สาวน้อยน้ำแข็งแห่งเอเรนเดล
8.0
เขียนโดย เหยินจัง
วันที่ 6 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 19.48 น.
15 ตอน
15 วิจารณ์
18.98K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน พ.ศ. 2557 20.10 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) เสียงป่า เย็นละเยือก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความห้าๆ ซะใจจังเลยที่ได้รังแกพี่ชายตัวเอง ห้าๆๆ ห้าๆๆ ( แถมอีก ) ห้าๆๆ
อะๆพอได้แล้วล่ะ ก็ สวัสดีน่ะ ค่ะ ฝาก เนื้อ ฝากตัว ( ฝากใจด้วยอิๆๆ )
ชั้น ก็ ชื่อ นานามิ นี้ แหละ ค่ะ แต่ชั้น เป็น ลูกครึ่งนี้สิ ก็เป็น ญี่ปุ่นกับไทย
ชื่ออีกอย่างหนึ่ง ของดิชั้น คือ " น้ำเพชร " หุๆ ชื่อเริศ ซะไม่มี
ตอนนี้ ชั้น ก็อยู่แถวโซนป่าข้างทาง ( ลืมบอกค่ะ ร.ร.ดิชั้นเนีย ดังก็จิง อยู่
ในเมืองหลวงก็จริง แต่ชั้น ต้องนั่งรถเลยเมือง แล้วเขาไปแถวนอกเมืองซะ
4 เมตร น่ะ มีทะเล อยู่ข้างทางและก็ มีป่า แต่ ดู ไม่หน้ากลัวเท่าไหร่หรอก)
" อือ ทะเล สวยกว่าที่คิดแหะ วันนี้ " ชั้นมองไปอีกเลนหนึ่ง
ชั้นเดินไปเรื่อยๆไม่รีบร้อนมาก
เด็กนักเรียนญี่ปุ่น เดินกันไปคุยกันไป บางคนก็ทักว่า" โอหาโย "
ซึ้งเป็นคำที่ชั้นคุ้นเคยมา ตั้งแต่เด็ก
" เห้ ยัยนานามิ รอด้วยสิ" เสียงทุ่มๆ ตะโกนออกมาเสียงดัง
" อ้าวมาแล้วเหรอ พี่แรงน้อย " ชั้นแขวะพี่ชายตัวเอง
" นี้ เธอ ว่าชั้น ว่าไม่มีแรงเหรอ "
" อ้าวแล้วมันไม่ใช่เหรอค่ะพี่แรงน้อย "
" ยัย.... หะ..หัด..ชิ้ว..."
"ว้าย น่าขยะแขยงที่สุด " ชั้นเอ่ยเส็ดก็รีบเร่งฝีเท้าให้ออกหางจากตรงนั้น
ทั้นที
" รอด้วยสิยัยนานามิ " ส่วนพี่ชายชั้นก็รียวิ่งตาม
ก่อนที่พี่ชายตัวดี จะมาแตะตัวชั้น แต่ก็โดนแฟนคลับ มาบังไว้สองสามคน
" กรี้ด รุ่นพี่ค่ะ "
" อ่าครับ ไม่ทราบว่ามีไรครับ "
" คือ พวกหนูได้ข่าวมาว่ารุ่นพี่ไม่สบายอ่ะค่ะ"
"คับ ... "
" พวกหนูก็เลยทำชาร้อนมาฝากพี่อ่ะค่ะ "
แล้วก็อีกเยอะแยะว่ากันไป
และคนอย่างชั้นมันเป็นคนรอไม่เป็น อุ้ย ลืมสนิท เลยว่าวันนี้มีหิมะนี้น่า
อ่ะๆ ชั้น จะบัญยาย ภาพในตอนนี้น่ะค่ะ
ทาง ทะเล ก็ มีหมอกขี้นมานิดหน่อยๆ ส่วนคนที่เดินนี้ ส่วนมากจะใสเสื้อ
หนาๆมา
แต่ชั้นเป็นคนชอบหิมะมาก เลยใส่เสื้อ หนาไม่มาก
"อีก ซะ2 เมตร เดี๋ยวก็ถึงที่หมายแล้วลาะน่ะ"ชั้นก็พยายามฝืนเท้าตัวเอง
เดินไปเรื่อยๆ
" let li go ∼"
" ห้ะ "
ชั้นหันไปทางโซนป่า ด้วยความอึนนิดๆ
" สงสัยคิดไปเองล่ะมั้ง " ชั้นสายหัวเบาๆแล้วเดินไป
" เดี๋ยวก่อนสิท่าน "
ทีนี้สงสัยเข้าไปใหญ่อีก ชั้นเลยหันขวักไปทางเดิม
แล้วก็ค่อยๆเดินเข้าไป เรื่อยๆ จนชั้นได้ยินเสียงเพลงชัดขึ้นๆๆๆๆ
แล้วก็................
