The magic

"เหวอออออ!!!"เสียงฉันตะโกนลั่นโลก ไม่ให้ตะโกนได้ไงล่ะ พอบอกให้ยัยคนที่ชื่อเลิฟพิสูทเรื่องเป็นคิวปงคิวปิดอะไรนั่น ยัยนั่นก็จับมือฉันแล้วพาฉันบินละล่องอยู่นี่ไงล่ะ!!!
"ปล๊อยย ปล่อย ฉ้าน ไปเถอะ!!"ตอนนี้สตงสติฉันไปหมดแล้ว จุดประสงค์ตอนนี้มีอย่างเดียงก็คือให้เท้าเตะถึงพื้นโดยไม่ตายค่า!!
"อ..อย่าดิ้นสิคะ เดี๋ยวก็ได้ตกไปหรอก><"ตกหรอ เหวอ!! ลืมไปถ้ายัยนี่ปล่อยเราก็ตายนี่หว่าT0T
"อย่าปล่อยน้า><"เปลี่ยนคำพูดด่วน บางทีคำพูดอาจทำให้ชีวิตถึงจุดจบก็เป็นได้
"เราไปพักตรงเมฆก้อนนั้นก่อนดีกว่าค่ะ"พูดจบยัยนี่ก็วางฉันลงบนเมฆ
"เชื่อรึยังคะ- -"ยัยนี่มองหน้าฉัน หาเรื่องหรอ?
"เชื่ออะไร?"ตอนนี้สติฉันหายไปแล้วจำอะไรไม่ได้หรอก
"เชื่อว่าฉันเป็นคิวปิด"ยัยนี่ชี้หน้าตัวเอง
"เชื่อเป็นชาติแล้วค่ะ"ไม่เชื่อก็แปลกแล้ว คนธรรมดาที่ไหนบินได้กันล่ะ!!
"นึกว่ายังไม่เชื่อจะได้ทำอย่างอื่นให้ดู"
"ทำอะไรหรอ?"ต่อมสอดรู้สอดเห็นทำงานทันทีค่ะ
"ก็อย่างงี้ไงคะ"ยัยนั้นกระโดดลงไปจากก้อนเมฆ เฮ้ยจะฆ่าตัวตายเรอะ!?
"ทำอะไรน่ะ!!"ฉันตะโกนถาม
"เดี๋ยวก็รู้"อยู่ดีๆก็มีธนูโผล่มาจากไหนไม่ทราบ มาอยู่บนมือยัยนั่น ยัยนั่นเริ่มเหนี่ยวไกลแล้วก็ยิง!!
"จะฆ่าคนหรอ!!"แท้จริงแล้วเธอเป็นนักฆ่าสินะ
"ปล่าวนะ ฉันยิงธนูแห่งรักตางหากล่ะ"
"ไม่เข้าใจ??"พอดีเป็นคนเข้าใจไรยากอ่ะค่ะ
"เอาเป็นว่าถ้าไปตกบนหัว2คนไหน2คนนั้นก็จะรักกันค่ะ"แสดงว่าชาย-ชาย หญิง-หญิง ก็ได้ด้วยสินะ
"เข้าใจแล้ว"แต่ไม่มากเท่าไหร่เรื่องแบบนี้กว่าจะเข้าใจจริงๆก็คงอีกยาวเป็นกำแพงเมืองจีนนั่นแหละ
"ฉันขอร้องอะไรอย่างนึงได้ไหมคะ"ยัยนั่นกลับขึ้นมานั่งบนเมฆแล้วถาม
"อะไรล่ะ"จะให้ฉันอยู่บนเมฆนี่ตลอดกาลหรอ ไม่ดีมั้ง- -*
"ขอที่อยู่อาศัยค่ะ"
"ทำไม"จะเอาไปขายหรอ??
"ก็จะขออยู่ด้วยน่ะค่ะ พอดีลงมาวันแรกเลยไม่มีที่อยู่แต้รับรองได้นะว่าฉันจะไม่ทำให้คุณเดือดร้อน"ยัยนั่นทำหน้าแบ๋ว
"ถ้าไม่ทำอะไรเดือดร้อนก็ได้"ฉันคงไม่ใจร้ายใจดำปล่อยให้ยัยนี่ไปนอนกินน้ำค้างหรอก
"ขอบคุณค่า เพื่อเป็นค่าตอบแทนฉันจะพาคุณลงไป"แสดงว่าถ้าฉันไม่ให้ก็จะปล่อยฉันไว้บนนี้ใช่ไหมชั่วร้ายมากT0T
จากนั้นยัยนั่นก็พาฉันลงไป อ่า พื้นจ๋าฉันรักแก อยากจะกอดไว้ให้แน่นๅ><
"นี่หรอคะบ้านคุณ"ลืมบอกไปว่าฉันให้ยัยนี่มาส่งที่บ้าน
"คงไม่ใช่บ้านหมาหรอก"บ้านหมาที่ไหนมันจะใหญ่ขนาดนี้
"ใหญ่จังเลยนะคะ อยู่คนเดียวหรอ"ยัยนั่นหันหน้ามาถาม ทำไมอยู่ดีๆถึงอยากรู้เรื่องคนอื่นขึ้นมาได้!?
"อา คนเดียว  แม่และพ่อเสียด้วยอุบัติเหตุ ส่วนญาติๆก็ไม่เคยมาเยี่ยม"เฮ้อ ชีวิตฉันมันเศร้า
"คงเก่งน่าดูเลยนะคะ"ยัยนั่นหันมาชม
"ก็ไม่ขนาดนั้น"รู้สึกดีจังที่มีคนมาชม-U-
"เข้าบ้านเถอะค่ะ"ยัยนั่นเดินเข้าบ้านไป
                                     โปรดติดตามตอนต่อไป