love mission ภารกิจรัก ทดแทนหัวใจนายจอมกวน

                สาวน้อย...สาวน้อย...สาวน้อย...คือเรื่องเดียวที่กำลังติดอยู่ในหัวเธอตอนนี้ การข่มตาให้หลับจึงเป็นเรื่องยากลองลงมาจากการหาความหมายของคำว่าสาวน้อย

เธอใช้ความคิดอยู่กับการหาคำตอบนานโข จนทนความอยากรู้ไม่ไหวต้องลุกขึ้นมาทำอะไรซักอย่าง

’โอ้ย!!!! คิดไปก็ไม่ได้อะไร ไว้นายนั่นกลับมาค่อยถามก็ได้’

เธอปัดความอยากรู้ออกไปจากสมองแล้วลากสังขารพร้อมเสาน้ำเกลือเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างทุลักทุเล

ห้องน้ำหรูหราอลังการราวกับโรงแรมห้าดาวก็ไปปาน เธอเดินมาหยุดอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ครึ่งตัว แม้แสงไปสีส้มในข้องน้ำจะทำให้ทุกอย่างในห้องดูดีแค่ไหน แต่เธอก็ยังเห็นความทรุดโทรมซีดเซียวของตนเองอย่างชัดเจน 

’เพราะอย่างนี้นี่เอง นายนั่นถึงไม่ยอมให้ฉันกลับบ้าน ดูสภาพฉันสิ น่ากลัวยิ่งกว่าศพอีก’

เธอบ่นหมุบหมับๆถึงสังขารตัวเองในใจ แล้วตรงไปยังอ่างอาบน้ำหรูหรา ที่มีฝักบัวอยู่ด้านบน

“สภาพแบบนี้คงไม่เหมาะกับการแช่น้ำสินะ”

เธอจัดการถอดเสื้อผ้าตนเองแล้วพาดมันไว้ที่เสาน้ำเกลือก่อนจะก้าวเข้าไปในอ่างอาบน้ำสี่เหลี่ยมกว้างๆเพื่อรอรับน้ำจากฝักบัวทองเหลือง สายน้ำอุ่นๆไหลลงมาสร้างความผ่อนคลายให้เธอได้เป็นอย่างมาก เธอหลับตาร้องเพลงชิลๆอย่างสบายใจ เส้นผมเปียกชุ่มถูกชโลมไปด้วยยาสระผมกลิ่นผู้ชายๆ 

“ยาสระผมของนายนั่นรึเปล่านะ...ใช้ของแพงซะด้วย อย่างนี้ต้องใช้เยอะๆนานๆจะได้ใช้ของแพงๆกับเขาซะที”

แชมพูขวดแก้วสีทองถูกเทลงบนฝ่ามืออย่างรวดเร็ว เธอใช้มือสองข้างเกาศีรษะแรงๆอย่างมีความสุขโดยไม่เกรงใจเข็มน้ำเกลือที่หลังมือเลยสักนิด ฟองสบู่นุ่มๆไหลลงมาจากศีรษะเธอราวกับลาวาที่กำลังประทุอย่างรุนแรง เธอยังคงร้องเพลงต่อไปอย่างสบายอารมณ์จนกระทั่งฟองลาวาบนหัวไหลเข้าตาอย่างรวดเร็ว จากเสียงที่เคยร้องเพลงอารมณ์ดี ก็เปลี่ยนเป็นร้องเอะอะโวยวายด้วยความเจ็บแสบแทน เธอรีบวาดมือไปหาก๊อกน้ำทองเหลืองเพื่อเปิดน้ำฝักบัวทันทีในขณะที่เวลานี้ใบหน้านั้นเต็มไปด้วยฟองแชมพูอย่างเข้มข้น

“โอ้ย!!!!แสบ!!!”

ขายหนุ่มเดินลงมาจากห้องผู้ป่วยด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย มันทั้งดีใจ  รู้สึกผิด มีความสุข อุ่นใจไปพร้อมๆกัน ตอนนี้เขารู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก เขาเดินตรงไปยังร้านสะดวกซื้อที่ตั้งอยู่ในชั้นใต้ดินของโรงพยาบาล เพื่อหาซื้อของอร่อยๆไปให้คนที่พึ่งตื่นจากการหลับไหล เขาเดินมาหยุดอยู่ตรงชั้นวางขนมปังหลากรสชาติก่อนจะนึกถึงอาหารที่เธอชอบที่สุด

“เธอชอบกินอะไร”

มันคือเรื่องที่เขาไม่รู้เลยซักนิด ว่าเธอชอบอะไรไม่ชอบอะไร ที่ผ่านมาเขาใส่ใจเธอน้อยเกินไปถึงไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเธอเลย เขาจึงซื้อทุกอย่างที่มีเพื่อไปให้เธอเลือกกินเอาเอง ก่อนจะซื้ออื่นๆอีกจนเต็มตะกร้าเขาเดินผ่านมุมหนังสือที่อยู่มุมหนึ่งในร้านก่อนจะเลือกหยิบหนังสือเล่นหนึ่งแล้วเดินไปจ่ายเงินอย่างรวดเร็ว เขาไม่อยากปล่อยให้เธออยู่คนเดียวนานๆถึงแม้ว่าเธอจะหลับไปแล้วก็ตาม

ชายหนุ่มเดินขึ้นลิฟท์มาอย่างสบายอารมณ์พร้อมกับถุงขนมปังที่มากมายราวกับจะเอาไปบริจาคก็ไม่ปาน

’ครืด...ครืด...’

