Bad Tattoo

พระจันทร์ที่ร้ายกาจ
 
 
 
 
เอาล่ะตามที่อาจารณ์ได้กำหนดไว้แล้วเนี่ยคนที่จะได้คู่กันคือ  
สายไหม-สตอม
วินเทอร์-ใยฝ้าย
น้ำแข็ง-ซันชาย
โรสริน-สปริง
ทันเดอร์-ฝนพรำ
และ กุ่ยช่าย-ออทัม
ไม่มีเวลามากมายมายืนทำความรู้จักกันนะเอาไว้เต้นเสร็จค่อยแนะนำตัวอีกทีแล้วกัน ไปไป
 
O.o  ม...ไม่จริงน่าทำไมโลกถึงได้กลมขนาดจับฉันกับนายออทัมมาคู่กันล่ะแบบนี้ก็เกร็งแย่น่ะสิเนี่ย T^T แม่จ๋า พ่อจ๋า ช่วยหนูด้วย
 
เอ๊ะ จะว่าไปพึ่งนึกออกนะว่าเคยเห็นหน้าฝนพรำที่ไหนในนิตยสาร Super Gossip น่ะสินางแบบสาวที่ลาวงการไปช่วยครอบครัวทำธุระกิจของบริษัทที่คอยดูแลพวกดาราดังดังมากมายหลายวง แต่ฉันแค่สงสัยว่าสาวสวยใสใสแบบนี้ทำไมถึงกล้าถ่ายแบบชุดว่ายน้ำสุดสยิ๋วล่ะ ยิ่งคิดยิ่งสงสัย แต่ดูดูไปน่าจะเป็นเด็กเรียบร้องยนะหรือไม่อาจจะร้ายเงียบก็ได้
 
"นี่เธอ ชักช้าซะจริง คนอื่นเขารอเธออยู่นะ"
ความคิดของฉันแตกกระจายเพราะเสียงเข็มๆที่ดังมาจากด้านหลังของฉัน ฉันจึงหันไปมองด้วยค้อนวงใหญ่ใส่นายออทัม
 
"เรื่องของฉัน"
ปึ๊ก พูดจบฉันก็เดินไปที่กลางงานแต่จังหวะที่เดินผ่านนายออทัมก็กระทืบส้นสูงใส่เท้านายออทัมซะเต็มประดาเลย วะฮะฮ้า สมน้ำหน้า
 
[บันทึกพิเศษ : ออทัม]
 
โอ๊ยยยยย    เจ็บเจ็บ  หน่อยยัยตัวแสบทำฉันเจ็บแสบมากนะ อย่าให้ถึงทีแก้แค้นแล้วกันจะเอาให้สาสมเลยคอยดู
ผมพยายามควบคุมความเจ็บเอาไว้แล้วเดินตามยัยนั้นเข้าไปในงานทันที ที่ผมสงสัยมากที่สุดก็คือทำไมยัยนี้แต่งตัวแบบนี้แล้วสวยจัง สวยมาก(รู้สึกเหมือนชมไปแล้ว) มันดูไม่เหมือนยัยทอมที่สุดแก่นคนนั้นเลยแม้แต่น้อย ถ้าเป็นแบบนี้นะคงมีแต่คนมาจีบไปนานแล้วไม่เหมือนตอนนี้ องุ่นเปรี่ยวเอ้ยยยยย
 
 
เริ่มเต้นรำได้สักครึ่งเพลงแล้วล่ะแต่ดูจากท่าทางของยัยกุ่ยช่ายนี่นะไม่มองหน้าผมเลยหันหน้าหนีตลอด แถมยังพยายามสะบัดมือผมออกจากเอวของเธออีกทั้งทั้งที่ผมไม่ได้อยากจะจับอยู่แล้วแต่ผมต้องทำเพราะการเต้นรำไง
 
กึก------------------
 
โอ๊ย!!!!
 
ผมกะโตนสุดเสียงเมื่อยัยกุ่ยช่ายยี้เหยียบเข้าที่นิวเท้าผมอย่างจังแถมยังเป็นส้นของรองเท้าอีก 
แสบได้โล่จริงจริงนะกุ่ยช่าย
 
เฮ้ย ขอโทดนะออทัมไม่ได้ตั้งใจอ่ะ :x  ^ู^
ยัยกุ่ยช่ายเอ่ยขอโทษแต่จากอาการแล้วดูเหมือนไม่ค่อยสำนึกสักเท่าไหร่เลยนะเพราะยัยแสบนี้พยายามกลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่ให้หลุดออกมาแต่ผมก็รู้อยู่แล้วล่ะว่ายัยนี้จงใจจะแกล้งผม หน็อย 
โ ด น !!!!
 
