปหากิ๊บ ที่นั่งรออยู่มุมโต๊ะข้างในร้านกาแฟแห่งหนึ่ง

 

“ไงกิ๊บ มารอนานแล้วเหรอ”

 

“อ้าว! เนล มาไงเนี่ย”

 

“พอดีชวนคุณอามาด้วยนะ รีบไปกันเถอะ!”ยัยกิ๊บลุกพรวดพลาดและเดินตามฉันมาแบบงงๆ จนเดินมาถึงที่ที่รถจอดอยู่

 

“โห้! อาเธอนี้ท่าทางจะรวยนะ ขับรถหรูเริดมาเชียว”

 

“ก็นั่นสิน่ะ ฮ่าๆๆ”

 

ยัยกิ๊บพอเห็นรถที่จอดอยู่ ที่จะได้นั่งถึงกับต้องร้องโอ้โห้!OoO ออกมาเลยทีเดียว คงเพราะไม่เคยเห็นรถแบบนี้มาก่อนละมั่ง จากสีหน้าของกิ๊บแล้วเนี่ย!! ดูมีความสุขม๊ากมาก… ดีที่เธอไม่สงสัยอะไร

 

“ฮู้!!!!!!!ข้างใน สวยกว่าข้างนอกตั้งเยอะแน่ะ คุณอาเธอนี้ รวยจริงๆเลยน่ะ”

 

“ว่าแต่ท่านทำงานอะไรเหรอ”

 

“อ้อ! ธุรกิจที่ต่างประเทศกับคุณพ่อน่ะ”

 

“งันก็แสดงว่าเธอก็เป็นคุณหนูนะสิ ดูไม่ออกเลยนะเนี่ย!”

 

“ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก ฮ่าๆๆ”

 

“แล้วเราจะไปไหนก่อนดีล่ะ”

 

“อืม ฉันอยากได้ของใช้บางอย่างสักหน่อยนะ ไปที่ห้างก่อนก็แล้วกัน”

 

“อืม OK”

 

“คุณอาค่ะ พวกเราอยากจะไปที่ห้างสรรพสินค้าที่อยู่ศูนย์กลางเมืองใหญ่นะค่ะ”

 

“ได้ครับ”

 

“แฮ่ๆๆๆ” เมื่อได้รับคำสั่งท่านอันเดอร์ เอ้ย! คุณลุงก็สตาร์ทรถออกเดินทางทันที

 

ดูหน้ายัยกิ๊บจะงงๆนิดหน่อย ก็อาที่ไหนเขาพูดครับกับหลานเหล่า ลืมซะสนิทเลย ดีที่กิ๊บมัวแต่สนใจรถนี้!มาก เลยไม่ค่อยใส่ใจเท่าไหร่ จนกระทั้งมาถึงห้างสรรพสินค้า

 

“หาวววว ถึงซะที อืม……หาววว”

 

“กิ๊บ จะกินเวลาไปอีกนานไหมเนี่ย!รีบลงมาได้แล้ว”

 

“เออ คุณอาจะไปด้วยกันไหมค่ะ”ฉันเอ่ยชวนไปตามมารยาทนะ ที่จริงก็ไม่อยากให้ไปด้วยหรอก ไม่สิไม่อยากให้มาด้วยเลยต่างหาก

 

“ต้องไปสิครับ”

 

“คุณอาเธอจะไปด้วยเหรอ”

 

“อ้อ อะ….อืม คุณลุงก็ด้วยนะ แกจะไปช่วยถือของนะ”

 

จากนั้นพวกเราทั้งสี่คนก็เดินเข้าไปในห้าง และชั้นแรกที่ไปก็คือร้านเสื้อผ้า ในร้านนั้นถูกออกแบบและตกแต่งอย่างสวยงาม ดึงดูดความสนใจจากผู้คนได้ดีเยี่ยม! ข้างในร้านก็เต็มไปด้วยเสื้อผ้าแฟชั่นหรูหราต่างๆนาๆมากมายหลายชนิด หลายยี่ห้อ หลายขนาด ที่ถูกจัดเรียงไว้อย่างเป็นระเบียบ มีให้เลือกตามใจชอบ แถมยังมีพนักงานสาวสวยที่คอยให้บริการแก่ลูกค้าเป็นอย่างดีด้วย

 

“กิ๊บ ชุดนี้สวยไหม”

 

“อืม ก็สวยดี นะ”

 

“งันเอาชุดนี้ละกัน อุ้ย! ชุดนี้เหมาะกับเธอดีน่ะ กิ๊บ”

