love mission ภารกิจรัก ทดแทนหัวใจนายจอมกวน

               บรรยากาศบนท้องถนนอันเงียบสงัด ร้านค้าตามสองข้างทางต่างก็ปิดทำการกันหมด รถหรูสีดำค่อยๆวิ่งช้าลงเพื่อมองหาร้านหมูกระทะ
หญิงสาวที่กำลังตั้งใจมองหาร้านหมูกระทะอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่ก็พบแค่เพียงร้านค้าที่ปิดแล้วเท่านั้น
″ทำไมไม่มีร้านไหนเปิดเลยนะ หิวจังเลย...″
เธอเริ่มโอดครวญกับความหิวอีกครั้งหลังจากที่ระเบิดโมโหไปแล้วรอบนึง
″แน่นอนซิ ใครจะไปเปิดร้านรอเธอล่ะ นี่มันตีสองแล้วนะ″
ชายหนุ่มพูดขึ้นพลางมองหาร้านอาหารที่พอจะเปิดร้านหลงอยู่บ้าง
″หึ...นายไม่เคยได้ยินรึไง ร้านอาหารโต้รุ่งน่ะ ที่เขาเปิดขายจนถึงเช้าน่ะ ″
″กว่าจะเจอก็คงมีคนหิวจนตาลาย ไล่งับหูชาวบ้านไปซะก่อน″
″ถ้าไม่อยากหูขาดก็ขับรถไปเงียบๆ″
หญิงสาวเริ่มหงุดหงิดในความขี้บ่นของคนข้างๆ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ จึงได้แต่มองออกไปข้างทางอย่างอารมณ์เสีย แต่คนโดนแขวใส่กลับอารมณ์ดีอย่างห้ามไม่อยู่ เขาคิดว่าหลังจากนี้มันคงจะมีเรื่องราวดีๆเกิดขึ้นแน่
″นั่นไง!!! ร้านนั้นไง ข้างสะพานนั่นอะ″
หญิงสาวที่เอาแต่มองข้างทางอย่างอารมณ์เสีย กลับได้เจอร้านหมูกระทะข้างทางอย่างที่หวังไว้ ชายหนุ่มรีบพาเธอไปยังจุดหมายอย่างรวดเร็ว
″เห็นไหมล่ะ ฉันบอกแล้ว ว่าต้องมีร้านหมูกระทะตอนตีสอง เชอะ″
หญิงสาวรีบออกจากรถทันที เมื่อรถจอดสนิทตรงหน้าร้านหมูกระทะ เธอเลือกนั่งโต๊ะในสุดติดริมแม่น้ำ ลมพัดเย็นสบายกับบรรยากาศช่วงกลางดึก ถึงแม้จะเป็นเวลาตีสองแล้ว แต่ร้านหมูกระทะก็ยังมีคนแวะเวียนกันมาไม่ขาดสาย
ชายหนุ่มตามมานั่งโต๊ะตรงข้ามกับเธออย่างรวดเร็ว ด้วยความหล่อเหลาเอาการของเขาก็เรียกสายตาจากโต๊ะรอบข้างได้เป็นอย่างดี
ลุงคนหนึ่งเดินมารับรายการอาหารอย่างอารมณ์ดี
″กินอะไรดีจ๊ะ ร้านลุงมีบริการอาหารอีสานครบวงจร หมูจุ่ม หมูกระทะชุดเล็กชุดใหญ่ได้หมดจร้า″
″หมูกระทะชุดใหญ่แบบพิเศษสุดๆไปเลยพี่!!! ชุดนึงค่ะลุง เอาแบบด่วนพิเศษยิ่งกว่ารถไฟชินคันเซ็นเลยนะลุง″
″เดี๋ยวลุงจัดให้ด้วยความเร็วแสงเลย...″
เมื่อเธอสั่งหมูกระทะที่เธอตามหามานานเรียบร้อย เธอก็หันกลับมามองคนตรงหน้าอย่างอารมณ์ดี ลืมเลือนเรื่องบาดหมางบนรถไปซะสนิท
″เดี๋ยวนายจะได้เห็นหน้าตาหมูกระทะที่นายจะซื้อไปให้ฉันกินบนห้องแล้วนะ″
เธอพูดไปยิ้มไปราวกับคนที่พึ่งได้รับข่าวดีมาหยกๆ
″ที่นั่งฝั่งเธอลมแรงไปนะ ย้ายมานั่งฝั่งฉันดีกว่าจะได้ไม่โดนลม″
″ไม่ต้องห่วง แบบนี้แหละเย็นดี ″
″แต่เธอพึ่งหายไข้นะ หรืออยากจะอยู่โรงพยาบาลต่ออีก จะว่าไปเธอก็ทำผิดกฏของโรงพยาบาลนะที่แอบออกมาแบบนี้ ถ้าคุณหมอรู้สาเหตุที่ไข้กลับมาอีกครั้งล่ะก็ ยาววววววววววว″
เขาพูดด้วยท่าทีสบายๆ แต่มันดันไปจี้ปมของเธอเข้าอย่างจัง
″ก็ได้ ไม่เห็นต้องเอาเรื่องพวกนี้มาขู่กันเลย ชิ!!!″
เธอจำใจจะต้องสลับที่นั่งกับเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้ และเมื่อได้มานั่งในมุมของเขาเธอก็เจอกับสายตาสาวๆนับสิบที่ส่งมาให้เจ้าของที่คนเก่าอย่างหยาดเยิ้ม
