เถื่อนนัก กั๊กหัวใจนายจอมโจร

“ที่นี้เสื้อผ้าสวยจัง”“ฟ้าเลือกเอานะ เดี๋ยวพี่มา”พออัคคีบอกว่าจะพามาซื้อเสื้อผ้าใหม่เท่านั้นแหละ น้ำฟ้าก็รีบแต่งตัวออกจากที่พักเลย“คะ พี่อัคคีอย่าไปนานนะ”น้ำฟ้าดึงแขนอัคคีไว้“ครับ ไม่นานแน่นอน ฟ้ารอพี่อยู่แถวนี้นะ”ชายหนุ่มบอกอย่างนั้นก่อนที่จะเดินหายไป อัคคีเดินออกมานอกร้านเสื้อผ้าตรงไปยังแผนกชุดแต่งงานที่ดีที่สุด“สวัสดีครับ มาเลือกชุดแต่งงานหรือเปล่าครับ”เด็กผู้ชายในชุดฟอร์มเรียบร้อยเอ๋ยถาม“ครับ ชุดแต่งงานผู้หญิงที่สั่งตัดเอาไว้เมื่อสองวันที่แล้ว”อัคคีอธิบาย“งั้นเชิญทางด้านนี้ครับ”เด็กผู้ชายคนเดิมตอบ แล้วเดินนำอัคคีไป“เจ๊ครับ! คุณผู้ชายคนนี้มารับชุดแต่งงานที่สั่งตัดเอาไว้ เมื่อสองวันที่แล้วอ่ะครับ น่าจะเป็นคนที่บอกว่ายินดีจ่ายไม่อั้นอ่ะครับ”“อ๋อ! คุณนั้นเองที่โทรมาสั่งวันนั้น ให้เวลาทางเราร้านน้อยจังนะคะ แต่มันก็ไม่เป็นปัญหาอะไรคะในเมื่อคุณยินดีจ่ายเงินไม่อั้นแถมยังมัดจำเงินมาตั้งหนึ่งล้านบาท”“แน่นอนครับ” หึหึ ถ้าทำออกมาไม่ถูกใจกูละก็จะเดินออกจากร้านเลยคอยดูสิ อัคคีคิดในใจ“คนตัดเย็บชุดแต่งงานของทางร้านมือพันเป็นปลาหมึกเลยทีเดียว ตอนนี้เสร็จเรียบร้อยแล้วพร้อมกับชักรีดแล้วด้วยคะ”เจ้าของร้านอธิบายอย่างละเอียด“ครับ ผมหวังว่ามันจะเป็นชุดแต่งงานดีที่สุด”อัคคียิ้มรอคอย“คะ!ไม่ผิดหวังแน่นอน พูดได้ว่าเป็นชุดแต่งงานที่แพงสุดและสวยที่สุดที่ทางร้านเคยจัดทำมาเลยคะ เชิญทางนี้คะ”เจ้าของร้านเดินไปพูดไป จนมาถึงหุ่นที่ถูกผ้าสะอาดสีขาวปกคลุมไว้ พนักงานสองคนช่วยกันยกผ้าที่คลุมชุดแต่งงานออกอย่างระมัดระวั ผ้าสีขาวสะอาดตกลงสู่พื้นด้านล่าง แสงระยิบระยับส่องสะท้อนจากเพรชเนี้อแท้ที่ประดับประดาได้อย่างลงกับรูปทรงของแบบชุด เนื้อผ้าด้านในทำจากขนแกะชั้นดีทำให้ผู้สวมใส่รู้สึกนุ่มสบายเหมือนไม่ได้ใส่อะไรเลย และสำคัญที่สุดคือถอดง่ายไม่ติดขัดในยามที่ทำกิจกรรมกันสองต่อสองหลังงานแต่งงานจบลง
“เหมือนกับที่ผมคิดไว้ไม่มีผิด สวยมากครับ”อัคคีเดินเข้าไปสำรวจดูชุดเจ้าสาวตรงหน้าพิจารณาดูทั้งชุดอย่างตั้งใจ“ทุกอย่างตามที่คุณต้องการคะ หน้าอก 36 เอว 27 สะโพก 30 เกาะอก กระโปรงสั้นแค่เข่าสายรัดอยู่เหนือหน้าท้อง ประดับประดาด้วยเพรชแท้ทั้งชุด”“นี้คือเงินสองล้านห้าแสนที่เหลือ แล้วช่วยจัดการเก็บชุดแต่งงานให้ผมเดี๋ยวนี้เลยนะครับ”อัคคียื่นซองเงินสดให้ปึกใหญ่“จ่ายสดเลยหรอคะ ดีจัง”เจ้าของร้านรับเงินไปยิ้นหน้าบาน“ครับ ช่วยเร็วๆหน่อยนะครับผมรีบ!”ชายหนุ่มเร่งพนักงานในร้านเพราะว่าเค้าทิ้งให้น้ำฟ้าอยู่คนเดียวมานานแล้ว“คะ คะ เร็วสิจ๋าสองคนนี้”เจ้าของร้านหันไปเร่งลูกน้องอีกทีนึง“เสร็จแล้วครับ นี้ครับ”พนักงานยื่นชุดแต่งงานให้อัคคี“ขอบคุณมากๆนะครับสำหรับชุด”“ขอบคุณเช่นกันคะ โอกาสหน้ามาใหม่นะคะ”บอกเป็นเซเว่นอีเลฟเว่นเลยนะแม่คุณ“ผมคงไม่มาแล้วละ เพราะนี้จะเป็นการแต่งงานครั้งแรกและครั้งสุดท้ายของผม” อัคคีวิ่งออกจากร้านด้วยความเร็วสุดชีวิต ชายหนุ่มวิ่งไปยังลิฟท์ที่ไกล้ที่สุดกดเปิดดวงไฟค่อยๆเคลื่อนลงมาที่ละชั้น ติ้ง! ลิฟท์เปิดออก“อืม ขอบคุณมากคนเต็ม”ชายหนุ่มออกวิ่งอีกครั้งไปยังบันไดหนีไฟ อัคคีวิ่งลงมาจากชั้นสี่จนถึงชั้นหนึ่งด้วยความเร่งรีบ แล้ววิ่งต่อไปยังที่จอดรถอีกหนึ่งเมตร (ที่จอดรถไกลจัดแหละ)“โอ๊ย! ถึงสักทีเหนื่อยโครต แฮ่ก... รีบเก็บดีกว่า”ร่างหนาวางชุดแต่งงานไว้หลังรถ ก่อนที่จะไปยิบโทรศัพท์ในรถมาโทรหาเบอร์บ้าน ที่เหมืองเพรชตอนนี้คงวุ้นวายน่าดู“ฮ่ะโหล สวัสดีคะ”ป้าแวนรับสาย“ป้าแวนครับ ผมของสายแม่แก้วหน่อยครับ ตอนนี้เลย”“คะ คะ จะเอาไปให้เดี๋ยวนี้”ป้าแวนวิ่งไปยังเรือนหลังเล็กที่แม่ของน้ำฟ้าอาศัยอยู่“คุณแก้วคะ คุณอัคคีโทรมาขอสายคุณคะ”ป้าแวนบอก“อัคคี! แฟนหนูฟ้านะหรอ”แม่แก้วรับโทรศัพท์ไป“ฮ่ะโหล.....”