love mission ภารกิจรัก ทดแทนหัวใจนายจอมกวน

     ’ในเมื่อนายนั่นไม่ได้เป็นผีดิบอย่างที่ฉันเคยหวาดกลัวแล้ว ฉันก็จะตั้งในทำภารกิจที่พึ่งได้รับมอบหมายมาสดๆร้อนๆ ฉันจะต้องรู้ให้ได้ว่านายเจออะไรมา แล้วตอนนั้น ฉันนี่แหละจะช่วยนายเอง...’

หญิงสาวนั่งเรียบเรียงแผนการที่จะทำให้รู้เรื่องราวครั้งอดีตของนายวาฟเฟิล เพราะเขาคงไม่ปริปากบอกเธอง่ายๆแน่

’ขั้นแรกคงต้องตามสังเกตการณ์พฤติกรรมของนายนั่นก่อน ว่ามีจุดอ่อนตรงไหนบ้าง และฉันก็จะใช้จุดอ่อนนั้นแหละแง๊ะปากเขาเอง วะ ฮะ ฮ่า...’

ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก...

เธอเดินไปเปิดประตูอย่างอารมณ์ดี ที่เธอคิดแผนการได้อย่างแนบเนียนและสวยหรู

เมื่อประตูถูกเปิดออกก็ปรากฏร่างชายหนุ่มสูงสง่าราวเจ้าชายในชุดนักเรียนสวมผ้ากันเปื้อนสีน้ำตาลอ่อนลายหมีน้อยน่ารัก เธอได้แต่ยืนมองเขาในมุมน่ารักที่ไม่เคยได้เห็นมาก่อน

’ทำไมนะ...ทำไมเขาช่างเหมาะกับผ้ากันเปื้อนผืนนั้นเหลือเกิน...’

“ถ้าไม่อยากอดตายก็ลงมาช่วยฉันเดี๋ยวนี้”

มันคือคำพูดแรกที่เจ้าชายได้เอื้อนเอ่ยกับเธอผู้เป็นสามัญชนผู้อยู่ในชนบทอันห่างไกล

“อะไรของนายกันฮะ... นายจะพูดดีๆกับฉันบ้างไม่ได้เลยรึไง”

เธอถามด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด (ที่เผลอหลงสเน่ห์เจ้าชายของเขา)

“ฉันพูดไม่ดีกับเธอตอนไหนกัน”

ชายหนุ่มถามอย่างอารมณ์ดี ตอนนี้เขาได้อยู่กับเธอเพียงสองคนเท่านั้น เขาเลือกที่จะให้ลุงแหมบไปส่งแม่ของเขาถึงประเทศญี่ปุ่น และให้เวลาลุงแหมบได้อยู่กับครอบครัวที่นั่นสองวัน เขาอยากใช้เวลาที่มีค่าทั้งหมดนี้อยู่กับเธอให้คุ้มที่สุด โดยเริ่มจากอาหารเย็นมื้อนี้

“อย่างน้อย นายก็ควรจะพูดจาดีๆกับผู้หญิงอย่างฉันบ้าง”

ชายหนุ่มได้แต่สูดหายใจเข้าปอดลึกๆ เพื่อระบายความตื่นเต้นที่มีตอนนี้

“เฮ้อ... คุณผู้หญิงครับ ช่วยลงไปช่วยผมทำอาหารหน่อยนะครับผม”

คำพูดเพราะๆที่ดูกระดากหูถูกส่งมาจากเจ้าชายมาดเท่ห์ในชุดผ้ากันเปื้อนสุดแสนจะน่ารัก เมื่อเจอมาดเจ้าชายขอร้องขนาดนี้ มีหรือที่หญิงสาวผู้เป็นสามัญชนผู้อยู่ในชนบทอันห่างไกลจะปฏิเสธได้ เธอเดินตามเขาลงมาจนถึงห้องครัวด้วยอาการที่เหมือนกับต้องมนต์สะกดของเจ้าชายรูปงามเกินจริง

“ทำอะไรเป็นบ้างครับคุณผู้หญิง”

“ฉันไม่ถนัดเรื่องทำอาหาร”

เธอตอบเขาไปแบบเรียบๆ เธอไม่ค่อยสนใจในเรื่องงานครัวเลยแม้แต่น้อย เพราะเธอคิดว่าคนที่ทำอาหารอร่อยที่สุดคือแม่ของเธอนั่นเอง

“ในเมื่อฉันพูดเพราะกับเธอแล้ว เธอก็ควรพูดเพราะกับฉันด้วยสิ”

ชายหนุ่มพูดขึ้นเมื่อรู้สึกเหมือนโดนเอาเปรียบ เขาเองก็อยากให้เธอพูดดีๆกับเขาด้วยเช่นกัน

