Bad Tattoo

กุหลาบที่หวานหอม

 

 

 

 

 

 

ห้องน้ำ

 

 

ตอนนี้ฉันยืนอยู่หน้ากระจกในห้องน้ำแค่แบบว่ายังไม่ได้กินข้าวช้าวเลย Y^Y  ฉันต้องมาทำผมใหม่จากที่เมื่อกี้มัดรวบขึ้นแต่ตอนนี้ต้องปล่อยให้ยาวสะหลัวทำไมชีวิตมันลำบากขนาดนี้นะ แต่จะว่าไปฉันยังไม่ทันรู้ตัวเลยว่าโดนทำคิสมาร์กไว้ตอนไหน ???? งงค่ะ สมองจะระเบิดอยู่แล่วนะ โรสริน เธอต้องพยายามควบคุมอารมณ์แล้วล่ะถ้าโผลงผลางไปมันจะดูไม่ดีต่อคณะเรานะ ไฟท์ติ้ง  นี่ฉันบ้าหรือเปล่าเนี่ยคุยกับตัวเองก็รู้เรื่องนะ ฮะฮะ ^^

 

 

ทำผมเสร็จปุ๊ปฉันก็จะเดินออกจากห้องน้ำไปกินข้าว(ถ้ายังเหลือเวลาให้กินอ่ะนะ)แต่ต้องถ่อยกลับไปในห้องน้ำเหมือนเดิมเพราะ ถูกผู้ชายคนหนึ่งผลักให้กลับเข้าไปจาก ผู้ชายคนนั้นคือ 'สปริง' สปริงล็อกกอนห้องน้ำก่อนจะเดินเข้ามาหาฉันทำให้ฉันที่ถอยหนีหลังต้องชนอยู่กับกำแพงของประตูอีกด้านแถมเขายังใช้แขนทั้งสองข้างกักขังฉันไว้ภายในอ้อมแขนแบบห่างห่าง >< นี่มันจะใกล้กันเกินไปแล้วนะแถมระยะนี้มันอันตรายมากที่สุดสำหรับฉันเลย >////<  

 

"นายทำบ้าอะไรเนี่ย"

 

"เปล่าแค่คิดว่าวันนี้อาจจะเป็นวันสุดท้าย แต่อาจจะได้อยู่กับเธอไม่ถึงวันด้วยซ้ำ"

 

"O.O นะ..นายพูดอะไรเนี่ย"

ฉันถามอย่างอ่านใจเขาไม่ออก เพราะมันยากนะที่จะคาดเดาอะไรจากผู้ชายคนนี้

 

"ก็....ฉัน...."

โอ๊ยยยยยย ลุ้นอ่าาา ทำไมไม่พูดเร็วเร็วกว่านี้ละย๊าาา ><

 

"O^O"

ใจจดใจจ่อรอฟัง

 

"ฉัน ชะ..ชอบเธอo///o"

O[]O นี่ฉันหูฝาดหรือไงเกิดมาไม่เคยโดนใครมาบอกรักกันซึ้งซึ้งหน้าแบบนี้ แถมใกล้มากด้วย สปริงหันหน้าหนีเพื่อหลบความเขินเท่าที่ฉันมองเขาจากด้านข้างของหน้าฉันเห็นใบหน้าขาวขาวของเขาแดงระเรื่อสงสัยคงเขินหล่ะมั้งแหงล่ะมาบอกกันซึ้งซึ้งหน้าแบบนี้ต่อให้หน้าหนาแค่ไหนก็ต้องเขินเป็นธรรมดา

 

"นี่....นายพูดเล่นใช่ไหม๊?"

 

"นี่เธอเห็นฉันเป็นคนแบบไหนกันน่ะถึงคิดว่าฉันเป็นคนที่ชอบพูดล้อเล่นกับเรื่องแบบนี้"

หวาาาาา นี้ฉันไปทำอะไรให้เขาโกรธหรือเปล่าเนี่ย

 

 

"ปะ...เปล่านี่ไม่ได้คิดอะไรเลย"

 

"งั้นหรอ ถ้างั้นตอบมาสิ"

 

"ตอบ? ตอบอะไรอ่ะ"

ฉันแกล้งทำเป็นลืมเรื่องเมื่อกี้ไปซะ

 

"ตอบมาว่าเธอคิดยังไงกับฉัน"

 

"จะให้ตอบว่าอะไรล่ะ"

 

"นี่เธออย่ามาทำเป็นไม่รู้ความหมายหน่อยเลยน่า หรือเล่นตัว"

 

"นี่นาย!!"

