สูตรรักฉบับต๊อง ยัยบ๊องกะนายน้ำแข็งสุดคลู

สูตรที่ 10 นางร้ายแผงฤทธิ์
 
นี้ปาเข้าไปเกือบ  4 อาทิตย์แย้ว!! ที่ฉันนอนป่วยอยู่โรงพยาบาล  ตอนนี้ฉันหายดีเป็นปริดทิ้งแล้วล่ะค่ะ สามารถมาเรียนได้ตามปกติแล้ว แต่แอ๋………….٩(͡๏̯͡๏)۶เหมือนๆจะยังลืมอะไรบางอย่างไปน้าาาาา……………
 
“ทั้งหมดทำความเคารพ”
 
“สวัสดี ครับ/ค่ะ”
 
ยิ่งคาบเรียนนี้ และโดยเฉพาะวิชานี้ ทุกคนจะเรียบร้อยกันหมด! เหมือผ้าพับไว้เลยค่ะ และจะตั้งใจเรียนมาก ขยันกันมาก ซึ่งเห็นได้ชัดว่า ต่างจากวิชาอื่นจริงๆ
 
“อ้าว! จำได้ไหมว่าวันนี้ วันอะไร”อาจารย์วิว ส่งสายตาเยี่ยงปีศาจ!มายังทุกคนอีกครั้ง กวดดดดไปทั่วทุกมุมห้อง ⊙︿⊙　ไม่มีใครกล้าสบตาแกเลย ทุกคนก้มหน้ากันหมด แล้วแกก็หยุด!สายตา นั้นที่ฉันพอดี แล้วก็ถามคำถามเดิมซ่ำอีกรอบกับฉัน!!!
 
“วะ วัน….ศุกร์ค่ะ” สุดท้ายฉันก็เป็นผู้โชคร้ายคนนั้น
 
“ใช่ วันศุกร์ แล้วไงต่อค่ะ”
 
“เออ..คือ”
 
“แค่นี้ก็ลืมกันแล้ว วันนี้ก็คือ วันกำหนดส่งรายงานไง เชิญทุกคนนำมาส่งครู ณ ตอนนี้เลยค่ะ”
 
“ห่ะ!!......โอ้!นั้นไงว่าแล้วเชียว o(╥﹏╥)o ลืมอะไร….ลืมอาราย…..ที่ไหนได้ก็เรื่องนี้เอง แง่ๆๆตายแน่ๆฉัน” ฉันหันหน้าไปหาเทล และเดินไปหาเขา
 
“ทำไงดีอ่ะ เรายังไม่ได้ลงมือทำเลยน่ะ”
 
“แล้วไง”
 
“แล้วไงเหรอ!!!...นายจะบ้าเหรอ แกยิ่ง……”
 
“เหลืออีก 2 คนใครที่ยังไม่ส่งค่ะ”
ทุกคนเงียบ………………………..
 
“เออออ….หนูเองค่ะ คือว่า…”
 
“รู้ใช่ไหม ว่ามันจะเป็นยังไง ถ้าเธอไม่ส่งรายงานน่ะ”
(คิกกกๆๆๆๆสมน้ำหน้า ฮ่าๆๆๆๆๆๆ……………ทุกคนในห้องต่างนินทาฉัน)
 
“หนูขอโทษค่ะ ขอเวลาอีก2วันน่ะค่ะ วันจันทร์หน้าหนูจะส่งแน่นอนค่ะ”ฉันพยายามอ้อนวอน อาจารย์…
 
“ก็ได้ แค่ 2 วันน่ะ”
 
“ขอบคุณค่ะ” รอดแล้วฉัน……แต่แค่2วันเนี่ย! จะทันงั้นเหรอแต่ถ้าช่วยกันทำ2คนยังไงก็เสร็จ!!!ชัวร์ เว้นแต่อีกฝ่ายจะยอม…..เหร๋อ!!!TT^TT 
 
“นี่นาย คราวเนี้ย! ฉันขอสักครั้งเถอะน่ะ ช่วยๆกันได้ไหม”ฉันพูดเอาจริงเอาจัง
 
“จะให้ช่วยอะไร…ล่ะ”
 
“2วัน ที่หยุดเนี้ย!! นายกับฉันต้องทำรายงานให้เสร็จ! ไหนเอามือถือมาสิ!”
 
“เกี่ยวอะไรกับมือถือห่ะ”
 
“…………………”เฉยยยย!!ได้ไม่ให้ เฉันค้นเองได้
 
"เฮ้ยย!!...ของเธอน่ะห่ะ"ฉันบุกเข้าไปค้นตัวเขา และฉันก็ได้มันมา เมมเบอร์ไว้ แล้วจึงส่งคืนให้เขา พร้อมกับกำชับว่า
 
“นายห้าม ล็อคหรือเปลี่ยนเบอร์เด็ดขาด! ไม่งันฉันจะบุกไปถึงบ้านนายเลย”ฉันใช้คำพูดอย่างชี้ขาดชะตา กับเทล!
 
