เถื่อนนัก กั๊กหัวใจนายจอมโจร

นี้เป็นตอนจบของเรื่องนะคะ 

ถ้าสนใจอ่านตั้งแต่ตอนที่ 1 แวะไปที่นี่ได้เลยคะ เป็นนิยายเรื่องแรก ช่วยแนะนำด้วยนะคะ

http://www.niyay.com/#!/chapter?storyid=5406f10abec6700b09007466

ว่าแต่ว่ากดตรงนี้ไม่ได้สินะ ลองลงไปดูคอมเม้นด้านล้างนะคะ โพสไว้ให้แล้วคะ ตอนแรกเลย

ขอบคุณที่แวะเข้ามาคะ

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

“ฟ้าครับ...พี่ไปเข้าห้องน้ำแป๊บนึงนะ เดี๋ยวพี่มา” อัคคีบอกร่างบางที่กำลังกินอาหารด้วยท่าทาง
มีความสุข
“คะ กลับมาไวๆนะคะ”ร่างบางเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มแล้วกลับไปจัดการกับอาหาร
แสนอร่อยบนโต๊ะตามเดิม ร่างหนาค่อยเดินไปยังห้องน้ำอย่างสบายอารมณ์
“สวัสดีครับ มาเที่ยวคนเดียวหรอครับ”ชายรูปร่างหน้าตาดี เดินเข้ามาทักทายอย่างเป็นมิตร
“อ๋อ... มากับผัว! >O< เฮ้ย! สามีคะ คุณคือ...”น้ำฟ้ามองคนตรงหน้าอย่างงงๆ
“เอ่อ... ผมชื่อบอยเป็นเจ้าของร้านอาหารที่นี้ครับ อาหารที่นี้เป็นไงบ้างครับ อร่อยไหม?”
หนุ่มหล่อถามแล้วยิ้มละลายใจ แต่มันก็เท่านั้นแหละเพราะอัคคีก็ยังหล่อกว่าหลายเท่า
“อร่อยคะ รสชาติเยี่ยมมากเลย ฟ้ากินจนจะอ้วนอยู่แล้วเนี้ย”น้ำฟ้าตอบและยิ้มกับไปเช่นกัน
“ชอบอาหารเมนูไหนเป็นพิเศษหรือเปล่าครับ”
“ชอบสิคะ โดยเฉพาะกล้วยหอมซีฟุ๊ด กับทอดมันกุ้งสองจานนี้ชอบมากเลย”
“บลา บลา บลา บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”สองคนนั้นพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน

อัคคีมองภาพตรงหน้าอย่างไม่สบอารมณ์นัก มือหนากำแน่นเพื่อระงับ
ความหึงหวงไว้แต่มันก็ช่างยากสิ้นดี ดวงตาคมเริ่มแปลเปลี่ยนเป็นสีแดงนิดๆ
เท้าหนักเริ่มก้าวเดินไปยังโต๊ะช้าๆ เพื่อปล่อยใจให้เย็นลงก่อนที่ชายหนุ่มจะอุ้มร่างบาง
ไปทำอะไรต่อมิอะไรเสียก่อน และก็ควรจะทำให้ร่างบางหายโกรธเค้าเสียที
ขืนอัคคีพลีพลามเข้าไปลากร่างบางไปข่มขืนตอนนี้ก็รังแต่จะทำให้น้ำฟ้าเกลียดเค้าเข้าไปใหญ่
“ไม่อยากเลย ไม่อยากให้ฟ้าเกลียดพี่ไปมากกว่านี้เลย”ชายหนุ่มบ่นกับตัวเองเบาๆ
อัคคีเดินเข้าไปหาน้ำฟ้าด้วยน่าตาที่ไร้รอยยิ้ม
“น้องครับเช็คบิน!”เสียงทุ้มบอกสาวเสริฟ
“คะ..... ทั้งหมด 570 บาทคะ”สาวเสริฟยืนใบสั่งให้
“เอาไป!........ ที่เหลือทิป”อัคคีพูดแล้วส่งแบงค์พันให้สาวเสริฟ มือหนาจับร่างบางให้ลุกขึ้น
