love mission ภารกิจรัก ทดแทนหัวใจนายจอมกวน

7.7

เขียนโดย พรสิริ

วันที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2557 เวลา 20.13 น.

  55 ตอน
  8 วิจารณ์
  54.19K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 21 พฤศจิกายน พ.ศ. 2561 18.40 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

2)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

        

  หญิงสาวลงจากรถแท็กซี่ซึ่งจอดอยู่หน้าประตูรั้วบานใหญ่สุดหรูหรา

ดิ้ง...ด่อง....

รอไม่นานประตูก็ถูกเปิดออก

“ครับ”

คุณลุงหน้าตาใจดียืนยิ้มต้องรับอยู่ไม่ไกล

“สวัสดีค่ะ มีคนให้หนูมาที่นี่ค่ะ”

เธอยกมือไหว้ก่อนจะยิ้มกว้างกลับไป

“เชิญครับ”

คุณลุงใจดีเชื้อเชิญก่อนจะเดินนำเข้าไป

เมื่อเดินเข้ามาในบ้านเพียงไม่กี่ก้าว เธอก็รู้สึกถึงความผ่อนคลายร่มรื่นของเหล่าต้นไม้น้อยใหญ่ที่ปลูกอยู่ในบริเวณบ้าน ดูก็รู้ว่าต้นไม้พวกนี้ได้รับการดูแลเป็นอย่างดี

คุณลุงพาเธอเดินพ้นแนวร่มไม้ใหญ่ เธอก็พบกับคฤหาสน์สไตร์ญี่ปุ่นกึ่งโมเดินหลังใหญ่ที่เธอคิดว่าสุดแสนจะอลังการงานสร้าง 

’โห...นี่ฉันมีญาติร่ำรวยขนาดนี้เลยหรือเนี่ย’

“เชิญครับ”

คุณลุงผายมือเชิญเธออีกครั้งเพื่อมาพบกับความอลังการภายในบ้านที่ตกแต่งแบบสุดแสนจะทันสมัยตัวบ้านตกแต่งไปด้วยกระจกใสแต่กลับใช้ผ้านม่านสีดำปิดคลุมจนมืดมนไปทั้งบ้าน หญิงสาวรู้สึกถึงความอึดอัดหม่นหมอง ไม่สดใสเอาเสียเลย

 ’แล้วสาวสดใสอย่างฉัน จะอยู่ที่นี่ได้นานแค่ไหนเนี่ย’

ไม่นานนัก คุณลุงก็พาเธอมาหยุดอยู่หน้าประตูไม้เรียบๆสีดำสนิด

ก๊อก..ก๊อก..ก๊อก

“เข้ามา”

เมื่อได้ยินเสียงอนุญาติ คุณลุงก็นำเธอเข้าไปเช่นเดิม   ในห้องนี้มืดมากกว่าข้างนอกเสียอีก

’ตาลุงคนนี้จะพาฉันมานอนห้องเก็บของรึไง หรือว่า...จะพาฉันมาเชือด!!!  ฉันก็คิดอยู่แล้วว่าทำไมลุงใจดีผิดปกติ บ้านก็มืดมนวังเวง แล้วไอ้ต้นไม้ร่มรื่นนั้นฉันคงให้คำจำกัดความผิดไป ต้องเปลี่ยนเป็นหนาทึบจนดูน่ากลัวอย่างกับป่าช้าต่างหาก  โอ้ยยยย ข้าวตอกเอ้ยยย มาตายชัดๆเลยแก’

หญิงสาวจมจ่อมอยู่กับความคิดของตนเองจนจะกลายเป็นจิตหลอนอยู่แล้ว

“มาแล้วใช่ไหม”

น้ำเสียงเยือกเย็นนี่เองที่กระชากเธอออกมาจากภวังความคิดแต่กลับยิ่งย้ำเตือนความคิดเดิมซ้ำไปอีก

’ที่นี่ไม่ใช่ห้องเก็บของ แต่คงเป็นห้องของผีดิบ เจ้านายของลุงซินะ ตายแน่แล้วข้าวตอกเอ้ยยยย’

“เธอชื่ออะไร!!! ไม่มีปากพูดรึไง!!!”

เสียงเย็นๆนั่นตะคอกใส่เธอจนความคิดสติสตังของเธอแตกกระเจิงหนีหายแทบไม่ทัน

“ฉ..ฉะ..ฉันชื่อ ขะ..ข้าว ตอกกกก”

เธอตอบกลับด้วยเสียงกระท่อนกระแท่น จากความหวาดกลัวนายผีดิบตรงหน้าในสมองเธอตอนนี้มีแต่ภาพผีดิบจากหนังที่เคยผ่านตาเธอมา มันฉายวนซ้ำอยู่ในหัวจนเธอไม่กล้าที่จะหยับตัวหรือแม้แต่หายใจ

“เป็นอะไร ติดอ่างหรือไง!!!”

ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เขาตะคอกใส่เธอมันทำให้เขารู้สึกสนุกสนานสำราญใจที่ได้แกล้งเธอ แต่สำหรับเธอแล้วมันคือสงครามที่เธอจะต้องสู้เพื่อเอาตัวรอดโดยปราศจากอาวุทใดๆติดกายเธอสักชิ้น 

เมื่อถูกถามเธอจึงต้องเรียกสติที่กระเจิงไปตั้งแต่ปางก่อนกลับคืนมา กลับมานำพาร่างกายอันสั่นเทานี้รอดพ้นจากผีดิบน่ากลัวตัวนี้

“เปล่าาาาา”

เธอตอบไปทั้งที่ปากยังสั่นไม่หาย

“ออกไปได้แล้ว!!!”

การตะคอกครั้งนี้เหมือนเสียงสวรรค์มาโปรด เธอตั้งท่าจะเดินนำลุงใจดีด้วยซ้ำไป

“จะไปไหนของเธอ!!!”

เธอถึงกับสะดุ้งสุดตัวทุกอย่างในร่างกายเกือบจะราดเร็ดออกมาเสียให้ได้

“ก็คุณณณ สั่งให้ฉันนน ออกกกก ไปปปปปป”

เธอพยายามจะตอบเขาโดยที่ยังหันหลังอยู่

“ไม่ใช่เธอ ฉันหมายถึงลุงแหมบต่างหาก”

’ลุงแหมบหรือ ลุงคนนี้นะหรือชื่อลุงแหมบ ถ้าเป็นตอนฉันอารมณ์ดีอยู่ฉันคงจะฮาก๊ากไปแล้ว แต่อารมณ์ตอนนี้ต่อให้เอาแก๊งค์3ช่ามาเล่นอยู่ตรงหน้า ฉันจะร้องไห้ใส่ด้วย สิ่งเดียวตอนนี้ที่จะทำให้ฉันอารมณ์ดีได้ก็คือการได้ออกไปจากห้องนี้ ตรงนี้ซะที’

“ครับ”

ลุงแหมบตอบสั้นๆก่อนจะเดินออกไป ทิ้งให้หญิงสาวยืนเดียวดายอยู่กับผีดิบอีก1ตัว

 

                                                                    ...โปรดติดตามตอนต่อไป...

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา