love mission ภารกิจรัก ทดแทนหัวใจนายจอมกวน

               เธอถามเขาอย่างตกใจ เพราะไม่อยากจะเชื่อจริงๆว่าคนอย่างเขาจะชมใครเป็น และก็ไม่มั่นใจในตัวเองเลยสักนิดว่าจะมีใครชมเธอแบบนี้
"ออ!!!ฉันหมายถึง เธอเหมาะที่จะทำงานในครัวมากกว่าน่ะ"
ชายหนุ่มตอบแบบเก้อๆ เมื่อรู้ตัวว่าเผลอพูดถึงสิ่งที่คิดในใจออกไป
"นายกำลังชมหรือด่าฉันกันแน่ คุณผู้ชาย!!!!"
"ชมสิครับคุณผู้หญิง"
'แต่คำชมของนายมันไม่น่าไว้วางใจเลยสักนิดเดียว'
เธอหยุดต่อล้อต่อเถียงกับเขาแล้วตั้งใจลงมือทำอาหารอย่างจริงจัง โดยเธอรับหน้าที่เป็นลูกมือเขาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
"ผมจะสอนหลักการทำอาหารให้อร่อยจนเชฟต้องอายเลยเอาไหมครับ คุณผู้หญิง"
"อย่างคุณน่ะหรือคะ คุณผู้ชายยยยย!!!"
'ฉันไม่อยากจะเชื่อ อย่างนายนี่เนี่ยนะ จะทำอาหารอร่อย ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง...นายจะดีครบสูตรเกินไปแล้ว นายวาฟเฟิล'
"ครับ...ผมนี่แหละสุดยอดเชฟ"
ถึงแม้ว่าเธอจะไม่อยากเชื่อเขาเท่าไร แต่เธอก็ไม่อยากให้โอกาสแห่งการเรียนรู้ต้องเสียไป
"แล้วฉันต้องทำยังไงคะคุณผู้ชาย ช่วยสอนฉันหน่อยได้ไหม"
"ไม่ยากเลยครับคุณผู้หญิง แค่คุณสัญญาว่าจะทำตามที่ผมบอกทุกอย่าง"
ทำไมยิ่งนานเงื่อนไขนายนี่ยิ่งเยอะขึ้นทุกที ท่าทางก็ยิ่งไม่น่าไว้วางใจอยู่แล้ว เงื่อนไขยิ่งไม่น่าไว้วางใจกว่า
"ไม่ดีกว่า ฉันไม่ไว้ใจนาย"
"คุณผู้หญิงเห็นผมเป็นคนยังไงกันครับ..."
"คนอย่างนี้แหละ นายมันลามก ถ้าหากนายหื่นขึ้นมาสั่งให้ฉันแก้ผ้าหมดเลย ฉันจะทำยังไงงงง"
ชายหนุ่มได้แต่ส่ายหัวให้กับความคิดเพ้อเจ้อของเธอ
"ผมไม่ใช่คนโรคจิตวิตฐานขนาดนั้นนะครับคุณผู้หญิง แต่ถ้าเป็นในห้องนอนก็คงไหว"
หญิงสาวได้แต่ยืนอึ้ง อ้าปากค้างกับคำพูดทีเล่นทีจริงของเขา
'อันตราย นายนี่อันตรายไม่ควรอยู่ใกล้อย่างยิ่ง'
"ผมล้อเล่นครับคุณผู้หญิง คราวนี้ผมจะสอนคุณจริงๆครับ"
ชายหนุ่มรู้ว่าเธอกลัวเขาจริงๆ เพราะตอนนี้เธออยู่ห่างจากเขาหลายก้าวนัก
"เอาล่ะ เรามาทำอาหารกันดีกว่า เริ่มจาก คุณผู้หญิงล้างผักให้ผมหน่อยนะครับ"
เธอนำผักสารพัดชนิดที่เขาส่งให้ไปล้างอย่างทุลักทุเล เพราะสารพัดผักที่เขาส่งให้เธอนั้นมันราวกับยกมาทั้งสวนเลยก็ว่าได้
"นี่คุณผู้ชายคิดว่าฉันเป็นหนอนรึไงคะ ถึงได้ใส่ผักเยอะขนาดนี้"
เธอบ่นไปพร้อมกับล้างผักทั้งสวนไป เป็นการทำงานร่วมกันของอวัยวะทั้งสองที่ยอดเยี่ยมมาก
"ทานผักเยอะๆ ดีต่อสุขภาพนะครับคุณผู้หญิง "
เธอส่งตะกร้าผักที่ล้างเสร็จแล้วคืนให้เขา ชายหนุ่มโชว์เทคนิคการหั่นผักขั้นเทพให้เธอดู สำหรับเขาแล้วการหั่นผักเป็นเพียงพื้นฐานในฐานะตำแหน่งเชฟประจำร้านที่เขาเคยดูแลมา เขาเป็นเชฟที่อายุน้อยที่สุดในร้าน และมันก็เป็นสิ่งที่เขามีความสุขทุกครั้งที่ได้ทำมัน ภาพความสุขเก่าๆไหลวนเข้ามาไม่ขาดสาย ไม่เว้นแม้แต่เหตุการณ์อันแสนเจ็บปวด ที่เขาได้แต่เก็บกักมันไว้คนเดียวก็ตาม
"โอ้ย!!!"
เลือดสีแดงไหลพุ้งออกมาจากปลายนิ้วเรียวของชายหนุ่ม หญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆได้แต่ตกใจและรีบเข้าไปดูนิ้วเขาอย่างเป็นห่วง เธอรีบใช้กระดาษทิชชู่ห้ามเลือดอย่างรวดเร็ว
"ไหนบอกว่าเป็นสุดยอดเชฟไงคะคุณผู้ชาย ทำไมโดนมีดบาดแบบนี้ล่ะคะ"
มือและปากของเธอก็ยังคงทำงานร่วมกันอย่างขันแข็งเช่นเดิม
เขาได้แต่ยิ้มให้เธอเล็กน้อย แต่เธอสัมผัสได้ถึงอาการที่เปลี่ยนไปของเขา ทั้งรอยยิ้มที่ฝืนทำและแววตาที่เจ็บปวดอย่างเห็นได้ชัด
'การทำอาหารนี้ จะเกี่ยวกับเรื่องราวเลวร้ายที่เขาเจอรึเปล่านะ.... สืบ จั้งซี่มันต้องสืบ... จั้งซี่มันต้องสืบ....'
"เจ็บมากรึเปล่า"
คำถามสั้นๆที่ทำเอาความทุกข์ในใจของเขามลายหายไปหมดสิ้น เขามองภาพหญิงสาวตรงหน้ากำลังเป่าแผลให้เขาอย่างแผ่วเบา ลมอุ่นๆส่งผ่านมาถึงหัวใจเขาอย่างเต็มเปี่ยม ความสุขใจกลับมาเยือนเขาอีกครา
"คุณไม่ต้องทำแล้วนะคุณผู้ชาย เดี๋ยวฉันจะทำเอง"
"คุณจะไหวหรือครับคุณผู้หญิง"
ชายหนุ่มถามเพราะกลัวเธอจะได้รับอันตรายแบบเขาอีกคน
"อย่าได้มาดูถูกฉันนะคุณผู้ชายยยย"
"ก็ได้ งั้นก็ตีไข่เลยแล้วกันนะครับคุณผู้หญิง"
หญิงสาวตอกไข่ใส่ชามอย่างทุลักทุเลก่อนจะใช้ส้อมตีอย่างดุเดือด     ชายหนุ่มถึงกับอึ้งกับการตีไข่ของเธอที่แสนจะดุเดือดเลือดพล่าน
                            
 
 
.....โปรดติดตามตอนต่อไป.....