ก่อนที่จะพาออกไปโดยไม่สนใจเจ้าของร้านที่ยืนทำหน้างงๆเป็นปลาคราฟ
“พี่อัคคีอะ... ฟ้ายังไม่อิ่มเลย”น้ำฟ้าโวยวาย
“จะกินพี่ต่อดีไหมครับ หรือจะให้พี่กินฟ้าดี”ชายหนุ่มพูดเสียงเรียบ ไม่หันมามองร่างบาง
ที่นั่งทำหน้างอนแม้แต่หางตา
“พี่อัคคีโกรธฟ้าหรอ เรื่องอะไรอีกอะ”หญิงสาวพูดทำลายความอึดอัด
“......................................”เงียบ
“ก็ถ้าไม่บอก ไม่พูดแล้วฟ้าจะรู้ได้ไง”น้ำฟ้าเริ่มโมโหแล้วค้อนใส่อัคคีไปทีนึง
“พี่ก็เคยบอกแล้วนี้! ว่าห้ามเข้าไกล้ผู้ชายคนอื่นนอกจากพี่”อัคคีเริ่มขึ้นเสียงใส่ร่างบาง
“.......................................”น้ำฟ้าเงียบมองหน้าหล่อที่บ่งบอกว่ากำลังโมโหอยู่
ริมฝีปากบางเม้มแน่น หยดน้ำตาใส่ๆไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว
“ฟ้าจำได้... จำได้ทุกคำที่พี่พูดออกมา... ฟ้าไม่เคยลืม แม้แต่คำที่พี่บอกกับฟ้าว่า
ไม่เคยรักฟ้าเลย พี่อัคคีบอกกับฟ้าว่าไม่มีเรื่องไหนที่เป็นเรื่องจริงระหว่างเรา...สักเรื่องเดียว...”
หญิงสาวพูดมันออกมาจนได้ ทั้งความรัก ความน้อยใจ ความกลัว และรวมไปถึง
ความแค้น ถึงแม้ว่าในตอนนี้ในหัวใจของน้ำฟ้าก็ยังคงมีแค่อัคคีอยู่เพียงผู้เดียว
อาจจะเป็นเพราะสมองกับหัวใจมันไม่ตรงกัน
“.................................”ชายหนุ่มมองมายังร่างบางด้วยความรู้สึกผิด
“คือฟ้า....อื่อ ฮึก ฟ้าไม่ได้รักพี่อัคคีแล้ว เพราะฉะนั้นอย่ามาผูกมัดฟ้า อื่อ ฮึ”
ทุกความรู้สึกตีกันจนร่างบางเริ่มสับสน ไม่เข้าใจตัวเองเลย
“...................................”อัคคีนั่งเงียบไม่พูดตอบโต้กับร่างบาง รู้แต่ว่าตอนนี้ความโมโหของ
ตนเองกำลังเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว คงถึงเวลาที่จะต้องทำอะไรสักอย่างให้มันรู้กันไปเลย
ว่าความจริงแล้วรักหรือเกลียดน้ำฟ้ากันแน่ แต่ในตอนนี้เค้ารู้อย่าเดียวว่าไม่อาจเสีย
น้ำฟ้าไปได้ ไม่ว่าเค้าจะรักหรือไม่รัก แต่ก็ยังอยากครอบครองผู้หญิงคนนี้ไว้เพียงผู้เดียว
เพราะเค้าเองก็คงจะรักผู้หญิงคนไหนไม่ได้อีกแล้วนอกจากน้ำฟ้า
“นี่! ถ้าฟ้าไม่ได้ท้องลูกของพี่ พี่อัคคีก็คงจะไม่มาทำดีกับฟ้าแบบนี้หรอกใช่ไหม...
คงไม่สวมบทบาทพระเอกสุดแสนใจดีแบบนี้หรอก แท้จริงแล้วพี่มันก็ซาตานชัดๆ
ไม่ได้ต่างอะไรกับปีศาจเลย ฮึก อื่อ”
“พี่จะทำให้ฟ้ารู้เดี๋ยวนี้แหละ ว่าพี่รักฟ้ามากแค่ไหน!”
