สูตรรักฉบับต๊อง ยัยบ๊องกะนายน้ำแข็งสุดคลู

สูตรที่ 11 เมื่อน้ำแข็งเริ่มจะ….ละลาย!

 

และแล้ววันที่ฉันมีนัดกับหนุ่ม!ครั้งแรก ก็ได้มาถึง…ตั้งหน้าตั้งตารอเชียวแหล่ะ (แค่นัดทำรายงานเนี่ยน่ะ ไม่ใช่เดทซะหน่อย) หลังจากเสร็จธุระส่วนตัวต่างๆ เรียบร้อยแล้วฉันก็พร้อมลุย!แล้วล่ะค่ะ(^_^)

 

ฉันนัดกับเทลไว้ ที่ ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ฉันออกมารอเขาก่อนเวลานัด นิดเดียวเองน่ะ พอนั่งรอไปสักพัก อั๊ยย๊ะ!!....นั้นไงมาพอดีเลย ขนาดแต่ตัวธรรมดาน่ะเนี๊ย!!! ยังหล่อเหมือนเดิมเลย ≧０≦ หล่อมากๆด้วยค่ะ

 

“นั่งก่อนสิ”เมื่อเทลเดินมาถึง ฉันก็เชิญให้เขานั่งลง อย่างมารยาท

 

“ทำไมเธอต้องนัดมาเจอที่นี้ด้วย”

 

“เอ้า!! ก็ฉันยังไม่ได้กินอะไรเลยนิ กะจะมาทานที่นี้กับนายไง”

 

“อะไรน่ะ!!”เทลพูดเสียงดังขึ้น! ด้วยความไม่พอใจ

 

“เอาน่า!! ยังไงก็มาแล้ว ทานๆไปเหอะ! พี่ค่ะขอเมนูด้วยค่ะ”ฉันเปลี่ยนเรื่องพูด มาแบบปุ๊บปั๊บ ขอเมนูสั่งเพื่ออาหารจัดไปค่ะ…

 

“เอานี้ นี้ แล้วก็นี้ น่ะค่ะ อุ้ยย! เอา ทั้งหมดในหน้านี้เลยค่ะ แฮ่ๆ” ว๊าวว!! น่ากินทั้งนั้นเลย ไม่ใช่ว่าฉันกินจุ! หรอกน่ะค่ะ แต่สั่งมาเผื่อเทลด้วยต่างหาก….ล่ะ ก็เขาไม่ยอมสั่งอะไรเลยนิ นั่งเก๊กหล่ออยู่นั้นแหล่ะ ดูสิ!! สาวๆในร้านนี้ จ้องกัน ตาเป็นมันเชียว!! ˋ(′～‵)

 

“หมดนี้เลยเหรอค่ะ…”พนักงานคนนี้ ทำหน้าตกใจเล็กน้อย ก่อนจะหันมาถามฉันอีกรอบ เพื่อยืนยันคำตอบ!

 

“ใช่ค่ะ หมดนี่เลย ขอแบบด่วนๆเลยน่ะค่ะ”ฉันยืนยันคำตอบ พร้อมส่งยิ้มน่ารักๆตอบ

 

“ได้ค่ะ รอสักครู่น่ะค่ะ”

 

“นี่เธอวางแผนอะไรอยู่รึเปล่า”

 

อยู่ๆเทลก็พูดอะไรแปลกๆขึ้นมา เขาคิดว่าฉัน วางแผนอะไรสักอย่างกับเขาอยู่ เฮ้อ!! นายนี่ขี้สงสัยจริงๆ แผนๆเผินๆอะไรเหล่าไม่มี!!! หรอก คิดมากไปได้……

 

“บ้าเหรอ!! หลังจากทานนี้เสร็จ เราก็ไปทำรายงานกันทันที”เทลทำหน้าไม่เชื่อที่ฉันพูดกับเขาไป!

 

“อะ!!...อาหารมาแล้ว  รีบกินกันก่อนเถอะ! เดียวมันไม่อร่อยน่ะแฮ่ๆ”ฉันพูดตัดบททันที เพื่อหลีกเลี่ยงสถานการณ์นั้นๆๆๆๆ

 

พนักงาน 3 คน ทยอย!!!ยกอาหาร มาที่โต๊ะของฉันกับเทล มันถูกวางจัดเรียงอยู่บนโต๊ะ มีทั้ง ของคาว ของว่าง…ของหวาน ต่างๆนาๆ น่าอย่อยทั้งนั้นเลย!! น่าตาก็น่ากิ๋นนนน….. น่ากิน!! (คนน่ะ โอ๊ะ!ล้อเล่นเบาๆค่ะ)ไม่ไหวแล้วค่ะ ขอทานเลยล่ะกันนน่ะ!!