“แม่แก้วครับ นี้ผมอัคคีนะครับ คะ...คือผมจะโทรมาขอแต่งงานกับลูกสาวคุณแม่น่ะครับ”“แล้วทำไมไม่ไปขอน้ำฟ้าละจ๊ะ”แม่แก้วตอบกลับ“ผมอยากให้แม่แก้วอนุญาตตามประเพณีครับ แล้วน้ำฟ้าจะได้ดีใจด้วยที่แม่แก้วเห็นด้วย”“แล้วอัคคีคิดอย่างไงกับลูกสาวของแม่ละ”“ผม รัก น้ำฟ้า ครับ”น้ำเสียงที่หนักแน่นเปล่งออกมาอย่างเต็มปากเต็มคำ“ถ้ารักกัน แม่ก็ไม่ขัดอะไรหรอกจ๊ะ”แม่แก้วพูดแล้วยิ้มเมื่อได้รู้ว่าลูกของเธอกำลังจะแต่งงาน“ครับ ขอบคุณมากครับ แม่แก้ว”อัคคีคุยไปวิ่งขึ้นบรรไดไป“แล้วงานแต่งงานจัดขึ้นเมื่อไหล่จ๊ะ”“พรุ่งนี้เก้าโมงเช้าครับ”“ตายจริง! พรุ่งนี้”เสียงแม่แก้วตกใจมาก“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ เสร็จทันแน่”อัคคีตอบอย่างแน่ใจ“จ๊ะ จ๊ะ แม่ก็จะออกไปช่วยจัดงานแต่งงานเหมือนกัน มันต้องออกมาสวยแน่ๆ”แม่แก้วพูดไปยิ้มไป“ขอบคุณครับแม่แก้ว อย่างหักโหมนะครับ สวัสดีครับ”อัคคีวางสายแล้วรีบต่อสายไปหาไคร์“ฮ่ะโหลพี่ ว่าไง”ไคร์รับสายแล้วกรอกเสียงดันสดใสลงโทรศัพท์“เสร็จยังหว่ะ งานแต่งงานอ่ะ งบไม่อั้นเลยนะโว๊ย ทำไงก็ได้ให้ออกมาดูดีที่สุด”“แต่ผมว่าผมคงไม่ต้องทำแล้วล่ะ ดูสิสองแม่ลูกช่วยกันตกแต่งงานสนุกสนานเชียว”“หมายถึงน้ำหวานกับแม่แก้วหรอ ฮ่ะ ฮ่ะ เอ่อๆ ถ้าจะเอาเงิน เงินอยู่ที่ธนาคารเลย จะเอาเท่าไรก็ปล้นเอาเลยตามสบายครับพี่น้อง”“จะบ้าหรอพี่! ตำรวจปล้นธนาคาร บ้าไปแล้ว”ไคร์ด่ากวนๆ“กูล้อเล่นกูโอนเงินให้มึงแล้วล้านหนึ่งคงพอนะ”อัคคีบอก“พอถมเถพี่ เยอะเกินนนนน!”“เอ่อๆ จัดดีๆแล้วกันนะ แค่นี้แหละ”อัคคีวางสายเมื่อถึงชั้นที่น้ำฟ้าอยู่พอดี ไม่รู้ว่าเป็นไงบ้างทิ้งไว้คนเดียวตั้ง 15 นาที ไกล้ถึงแล้วสิ เฮ้ย!ร้องไห้ตาแดงเลย“ฟ้า! ร้องไห้ทำไมครับ”อัคคีเรียกชื่อร่างบางที่ยืนร้องไห้หันไปหันมาหาชายหนุ่มไม่เจอ“พะ...พี่อัคคี อึก อื่อออ.... ฮึ”น้ำฟ้าที่ยืนร้องไห้อยู่หน้าร้านเสื้อผ้าวิ่งเข้ากอดอัคคีไว้แน่น“โอ๋ พี่ขอโทษอย่างร้องไห้นะ พี่อยู่นี้แล้วครับ”มือหนายกขึ้นลูกหัวน้ำฟ้าเบาๆเป็นการปลอบโยน“ไหนพี่บอกว่าจะไปแป๊บเดียวไง ฟ้านึกว่าพี่อัคคีทิ้งฟ้าไปแล้ว ฮึก อื่อ....”“พี่ไม่มีวันทิ้งฟ้าแน่นอนครับ หยุดร้องไห้นะสาวน้อย ไหนละครับชุดที่อยากได้”“ไม่มีคะ.... ฮึก เลือกไม่เป็น”“มาครับฟ้า! พี่ช่วยเลือก”อัคคีเดินจูงมือเล็กเข้าไปในร้านอีกครั้ง“ตัวนี้น่ารักดีนะ ฟ้าลองใส่สิครับ”อัคคียื่นเสื้อสีครีมกับกระโปรงสีแดงให้น้ำฟ้า“จะลองยังไงละคะ คนเยอะเลย”น้ำฟ้าพูดไปอายไป“หึหึ.... มาทางนี้ครับฟ้า”ชายหนุ่มโอบร่างเล็กให้เดินไปด้วยกัน แล้วดันร่างเล็กเข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า“พี่อัคคีเข้ามากับฟ้าด้วยสิคะ ฟ้ากลัวอ่ะ...”“>O< ไม่เป็นปัญหาอยู่แล้ว”อัคคีแทรกตัวเข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าสองต่อสองกับน้ำฟ้า“อ้าว!เปลี่ยนสิครับ”ตาคมจ้องแล้วจ้องอีกไม่ละตาออกจากร่างเล็กแม้แต่นิดเดียว“พี่อัคคีหันหลังก่อนสิคะ... คือฟ้า”“ครับ ครับ”ชายหนุ่มหันหลังให้กับร่างเล็กตามคำขอ แต่ว่าช่างโชคดีอะไรเช่นนี้กระจกบานใหญ่อยู่ตรงหน้าชายหนุ่มพอดีกับการมองเห็นทุกกิริยาท่าทางของของน้ำฟ้า โอ๋แม่เจ้าหุ่นดีเกินนนน!“เสร็จแล้วคะ พี่ อะ กระจก พี่อัคคีเห็นหมดเลยอย่างงั้นหรอคะ ฮึก…”น้ำตาเริ่มซึมออกมาอีแล้ว“เปล่านะ พี่หลับตาไม่เห็นเลยยยยยยยย ครับ อย่างร้องไห้นะครับคนดี ฟ้าใส่ชุดนี้น่ารักมากเลยรู้ไหมครับ ดูกระจกสิสาวน้อย”มือหนาดันร่างเล็กให้ไกล้กระจกมากขึ้น“จริงหรอคะ พี่อัคคี”+++++++++++++++++++++++++++++++++ “จริงครับ ฟ้าของพี่น่ารักที่สุดเลย ฟอ๊ดดดดด....”