อัคคีขับรถเรียวเข้าม่านรูดทันทีที่พูดจบ หญิงสาวเริ่มกลัวกับท่าทีของอัคคีเรื่อยๆ
มือเล็กกุมกันแน่น
“พี่อัคคีจะทำอะไร!”
“ก็ทำให้ฟ้ารู้ไงว่าพี่รักฟ้ามากแค่ไหน! มานี่!”ชายหนุ่มอุ้มร่างบางออกมาจากรถ
“กริ๊ดดดดดด ปล่อยฟ้า ไม่นะ! อย่าทำอะไรฟ้านะ พี่อัคคี! อื่อ ฮึก”หญิงสาวดิ้นไปมาบนแขนแกร่ง
ของอัคคี แสดงท่าทีรังเกลียดอย่างเห็นได้ชัด
………………………………………..
ตอนที่ 51
“ทำไม! รังเกลียดพี่นักหรอ”อัคคีไม่ยอมปล่อยร่างบางออกจากวงแขน
“ใช่! ฟ้าเกลียดพี่ เกลียดที่สุด”แววตาสวยหันมองไปทางอื่น ไม่กล้าสบตาร่างแกร่ง
ที่กำลังมองมาด้วยดวงตาคาดโทษ
“ดี!”ชายหนุ่มอุ้มร่างบางเข้ามายังห้องที่ใช้สำหรับร่วมรัก โดยเฉพาะเครื่องมือและลูกเล่น
ที่ใช้เพิ่มความสำลานแก่คู่รักหนุ่มสาววางเรียงรายบนเตียงเต็มไปหมด แต่ร่างหนาหาได้สนใจ
ของเหล่านั้นไม่
“ไม่ได้นะ พี่อัคคี ฟะ ฟ้า....ฟ้าไม่”ใบหน้าสวยเริ่มซีดเผือก เมื่ออัคคีว่างร่างตนลงบนเตียง
“ทำไม!”
“ฟ้าท้องอยู่...”
“แล้ว”ชายหนุ่มถามหน้านิ่ง
“จะทำแบบนั้นไม่นะ โอ๊ย! อย่า...”มือหนายันร่างบางลงเตียงโดยไม่สนเสียงสะอื้น
ร่างบางสั่นระริกเมื่ออัคคีเข้าครอบครองอยู่เหนือร่างตน มือหนาลูบไล้หน้าสวยเชยชมความ
หอมหวานจากกลิ่นกายสาวน้อยใต้ร่าง นิ้วซุกซนเคลื่อนต่ำลงสะกิดสายเสื้อในออกไปให้พ้น
จากไหล่ขาว ปากหนาได้รูปบรรจงแตะเบาๆไปทั่วไหล่ขาว มืออีกข้างสอดผ่านแผนหลังปลด
ตะขอที่เหนี่ยวรัดหน้าอกใหญ่ให้ดูเล็กลงเวลาสวมใส่ และบรรจงพรมจูบขึ้นไปเรื่อยๆจนถึง
คอระหงเนื้อนิ้มปากหน้าหลงใหล
“ไม่ อื่ก ฮึ... อย่านะ”น้ำฟ้าพยายามผลักคนที่อยู่เหนือร่างออกไปให้พ้นจากร่างของเธอ
“หึ จะมาห้ามพี่ให้หยุดตอนนี้ มันก็ไม่ทันแล้วละสาวน้อย ฟ้าไม่รู้หรอว่าพี่ต้องอดทนแค่ไหน
ที่จะไม่แตะต้องฟ้า ตลอดเวลาที่ผ่านมาตั้งแต่พี่ได้ฟ้ามาเป็นเมีย พี่ไม่แม้แต่จะสนใจผู้หญิงคนไหน
นอกจากเมียของพี่คนเดียว”ร่างหนาถอดเสื้อของตนออก แล้วกลับมาสนใจเสื้อผ้าของคนที่นอนอยู่
ใต้ร่างตนต่อ เพราะไม่ว่าอย่างไงเค้าก็จะหาวิธีคุยกับน้ำฟ้าให้รู้เรื่อง ถึงแม้ว่าจะเป็นเวลาที่ร่วมรัก
กันก็ตาม
“ไหนพี่บอกว่าเกลียดฟ้า อื่อ ฮึก”