หมับ 
 
 
มานี่
 
ผมคว้าข้อมือยัยแสบนี้แล้วลากออกมาจากงานทันทีด้วยความโมโหสุดขีดที่พยายามอดกลั้นเอาไว้ยัยตัวแสบนี้ต้องได้รับบทเรียนและสองคดีที่ต้องชดใช้
1.ทำผมขายหน้า
2.เล่นไม่ดูรุ่น
ผมอยู่ปีสี่นะยัยนี่กล้ามากที่มาแหย่รุ่นพี่ที่โหดอย่างผม มันช่วยไม่ได้เพราะเธอเป็นคนปลุกซาตานในใจผมขึ้นมาเอง
 
"นี่ปล่อยนะ ออทัม ปล่อย!!"
กุ่ยช่ายร้องสุดเสียงเพราะแรงที่ผมบีบไปที่ข้อมือ ไม่ได้ตั้งใจหรอกแค่มันไปเอง
 
"เจ็บเป็นด้วยหรือไงกันยัยตัวแสบ"
ผมพูดแบบถากถางให้ยัยแสบนี้รู้สึกแสบๆคันๆเล่นน่ะ
 
"ฉันก็คนนะยะ อีกอย่างนายมีสิทธิ?อะไรมาลากฉันออกมาแบบนี้"
กุ่ยช่ายพูดด้วยสายตาที่เหมือนจะแค้นเคืองผมเต็มที่
 
"ก็แค่มีเรื่องอยากจะคุย"
 
"แต่ฉันไม่มี"
กุ่ยช่ายพูดพลางจะเดินกลับเข้าไปในงาน
 
เดี๋ยว """ 
 
ผมคว้าแขนของเธอไว้แล้วพยายามดึงเธอให้กลับมายืนอยู่ด้านหน้าอย่างเดิม
 
"จะคุยดีดีหรือจะคุยทั้งน้ำตา"
ผมถามด้วยน้ำเสียงที่กดต่ำทำให้ดูน่ากลัว
 
"ไม่คุยพูดไม่รู้เรื่องหรือไง ห๊ะ!!"
กุ่ยช่ายพูดพลางจะเดินออกไปอีกแต่ก็นะเสืออย่างผมน่ะไม่ปล่อยให้เหยื่อรอดไปหรอก
 
กรี๊ดดดดดด ปะ....ปล่อยน๊าาาาาา 
"นี่นายบ้าไปแล้วหรือไงเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
ยัยแสบนี้ร้องขึ้นมาเมื่อผมอุ้มยัยนี่พาดบ่าและเดินไปที่จอดรถ จับยัยแสบนี่ยัดไปในรถแล้วก็ขับไปที่บ้านพัก6ฤดูของวงผมด้วยความเร็วสูง ที่จริงพวกผมย้ายไปอยู่บ้านนั้นแล้วสักพักแหละแต่แค่ไม่บอกนักข่าวแค่นั้นเอง มันดูวุ่นวายที่มีคนรู้จักที่พักของพวกเรามากมาก
 
"นี่ นายจะพาฉันไปไหนน่ะ"
กุ่ยช่ายว๊ากกกกขึ้นมาเมื่อตั้งตัวนั่งได้ดีแล้ว
 
"ฉันไม่พาเธอไปขายหรอกน่า   ถึงแม้ขายคงไม่ได้ราคาหรอกม้าดีดกระโหลกแบบนี้น่ะ"
ผมพูดไปแบบแทงใจดำดำปี๋เลยด้วย หึหึ คำเนบแนมของผู้ชายน่ะเจ็บนะจะบอกให้
 
"O[]O หมายความว่าไงยะ ไม่ได้ราคา??"
ยัยแสบถลึงตาใส่ผมพลางถามออกมาแบบคาดไม่ถึง
 
"ตามที่ได้ยินนั้นแหละ"
ผมพูดแล้วหันไปขับรถต่ออย่างไม่ใส่ใจ
 
"คนโรคจิต"
กุ่ยช่ายด่าผมเข้าจังจังเลยแต่ไม่ค่อยเจ็บหรอกแค่นี้เอง
 
"....................................."
ผมก็เงียบใส่ไปจนกุ่ยช่ายเงียบไม่พูดอะไรเลยเอาแต่นั่งทำหน้าบึ้งตึง แต่รู้ไหมยิ่งทำท่าแบบนี้ยิ่งหน้ารักไปกันใหญ่เลย จะทำให้ผมหลงรักไปถึงไหน(หลุดปาก)
 