 

ฉันดูมีความสุขมาก (￣︶￣) (บนความทุกข์ของบางคน) กับอาหารเช้า แสนพิเศษวันนี้ เพราะได้ทานกับเทลสองต่อสอง!! ซึ่งฉันคิดว่า คนอื่นๆเขาคงจะมองว่าเราสองคนเป็นแฟนกันแน่ค่ะ

 

“อา….อ้ำ หมับ อือ…ใช่ได้เลยไอ้นี้เนี่ย! นายลองชิมดูสิ”เมื่อฉันได้ลิ้มลองอาหารจานนี้ โอ้!!ว๊าวว..มันช่าง อร่อย ถูกใจจริงๆค่ะФωФ

 

“ไม่….ฉันอิ่มแล้ว เชิญเธอตะกะ ไปคนเดียวเถอะ!”พูดจบ เทลก็ลุกออกไป

 

“เฮ้ย! นายจะไปไหนอ่ะ”

 

“ทำ-ธุ-ระ-ส่วนตัว”เขาหันมาตอบ ด้วยใบหน้าที่มีแต่คำว่าเซ็งง!!อยู่เต็มไปหมด

 เชอะ!...ฉันกินคนเดียวก็ได้ แล้วฉันก็จัดการกับอาหารที่อยู่บนโต๊ะทั้งหมด!ต่อไป บอกได้คำเดียวว่า แซบหลายเด้อ!!!!!!!!!!!!!! โฮ๊ะๆๆโฮ……..(╯０╰)

 

ในระหว่างที่ฉันกำลังรับประทานอาหาร อย่างโคตร!!เอร็ดอร่อย ก็มีเสียงคุยกัน ซุบซิบ! กระจุ๊กกระจิ๊ก! ดังอยู่ข้างๆ ท่าทางจะเกี่ยวกับฉันน่ะ แอบฟังซะเลย!!!

 

“ผู้ชายคนนั้น ใครน่ะ ที่มากับผู้หญิงที่นั่งโต๊ะข้างๆ ทางนู้น!!อ่ะหล่อจังเลยน่ะเธอ”

 

“ใช่หล่อมากเลยแล่ะ ผู้หญิงคนนั้นโชคดีเนอะ ที่ได้แฟนหล่อๆแบบนั้นอ่ะ”

 

“ใช่ๆ…..”

 

(อืมมม….แน่นอน แฟนฉันหล่อ อิอิ >O<  ) ฉันได้ยินที่ผู้หญิงสองคนนั้น คุยกัน ที่เกี่ยวกับฉันและเทล อ๊ายย!!!…เธอพูดว่า เราเป็นแฟนกันด้วยแล่ะ อิอิอิ ไม่เอาแล้วยิ่งคิดก็ยิ่ง…….กินต่อดีกว่า

 

“อา….อ”

 

“ฉันว่า ผู้หญิงคนนั้นน่ะ ไม่เหมาะกับเขาเลยน่ะ ดูสภาพสิ! เฉยชะมัด ไร้รสนิยม แถมกินจุอีก อี้!!”

 

“เออๆ…นั้นสิฮ่าๆๆๆ”

 

“อุๆ!!....อะๆ แฮกกๆๆๆ”ความสุขฉัน กำลังเพิ่มพูลขึ้น! ก็ต้องหมดลง! กับประโยคสนทนา ลงท้ายของพวกคุณเธอๆนั้น ทำเอาฉันจุก!!!คาที่เลย ขณะกำลังเคี้ยว!อยู่ มันก็ติดคอ!!กลืนไม่ลง จนสำลักออกมาซะได้ ฉันรีบยกน้ำมาดื่มอย่างด่วนจี!! มันถึงได้รู้สึกดีขึ้น

 

ฉันเฉยตรงไหน? กันค่ะ เขาไม่ได้เรียกว่าเฉยซะหน่อย เขาเรียกว่า เรียบร้อยต่างหากล่ะ ชิ!! ยังไงฉันก็ไม่ใส่ใจหรอกค่ะ เป็นตัวของตัวเองแหล่ะดีแล้ว ไม่ใช่ทำตัวสตรอ!!ไปวันๆเหมือนพวกหล่อนสองคนนั้น ที่ว่าฉัน

 

ไม่กงไม่กินมันแล้ว! ตอนนี้!เป็นพี่อาภาพรแล้วเนี้ย! (อา-รมณ์-เสีย อารมณ์เสีย อารมณ์เสีย….มันน่าโมโห มันน่าโมโห…….)