“พี่โกหก”
“หรอคะ ฮึก...”ดวงตาเศร้าเริ่มเปลี่ยนไป
“แล้วทำไมฟ้าถึงเกลียดพี่ล่ะ”ชายหนุ่มยกมือขึ้นลูบปลอยผมเบาๆ
“ก็เพราะว่าพี่เกลียดฟ้าไง”
“งั้นถ้าพี่รักฟ้า ฟ้าก็จะรักพี่เหมือนกันใช่ไหม”อัคคีทอดสายตามองคนข้างล่างด้วยดวงตาที่บ่งบอก
ว่าสิ่งที่เค้าพูดเป็นเรื่องจริง
“ทั้งรักทั้งเกลียด! พี่ อะ อุบ”ริมฝีปากบางถูกปิดไว้ด้วยริมฝีปากหนานุ่มนวลและเนินนาน
“เมื่อกี่ฟ้าบอกว่าอะไรนะครับ”นิ้วซุกซนแตะริมฝีปากบางด้วยความรัญจวนใจ
“บอกว่า.... ไม่เอาพอแล้วคะ ฟ้าหายใจไม่ทัน”
“งั้นก็บอกมาก่อนสิครับ ถ้าไม่ถูกใจพี่ ฟ้าก็จะโดนพี่ปล่ำ แต่ถ้าถูกใจพี่ พี่ก็จะให้ฟ้าปล่ำพี่”
“ฟ้าเกลียดพี่ คิ๊ คิ๊ ตอบไปแล้ว”น้ำฟ้าหัวเราะเบาๆ พร้อมกับมีรอยยิ้มออกมานิดๆ
“โฮ ฟ้าครับ”
“งั้นพี่อัคคีบอกมาก่อนสิคะ ว่าถ้าฟ้าหายไปพี่อัคคีจะรู้สึกยังไง”น้ำฟ้าหันหน้ามองไปทางอื่น
“พี่ก็รู้สึกคิดถึง กระวนกระวาย เหมือนกับหัวใจของพี่มันหายไป เพราะงั้น...อย่างหายไปไหนอีกนะ”
“พี่อัคคีก็อย่างหายไปไหนนะ ฮึก อื่อ”น้ำฟ้าโอบกอดร่างหนาที่อยู่เหนือร่างด้วยความรู้สึกที่อธิบาย
เป็นคำพูดไม่ออก
อัคคีดันร่างบางลงบนเตียงเหมือนเดิม มือบางรั้งคอหนาลงมาประทะปากเรียวอย่างโหยหา
ริมฝีปากแดงระเรื่อค่อยๆจูบละคนอ่อยยิ่ง ลิ้นน้อยตะหวัดหาลิ้นหนาอย่างสะเปะสะปะในความ
ต้องการ ขาเรียวสวยถูไถแกร่นกายของอัคคีที่แข็งตั้งชันภายในกางเกงตัวหนา ผลุดสติแตกซ่าน
ไปทั่วทั้งร่างกายหนุ่มสาว ร่างหนาสั่นสะท้านเมื่อเห็นเรือนร่างขาวผ่อง มือหนาสัมผัสอกที่ใหญ่ขึ้น
ขยับเบามือ และบรรจงลงลิ้นสากกับเนื้ออวบที่ตอนนี้บิดเร้าด้วยแรงอารมณ์ไปมา เหมือนกับ
กระต่ายน้อยที่รอให้สิงโตหนุ่มเขมือบอย่างสิ้นท่า
“อะ พี่อัคคีขา”
“หืม ฟ้าสวยจังเลย พี่ไม่ไหวแล้วนะ” มือหนาควักแกร่นกายใหญ่พร้อมใช้งานออกมาสู้สายตา
คนตรงหน้า
ปากเรียวแดงระเรื่อค่อยๆใช้ลิ้นน้อยแตะส่วนหัวแกร่นกายของอัคคีที่ใหญ่มหึมา
และบรรจงอมปลายหัวเห็ดที่ใหญ่กว่าปากของตัวเองขยับน้อยๆ มือเรียวเกี่ยวจับแกร่นกายส่วนโครน
ขยับขึ้นลงเป็นจังหวะเบาๆตามที่อัคคีบอกทุกอย่าง ถึงแม้ว่ายังคงเก้ๆกังๆแต่ก็ตั้งใจทำจน