ชายหนุ่มหอมแก้มใสไปหนึ่งฟ๊อดใหญ่ๆ“ตุบ! แอบหอมแก้มฟ้าอีกแล้วนะ”น้ำฟ้าตีไหล่ผู้ชายที่เพิ่งแอบหอมแก้มเธอไปแรงๆหนึ่งทีร่างเล็กรีบเดินออกจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนที่จะโดนมือหนาของอัคคีดึงเข้ากอดไว้อีกครั้ง“ฟ้าครับ! ฟ๊อดดดดดด”“เอาอีกแล้วนะคะ.......”“โกรธพี่หรอ”“ไม่ได้โกรธคะ! เชอะ...”“โกรธจริงด้วยสิครับ หายโกรธนะเดี๋ยวพี่พาไปกินสตอเบอรี่”“สตอเบอรี่เป็นอย่างไงหรอคะ อร่อยหรือเปล่า”ดวงตาสวยจ้องมองตาคมด้วยความอยากรู้“ก็ไอ้ลูกแดงๆ เปรี้ยวแล้วก็หวานด้วยนะ”อัคคีพูดไปเลียปากตัวเองไป“โฮ๋....น่ากินจัง เปรี๋ยวด้วย พี่อัคคีพาฟ้าไปกินนะคะ อยากกินอ่ะ”หญิงสาวเร่งเร้าอัคคีหน้าอกใหญ่เกินตัวถูไถกับแขนของอัคคีโดยไม่ได้ตั้งใจ“ได้ครับ เอาสุดนี้แหละพี่ชอบ.... ไปจ่ายตังกันครับ”ชายหนุ่มจูงมือบางเดินไปหน้าเค้าเตอร์แต่สายคาคมเหลือบไปเจอเข้ากลับชุดชั้นในตัวจิ๋วลายลูกไม้โครตเซ็กซี่ เนื้อผ้าสีแดงแล้วก็ลูกไม้สีดำ ขอบอกว่ามันฉุดความเป็นชายเลือดแทบพุ่ง อะไรๆมันก็มาหยุดความหื่นของอัคคีไม่อยู่หรอก“ทั้งเสื้อในและช่วงล่างตัวน้อยชุดนี้ ฟ้าใส่ได้แน่นอน”อัคคียิบมาถือไว้อย่างมั่นใจ“ฟ้าว่าฟ้าไม่........ แล้วพี่อัคคีแน่ใจได้ไงคะ ว่าฟ้าใส่ได้”ชายหนุ่มก้มลงกระซิบข้างหูเล็กเบาๆ“ก็เมื่อคืนพี่นอนจับทั้งคืนเลยนะ”“////////”น้ำฟ้าหน้าแดงอย่างเห็นได้ชัด“น่านะ พี่อยากให้ฟ้าใส่มันจริงๆ นะครับฟ้า”ชายหนุ่มอ้อนเป็นการใหญ่“ก็ได้คะ /////”“งั้น เอาสีฟ้า สีเขียว แล้วก็สีแดงด้วยแล้วกัน”“พี่อัคคีจะเอาหมดนี้เลยหรอคะ........”“ครับ ไปจ่ายเงินกันดีกว่า” ร่างหนาเดินจูงมือคนตัวเล็กกว่าอย่างอ่อนโยน มือหนาเอื้อมโอบไหล่บางแล้วกระชับร่างบางให้เข้ามาแนบชิดกับอกกว้างมากขึ้น“ฟ้าครับนี้ไงสตอเบอรี่ที่พี่บอก”ชายหนุ่มชี้ไปยังผลสตอเบอรี่สีแดงสดที่นอนเรียงรายรอให้น้ำฟ้าได้ริ้มลองความเปรี้ยวและหวานอย่างหน้าหลงใหล“เปรี้ยวปาก ซีดดดดด น่ากินจัง! >O< พี่อัคคีซื้อกลับไปเยอะๆเลยนะคะ””อ้ามมมม...... ลองกินดูนะ”อัคคียิบลูกสตอเบอรี่ป้อนใส่ปากเล็ก“หืม..... อร่อยคะ อร่อยมากเลย ฟ้าชอบ......”“ครับ พี่จะซื้อไปให้เยอะๆเลย”“ขอบคุณคะ จุ๊บ!”ร่างบางกระโดดจุ๊บแก้มอัคคีเบาๆ“แบบนี้เนี้ย น่ารักจัง”ชายหนุ่มยิ้มนุ่มนวลก่อนที่จะสั่งสตอเบอรี่ถุงใหญ่กลับบ้าน น้ำฟ้านั่งกินผลสตอเบอรี่มาตลอดการเดินทางกลับบ้านพักชายทะเล โดยที่ร่างหนานั่งขับรถอย่างสบายอารมณ์“พอกลับไปถึงบ้านพักชายทะเลแล้ว ฟ้าอาบน้ำแล้วเก็บเสื้อผ้าลงกระเป๋าเลยนะครับคืนนี้เราจะเดินทางกลับกันแล้ว รีบนอนไวๆจะได้ดีต่อลูกของเราไงครับ”เสียงทุ้มพูดด้วยความเป็นห่วง“เราจะกลับแล้วหรอคะ น่าเสียดายจัง ยังไม่ได้เล่นน้ำทะเลเลย”“ไว้คราวหน้า พี่จะพาฟ้ามาเล่นน้ำทะเลจนเบื่อเลยล่ะ”พอพูดจบอัคคีก็เร่งเครื่องเร็วขึ้นเพื่อที่จะถึงบ้านพักให้เร็วที่สุด “ถึงสักที.... ฟ้าขอขึ้นไปอาบน้ำก่อนะคะ ร้อนมากเลย”มือบางเอื้อมจะยิบถุงสตอเบอรี่หลังคนขับแต่ก็ไม่ทันความเร็วของอัคคีที่เอื้อมไปยิบถุงสตอเบอรี่ได้ก่อน“ฟ้าขึ้นไปอาบน้ำก่อนเลย เดี๋ยวพี่ยกไปเอง”“ก็ได้คะ แต่พี่อัคคีห้ามแย้งสตอเบอรี่ฟ้ากินนะ”หญิงสาวบอกชายหนุ่มด้วยดวงตาหวงๆสตอเบอรี่แสนอร่อย“ครับๆ ไม่กินครับ เปรี้ยวจะตาย”“ไม่เปรี้ยวสักหน่อย อร่อยจะตายไปคะ”น้ำฟ้าเถียงแล้วเดินๆวิ่งๆขึ้นบ้านไป“ก็ฟ้าท้องอยู่นิ เฮ้ออออ....