 

“จะบ้าเหรอ! ไม่เอา! ฉันไม่ชอบใส่กระโปรง”

 

“แล้วชุดนักศึกษานั้น มันไม่ใช่กระโปรงรึไง”ฉันเถียงกิ๊บ

 

“โอ๊ย! นี่ ฉันขัดอะไรเธอไม่ได้เลยสักอย่างสินะ”

 

“งัน แปลว่าตกลง”

 

“เอาสองชุดนี้แหล่ะค่ะ”

 

“ได้ค่ะ เดียวนั่งรอสักครู่น่ะค่ะ”

 

“ค่ะ ขอบคุณค่ะ”

 

เมื่อพนักงานในร้านเอาของมาให้และทำการชำระเงินเรียบร้อยแล้ว จากนั้นพวกเราก็ลงไปยังชั้นที่4เพื่อไปทานข้าวและหาของว่างอร่อยๆกิน เมื่ออิ่มจนจุใจแล้ว ต่อจากนั้นก็ไปดูหนัง แล้วก็ช๊อปปิ้งต่อ และท้ายสุดสุดท้ายก็ไม่ลืมที่จะซื้อของฝากไปให้คุณพ่อสักชิ้นสองชิ้น

พวกเราอยู่ในห้างนี้เกือบทั้งวัน ในที่สุดก็ช๊อปปิ้งจนพอใจ และตัดสินใจที่จะกลับบ้านสักที จากนั้นฉันก็ไปส่งกิ๊บที่บ้าน พอฉันกลับมาถึงบ้านก็เล่นเอาเหนื่อยหอบเลยทีเดียว จึงบอกทุกคนให้แยกย้ายกันไปนอน เพราะตอนนี้ มันก็ดึกมากแล้ว และฉันก็เหนื่อยมากด้วย

 

“หาววว…….ง่วงนอนจัง” ฉันบิดขี้เกียจ แสดงอาการง่วงนอนแบบสุดขีด แล้วจึงค่อยลุกออกจากโซฟาในห้องรับแขก เดินขึ้นไปข้างบน ยังห้องนอนของตัวเอง เมื่อมาถึงฉันก็เอนตัวลงบนเตียงนอนเสียงดัง ฟุ๊บ! หลับตานิ่งๆไปครู่หนึ่ง ก็วันนี้เดินเกือบทั้งวัน ไม่สิทั้งวันนั้นแหละ

 

“วันพรุ่งนี้จะทำอะไรต่อดีน่าาา!” พอนึกไปนึกมา จู่ๆภาพคนๆหนึ่งหน้าหล่อๆ(มากๆ)ที่แฝงเต็มไปด้วยรังสีความเยือกเย็นที่สุดของที่สุด ก็ปรากฏขึ้นมา ทำให้ฉันนึกอะไรดีๆออก จึงหยิบโทรศัพท์มือถือที่อยู่ในกระเป๋า ขึ้นมา กดเบอร์โทรหากิ๊บ

 

“ตู๊ด……….ตู๊ด…..”

 

(“มีอะไรเหรอ เนล หาววว โทรมาซะดึกดื่นเชียว”)

 

“คือวันพรุ่งนี้ ฉันมีอะไรที่ต้องทำนะ เจอกันที่เดิม เวลาเดิมนะ  goodnight จ๊ะ bye!”

 

(“หาาา! ว่าไง…น……….ตู๊ด…………ตู๊ด”) ยัยกิ๊บไม่ทันที่จะพูดจบ ฉันก็รีบตัดสายทิ้งไปก่อน เพราะรู้ว่าเธอจะต้องปฏิเสธฉันแน่ๆ วันพรุ่งนี้ฉันกะว่าจะสวมบทเป็นยอดนักสืบซะหน่อย เพราะตอนนี้คิดอะไรดีๆออกแล้ว อะไรนะเหรอ? ก็แบบว่าฉันอยากรู้จักเทลให้มากกว่านี้อะ อยากรู้ว่าบ้านเขาอยู่ที่ไหน วันหยุดเขาทำอะไร และสืบให้ได้ว่าเขาชอบอะไรและไม่ชอบอะไร และอีกหลายๆอย่างที่เกี่ยวกับเขา พอนึกที่จะได้เจอเขาก็ยิ้มจนปากจะฉีกถึงหูอยู่แล้ว กอดหมอนนอนบิดไปบิดมาอยู่นั้นแหละ ท่าจะเป็นเอามากนะเรานิ