″สเน่ห์แรงจริงๆนะพ่อคุณ...″
เธอพูดกับตัวเองเบาๆก่อนที่อาหารจะมาถึงโต๊ะด้วยปริมาณที่พิเศษสุดๆไปเลยพี่จริงๆ
″เป็นไง ยังจะซื้อไปกินในห้องอีกไหม...″
เธอพูดไปคีบหมูไปอย่างมีความสุข ชายหนุ่มตรงหน้าได้แต่นั่งมองเธอจัดการทุกอย่างด้วยความรวดเร็ว
″นายก็ช่วยฉันกลับหมูด้วยนะ ถ้าไหม้ฉันจะให้นายกิน″
หมูย่างคำแรกถูกพาเข้าปากไปอย่างมีความสุข เธอคีบหมูที่สุกกำลังดียื่นให้เขา
″กินสิ จิ้มกับน้ำจิ้นนั่นอะ ไม่เผ็ดหรอก″
เขาเลือกที่จะไม่จิ้มน้ำจิ้มแต่อย่างใด ไม่ใช่เพราะกลัวเผ็ด แต่เพราะอยากกินจากมือของคนตรงหน้าต่างหาก ทำเอาคนที่ยื่นชิ้นหมูให้นั้นตัวค้างไปชั่วขณะ
″อร่อยจริงๆด้วย″
เขาพูดไปยิ้มไปอย่างคนมีความสุข คนตรงหน้าได้แต่ปรับตัวให้ปรกติ เพื่อแอบซ่อนอาการใจเต้นแรงให้มิดชิดที่สุด
″ก็ต้องอร่อยสิ โดยเฉพาะร้านข้างโรงเรียนนะ หมูหมักเขานี่สุดยอด ฉันกะยัยม่อนไปกินกันบ่อยๆ″
หญิงสาวรีบหาเรื่องคุยปกปิดอาการเขินอาย จากคนตรงหน้า และจากสายตาคนรอบข้างอีกเป็นสิบ
′ไอ้วาฟเฟิล!!! นายคิดจะทำอะไรกันฮะ ไม่อับอายสายตาประชาชีเลยรึไง จะทำอะไรช่วยเกรงใจหนังหน้าฉันหน่อยนะพ่อคุณณณณณณ′
″ถ้างั้นช่วยพาฉันไปกินด้วยนะ อยากรู้จังเลย ว่าจะอร่อยเหมือนหมูชิ้นเมื่อกี้รึเปล่า″
จากที่เคยเก็บซ่อนอาการเขินไว้ บัดเดี๋ยวนี้มันได้แสดงออกมาทางสีหน้าอย่างเต็มที่แล้ว
″นี่ อย่ามัวแต่พูดมาก ถ้าหมูไหม้นายรับผิดชอบด้วยนะ″
เป็นการกินหมูกระทะที่ทำเอาหัวใจจะวายอยู่ตลอดเวลา ไม่รู้ว่าอะไรอันตรายกว่ากัน ระหว่างการกระทำของคนตรงหน้า หรือสายตาคนรอบข้างที่จับจ้องมาราวกับดูละครสุดแค้นแสนรัก เธอได้แต่ก้มหน้าก้มตากินหนูกระทะอย่างเอาเป็นเอาตาย ไม่ใช่เพราะหิวมากมาย แต่เพราะหลบสายตาจากคนรอบข้าง โดยเฉพาะคนตรงหน้าของเธอ ที่ตอนนี้นั่งย่างหมูฮัมเพลงสบายใจเฉิบ 
′ทำไมหมอนี่ทำตัวแปลกๆ ตั้งแต่ฉันฟื้นขึ้นมาแล้วนะ จากคนที่ยั่วยวนกวนประสาทไม่เคยสนใจใคร กลับกลายมาดูแลเอาใจใส่ ห่วงใยฉันปานจะกลืนกิน แล้วนี่อะไร นี่อะไร!!! รอยยิ้นเท่ห์ๆกับหมูย่างสุกพอดี นี่อะไรรรรร′
″กินสิ หิวไม่ใช่หรอ มองหน้าฉันทำไมล่ะ″
″นายกินยาผิดขวดรึเปล่า″
″ทำไม ฉันหล่อ เท่ห์ แถมแสนดีเลยใช่ไหมล่ะ″
เขาพูดพลางส่งหมูล๊อตใหม่ให้เธอ
″ว่าไปโน่น  ย่างให้ฉันอยู่ได้ แล้วนายไม่กินหรอ″
เธอถาม เพราะเขาไม่ได้กินอีกเลยตั้งแต่คำนั้น
″กินไปเถอะ ฉันยังไม่เจอชิ้นไหม้ๆเลย″
″บ้า ใครเขาจะให้นายกินหมูไหม้จริงๆกันเล่า...″
เธอพูดไปคีบหมูในกระทะส่งให้เขาไป ต่างคนต่างย่างให้กันไปมา
′ย่างกันอยู่อย่างเนี้ย วันนี้จะได้กินไหมเนี่ยยยย ทำไมเขาถึงทำดีกับฉันกันนะ หรือว่าเขาจะไถ่โทษที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้ แล้วคำว่าสาวน้อยของเขามันหมายความว่าอะไรกัน เขาต้องการอะไรกันแน่′
″นี่  ถามอะไรหน่อยสิ สาวน้อยที่นายเคยบอกฉันอะ มันหมายความว่าอะไรงั้นหรอ...″
 
                       ..........โปรดติดตามตอนต่อไป..........