ยิ่งโตยิ่งดุ ฮ่ะ ฮ่ะ”อัคคีหัวเราะและยิ้มกับตัวเองก่อนที่จะเก็บของจำเป็นขึ้นบ้าน เช่นชุดชั้นในสุดเซ็กซี่แล้วก็ไหนจะสตอเบอรี่ที่ตอนนี้กายเป็นของโปรดของน้ำฟ้าไปแล้ว“ฟ้าครับ อ้าว! อยู่ไหนนะ”สายตาคมมองหาร่างบางที่วิ่งเข้าบ้านมาก่อน“ฟ้าอาบน้ำอยู่คะ พี่อัคคีมีอะไรหรือเปล่าคะ”เสียงหวานนุ่มนวลตะโกนออกมาจากห้องน้ำ“มีสิครับ อาบน้ำด้วยคนได้ป่ะ”อัคคีทำเสียงหื่นๆ“ไม่ได้คะ! >/////<”เสียงน้ำฟ้าตะโกนออกมา แล้วบอกกับตัวเองให้รีบอาบน้ำเสร็จก่อนที่ปีศาจจอมหื่นจะเดินแก้ผ้าเข้ามา“ครับๆ พี่นอนรอดีกว่า”ชายหนุ่มถอดเสื้อที่เปียกซุ้มไปด้วยเหงื่อออกแล้วทิ้งตัวลงนอนกับเตียงแอร๊ตตตต!“พี่อัคคีคะ ฟ้าอาบเสร็จแล้วคะ”ร่างบางเดินออกมาด้วยร่างกายที่เปียกปอน“ครับฟ้า พี่ไปอาบน้ำบ้างดีกว่า”อัคคีลุกขึ้นก่อนที่จะเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างมีแผน“งั้นฟ้าขอนอนก่อนนะคะ”น้ำฟ้าบอกก่อนที่จะใส่เสื้อผ้าแล้วกลับไปฟรุกหน้าสวยลงกับหมอน“ครับ ฝันดี”อัคคีรีบอาบน้ำให้ไวที่สุด เพราะว่าจะได้ไปนอนกอดเมียเสียทีแอร๊ต!“ฟ้าหลับแล้วหรอครับ”“...................”ไม่ตอบ“สงสัยจะหลับแล้ว”ร่างหนาเดินไปแต่งตัวแล้วค่อยๆนำกระเป๋าเสื้อผ้าขึ้นรถด้วยเสียงที่เงียบเฉียบตุ๊บ! ร่างหนานั่งลงในรถที่ร้อนอับก่อนที่จะยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายหาไคร์“เป็นไงบ้างหว่ะ! งานแต่งงานจัดการเสร็จยัง”อัคคีถาม“เสร็จแล้วพี่ เรียบร้อยแน่นอนครับ สวยงามว๊ากกกก”ไคร์ตอบอย่างมั่นใจ“ขอบใจนะ........ ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด”เออดี พูดจบแล้ววางเลย ตาคมเหลือบมองนาฬิกา เมื่อตื่นขึ้นมาตอนตึกเป็นเวลาเที่ยงคืนพอดี ร่างหนาลุกขึ้นเดินเข้าไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำก่อนที่จะออกมา อุ้มน้ำฟ้าที่หลับไม่รู้เรื่องขึ้นรถด้วยความนุ่มนวล แล้วออกรถกลับเหมืองเพรชอย่างนุ่มนวล.................................................................................................................................. เปลือกตาสวยค่อยๆเปิดขึ้นในเตียงนอนที่แสนอบอุ่น“อืม...... เช้าแล้วนะลูกสาวของแม่”เสียงหญิงชราดังขึ้น“แม่แก้ว! ฮึก อื่อ แม่ ฟ้าคิดถึงแม่ที่สุดเลย”ร่างบางกระโจรกอดผู้เป็นแม่ด้วยความดีใจ“อย่าร้องไห้สิจ๊ะ เจ้าสาวต้องสวยนะ ดูสิหน้าตามอมแมมหมดแล้ว”“เจ้าสาว! >O< ใครคะ”น้ำฟ้าทำหน้าเหวอๆ“เจ้าสาว ก็ลูกแม่คนนี้ไงละ ดูสิทั้งสวยทั้งหุ่นดีไม่แปลกที่อัคคีมาขอฟ้าจากแม่ ฟ้าไม่โกรธแม่ใช่ไหม้ที่จู๋ๆก็อนุญาตให้แต่งงานโดยไม่ถามฟ้าสักคำ”มือเหี่ยวลูบหัวลูกสาวของเธอและหวังว่าลูกของเธอจะไม่โกรธ“ไม่คะ ไม่โกรธ ฟ้ารักพี่อัคคี ถึงเค้าจะร้ายกับฟ้าตอนแรกๆแต่ตอนนี้พี่อัคคีเปลี่ยนไปแล้วไม่โหดกับฟ้าเหมือนเมื่อก่อนเลย”น้ำฟ้ามองแม่ของเธอดวงตาใสๆ“แต่แม่ว่าตอนเด็กๆ อัคคีเค้าน่ารักมากเลยนะ ตอนแรกที่แม่มาทำงานเป็นแม่บ้านที่นี้ทั้งสุภาพเรียบร้อย แม้จะเป็นเด็กแต่ก็รู้กาลเทศะ”แม่แก้วเล่าเรื่องตอนเด็กของอัคคีเป็นการใหญ่“หืม...... แม่คะแล้วพี่อัคคีตอนนี้อยู่ที่ไหนหรอคะ”น้ำฟ้าถามถึงชายหนุ่มผู้เป็นที่รัก“ไม่รู้เหมือนกันนะ แต่แม่ว่าลูกสาวของแม่ควรที่จะอาบน้ำแต่งตัวได้แล้วนะเดี๋ยวพ่ออัคคีเข้ามาฟ้าจะไม่สวยเอานะ”แม่แก้วแกล้งหลอก ก็ลูกสาวของเค้าน่ะไม่แต่งก็สวยอยู่แล้ว“งั้น! ฟ้ารีบไปอาบน้ำดีกว่า”ร่างบางเดินไปยิบผ้าเช็ดตัวรีบไปอาบน้ำด้วยความใจร้อน“ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้ฟ้า เดี๋ยวหกล้มนะ”“คะแม่!”