love mission ภารกิจรัก ทดแทนหัวใจนายจอมกวน

     “เธอชื่อข้าวตอกใช่ไหม”
เสียงเยือกเย็นและสุดแสนจะแข็งกระด้างไหลเข้ามากระทบโสตประสาทที่กำลังจะหยุดทำงานเพราะความหวาดกลัวอยู่ลอมล่อ
“ค่ะ”
เธอตอบด้วยสติที่ยังพอมีเหลืออยู่
“เธอรู้ใช่ไหมว่าเธอมาทำอะไรที่นี่”
คำถามของเขาฟังแล้วดูงงๆไปบ้าง แต่จากสถานการณ์แล้วการจบบทสนทนากลางสมรภูมิที่เต็มไปด้วยสิ่งที่มองไม่เห็นโดยเร็วดูจะเป็นการดีที่สุดแล้วในการยื้อชีวิตน้อยๆของเธอไว้
’พุธโธ ธัมโม สังโฆ...’ เป็นสิ่งเดียวที่คนตัวเล็กๆจะทำได้ในตอนนี้
“รู้ค่ะ”
เธอตอบสั้นๆพยายามหลีกเลี่ยงคำตอบที่จะทำให้สถานการณ์บานปลายไปกว่านี้
’แม่บอกว่า ที่นี่เป็นบ้านของญาติแม่นี่นา ทำไมถึงได้กลายเป็นผีดิบไปได้ คงไม่ได่จับฉลากได้มาอย่างแน่นอน’ความคิดฟุ้งซ่านแพร่กระจายอยู่เต็มหัวของเธอซะแล้ว
“งั้นก็ไปเก็บของได้แล้ว”
เสียงชวนขนลุกดังขึ้นข้างหูเธออีกครั้ง และมันก็ทำให้เธอสะดุ้งตกใจผลักเจ้าของเสียงน่าขนลุกนั่นออกไปให้ห่างตัวตามสัญชาติญาณการป้องกันตัว 
แต่เธอต้องตกใจมากขึ้นไปอีกเพราะร่างกายของเขามันเย็นกว่าคนทั่วไป
’แน่ๆ ข้าวตอกเอ้ย ตายแน่ๆ ผีดิบชัดๆ ไม่ได้แล้ว ฉันต้องรีบออกไปจากที่นี่ ก่อนที่ไอ้ผีดิบนี่จะกระโดดงับคอสูบเลือดสาวบริสุทธิ์อย่างฉันจนหมดตัว’
หญิงสาววิ่งกุรีกุจอหนีตายออกจากประตูบานนั้นอย่างกับหมาบ้าโดนน้ำร้อน
เมื่อออกมาจากห้องที่น่ากลัวที่สุดเท่าที่ในชีวิตนี่เธอเคยเจอมา เธอรู้สึกเหมือนได้ชีวิตใหม่กลับคืนมาอีกครั้ง และตัดสินใจที่จะออกไปให้ไกลจากบ้านผีดิบสุดสยองนี่
เธอเดินลับๆล่อๆราวกับโจรขโมยของก็ไม่ปาด เพื่อมองหาลู่ทางในการออกไปจากที่นี่อย่างเงียบที่สุด
“มองหาอะไรหรือครับ”
ลุงแหมบยืนอยู่ข้างหลังเธออย่างเงียบเชียบ ทำเอาหัวใจเธอตกไปอยู่ที่ตาตุ่มอีกครั้ง
’ลุงมาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน ทำไมฉันไม่เห็นรู้ตัวเลยสักนิด หรือว่า!!!ลุงจะลอยมา.....’
“ละ..ลุง มาอยู่ตรงนี้ ตั้งแต่เมื่อไหร่คะ ทะ..ทำไมหนูไม่..”
เธอพูดไม่ทันจบลุงแหมบก็พูดขึ้น
“ลุงจะพาไปดูห้องนอนของหนู ตามมาซิครับ”
ตี๊ดดดดดดดดดดดดดดด เสียงชีพจรของเธอได้ดับสิ้นลง ณ ตรงนี้
’ไม่นะ....ชีวิตฉันจบสิ้นแล้วหรือนี่ ต้องมาตายคาบ้านผีดิบ ต้องโดนดูดเลือดบริสุทธิจนหมดตัว ต้องแห้งเหี่ยวเฉาตาย ต้องตายก่อนวัยอันควร ต้องตายทั้งที่ยังไม่ได้แต่งงาน ต้องตายทั้งที่ยังไม่รู้จักความรัก ต้องตายอย่างน่าสงสาร ต้องตายแน่ๆ’
“ลุงคะ คือ หนะ...หนูไม่ได้เก็บข้าวของมา หนูขอตัวกลับไปเอาของก่อนนะคะ”
ลุงแหมบหยุดเดินทันทีก่อนจะหันมายิ้มใจดีให้เธอ แต่สำหรับเธอ มันกลับเป็นรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยอันตรายชวนขนหัวลุก
“เดี๋ยวลุงพาไปครับ”
’เกินไปแล้ว... จะใจดีเกินไปแล้ว’ หญิงสาวได้แต่โอดครวญในใจอย่างทรมาน
“ไม่เป็นไรค่ะ หนูเกรงใจ หนูกลับไปเก็บของเดี๋ยวเดียว ลุงไม่ต้องไปหรอกค่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ ไม่ต้องเกรงใจ มันเป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้ว ไปครับผมจะพาไปที่รถ”
ลุงแหมบจับแขนเธอลากออกไปอีกทาง
ตลอดทางที่เธออยู่บนรถไม่ว่าเธอจะหว่านล้อมอะไรก็ไม่สามารถเปลี่ยนใจลุงแหมบได้เลย จนรถมาจอดสนิดอยู่หน้าบ้านของเธอ
“เชิญตามสบายนะครับ”
เธออึ้งๆไปก่อนจะลงจากรถอย่างงงๆ
’ลุงเขารู้จักบ้านฉันได้ยังไงนะ  หรือว่าจะเป็นพลังวิเศษ แต่เนื้อตัวลุงก็อุ่นเหมือนมนุษย์นี่นาหรือว่าลุงจะเป็นคนหาเหยื่อมาให้นายผีดิบนั่น แล้วเหยื่อคนนั้นก็เป็นฉัน!!! โอ้ยยย ฉันจะไม่มีทางหนีจากบ้านหลังนั้นได้เลยรึไงเนี่ย ให้ตายสิโรบิน’
 
                                            ......โปรดติดตามตอนต่อไป......