สาวน้อยน้ำแข็งแห่งเอเรนเดล

     " นานามิ " เสียงอาจารย์สาว สุดโหดตะโกนมาข้างหลังจนฉันแถบจะตกจากเก้าอี้คู่ใจ

ฉัน...  "  ค่ะ คุณครู "  ยื่นขึ้นแล้วตะโกนกลับไปทางอารย์ สาวสวย(มั้ง)

" นี่เธอยัย นานามิ เธอเป็นไรของเธอตั้งแต่คาบ3แล้วน่ะย่ะแล้วนี้ ก็จะพักเที่ยงอยู่แล้ว

เธอฟังที่ครูพูดบางมั้ย เข้าใจบ้างมั้ย บลาๆๆๆๆ" อารย์พูดฉอดๆจนน้ำลายหยดลงมาโต๊ะ

ฉันเม็ดหนึ่ง  ครูเนี่ยน่ะรำคาญอ่ะ  แค่ชั้นพักสายตาแคนี้ก็ไม่ได้..อะโด่

" เย็นวันนี้เธอต้องล้างห้องในตึกนี้ให้สะอาด "

" ว่าไงน่ะค่ะ "  นี้หูชั้นฟังไม่ผิดใช่มั้ยโอ้ไม่น่ะ คนสวยะเป็นลมแล้วค่ะตอนนี้

"เย็นนี้ๆ เท่านั้น ไม่เส็ดไม่ต้องกลับบ้าน ok "

ครูค่ะอย่าทำให้สาวน้อยน่ารักอยา่งหนูทำแบบนี้สิค่ะ  ครูสั่งมาได้เนอะว่าทำทังตึก

และครูดูสิตึกนี้มันมีกี่ชั้น 7 ชั้น ทั้งชั้นมีห้องน้ำ ( คิดไปคิดมาก็แค้นคนสร้างห้องน้ำแหะ )

 สถานะของชั้นตอนนี้คือ อึน แข็ง ทำไรไม่ถูก แม้แต่น้อย

" กริ๊ง ๆ "

" อ่ะออดดังแล้ว   เลิกเรียนได้จร๊  "

แล้วครูจอมเจ้าเลย์ก็เดินออกไปอย่างหน้าตาเฉย คิด แล้วก็แค้นใจยิ่งนัก ( ร้องไห้แป๊บ )

" ไม่เป็นไรน่ะเพื่อน " เสียงเพื่อนสนิทของฉันเอ่ยก่อนจะตบหลังฉันเบาๆ

" ไม่เป็นไรจร๊ะ เอโกะ " ฉันหันไปทางเอโกะ

 " ห้าๆๆ "  เสียงทุ่มๆหัวเราะแบบสะใจเดินมาที่โต๊ะของฉัน

" ขำไร ย่ะ ตาเรนจิ "

"ป่าวน่ะ ฉันยังไม่ได้ขำน่ะยัยอึน " ไอ้ตานี้มันว่าฉันอึน กรี๊ด

" แล้วนายมาหัวเราะใส่ฉันไรไม่ซาบ "

" ป่าวน่ะยัยอึน เธออยากเข้ามารับเองตังหาก "

" ไอ้บ้า " ฉันงอแงทันที

" พอได้แล้วสองคนนี้ เจอหน้ากันทีไรหมักจะมีปัญหาเสมอเลย"

" แต่// เรนจิ/นานามิ "

" หยุด " ก่อนที่ฉันกับไอบ้านี้จะแย้งขึ้นแต่กลับโดนเอโกะ ขัดขึ้นมา 

" ทั้นงสองคนไปกินข้าวเลยไป " เอโกะ สั่ง

" ค้า//คับ"

ต่างคนไปกินข้าว แล้วรอเรียนวิชาต่อไปในคาบบ่าย   

อ่านแล้วอย่าลืมคอมเมน์ด้วยน่ะค่ะ ติดตามเรื่องราวสาวน้อยแอเรลเดวกันเยอะๆน่ะค่ะ บายค้า