เสียงหวานตะโกนออกมา..................................................................................................................................... “พี่ไคร์คะ เมื่อไรเราจะไปหาพี่ฟ้าสักทีอ่ะ”น้ำหวานเร่งชายหนุ่มที่กำลังแต่งตัวอยู่“เดี๋ยวก่อนสิครับหวาน เราต้องรอให้งานแต่งงานจบก่อนนะครับ ยังไงก็ต้องรออยู่ดี”ไคร์ตอบก่อนที่จะขโมยหอมแก้มของน้ำฟ้าไปหนักๆหลายที“อ๊าบยยยยยย >////< พี่ไคร์พอแล้ว อ่ะ......”“ครับ......”ชายหนุ่มหยุดหอมแก้มแต่กับไม่ปล่อยร่างบางให้ออกจากอ้อมแขน“ปล่อยคะเดี๋ยวมีคนมาเห็นนะ......”“ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยครับ เราเป็นผัวเมียกันนะ.....”“นี้มันจะเก้าโมงแล้วนะ...... ป่านนี้พี่ฟ้าต้องแต่งตัวเสร็จแล้วแน่ๆเลย”“ครับ ไปที่งานกันเลยดีกว่า”มือหนากุมมือบางให้เดินไปด้วยกัน พอไปถึงงานก็มีคนเต็มไปหมด“ดามเฮ้ย! อัคคีอยู่ไหนหว่ะ”ไคร์เอ่ยถามเมื่อเห็นดามยืนรอกับเด็กผู้ชายหน้าน่ารักอยู่ก่อนแล้ว“เห็นว่ากำลังขึ้นไปรับตัวเจ้าสาวบนห้องนะ”ดามตอบแล้วหันกลับไปคุยกระหนุงกระหนิงกับฟาร์มเหมือนเดิม........................................................................................................................................ก็อก! ก็อก! ก็อก! อัคคีเคาะประตูเจ้าสาวด้วยความตื่นเต้นแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อนแอร็ต! ประตูห้องค่อยๆเปิดออก เผยให้เห็นร่างบางที่ตอนนี้แต่งตัวสวยกว่าทุกวัน ดวงตากลมจ้องมองอัคคีเหมือนกับว่ากำลังตกลงไปในหลุมลึกในชั่วพริบตา“วันนี้....ฟ้าสวยมากเลยครับ”ตาคมมองมายังร่างบางด้วยดวงตาที่อ่อนโยนน้ำฟ้าในชุดเจ้าสาวสีขาวประดับประดาด้วยเพรชแท้ทั้งชุดพอกับดีตัวเจ้าสาว ดูน่ารักไปอีกแบบ“พี่อัคคีก็หล่อมากๆเลยคะ”น้ำฟ้ามองชายหนุ่มด้วยดวงตาที่อ่อนโยนเช่นกัน น้ำฟ้ายืนอยู่ตรงหน้าอัคคีด้วยท่าทางเขินๆ“เอ๋! แล้ววันอื่นฟ้าไม่สวยหรอคะ....”“สวยสิครับ ไม่ใส่อะไรเลยจะสวยกว่านี้อีก”อัคคีมองน้ำฟ้าด้วยสายตากุ้มกริ่ม“บ้า! พี่อัคคีอ่ะ”“ก็มันจริงนี้ครับ ฟ้าของพี่เนี้ยไม่ว่าจะทำอะไรก็น่ารักหมดแหละ”“ปากหวานจังนะคะไ“จะจ้องชิมไหม้ครับ”ริมฝีปากหนากดจูบประทับกับริมฝีปากบางหนักๆ“อ่ะ แฮ่ม! ลืมไปแล้วหรือจ๊ะ ว่าแม่ยืนอยู่ตรงนี้ทั้งคน”แม่แก้วเอ่ยทักเมื่อเห็นว่าเคลิบเคลือมนานเกินไป“แม่แก้ว! ขอโทษครับ ฮ่ะ ฮ่ะ งั้นคงต้องขอตัวเจ้าสาวของผมไปก่อนนะครับ มาครับฟ้า! ลงไปข้างล่างกัน”ชายหนุ่มอุ้มร่างบางขึ้นอย่างง่ายดาย“กริ๊ดดดดดด! พี่อัคคี ฟ้าเดินเองได้คะ”ร่างบางร้องด้วยความตกใจ เมื่อจู๋ๆก็ถูกอุ้มขึ้นโดยไม่ทันตั้งตัว“มันเป็นทำเนียมของที่นี้ครับ อย่าดื้อนะสาวน้อย”ชายหนุ่มกระซิบข้างใบหูเล็ก“แล้วนี้ฟ้าต้องทำอย่างไงบ้างหรอคะ”น้ำฟ้าในชุดเจ้าสาวค่อยๆซบลงกับอกกว้าง“ไม่ต้องทำอะไรเลยครับ แค่ยืนอยู่ข้างๆพี่เท่านั้น ไม่ต้องกลัวนะ”“ตื่นเต้นจังคะ.... พี่อัคคี”น้ำฟ้าพูดเบาๆ“ครับ เข้าพิธีกันนะ พี่อยากเข้าหอไวๆจัง หึหึ”เสียงหัวเราะอันหื่นกระหาย ฮ่ะ ฮ่ะ“อ้าว! ได้เวลาอันสมควรแล้ว เจ้าสาวเจ้าเบร่ามากันแล้วครับ”เสียงใครหว่ะ คุ้นๆ“เฮ้ย! สะ เสือใหญ่ ฮ่ะ ฮ่ะ เอาจริงดิ”อัคคีหัวเราะด้วยเสียงแปลกๆ“เอ่อ! เอาน่านะ นี้พิธีกรนะเนี้ย”เสือใหญ่ยิ้มแบบฝืนๆ“ได้ๆ แต่โกนหนวดโกนเคราแล้วก็หล่อดีเหมือนกันนะ”อัคคีพูดชมอดีตศตูร“ของอย่างนี้ มันแน่อยู่แล้วครับพี่น้อง”โอ๊ย! บ้ายอจริงๆ แต่มันก็หล่อจริงๆนะ“เฮ้ย! เข้าเรื่องได้แล้ว คนเค้าจะแต่งงานโว๊ย”อัคคีกระซิบบอกเสือใหญ่เบาๆ แต่เสียงแม่งเสือกออกไมล์เวรกรรมเวรกรรม“ใจร้อนจังนะ.... ได้ๆจะเริ่มเดี๋ยวนี้แหละ”“นะโอกาสสำคัญนี้ ขอเชิญเจ้าบ่าวของเราพูดอะไรสักอย่างครับ”เสือใหญ่ส่งไมล์ให้อัคคี“ครับ วันนี้เป็นวันสำคัญของผม วันที่ผมจะได้แต่งงานกับคนที่ผมรัก ขอขอบคุณทุกคนที่มาร่วมงานในวันนี้ผมดีใจมาก และตั้งแต่วันนี้ไปน้ำฟ้าจะเป็นนายหญิงของที่นี้ หรือเรียกได้ว่าผู้หญิงเพียงคนเดียวที่ผมจะรักไปจนวันตาย.... พี่รักฟ้านะ”ชายหนุ่มพูดความรู้สึกออกมาจากหัวใจลึกๆที่เต็มไปด้วยความรักและเสน่หาเพียงเธอผู้เดียวตลอดมา มันคงไม่ผิดนักที่เป็นเช่นนี้และไม่ผิดนักที่เค้าจะรักผู้หญิงคนนี้หมดทั้งหัวใจไปตลอดชีวิต ร่างหนากดจูบหน้าผากมลนักและแสนอบอุ่น เพื่อเน้นย้ำคำพูดทั้งหมดที่เข้าได้พูดไปมือบางเอื้อมกอดอัคคีไว้แน่นก่อนที่จะกระซิบบอก“ฟ้าก็จะรักพี่อัคคีไปจนตาย ฟ้ารักพี่อัคคีมากๆเลย”“ครับพี่จะปกป้องเมียของพี่ให้ดีที่สุด ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นพี่ก็จะเชื่อใจฟ้า เพราะฟ้าเป็นคนที่พี่รักและไว้ใจ ต่อไปนี้อยู่กับคนงานพี่จะดุเหมือนเสือ แต่อยู่กับฟ้าพี่จะอ้อนเหมือนแมว เหมียวๆฮ่ะ ฮ่ะ ขอมงกุฎดอกไม้ให้ผมหน่อยครับ ป้าแวน”อัคคีเรียกหามงกุฎดอกไม้ที่ชายหนุ่ม เป็นคนถักขึ้นมาเองด้วยความยากลำบาก ถึงแม้ว่าจะดูยังไงมันก็ไม่สวยสักเท่าไรแต่สำหรับผู้ชายที่ไม่เคยทำเรื่องเล็กๆน้อยๆแบบนี้มาก่อนมันก็ถือว่าดีแล้ว“นี้คะ คุณอัคคี”ป้าแวนส่งมงกุฎดอกไม้สีขาววางใส่บนผ้าขนแกะเนื้อดี“ขอบคุณครับ......”ร่างหนาค่อยๆยิบมงกุฎมาถือไว้ในมือ“มงกุฎดอกไม้หรอคะ”ดวงตาใสมองตาคมด้วยความสงสัย (เอ่ออ... นี้มัน มงกุฎจริงๆหรอ)“ตามประเพณีของที่นี้ เจ้าบ่าวจะต้องเป็นคนทำมงกุฎดอกไม้สีขาวมาสวมให้เจ้าสาวในวันแต่งงาน ถึงแม้ว่ามันดูไม่ค่อยดีแต่ว่าพี่ตั้งใจทำจริงๆนะ”อัคคีมองน้ำฟ้าด้วยน้ำเสียงและแววตาที่จริงใจ“คะ ถึงแม้ว่ามันจะดูเป็นมงกุฎที่ดูแปลกๆ แต่ว่าฟ้าก็ชอบมันนะ เพราะว่าคนที่ทำมันขึ้นมาคือพี่อัคคี ฟ้าเพิ่งรู้เหมือนกันนะคะว่าฟ้าชอบของแปลก คริ๊ คริ๊”น้ำฟ้าหัวเราะชอบใจ อัคคียิ้มให้กับน้ำฟ้าด้วยรอยยิ้มและแววตาที่อ่อนโยน ก่อนที่มือหนาจะสวมมุงกุฎดอกไม้ให้กับน้ำฟ้าพร้อมๆกับช่วงชิงประทับริมฝีปากหนากับริมฝีปากบางตักตวงจูบจากน้ำฟ้าด้วยความเร้าร้อนและอ่อนนุ่มสลับกัน ถ่ำกลางสักขีพยานหลายสิบชีวิต คนงานสาวต่างกริ๊ดกร๊าดแถบบ้า“เอาละ! เสร็จสิ้นพิธีแต่งงานครับ จูบนานไปแล้วครับเดี๋ยวค่อยไปต่อในห้องแล้วกันนะ”เสือใหญ่ขัดจังหวะเมื่อเห็นว่าจูบกันนานเกิน“มันแน่อยู่แล้วสิ”อัคคีตอบ“อ้าว สาวๆด้านล่างใครกันนะ ที่จะเป็นเจ้าสาวคนต่อไปมายืนรอรับมงกุฎดอกไม้หน้าเวทีเลยครับ”เสือใหญ่ประกาศอย่างสนุกสนานก่อนที่ผู้หญิงทั้งหมดจะมายืนรอกันตรงหน้าเวที“ฟ้าครับถอดมงกุฎแล้วโยนขึ้นสูงๆไปทางผู้หญิงที่ยืนด้านล่างเลยครับ แต่ว่าต้องหันหลังด้วยนะครับ”“ถอดแล้วหันหลังโยนเลยหรอคะ”“ครับ รอฟังเสียงนับ 1 2 3 แล้วโยนเลยครับ”อัคคีบอก“เอานะ จะนับแล้วนะ 1 2 3 โยนเลยครับ”เสือใหญ่ให้สัญญาณ น้ำฟ้าโยนมงกุฎไปสุดแรงจนเกือบตกลงจากเวที แต่ดีที่อัคคีโอบเอวของน้ำฟ้าไว้ได้ทันมงกุฎแปลกประหลาดลอยสูงขึ้นและตกลงมาใส่หัวน้ำหวานดังโป๊ก (เฮ้ย!ขนาดนั้นเชียว มันเป็นความบังเอิญอย่างเห็นได้ชัด ถุย! 5555+)“หวานได้หรอเนี้ย ฮ่ะ ฮ่ะ พี่ไคร์หวานได้มงกุฎดอกไม้ด้วยละ”น้ำหวานถามตัวเอง แล้วหันไปบอกไคร่ที่ยืนจดอะไรก็ไม่รู้อีกที“มงกุฎดอกไม้หรอ ฮ่ะ ฮ่ะ แปลกประหลาดชะมัดเลย พี่ว่าทิ้งมันไปดีกว่านะ เอาดอกไม้ของพี่ไปแทนดีกว่านะครับ”ไคร์ยืนช่อดอกกุหลาบสีชมพูให้น้ำหวานด้วยท่าทีที่อ่อนโยน+++++++++++++++++++++++++++++++++++++ “น่ารักจังคะ พี่ไคร์เนี้ย ฟ๊อดด...”