อัคคีร้องเสียงหลงระงมดังชัดเจน
“พอ พอแล้วครับคนดี”
“ฟ้าทำให้รู้สึกไม่ดีหรอคะ”
“เปล่า มันรู้สึกดีมากตั้งหาก”
“หรอคะ”น้ำฟ้ายิ้มดีใจ
“โอ๋ พี่อัคคีจะทำอะไรคะ”น้ำฟ้าร้องเสียงหลงเมื่ออัคคีจับร่างบางขึ้นไปนอนบนเตียง
และแยกขาเรียวออกจากกัน แขนแกร่งดันข้อพับขาเรียวกดลงกับเตียง แวกให้เห็น
กลีบหอยสีชมพูน่าลิ้มลองลากไล้ไปทั่วกลีบ ลิ้นสากเลียรูสวาทอย่างช่ำชอง
“อ๊า ฟ้าเสียว! โอ๊ยเสียวอะ หืม… ไม่ไหวแล้ว พี่อัคคีขา ฟ้าเสียวจัง”น้ำเสียงเล็กหลุดออกมา
ด้วยไม่รู้ตัว หัวสมองขาวโพลนไปหมด ดวงตาหลี่ลงเต็มไปดวามความเปี่ยมสุข
“รู้สึกดีไหมครับ”
“อืมมม.....”น้ำฟ้าตอบเป็นเสียงคราง
“ฟ้าพร้อมแล้วใช่ไหมครับ”
“พร้อมแล้ว พี่อัคคี... ฟ้าจะไม่ไหวแล้วนะ”
“ครับ สาวน้อย”
อัคคีจับแกร่นกายใหญ่ถูขึ้นลงสัมผัสกับกลีบหอยสีชมพูสร้างความคุ้นเคยหลังจากที่ห่าง
หายมานาน แล้วค่อยๆดันหัวเห็ดยักขนาดโตเต็มที่เข้าไปในรูสวาทของกระต่ายน้อยที่นอนเปี่ยม
ไปด้วยแรงอารมณ์อยู่ด้านล่าง อัคคีดันขาน้ำฟ้าให้แบลงกับเตียงเพื่อให้สามารถดันแกร่นกาย
มหึมาเข้าไปจนมิดรูสวาท อัคคีออกแรงกระเด้ากลีบหอยสีชมพูเบาๆ ตับ! ตับ! ตับ!
เสียงดังลั่นห้อง พร้อมๆกับเสียงครางระงมของทั้งสองฝ่าย
“หืม ฟ้า อ่ะ...... ฟ้า”
“อะ อา อ่ะ อ่า อ้ะ อ้า อ๊ะ อ๊า อ๋ะ อ๋า อา.....”เสียงครางของน้ำฟ้าดังขึ้นเรื่อยๆตามจังหวะการ
กระเด้าของอัคคี
ปากหนาจูบกัดหัวนมน้อยๆอย่างจงใจ มือหนาขยำอกอวบอย่างเพลินอารมณ์
ส่วนมืออีกข้างก็ลูบไล้ต้นขาขาวสวยเต็มมือ
“อ่า ฟ้าช่างหน้าหลงใหลเหลือเกิน หืมมมม.... สวยไปทั้งตัวเลย พี่ขอฝากรอยรักไว้หน่อยนะครับ”
อัคคีหยุดการเคลื่อนไหวแล้วตั้งหน้าตั้งตาดูดไซ้ซอกคอขาวด้วยความตั้งใจ แต่ก็ต้อง
หยุดตีตารอยรัก เพราะน้ำฟ้าเริ่มขยับรูสวาทขึ้นลงกระแทรกกับแกร่นกายที่อยู่เหนือร่าง
เป็นจังหวะอย่างร้อนรน
“พี่อัคคีอย่างหยุดสิคะ ฟ้าทรมาณนะ”เสียงหวานเอ๋ย
“อย่าใจร้อนสิครับ แม่กระต่ายน้อย เดี๋ยวพี่จะทำให้ฟ้าไม่ทรมาณเอง”
อัคคีดันแกร่นกายให้แน่นกับรูสวาท แล้วยกก้นสวยลอยขึ้น มือหนาดึงหมอนสะอาด
