love mission ภารกิจรัก ทดแทนหัวใจนายจอมกวน

               “ไอ้ว๊าฟเฟิล!!! ไอ้บ้าาาาาาาา”

ยิ่งเธอต่อว่าเขามากเท่าไร เขาก็ยิ่งมีความสุขมากเท่านั้น ชายหนุ่มยืนยิ้มให้เธออย่างมีความสุข

ยิ่งเธอดิ้นตัวเข้าไปในกำแพงเท่าไร ฟองบนหัวก็ยิ่งไหลลงมามากเท่านั้น จนมันเริ่มเข้าหูเข้าตาเธออีกครั้ง

“โอ้ย!!! นายรีบออกไปได้แล้ว ฉันจะอาบน้ำ”

เธอพูดไปมือก็ปัดฟองออกจากใบหน้าไป ยิ่งทำให้ชายหนุ่มมองเห็นอะไรต่อมิอะไรได้ชัดเจนขึ้น เลือดในกายของเขากำลังทำงานผิดปกติอย่างรุนแรง เขากำลังต้องการให้เธอมาดับความร้อนแรงนี้ที่สุด ชายหนุ่มรีบห่มผ้าขนหนูให้เธออย่างรวดเร็ว แล้วจัดการอุ้มเธอมาวางลงบนตักของเขา

หญิงสาวที่กำลังง่วนอยู่กับการปัดฟองสบู่ถึงกับตกใจกับการกระทำของเขา

“นี่ นายจะทำอะไรเนี่ย ปล่อยฉันนะ!!!”

เธอดิ้นขลุกขลักอยู่บนตักเขาราวกับกวางน้อยที่ดิ้นรนให้รอดพ้นจากกรงเล็บราชสีห์

“อยู่นิ่งๆเถอะ อย่าโวยวาย”

เขาพูดพลางใช้เสื้อตัวเดิมเช็ดหน้าให้เธออีกครั้ง แต่เธอก็ยังไม่เลิกดิ้นรนเสียที จนชายหนุ่มเหลืออดกับการดิ้นรนไม่รู้อิโหน่อิเหน่ของเธอ

“ถ้าเธอไม่หยุดดิ้นซะตอนนี้ ฉันจะข่มขืนเธอจริงๆ...”

เสียงเย็นๆส่งผ่านมาจากปากของชายหนุ่มที่กำลังทำสีหน้าข่มความรู้สึกของตนอย่างยากลำบาก สีหน้าที่บ่งบอกว่าเขาไม่ได้ล้อเล่นแม้แต่น้อย หญิงสาวที่อยู่บนตักของชายหนุ่มหยุดอากัปกิริยาทุกอย่างลงโดยอัตโนมัติไม่เว้นแม้แต่การหายใจ

“อยู่นิ่งๆจนกว่าฉันจะล้างผมให้เธอเสร็จก็พอ ตกลงไหม”

น้ำเสียงอบอุ่นนุ่มหูที่เขาถามเธอทำให้เธอกล้าสูดลมหายใจเข้าปอดอีกครั้ง เธอพยักหน้าอนุญาตให้เขาล้างผมให้เธอได้ตามที่เขาต้องการ เขาจึงเช็ดฟองบนหน้าเธอต่ออย่างเบามือ หญิงสาวไม่กล้าหันสายตาไปสนใจสิ่งอื่นรอบข้างเลยแม้แต่น้อย เธอได้แต่จ้องเข้าไปในดวงตาของชายหนุ่มที่ก้มลงมามองเธอจากระยะที่ห่างกันไม่ถึงสองคืบ  เขาเองก็เช่นกัน เขาไม่อาจละสายตาไปจากดวงตาวาวใสคู่นั้นได้เลย เขาอยากจะก้มลงไปให้ใกล้กว่านั้น เขาอยากจะมองตาสวยคู่นั้นให้ใกล้กว่านี้อีกนิด สักนิดก็ยังดี

“โอ้ย!!!” 