" ยัย นานามิ " เสียงพี่ชายดังปรี๋ด จนชั้นสดุ้งเหือกๆ
" เป็นไรของแกเนี่ย ยั้ยป๋อง ไปได้แล้ว "
ชั้นล่ะจากความคิด แล้วก็เดิน ไป จนถึง โรงเรียน....
อะๆพอได้แล้วล่ะ ก็ สวัสดีน่ะ ค่ะ ฝาก เนื้อ ฝากตัว ( ฝากใจด้วยอิๆๆ )
ชั้น ก็ ชื่อ นานามิ นี้ แหละ ค่ะ แต่ชั้น เป็น ลูกครึ่งนี้สิ ก็เป็น ญี่ปุ่นกับไทย
ชื่ออีกอย่างหนึ่ง ของดิชั้น คือ " น้ำเพชร " หุๆ ชื่อเริศ ซะไม่มี
ตอนนี้ ชั้น ก็อยู่แถวโซนป่าข้างทาง ( ลืมบอกค่ะ ร.ร.ดิชั้นเนีย ดังก็จิง อยู่
ในเมืองหลวงก็จริง แต่ชั้น ต้องนั่งรถเลยเมือง แล้วเขาไปแถวนอกเมืองซะ
4 เมตร น่ะ มีทะเล อยู่ข้างทางและก็ มีป่า แต่ ดู ไม่หน้ากลัวเท่าไหร่หรอก)
" อือ ทะเล สวยกว่าที่คิดแหะ วันนี้ " ชั้นมองไปอีกเลนหนึ่ง
ชั้นเดินไปเรื่อยๆไม่รีบร้อนมาก
เด็กนักเรียนญี่ปุ่น เดินกันไปคุยกันไป บางคนก็ทักว่า" โอหาโย "
ซึ้งเป็นคำที่ชั้นคุ้นเคยมา ตั้งแต่เด็ก
" เห้ ยัยนานามิ รอด้วยสิ" เสียงทุ่มๆ ตะโกนออกมาเสียงดัง
" อ้าวมาแล้วเหรอ พี่แรงน้อย " ชั้นแขวะพี่ชายตัวเอง
" นี้ เธอ ว่าชั้น ว่าไม่มีแรงเหรอ "
" อ้าวแล้วมันไม่ใช่เหรอค่ะพี่แรงน้อย "
" ยัย.... หะ..หัด..ชิ้ว..."
"ว้าย น่าขยะแขยงที่สุด " ชั้นเอ่ยเส็ดก็รีบเร่งฝีเท้าให้ออกหางจากตรงนั้น
ทั้นที
" รอด้วยสิยัยนานามิ " ส่วนพี่ชายชั้นก็รียวิ่งตาม
ก่อนที่พี่ชายตัวดี จะมาแตะตัวชั้น แต่ก็โดนแฟนคลับ มาบังไว้สองสามคน
" กรี้ด รุ่นพี่ค่ะ "
" อ่าครับ ไม่ทราบว่ามีไรครับ "
" คือ พวกหนูได้ข่าวมาว่ารุ่นพี่ไม่สบายอ่ะค่ะ"
"คับ ... "
" พวกหนูก็เลยทำชาร้อนมาฝากพี่อ่ะค่ะ "
แล้วก็อีกเยอะแยะว่ากันไป
และคนอย่างชั้นมันเป็นคนรอไม่เป็น อุ้ย ลืมสนิท เลยว่าวันนี้มีหิมะนี้น่า
อ่ะๆ ชั้น จะบัญยาย ภาพในตอนนี้น่ะค่ะ
ทาง ทะเล ก็ มีหมอกขี้นมานิดหน่อยๆ ส่วนคนที่เดินนี้ ส่วนมากจะใสเสื้อ
หนาๆมา
แต่ชั้นเป็นคนชอบหิมะมาก เลยใส่เสื้อ หนาไม่มาก
"อีก ซะ2 เมตร เดี๋ยวก็ถึงที่หมายแล้วลาะน่ะ"ชั้นก็พยายามฝืนเท้าตัวเอง
เดินไปเรื่อยๆ
" let li go ∼"
" ห้ะ "
ชั้นหันไปทางโซนป่า ด้วยความอึนนิดๆ
" สงสัยคิดไปเองล่ะมั้ง " ชั้นสายหัวเบาๆแล้วเดินไป
" เดี๋ยวก่อนสิท่าน "
ทีนี้สงสัยเข้าไปใหญ่อีก ชั้นเลยหันขวักไปทางเดิม
แล้วก็ค่อยๆเดินเข้าไป เรื่อยๆ จนชั้นได้ยินเสียงเพลงชัดขึ้นๆๆๆๆ
แล้วก็................
" ยัย นานามิ " เสียงพี่ชายดังปรี๋ด จนชั้นสดุ้งเหือกๆ
" เป็นไรของแกเนี่ย ยั้ยป๋อง ไปได้แล้ว "
ชั้นล่ะจากความคิด แล้วก็เดิน ไป จนถึง โรงเรียน....
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