“ได้เลยค่ะ!!! คุณผู้ชาย”

ชายหนุ่มรู้สึกมีความสุขอย่างเหลือล้นที่ได้อยู่กับเธออย่างนี้ เขาส่งผ้ากันเปื้อนสีเดียวกันให้เธอใส่

“ไม่ใส่ได้ไหมคะคุณผู้ชาย ฉันไม่เคยใส่อะไรแบบนี้เลย”

เธอพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลแกมขอร้อง แต่ก็ไม่สามารถเปลี่ยนใจคนที่เฝ้ารอดูเธอสวมผ้ากันเปื้อนจนใจจะขาดได้

“เพื่อความสะอาดของอาหารนะครับ คุณผู้หญิง” 

“นี่คุณผู้ชายกำลังบอกว่าฉันสกปรกหรือคะ!!!”

ถึงแม้คำพูดจะดูไพเราะเสนาะหู แต่น้ำเสียงที่ส่งมากลับตรงกันข้ามอย่างชัดเจน

“ครับผม...”

ชายหนุ่มตอบได้เพียงเท่านั้นก็โดนพลังฝ่ามือสยองตีลงที่แขนอย่างแรง

เพี๊ยะ...

“โอ้ย ผมเจ็บนะครับคุณผู้หญิงงงงงงง”

“ก็คุณพูดไม่เข้าหูนี่คะ คุณผู้ชายยยยย”

ในที่สุดเธอก็ยอมใส่ผ้ากันเปื้อน เธอยืนงงกับสายระโยงระยางของผ้ากันเปื้อนอยู่นานสองนาน จนชายหนุ่มที่ยืนมองเธอด้วยความตื่นเต้นต้องเขามาช่วยสวมให้อย่างชำนาญ เขาช่วยผูกเชือกที่หลังของเธออย่างช้าๆเพราะเขากำลังเพลินกับการมองเส้นผมดำมันวาวที่มีกลิ่นหอมอ่อนๆ ไหล่เล็กๆที่น่าทะนุถนอมทุกอย่างที่รวมเป็นเธอกำลังทำให้เขาตื่นเต้นจนหยุดไม่อยู่แล้ว

สำหรับเธอแล้ว การต้องสวมผ้ากันเปื้อนเป็นอะไรที่ยุ่งยากลำบากใจที่สุด และในตอนนี้ก็เช่นกัน เขากำลังผูกเชือกผ้ากันเปื้อนที่แสนยุ่งยากให้เธอนานกว่าปกติ จนเธอนึกถึงเหตุการณ์เมื่อตอนเย็นขึ้นมา ความรู้สึกเก่าๆก็กลับมาอีกครั้ง 

“ผูกเสร็จรึยังคะ คุณผู้ชาย”

เสียงของเธอเรียกให้สติของเขากลับมาอย่างรวดเร็ว เขาจึงยอมปล่อยเชือกที่ผูกเสร็จนานแล้ว

“ออ...เอ้อ...เสร็จแล้วครับคุณผู้หญิง”

หญิงสาวหันกลับมาหาเขาเพื่อจะรีบๆช่วยทำอาหารให้เสร็จๆ แต่ชายหนุ่มกำลังจ้องมองเธอนิ่งๆราวกับรูปปั้นเทพเจ้ากรีกผู้สง่างาม ภาพหญิงสาวตัวเล็กผิวขาวตัดกับผมยาวสลวยสีดำมันวาวในชุดนักเรียนสวมผ้ากันเปื้อนสีน้ำตาลลายหมีน่ารักยิ่งทำให้เธอดูดีเข้าไปอีก ภาพเธอตรงหน้ามันงดงามยิ่งกว่าที่เขาจินตนาการเอาไว้เสียอีก 

“จะจ้องอะไรขนาดนั้นคะ คุณผู้ชาย”

เป็นอีกครั้งที่เสียงของเธอเรียกสติที่กำลังเตลิดไปไกลของเขากลับมา ถ้าไม่มีเสียงของเธอป่านนี้เขาก็คงล่องลอยอยู่กับจินตนาการไปไกลจนยากจะกลับคืนมาได้

“ขอโทษครับคุณผู้หญิง ผมแค่คิดว่า คุณเหมาะกับผ้ากันเปื้อนเหลือเกินครับ”

หัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะอีกครั้งเมื่อได้ฟังสิ่งที่เขาพูดราวกับคนกำลังเพ้อ

“นายว่ายังไงนะ!!!”

เธอถามย้ำอีกครั้ง เพราะเธอไม่แน่ใจว่าเขาชมเธอด้วยสติที่ครบ32หรือเปล่า แต่เธอก็เผลอดีใจกับคำชมของเขาไปแล้ว

                                                    .....โปรดติดตามตอนต่อไป.....