 

หลังจากที่ฉันกำลังนั่งรอเทล อย่างอารมณ์ บ่จอย! เอามากๆ นายนั้นก็ไปน๊านนน…….เหลือเกิน!!ฉันรอไปอีกสักพัก…แล้วมือถือก็ดั่งขึ้น เมื่อหยิบมันขึ้นมาดู ก็พบว่าเป็นเบอร์ของเทล ที่โทรเข้ามา ฉันรับสายเขา

 

“นี่นาย……”แค่เริ่มต้นพูดขึ้น!เท่านั้นแหล่ะค่ะไม่สิตอนรับสายเลยล่ะ เทลก็บ่น ฉอดๆๆใส่ฉันใหญ่เลยล่ะค่ะ จนหูแทบชาแน่ะ!!

 

“เธอจะกินอีกนานไหม ฉันรอไม่ไหวแล้วน่ะ ออกมาจากร้านนั้นเดี๋ยวนี้เลย”

 

“ออกมา? ไปไหนอ่ะ แล้วนี่นายอยู่ไหนกันแน่”ฉันเริ่ม สับสน งงๆ? อะไร…เขาไมได้ไปห้องน้ำหรอกเหรอ

 

“ฉันอยู่ที่รถ รีบมาเดี๋ยวนี้เลยไม่งั้นฉันจะทิ้งเธอไว้ที่นี้แหล่ะ”

 

“ตู้ดๆๆๆ……..”

 

อ๊ายยยย!!! นี่นายโกหกฉันงั้นเหรอ ธุระที่ว่าเนี่ย หนีฉันงั้นเหรอ ไอ่ๆๆๆไอ้บ้าเทลลลลลลล………….อ๊ายยยยย!!!! หลังจากระบายอารมณ์ในใจเสร็จแล้ว ฉันก็เรียกพนักงาน ให้มาทำการเช็คบิลน์ค่าอาหาร แล้วก็รีบเดินไปที่ลานจอดรถทันที เมื่อมาถึง! ฉันมองหาเทล และพอเห็นเขา ที่กำลังยืนกอดอก เอาหลังพิงรถอยู่ ฉันเดินหน้าบึ้ง!เข้าไปหาเขาทำเชิด ทำงอนใส่เขา

 

“…ขึ้นรถ”

 

“………..”ฉันทำเฉย! ยืนกอดอกแล้วเบี่ยงหน้าหนี!

 

บรึ๋นนนนน……..(เสียงสตาร์ทรถ) ทันทีที่เขาพูดจบ!!! ก็เดินเข้าไปในรถ สตาร์ทเตรียมออกรถอย่างเดียว โดยไม่ได้สนใจอะไร ฉันเลยค่ะ

 

“อะ…อ้าว นี่นาย……….รอด้วยสิ”พอได้ยินเสียงสตาร์ทรถ ก็รู้ทันทีเลยค่ะว่า เทลต้องทิ้งฉันไว้ที่นี้จริงๆแน่ ถ้าฉันไม่รีบไป

 

ทีแรกฉันคิดว่าเขาจะง้อฉันสักนิดสสสหนึ่งน่ะค่ะ แต่ที่ไหนได้ แฮ่ะๆๆ กลับเป็นฉันที่ต้องง้อเขาแทน

 

เทลขับรถมาที่บ้านของเขา พอมาถึง! บ้านเงียบกริบ!! เลยล่ะค่ะ สงสัยคงจะไม่มีใครอยู่มั่ง? อะไรเนี่ย! อยู่สองต่อสองอีกแย้วหย๋อออ…………>ω <

 

“เอานี่! ค้นหาข้อมูลซะ! แล้วก็ไปทำเป็นรายงานในเวิร์ดด้วยล่ะ”เทลขนหนังสือเยอะแยะมากมาย พร้อมกับโน๊ตบุ๊ค! กองวาง ต่อหน้าฉัน อย่าบอกน่ะว่า…………

 

“แล้วนายล่ะ?”