มาหนุนก้นสวยให้ยกกลีบหอยสีชมพูให้สูงขึ้นกว่าเดิม สะโพกหนาค่อยๆกระเด้ารูสวาทใหม่อีกครั้ง
มือหนาดันหน้าขาเรียวทั้งสองข้างให้ชิดกับนมใหญ่ที่กระเด้งขึ้นลงตามแรงกระเด้าของอัคคี
“กริ๊ดดดดดดดด อ่า อ๊ะ อา อะ ไม่อ่ะ เสียว อ๊า”น้ำฟ้าเสียวไปกับทุกการเคลื่อนไหวของอัคคี
“อะ อ่า หืม อา ฟ้าที่รัก อ๊า”ร่างหนาถาโถมเข้าใส่ร่างบางด้วยความเร็วและนุ่มนวล
ไร้ความป่าเถื่อนโดยสิ้นเชิง
“อะ อ่า อ๊ะ พี่อัคคี”ชายหนุ่มยังคงกระเด้ารูสวาทอย่างไม่ขาดหาย ตามความต้องการเสพสม
ของทั้งสองที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนมาสุดทาง
“อัคคี อะ”น้ำฟ้าครางเรียกชื่อคนรัก เมื่ออัคคีปลดปล่อยน้ำอุ่นๆออกมาภายในรูสวาท
“หืมมมม... แม่กระต่ายน้อยของพี่ อ่ะ”อัคคีกระเด้ารูสวาทปิดท้ายสามสี่ทีให้แกร่นกายอ่อนตัวลง
แล้วค่อยๆชักแกร่นกายออกช้าๆ น้ำสีขาวทะลักล้นออกมาจากรูสวาทเป็นสายธาร
กลีบหอยสีชมพูเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำสีขาวขุ่นเต็มไปหมด
“ฟ้าเจ็บหรือเปล่าครับ”อัคคีถามด้วยความเป็นห่วง
“ฟ้าไม่เจ็บคะ แค่รู้สึกว่าขาฟ้าไม่ค่อยมีแรงเลย”
“มันก็เป็นแบบนี้แหละครับคนดี”
“หรอคะ”น้ำฟ้ามองหน้าอัคคีอย่างอ่อนแรง
“มาครับ เดี๋ยวพี่ล้างตัวให้”ชายหนุ่มอุ้มร่างบางตรงไปยังห้องน้ำที่ประดับประดาไว้อย่าง
สวยงาม อัคคีวางร่างบางลงในอ่างน้ำแล้วจัดการเปิดน้ำอุ่นให้น้ำฟ้าแช่ทำความสะอาดร่างกาย
รวมไปถึงกลีบหอยสีชมพูด้วย เรียกได้ว่าทุกซอกทุกมุมไม่มีส่วนไหนหลุดรอดจากการทำความ
สะอาดของอัคคี โดยเฉพาะหน้าอกของน้ำฟ้าเนี้ย! ทำความสะอาดซะหลายลอบเชียว
พออาบน้ำให้เสร็จก็อุ้มมาที่เตียง ยังไม่วายเช็ดตัวให้อีกขนาดรูสวาดก็ยังเช็ดแล้วเช็ดอีก
“พี่อัคคี ฟ้าว่ามันแห้งหมดแล้วนะ ไม่ต้องเช็ดแล้ว”
“หืม ไม่ได้นะครับ เดี๋ยวมันอับชื้น หึหึ”พูดแล้วก็เช็ดต่อ เฮ้อ!ดูมีความสุขกับการเช็ด
เหนื่อยใจจริ้งงงงงงงงงงง
………………………………………………………………………………………
“โหล ไคร์...... ไคร์ได้ยินไหม.....”อัคคีออกมากระซิบคุยโทรศัพท์ในรถ
“ฮ่ะ อะไร ได้ยินแล้ว”ไคร์ตอบไปอย่างฮ้วนๆ
“เออดี คือว่าช่วยกลับไปจัดงานแต่งงานรอฉันกับน้ำฟ้าที่เหมืองที”อัคคีพูดไปเขินไป