น้ำหวานหอมแก้มไคร่ไปหนึ่งทีก่อนที่วิ่งหนีไปอีกทาง“เดี๋ยวก่อนสิครับยังคุยกันไม่รู้เรื่องเลยนะ หวานรอพี่ด้วยสิ”ไคร์วิ่งตามร่างบางไปก่อนที่จะรวบน้ำหวานมาไว้ในอ้อมแขน“ฟ๊อดดด... หากันครับ”ชายหนุ่มหอมแก้มใส่ของน้ำหวาน“ฟ้าไคร์ขี้โกงอ่ะ ปล่อยหวานนะ ฮ่ะ ฮ่ะ”“เมื่อกี่บอกว่าใครน่ารักนะ”“บอกที่ไหน ไม่ได้พูดเลยยยยย.....”น้ำหวานแกล้งมองไปทางอื่น“ฟอ๊ดดดดด..... >/////< จะพูดหรือยังครับ”ไคร์หอมแก้มน้ำหวานอีกทีหนักๆ“พี่ไคร์น่ารัก.....”เสียงเล็กพูกออกมาเบาๆ“ฮ่ะ ฮ่ะ เขินด้วย น่าแดงเลย น่ารักจังครับ”“ไหน! ใครน่าแดง”น้ำหวานทำท่ามองซ้ายมองขวา“ก็คนนี้ไงครับ”ชายหนุ่มใช้นิ้วซุกชนจับแก้มแดงๆของน้ำหวานอย่างอ่อนโยนแล้วพูดเรื่องสำคัญต่อ“อาทิตย์หน้าเราสองคนจะไปแต่งงานกันที่ชายทะเลแล้วนะครับ ทุกอย่างพร้อมสำหรับเจ้าสาวของพี่แล้ว”มือหนาลูบหัวร่างบางเบาๆ“จริงหรอคะ พี่ไคร์”“ครับ อาทิตย์หน้าเราจะแต่งงานกัน”ไคร์ยิ้มให้เจ้าสาวของเค้าก่อนที่จะใช้แขนแข็งแรงกอดรัดร่างบางไว้ด้วยความอบอุ่น“หวานดีใจจังเลยคะ”น้ำหวานซบหน้าสวยลงกับอกกว้างของไคร์ แล้วโอบกอดร่างที่ใหญ่กว่าตนไว้เช่นกัน.........................................................................................................................................“โอ๊ย...... เมาหวะ จบงานเลี้ยงแล้วกลับบ้านกันดีกว่าฟาร์ม ฟาร์มอยู่ไหนอ่ะ”ดามมองหาเด็กหนุ่มที่นั่งก็น้ำอัดลมอยู่ข้างๆเค้า“ทางนี้ครับมองหาใครอ่ะ ผมอยู่ทางนี้”ฟาร์มเขย่าแขนคนรักให้หันกลับมาทางตนเอง“อ้าว! ย้ายมานั่งข้างนี้ตั้งแต่เมื่อไหล่”“บ้า! ผมนั่งข้างนี้ตั้งนานแล้วนะ”ฟาร์มบอก“สงสัยจะเมา ฮ่ะ ฮ่ะ ที่รักพาผมกลับบ้านหน่อยสิครับ”ดูดามมันพูดดิ“ลุกสิพี่ อย่าล้มทับผมนะ โอ็ยหนักจัง”ดามลุกขึ้นกอดตัวฟาร์มไว้เพื่อจะได้ไม่ล้มลงพื้นไปทั้งคู่“ทรงตัวได้แหละ ช่วยจับมือเดินไปหน่อยสิ”ดามยืนมือออกมาให้ฟาร์มช่วยจับ“ครับพี่ เดินดีๆนะ เดี๋ยวล้ม”“เป็นห่วงหรอ.............”“>//////< ใช่สิ ชีวิตผมมีแต่พี่คนเดียวนะ”“ชีวิตของฉันก็มีนายคนเดียวนะฟาร์ม”ดามหยุดเดินแล้วดึงฟาร์มเข้ามากอด มือหนาล้วงกระเป๋ากางเกงยิบขิงสำคัญออกมา“แหวน......”“ใช่ ความจริงพี่ซื้อมันมาตั้งนานแล้วแต่ยังไม่มีโอกาสให้ แต่ตอนนี้พี่ว่ามันน่าจะอยู่ที่ฟาร์มได้แล้วนะ”“แหวนนี้มันใหญ่กว่านิ้วนางของผมแน่เลย”“ใครบอกให้ฟาร์มใส่นิ้วนางกันล่ะ ยืนมือซ้ายมาสิพี่จะใส่ให้”“อ่ะครับ”มือหนาจับมือเล็กไว้ด้วยความอ่อนโยน ก่อนที่จะค่อยๆสวมแหวนให้ฟาร์ม“นิ้วกลางหรอครับ”“ใช่สิ มันแปลว่าของฟาร์มเป็นของพี่ไง”พอพูดจบก็จูบมือเล็กของฟาร์มไปทีนึง“พี่ดามทำตัวให้ผมรู้สึก......... >///////<”“รู้สึกอะไรหรอ มานี้เลย! ฮ่ะ ฮ่ะ”ร่างสูงแบกคนร่างเล็กกว่าขึ้นบ่าแล้วรีบเดินกลับบ้าน“หายเมาแล้วหรอครับ หรือว่าไม่ได้เมาตั้งแต่แรก พี่ดามขี้โกงอ่ะ แล้วทำไมต้องรีบขนาดนั้นด้วยครับ”ฟาร์มโวยวาย“ก็ฟาร์มบอกพี่ว่ารู้สึก.... ไม่ใช่หรอ”“ก็แค่รู้สึกรักพี่มากขึ้นเรื่อยๆไงล่ะ..... >O< พี่ดามปล่อยผมลงได้แล้วนะ”“ไม่เป็นไรหรอกจะถึงบ้านแล้ว พี่ก็ง่วงแล้วแหละอยากกลับถึงบ้านเร็วๆ”ร่างสูงเร่งฝีเท้าเร็วขึ้นอึบ! ดามค่อยๆวางเด็กหนุ่มลงบนเตียง“พี่ดามครับลงมานอนด้วยกันสิครับ”ฟาร์มชูมือสองข้างชวนคนรักลงมานอนด้วยกัน++++++++++++++++++++++++++++++ “มันจะน่ารักเกินไปแล้วนะ เดี๋ยวพ่อก็ปล่ำซะหรอก!”ดามแกล้งขู่เล่น“อ่ะ พี่จะปล่ำผมหรอ ไม่ต้องปล่ำหรอก เจ็บตูดแค่นี้ผมทนได้”“โอ็ย! ปวดหัวจัง นอนดีกว่า”ดามทิ้งตัวลงนอนข้างฟาร์ม“อ้าว! พี่นอนแล้วหรอ”“อืม ใช่.........”