“แฮ่ๆๆๆแล้วเจอกันน่ะ”^ω^
 
ฉันทิ้งคำอำลาสุดท้าย ก่อนจะเดินกลับมายังที่เดิมของฉัน ดูท่าเขาก็คงจะแค้น!ใจมาก เพราะเขากระดุ๊กกระดิ๊กเคลื่อนไหวไปไหนได้เลย จำต้องยอมฉันอย่างเดียว!! ก็ยอมๆไปหน่อยเหอะ!!ทีนายทำแสบกับฉัน ฉันยังไม่บ่นอะไรสักคำเลย อิอิ!!
 
ณ เวลา 8 โมงเช้า ของวันเสาร์...................
ตืดดดดดดด+++!!!...........(เสียงมือถือสั่น เมื่อมีสายเข้า)
“เอ้า! เทลไปไหนน่ะ โทรศัพท์ตัวเองก็วางทิ้งไว้ซะงั้น”แม่ของเทลเดินผ่านมาพอดี เมื่อเห็นว่าเทลไม่อยู่เลยหยิบมันขึ้นมาดูว่า ใครกันที่โทรมา
 
“เอ๋?.....ที่รักเหรอ? ตาเทลมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่กัน…แอ…”
 
“ตาเทล…..ลูก ”
 
“ครับแม่……..”เมื่อผมได้ยินเสียงแม่เรียก ก็รีบลงมา
 
“แฟนลูกโทรมา”
 
“ห๊ะ!แฟนเหรอครับ แฟนๆเฟิร์นๆอะไรกันฮ่ะ”
 
“ก็นี้ไง ลูกเมมชื่อไว้ว่า ที่รัก แล้วจะให้แม่คิดยังไงล่ะ”
 
ผมก็งงๆ???อยู่น่ะ นี้มันเกิดอะไรกัน……..อ๋อ!! ต้องเป็นยัยตัวแสบต่างด้าวนั้นแน่ๆเลย ผมไม่พูดอะไร หยิบโทรศัพท์มาจากมือแม่ แล้วรับสาย แล้วเดินขึ้นห้องไป
 
พอผมยกมือถือใส่หู.............
(“นี่ นายทำอะไรอยู่ห่ะ! ปล่อยให้ฉันถือสายรอตั้งนาน”)
 
“ฉันรับสายเธอก็บุญแล้ว”
 
(“นี่......ทำไมนายดูอารมณ์ไม่ค่อยดีล่ะ แฮ่ๆๆ”)
 
“ยังจะมาถามอีก เธอทำอะไรกับมือถือฉันล่ะ”
 
(“นายรู้แล้วงั้นเหรอ แฮ่ๆๆ เอาน่าๆไม่มีใครรู้ด้วยซะหน่อย”)
 
“อ๋อ!! เหรอ!! แม่ฉันเนี่ยน่ะ?.....”
 
(“ห๊ะ!! คุณแม่?งั้นเหรอ? (*^_^*) …เออๆฉันขอโทษ… ยังไงเราก็ต้องทำรายงานให้เสร็จน่ะ”)
 
“ขอโทษ? ฉันเป็นฝ่ายเสียหายน่ะ”
 
(“งั้น! เราก็มาเป็นแฟนกันจริงๆสิ นายจะได้ไม่ต้องเสียหายไง”)
“!! เธอว่าไงน่ะ อย่างเธอเนี่ยน่ะ ต่อให้อีก10ชาติ เธอก็ไม่มีวันนั้นหรอกยัยบ๊องเอ้ย!!”
 
“ตู้ดดดดดดดๆๆๆ………………..” พอสิ้นคำพูดสนทนานั้น ผมก็ตัดสายทิ้งทันที แต่แปลกที่ผมกลับยิ้ม และหัวเราะ ได้กับคำพูดเล่นๆของยัยนั้น
 
“ตืดดดด……….”(เสียงโทรศัพท์มือถือดังอีกครั้ง)
 
(“นี่นายจะตัดสายทิ้งทำไมย๊ะ ฉันยังพูดธุระไม่จบเลยน่ะ”)
 
“อะไรอีกล่ะ”
 
(“ก็เรื่อง รายงานไง นายจะเอายังไง”)
 
“พรุ่งนี้ล่ะกัน วันนี้ฉันไม่ว่าง ต้องไปรับแขกที่บริษัทกับพ่อ”
 
(“อะๆๆเครๆ เอางั้นก็ได้ พรุ่งนี้ฉันจะส่งเมลล์ไปให้ล่ะกัน ว่าจะนัดเจอกันที่ไหน”)
 
(“แล้วก็อย่า…….ลื..ม”)
 
“ตู้ดดดดๆๆๆๆ………”ไม่ทันที่ยัยนั้นจะพูดจบ ผมด่วน!ตัดสายทิ้งทันที อย่างไม่แคร์ หัวเราะเบาๆอย่างพอใจ และอารมณ์ดี.....^O^ แล้วจึงเดินไปเตรียมตัว เพื่อไปงานบริษัทกับพ่อ ตามที่ตกลงกับพ่อไว้