 
"ดะ...เดี๋ยวที่นี่ที่ไหน"
กุ่ยช่ายถามเพราะผมลงจากรถแล้วพยายามลากเธอออกมาจากรถก็ถ้ายัยนี้ไม่ดื้อก็คงไม่ต้องเจ็บตัวหรอกก็เล่นเกาะรถซะแน่นขนาดนี้คนหรือตุ๊กแกเนี่ย
 
"บ้านฉันไง"
ผมตอบสั้นสั้นพลางอุ้มยัยนี้ขึ้นมาแล้วตรงเข้าไปบ้านและรีบขึ้นบันไดขึ้นห้อผมทันที
 
[จบบันทึกพิเศษ : ออทัม]
 
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
 
ปะ.....ปล่อยน้าาาาา ช่วยด้วยค๊าาาาาาาาาาาาาาา ช่วยด้วย
 
ฉันร้องสุดเสียงเมื่อเห็นว่านายออทัมไม่มีท่าทีที่จะปล่อยฉันเลย แล้วหมอนี่จะพาฉันมาบ้านทำไมกับ
สงสัย
สงสัย!
สงสัย!!
สงสัย!!!
 
"นี่นายพาฉันมาที่นี่ทำไม"
ฉันถามพลางถอยให้ห่างที่สุดก็ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องนอนของนายออทัมน่ะสิ
 
"มานั่งสิ ฉันแค่อยากจะคุย แต่ถ้าเธอไม่คุย จะทำอย่างอื่นก็ได้นะ"
ออทัมพูดพลางยิ้มร้ายออกมาทำให้ฉันขนลุกตัวสั่นไปหมดทั้งตัวแล้วเนี่ยรู้ไหมแถมใจยังเต้ยรัวไม่หยุดอีก ฮือออออ  พ่อจ๋า แม่จ๋า ช่วยลูกด้วย
 
 
"......................"
ฉันได้แต่เงียบแล้วไปนั่งที่โซฟาในห้องอย่างว่าง่ายเพราะไม่รู้ว่าออทัมจะทำอะไรมากกว่าที่ฉันคิดหรือเปล่าน่ะสิ พวก Bad Tattoo ทุกคนมีความโหดที่ต่างกันมากมากเหมือนพวกเสือซ่อนเล็บประมาณนั้น เสือผู้หญิงตัวจริงยังต้องยอมแพ้พวกนี่เลย T^T
 
"เธอน่ะ คิดยังไงกับฉัน"
O.O ตะลึงเจ้าค่ะเกิดมาก็เพิ่งเคยเห็นคนที่พูดตรงขนาดนี้ แต่ไม่รู้ทำไมพอได้ยินคำคำนี้ใจก็เต้นรัวเป็นจังหวะสามช่าขึ้นมากระทันหันแถมพูดไม่ออกอีกต่างหาก
 
"มะ...ไม่ได้คิดอะไร"
ฉันถึงกับพูดติดติดขัดขัดเพราะพูดไม่ค่อยออกเมื่อมองเข้าไปในดวงตาสีน้ำตาลเข็มคู่นั้น
 
"งั้นหรอ แต่ฉันเริ่มหวั่นไหวกับเธอแล้วนะ"
 
OxO พูดจบออทัมก็โผล่เข้ามาจูบฉันอย่างอ่อนโยนและเริ่มแรงขึ้น ทะ....ทะไมนะทั้งทั้งที่ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรแต่กลับใจเต้น เข่าอ่อน ตัวสั่น และแทบจะละลายไปทั้งตัว หรือว่าฉันจะหวั่นไหวกับนายคนนี้ ไม่จริงน่า คนอย่างกุ่ยช่ายน่ะหรอ
 
 o.o ออทัมค่อยค่อยถอนจูบออกแล้วมองหน้าฉันด้วยสายตาที่อ่อนโยน 
 
"ฉันชอบเธอ"
O[]O เพียงแค่ได้ยินคำคำนี้เท่านั้นแหละฉันก็แทบจะทรุดตัวลงกับพื้นด้วยความเขิลก็ไม่เชิงแต่ที่แน่แน่ตอนนี้ใจฉันจะทะลักออกมาแล้วนะ ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
 
"อะ....ออทัม"
ฉันเอ่ยชื่อเขาด้วยเสียงที่แผบเพราะไม่คิดว่าจะมีผู้ชายมาทำแบบนี้กับฉัน
 
"เธอว่าไงล่ะ"
ออทัมถามด้วยเสียงที่ดูแผ่วเบา
 
"..........."
ฉันไม่ตอบเพียงแต่กอดเขาเบาเบาแค่นั้นเท่าที่ฉันจะแสดงออกมาได้ดีที่สุดในชีวิต
ออทัมกอดตอบรับเบาเบา เขาคงจะรู้สินะว่าคำตอบของฉันคืออะไร .......