Bad Tattoo

กุหลาบที่หอมหวาน

ไทยแลนด์>< ....... คิดถึงกลิ่นนี้จังเลยกลิ่นประเทศไทย(เกี่ยวปะ)ว่าแต่...ทำไมวันนี้คนที่สนามบินมันถึงได้เยอะขนาดนี้ล่ะ?? สงสัย สงสัย สงสัย (._. ) ( ._.) ฉันได้แต่มองซ้ายมองขวาเพื่อดูสาเหตุว่าทำไมคนถึงเยอะหรือมีดาราดังคนไหนมาถ่ายละครที่นี่

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ฉันคิดว่าฉันพอจะรู้แล้วล่ะว่าเพราะอะไร

"อ๊ายยยยยย สปริงข๋าาาาาาาา"

"ออทัมหล่อจุงเบยยยยย อ๊ากกกกกกก"

"พี่ซันชายเท่มากเลยคร้าาา"

"ใครก็ได้เอาปืนมายิงฉันที"

ห๊ะนี่ขนาดจะเอาปืนมายิงกันเลยหรอเนี่ย

"เอาปืนมาทีพี่ทันเดอร์หล่อเกินไปทำใจไม่ได้ ><"

โอ้ ก็นึกว่าจะฆ่ากันตายที่ไหนได้ทำไมพวกแฟนคลับถึงได้มารอพวกนี้ล่ะหรือว่าจะจ้างมา ไม่น่าใช่นะช่างเหอะกลับบ้านดีกว่า^^

ขวับ

หวาาาาา ฉันกำลังจะเดินออกไปจากที่ที่มีแฟนคลับล้อมรอบพวก Bad Tattoo อยู่แต่ก็ต้องเซถลาเข้าไปซบในอ้อมอกของสปริงเพราะแรงดึงของเขาทำให้ฉันเซไป

"นี่นาย เล่นบ้าอะไรเนี่ย"

ฉันว๊ากใส่ทันที

"ก็แค่ ไม่อยากให้เธออยู่ห่างน่ะ"

"ไร้สาระน่าปล่อยฉันนะ"

ฉันพูดพลางสะลัดตัวออกจากอ้อมอกของสปริงแต่....... 

..

สายตาพวกแฟนคลับที่มองมาไม่ค่อยจะเป็นมิตรเท่าไหร่เลยนะ 

 ฉันได้แต่มองหน้าแฟนคลับแต่ละคนและภาวะนาในใจว่า 'ขอโทษอย่างแรงค่ะ' 

"ทุกคนครับ!!"

ฮึ อยู่ดีดีสปริงก็ตะโกนออกไปอย่างเสียงดัง

"ผู้หญิงคนนี้ คือแฟนของผมครับ^^"

O[]O ช็อค ค่ะ อยู่ดีดีสปริงก็ประกาศไปแบบนั้นแล้วคว้าใบหน้าของฉันไปจูบต่อหน้าประชาชีที่อยู่ทั่วสนามบิน นี่ฉันว่าป่านนี้ไม่มีคนดักฆ่าฉันแล้วหรอเนี่ย TT^TT ตอนนี้ในใจของฉันมีสองเรื่องคือ 1.กลัวโดนดักฆ่า  2.อายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี

นี่ฉันจะใช้ชีวิตต่อไปอย่างไรได้โปรดเอาใจช่วยด้วยนะคะ

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

O[]O  ช่วยด้วย แฟนคลับจะฆ่าฉานนนนนนนน อยูดีดีก็มีแฟนคลับคนหนึ่งกรี๊ดแล้วมากระชากฉันออกไปจากสปริงทันทีแถมยังง้างมือทำท่าทีว่าจะตบฉันอีก ดีนะที่สปริงจับข้อมือไว้ทันพอยัยแฟนคลับนั้นเงยหน้าไปมองหน้าสปริงก็แทบจะสลบลงตรงนั้นทันที

"ถ้าคุณรักผมจริงต้องเข้าใจนะครับว่าผมรักผู้หญิงคนนี้มากแค่ไหน ผมอยากเปิดเผยให้พวกแฟนคลับที่ผมรักได้รับรู้ไว้าก่อนใคร"

สปริงพูดด้วยน้ำเสียงเอื่อยๆเหมือนขอความเห็นใจ แต่ ฉันไม่ได้รักนายนะคนงี่เง้าเอาแต่ใจ ชอบมโน 

จากนั้นพวกแฟนคลับที่ได้ยินต่างพากันเงียบกริบและสุดท้ายสปริงก็คว้าตัวฉันให้เดินตามไปให้เร็วที่สุด...........