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขณะที่ชายหนุ่มกำลังจดจ่ออยู่กับตัวเลขบอกชั้นเหนือประตูลิฟท์

“ครับแม่”

“อาการหนูข้าวตอกเป็นไงบ้างลูก”

ผู้เป็นแม่โทรทางไกลมาจากญี่ปุ่นอย่างร้อนใจ

“ฟื้นแล้วครับ ตอนนี้ผมให้เธอพักผ่อนอยู่ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ”

“ดูแลหนูข้าวตอกให้ดีนะลูก เธอสำคัญกับแม่มาก”

“เธอไม่ได้สำคัญกับแม่คนเดียวหรอกครับ ต่อไปนี้ผมจะไม่ปล่อยให้เธอเป็นอะไรอีกแล้วล่ะครับ”

เขาเดินออกมาจากลิฟท์ด้วยรอยยิ้มที่ได้คุยกับแม่ก่อนจะเปิดประตูเข้าห้องอย่างทุลักทุเล

เป้าสายตาของเขาก็คือผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียงนั่นเอง แต่ตอนนี้บนเตียงนั้นกลับว่างเปล่า หัวใจชายหนุ่มกระตุกวูบราวกับคนที่ตกจากหน้าผาสูงใหญ่มือไม้สั่นไปหมด แม้แต่ของในมือก็ลงไปกองกับพื้นอย่างรวดเร็ว

’หายไปไหนวะเนี่ย หรือว่าหนีกลับบ้านไปแล้ว’

ชายหนุ่มตั้งท่าจะวิ่งออกไปตามหาเธอข้างนอก เพราะคิดว่าเธอคงจะยังไปไหนได้ไม่ไกลแต่ก็ต้องหยุดขาที่กำลังจะก้าวไว้เมื่อเสียงหนึ่งดังขึ้นในห้องน้ำ

“โอ้ย...แสบจังเลย ก๊อกน้ำอยู่ไหนเนี่ย!!!”

เมื่อได้ยินเสียงเธอชายหนุ่มก็รีบเปิดประตูเข้าไปอย่างไม่ลังเล

“ข้าวตอก เธอเป็นอะ...”

คำพูดสุดท้ายถูกกลืนหายไปพร้อมกับลมหายใจของเขา

ภาพหญิงสาวยืนเปลือยเปล่าอยู่ในอ่างน้ำทำให้สติที่กระเจิงอยู่แล้วยิ่งกระเด็นลอยไปไกลอีกหลายเท่า

เจ้าของชื่อที่ถูกเรียกก็เช่นเดียวกัน เธอได้แต่ยืนนิ่ง อึ้ง สติสตางค์ลอยไปไกลลิบลับ ถึงแม่ว่าเธอจะยังแสบตาอยู่ แต่ความตกใจก็ยังทำหน้าที่ได้ดีกว่าอยู่ดี

ชายหนุ่มยืนอึ้งอยู่นานก่อนจะเรียกสติกลับมาได้อย่างรวดเร็ว เขารีบเดินเข้าไปหาเธออย่างเป็นห่วงเพราะคิดว่าเธอคงได้รับความเดือดร้อนอยู่แน่ๆ เขาก้าวเข้าไปยืนในอ่างข้างๆร่างเปลือยเปล่าของเธอ ก่อนจะถอดเสื้อยืดสีดำที่เขาสวมอยู่ออก แล้วนำมาเช็ดฟองที่เข้าตาของเธออย่างแผ่วเบา

“ยังแสบอยู่รึเปล่า”

เขาถามสั้นๆ ก่อนจะใช้ปลายนิ้วเช็ดฟองที่กำลังไหลลงมาตรงหน้าผากอย่างเบามือ

“นาย...เข้า...มา...ทำไม!!!!”

เธอรีบผลักเขาออกไปให้ห่างตัว ก่อนที่จะถอยไปยืนหันหลังชิดกำแพงอย่างรวดเร็ว

“อะไรของเธอเนี่ย ฉันเข้ามาช่วยเธอนะยังจะมาผลักฉันอีก”

“ห้ามมองนะ หันหลังไปเดี๋ยวนี้”

เธอสั่งเขาพลางฝังตัวเข้าไปในผนังห้องน้ำเรื่อยๆๆ

“ไม่ทันแล้วล่ะ เพราะฉันเห็นหมดแล้ว เธอจะปิดหรือไม่ปิดมันก็ค่าเท่ากันนั่นแหละ”

“หมายความว่าไง”

“ก็หมายความว่า ไม่ต่างกันยังไงล่ะ”

เขาพูดไปหัวเราะไปราวกับคนบ้าก็ไม่ปาน แต่สำหรับคนฟังแล้ว เสียงหัวเราะของเขามันคือตัวเร่งอุณหภูมิเดือดดาลของอารมณ์ได้ดี

“ไอ้ว๊าฟเฟิล!!! ไอ้บ้าาาาาาาา”

                                       .......โปรดติดตามตอนต่อไป......