 

“หึ! นอนนรอไง เสร็จแล้วบอกด้วยล่ะ ฉันจะมาดู ถ้าไม่ผ่าน เธอต้องทำใหม่!”

 

ห๊ะ!!!!ว่าไงน่ะ ฉันถึงกับพูดไม่ออกเลยค่ะ นั้นไงกะแล้ว นายนี้ต้องใช้…ฉันทำคนเดียว แง๋ๆๆชัวร์ป้าบบบ!!เลย TT^TT ไหนว่า จะช่วยกันไง บอกว่าฉันมีแผน นู้นนี้ นั้น นายต่างหากล่ะ ที่มีแผน……… TT^TT

 

ฉันยอมก็ได้ เห็นแกหน้าตาน่ะเนี่ย!! พูดเล่นค่ะ จริงๆก็รู้อยู่แล้วล่ะ ว่ามันนนน…..ต้องลงเอ๋ยยย….แบบนี้TT^TTTT^TTTT^TT

 

3ชั่วโมง………5 ชั่วโมง………….7 ชั่วโมงผ่านไป…………….. ขณะนี้ เวลา 2 ทุ่ม ครึ่ง แล้วค่ะ แรกๆฉันก็ ตั้งหน้าตั้งตาทำอยู่น่ะค่ะ………แต่ว่า….ฉะ….ฉัน…เผลอหลับไปค่ะ อ๊ากกก!!! ต้องตายแน่ๆเลยค่ะ ถ้าไม่เสร็จ แถมวันสุดท้ายด้วยสิ! ไม่ใช่แค่ เทลน่ะ ที่จะโกรธฉันน่ะ..ยังมี ยังงงงมี….อาจารย์วิวอีก อ๊ากกก!!! TOT ฉัน…ฉัน….ลาล่ะค่ะ คุณแม่มารอรับแล้วค่ะ เดๆเด….(เสียงเพลงธรณีกันแสง)

 

“นั้นไง ว่าแล้วเชียว หลับจริงๆด้วย”ผมเดินมาดูว่ายัยนี้ ทำรายงานไปถึงไหนแล้ว สุดท้ายก็เห็นเธอนอนหลับ เอาหน้าหมอบลงกับโน๊ตบุ๊ค โดยมือยังคงค้างที่เมาส์อยู่เลย ผมเผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว! ผมรู้สึกว่าเวลาเธอหลับ ก็ดูน่าเอ็นดู น่ารักน่าชังยังกับเด็กทารกแน่ะ ถึงตอนตื่นจะดูบ๊องๆขี้โวยวายไปหน่อยก็เหอะ!!

 

ผมเห็นอย่างนี้แล้ว ก็ไม่อยากจะปลุกเธอ ปล่อยให้เธอหลับอยู่อย่างนั้นต่อไป ส่วนงานที่เหลือผมจะจัดการต่อให้เสร็จเอง

 

ผมเดินไปหยิบผ้าห่มมา แล้วนำมันคลุมให้เธอ เกรงว่าเธออาจจะหนาวได้

 

ผมไม่พูดอะไร นั่งลงข้างๆเธอแล้วเอามือ ไปลูบที่ศรีษะเธอเบาๆ อย่างเอ็นดู

 

“นาย ไม่รู้เหรอว่าฉันคิดยังไงกับนาย นายทำเหมือนไม่สนใจฉันเลย…ฉันเสียใจมากน่ะ ”เธอละเมอ…เพ้อ!พูดเสียงอำๆเออๆ ฟังไม่ค่อยจะรู้เรื่องเท่าไหร่ แต่ก็พอจะรู้ความหมายของมันอยู่น่ะ

 

“ขอบคุณมากน่ะ ที่ทำให้ฉัน ยิ้มและหัวเราะได้อีกครั้ง”ผมก้มลง สัมผัสเธอ ด้วยจูบที่หน้าผากของเธอเบาๆ ^////^

 

ก่อนจะลุกออกไป แล้วเดินขึ้นไปที่ห้องของตัวเอง