เสียงร้องของหญิงสาวเตือนสติของเขาให้กลับมาสนใจตัวเธออีกครั้ง เขาตกใจเล็กน้อย ก่อนจะเช็ดฟองที่เข้าตาเธอออกอีกครั้ง

“เจ็บรึเปล่า ขอโทษนะ มองอะไรเพลินไปหน่อย”

ชายหนุ่มเลื่อนมือไปเปิดน้ำอุ่นมาล้างผมให้เธออย่างเบามือที่สุด ชายหนุ่มดูตั้งอกตั้งใจกว่าการทำอาหารที่เขารักเป็นไหนๆ อาจจะเป็นเพราะเส้นผมนุ่มลื่นดูบอบบางน่าทะนุถนอมและกลิ่นแชมพูสุดโปรดของเขาที่ทำให้การสระผมครั้งนี้เป็นสิ่งที่สำคัญต่อเขามาก

บรรยากาศในห้องน้ำอบอวลไปด้วยกลิ่นแชมพูสุดหรูและเสียงน้ำไหลลงมาจากเส้นผมเธอ 

หญิงสาวจึงเลือกชวนเขาคุยดีกว่าต้องมาอยู่ในสถานการณ์น่าอึดอัดเช่นนี้

“มีใครรู้เรื่องที่ฉันป่วยรึเปล่า”

“ถามทำไม”

ชายหนุ่มถามกลับด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

“ฉันไม่อยากให้ใครต้องมาเป็นห่วงฉันอีกแล้ว เรื่องนี้นายห้ามบอกใครเชียวนะ”

เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยอย่างไม่เข้าใจ

“มีคนเป็นห่วงมันไม่ดีรึไง”

หญิงสาวเบนสายตาไปยังภาพวาดที่ใส่กรอบติดอยู่บนฝาผนังก่อนจะถอนหายใจยาวๆ

“ดีสิ ดีมากด้วย แต่ฉันไม่มีค่าให้ใครมาเป็นห่วงหรอก ขนาดคนที่ฉันรักมากที่สุดเขายังทิ้งฉันไปมีชีวิตใหม่เลย”

น้ำตาแห่งความเสียใจที่เธอพยายามเก็บกดมันเอาไว้ก็ไหลออกมาราวเขื่อนแตก 

’แม่จะรู้รึเปล่านะ ว่าฉันได้เจอเรื่องอะไรมาบ้าง แม่จะเป็นห่วงฉันบ้างไหม ถ้าได้รู้เรื่องนี้...’

ฝ่ามืออุ่นๆของชายหนุ่มปาดเช็ดรอยน้ำตาให้เธออย่างแผ่วเบา เขาเองก็รู้สึกเจ็บปวดไปกับเธอด้วยเช่นกัน

“ความเป็นห่วง มันเป็นความรู้สึกส่วนบุคคล เราห้ามไม่ได้หรอก อย่าคิดมากเลยนะ ฉันเชื่อว่าเมื่อถึงเวลา ทุกอย่างก็จะดีขึ้นเอง”

เขาเช็ดน้ำตาให้เธอจนแห้งก่อนจะยิ้มเล็กๆเพื่อเป็นกำลังใจให้เธอ เธอเองก็ยิ้มน้อยๆตอบเขาเช่นกัน เธอรู้สึกสบายใจขึ้นมาทันที ที่ได้เห็นรอยยิ้มของเขา เธอเชื่อในสิ่งที่เขาบอก เชื่อว่าทุกอย่างต้องดีขึ้นกว่านี้ เมื่อมันถึงเวลาของมัน

ชายหนุ่มกลับมาล้างผมให้เธอต่ออย่างตั้งใจ ด้วยความที่เธอขี้งก ใช้แชมพูมากเกินความจำเป็นจึงทำให้ใช้เวลานานในการล้างผมให้สะอาด แล้วชายหนุ่มก็ได้ยินเสียงกรนเบาๆอยู่ข้างหู หญิงสาวที่นอนอยู่บนตักเขาในสภาพกึ่งเปลือยกำลังหลับปุ๋ยไปพร้อมกับสีหน้ามีความสุข

“คงเพลินมากเลยสินะ”

เขาพูดใส่หน้าผากเธอเบาๆก่อนจะลงมือล้างผมเธอต่อไปอย่างไม่รู้เบื่อ

’ทำไมนะ ทำไมฉันถึงรู้สึกมีความสุขกับช่วงเวลาแบบนี้จัง ช่วงเวลาที่ได้ดูแลเธอแบบนี้ เหมือนกับช่วงเวลาที่ฉันได้มีโอกาสดูแลใครบางคนเมื่อนานมาแล้ว...’

                       .....โปรดติดตามตอนต่อไป.....