 

"ตอบมาดีดีหรือว่าจะให้ฉันรีดไถเอง"

 

"นี่อย่ามาทำโครจิตใส่ฉั..."

 

OxO

 

อยู่ดีดีนายสปริงก็ประทับริมฝีปากร้อนระอุลงบนริมฝีปากของฉันอย่างเร่งเร้าและโรแมนติก แต่ว่านี้มันอะไรกันอีกเนี่ยอยู่ดีดีก็ถูกขโมยจูบเป็นครั้งที่สอง ตกลงปากฉันนี่มันเป็นของสาธารณะใช่มั้ย>< ยิ่งเขาจูบฉันนานเท่าไหร่ฉันยิ่งคิดว่าฉันยิ่งจะขาดใจตายมากขึ้นทุกที ให้ตายสิหายใจไม่ทันเลยจริงจริง O////O 

 

 

"นี่นาย ทำบ้าอะไรเนี่ย"

ฉันพูดหลังจากที่สปริงปล่อยริมฝีปากของฉันให้เป็นอิสระ

 

"ก็เร่งเอาคำตอบน่ะสิ"

 

"ฉัน ไม่ ได้ ชอบ นาย!!!!"

ฉันเค้นคำพูดทีละคำอย่างจริงจังและเสียงดังชัดเจน

 

"นี่เธอกล้าปฏิเสธฉันงั้นหรอ"

 

"ใช่ทำไมล่ะ นายเป็นใครทำไมฉันจะปฏิเสธไม่ได้"

 

"ยัยตัวแสบ สักวันฉันจะทำให้เธอชอบฉันให้ได้"

 

"คงไม่มีวันนั้นหรอก เอาไว้วันที่เทพีเสรีภาพเดินได้ก่อนเถอะย่ะ"

ฉันพูดพลางสะบัดแขนสปริงออกก่อนที่จะเดินไปเปิดประตูแต่ยังไม่ทันเปิดก็ต้องหงายหลังกลับไปในอ้อมแขนของสปริงอีกเป็นครั้งที่สอง

 

"คิดว่าฉันจะปล่อยเธอง่ายง่ายหรอ ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ฉันอยากได้แล้วจะไม่ได้นะ"

 

"ตลกมากพอแล้ว ปล่อยนะ"

 

"ไม่มีทางซะหรอก"

 

"นายนี่มัน..."

 

"ที่คอเธอเป็นอะไรน่ะ?"

สปริงพูดพลางก้มหน้ามาดูรอยแดงแดงที่ต้นคอฉันจนหน้าเราใกล้กัน

 

"เปล่านี้ไม่มีอะไร"

 

"เธอคิดว่าฉันโง่นักหรือไง"

 

"ใช่นายมันโง่ -^-"

 

"นี่มัน ถ้าจำไม่ผิดมันคือคิสมาร์ก ใครทำเธอน่ะ นอกใจฉันหรอยัยงั้ง"

(ก็คนที่อยู่ตรงหน้าฉันเนี่ยแหละ)

 

"ช่างมันเถอะ อีกอย่างนะฉันไม่ได้นอกใจนายเพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกัน"

 

"เข้าใจพูดดีนี้"

 

"โอ๊ยยยย นี่นายจะเอายังไงกับฉันกันแน่เนี่ย บอกแล้วไงว่าฉันไม่ได้ชอบนาย ฉันเกลียดนายเข้าใจไหม๊ว่าฉันเกลียดนาย!!"

ฉันตะโกนออกมาอย่างเหลืออดเพราะนายสปริงกำลังโน้มหน้าลงมาอีกครั้ง

 

ปึก

 

 

ฉันกระแทกข้อศอกใส้ท้องของสปริงเต็มแรงแล้วรีบวิ่งหนีออกมาทันทีก่อนที่จะได้กลายเป็นของเขาในห้องน้ำไปซะ.......