“ไม่เอานะลุกขึ้นมาปล่ำผมก่อนสิ อย่างเพิ่งนอนสิครับ”มือเล็กเขย่าแขนดาม“ไม่! จะนอน”“พี่ดามอ่ะ ผมอุส่าเตรียมตัวเตรียมใจมาทั้งวันเลยนะ ลุกขึ้นมาก่อนสิ”เด็กหนุ่มบ่นใหญ่“เอ๊ะ! ไอ้เด็กนี้ อย่าโดนนักใช่ไหม้”หมับ! ร่างสูงรวบตัวคนรักเข้ามาในอ้อมกอดแล้วซบหัวลงกับไหล่บาง“พี่ทำอะไรอ่ะ”“กอดไงครับ นอนได้แล้วนะ อย่าดิ้อ! ไม่งั้นถ้าพี่มีอารมณ์ขึ้นมาจริงๆ ฟาร์มจะจับไข้เอานะ”ร่างสูงเตือนด้วยความเป็นห่วง“ผมนอนแล้วก็ได้ ผมรักพี่นะ”“พี่ก็รักฟาร์ม... นอนได้แล้วนะ ฝันดีครับที่รัก”ดามกดจูบหน้าผากเด็กหนุ่มที่กำลังจะหลับใหลเบาๆ.............................................................................................................................................“พี่อัคคีคะ คืนนี้ดาวสาวจังเลยคะ”น้ำฟ้าในชุดนอนเดินมายืนรับลมตอนกลางคืนที่หน้าต่างบานใหญ่“มายืนตรงหน้าต่างแบบนี้ เดี๋ยวจะไม่สบายเอาจะครับฟ้า คลุมผ้าผืนนี้หน่อยดีกว่านะครับ”อัคคีค่อยๆคลุมผ้าเนื้อหนากับไหล่เล็กอย่างนุ่มนวล แล้วโอบกอดร่างบางไว้แนบอกกว้าง“ฟ้าฟังเสียงลมดีๆนะครับ มันจะเป็นเสียงเพลงเบาๆ”“ได้ยินจริงๆด้วย แต่ว่ามันน่าเศร้าจัง”ร่างบางบอก“งั้นก็คงต้องร้องเพลงด้วย จะได้ฟังดูไม่เศร้าไงครับ”“ร้องเพลง........O.o”“ต้องฟังเงียบๆด้วยนะครับ”อัคคีบอก ก่อนที่จะกระซิบร้องเพลงข้างๆใบหูเล็ก“รู้ไหมว่าเราเจอกันครั้งแรกตอนไหน ความทรงจำเกิดขึ้นเมื่อไหร่ เมื่อไหร่ที่ทำให้เราสองคนเริ่มหวั่นไหว หรือจะเป็นในตอนที่คุณต้องนอนเสียใจหรือว่าตอนที่เราต้องไกลมันทำผมได้รู้ว่าคิดถึงแต่คุณ”เสียงกระซิบแผ่วเบาบวกกับเสียงเต้นของหัวใจทั้งสองดวง ทำให้เนื้อเพลงดูหวานซึ้งและมั่นคงยิ่งขึ้น“และในตอนนี้ ในเวลานี้ ล่วงเลยมานานเป็นปีให้ดวงดาวนั้นเป็นเหมือนพยานรักขอสัญญาว่าจะรักเพียงคุณ ว่าจะรักแค่คุณว่าจะรักแค่คุณ เท่านั้นนานแสนนานก็จะรักเพียงคุณ ก็จะรักแค่คุณอยากจะมีแค่คุณคนเดียว” ดวงตาคมที่ดูหวานซึ้ง ถูกส่งผ่านความรู้สึกเข้ามาในเสียงเพลง แผ่นอกกว้างของชายหนุ่มช่างอบอุ่นยิ่งนัก“คืนวันที่เราเคยมีแต่ความเหงาใจเมื่อมีคุณเข้ามาชิดใกล้ก็อบอุ่นใจดังไฟที่ร้อนตอนเหน็บหนาว”“และในตอนนี้ ในเวลานี้ ล่วงเลยมานานเป็นปีให้ดวงดาวนั้นเป็นเหมือนพยานรักขอสัญญาว่าจะรักเพียงคุณ ว่าจะรักแค่คุณว่าจะรักแค่คุณ เท่านั้นนานแสนนานก็จะรักเพียงคุณ ก็จะรักแค่คุณอยากจะมีแค่คุณคนเดียว” “ลืมเรื่องราวที่ได้เคยบอบช้ำทิ้งมันแล้วโยนมันไปไกลแล้วในวันพรุ่งนี้ก็จะมีแค่เพียงเราไม่มีใครต้องเหงา และไม่มีใครต้องเศร้าสองเราเดินเคียงกันไป”เสียงทุ้นนุ่มกระซิบร้องด้วยแววตาที่อ่อนโยน เสียงลอบตัวเงียบไปหมดคงเหลือไว้แต่เพียงเสียงกระซิบของอัคคีที่เพราะจับใจคนได้ฟัง“ขอสัญญาว่าจะรักเพียงคุณ ว่าจะรักแค่คุณว่าจะรักแค่คุณ เท่านั้นนานแสนนานก็จะรักเพียงคุณ ก็จะรักแค่คุณและจะมีแค่คุณคนเดียว................”“ดวงดาวที่ส่องประกายอยู่บนท้องฟ้า จะเป็นเครื่องยึดมั่นว่าพี่ยังรักฟ้าอยู่เสมอปราบใดที่ดวงดาวยังคงส่องแสง ความรักของพี่จะไม่มีวันเสื่อมคลายนั้นหมายความว่าพี่จะรักไปจนวันตาย ไม่ว่าจะแก่เฒ่าไปอีกกี่ปีพี่ก็จะรักฟ้าจนหมดสิ้นลมหายใจของพี่”อัคคีกระซิบบอกน้ำฟ้าเบาๆแต่เต็มไปด้วยความรักที่ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง“อื่อ ฮึก พี่อัคคี........ ฮึก ฟ้าก็จะรักพี่อัคคีไปจนวันตายเหมือนกัน” ร่างบางดันตัวขึ้นจูบริมฝีหนาเนิ่นนานจนหายใจไม่ออก“ขอบคุณนะคะ พี่อัคคีเป็นสำคัญสำหรับฟ้า ฟ้ารักพี่อัคคีคะ จะให้บอกความรู้สึกเป็นพันๆครั้งมันก็ยังเหมือนเดิมเสมอ”อัคคีกับน้ำฟ้าโอบกอดกัน ถ่ำกลางแสงดาวและสายลมที่เย็นฉ่ำ แต่กลับมีแต่ความอบอุ่นอยู่ในหัวใจของกันและกัน