“แต่งงาน! จริงดิ๊”ไคร์ตะโกนลั่นด้วยความดีใจ ก็เพราะว่าแม่สาวน้อยเจ้าเล่ห์ของเค้า
บอกว่าถ้าพี่ฟ้าไม่แต่งงานก่อน หวานก็จะไม่แต่งงาน
“เบาสิว่ะ เดี๋ยวเมียกูได้ยิน”
“เออๆ โทษทีครับบบบ ความลับๆ” “พี่ไคร์คุยกับใครหรอคะ........” เสียงน้ำหวานดังผ่านโทรศัพท์
“แค่นี้นะ จัดงานแต่งงานของฉันให้สวยๆแล้วกัน ส่วนเรื่องเสื้อผ้าฉันจัดการเอง
ปล.ถ้าจัดงานแต่งงานของฉันไม่ดีละก็ ฉันจะหักเปอร์เซ็นหุ่นเหมืองเพรชให้เหลือ 1 ใน 3”
“..........................”
“นี้ไคร์ฟังฉันอยู่หรือเปล่า”
“..........................”
“ไอ้ไคร์!!!”
“ฮ่ะ เมื่อกี้พี่พูดอะไรบางนะ ผมไม่ได้ฟังอ่ะ”
“อยากรู้หรอ!”
“อืม...... เร็วสิพี่ ตอนนี้อยากปล่ำเมีย”
“ถ้าอยากรู้ละก็! ขึ้นไปอ่านข้างบนอีกรอบสิมึง”
“อ๋อเรื่องมันเป็นอย่างนี่เอง เฮ้ย! เหลือ 1 ใน 3 ไม่เอานะพี่”
“งั้นก็กลับไปจัดงานแต่งงานให้ทีนะ อย่าลืมนะ หายไป 3 ส่วน เชี่ยวนะ หึหึหึ”เสียงหัวเราะอำมหิต
“โอเค จะทำให้เต็มที่แล้วกันนะพี่ เพราะงั้นอย่าหักเปอร์เซ็นผมนะ TT พี่ชาย“
“เออๆ ทำดีๆแล้วกัน”
.......................................................................................................................
“หวานเก็บของกันเถอะ เราจะกลับบ้านวันนี้”
“อะไรนะ หวานยังไม่ได้เล่นน้ำทะเลเลยนะพี่ไคร์ อื่อ ฮึก พี่ไคร์ใจร้าย.....”
“เดี๋ยวก่อนสิครับ พี่มีเรื่องสำคัญที่ต้องทำนะ อย่างร้องไห้นะสาวน้อย”
“พี่ไคร์ใจร้ายอ่ะ อื่อ ฮึก หวานอยากเล่น.....ฮึก”น้ำหวานร้องไห้งอแง
“อย่างงอแงสิ งั้นเดี๋ยวตอนแต่งงานของเราสองคน มาจัดกันที่ทะเลกันเลยดีไหม”
“หวานบอกไงว่าหวานไม่แต่งงาน ถ้าพี่ฟ้าไม่แต่งก่อน”
“งั้นหรอ พี่คงต้องรีบเตรียมชุดเจ้าสาวให้หวานเร็วๆแล้วสิ”ไคร์ยิ้มแฉ่ง
“พี่ไคร์พูดเหมือนกับว่าไปฟ้ากำลังจะแต่งงานอย่างงั้นแหละ”
“ก็ใช่สิ เราก็เลยต้องรีบกลับ เพราะฉะนั้นอย่างร้องไห้นะครับ”ไคร์บดจูบกับเปลือกตาสวยเช็ดน้ำตา
ของคนรักที่ไหลออกมาจนแห้ง เหลือไว้เพียงแต่หน้าแดงๆที่ไม่รู้ว่าเขินหรือเป็นเพราะร้องไห้กันแน่
“ก็ได้คะ งั้นหวานขอไปอาบน้ำก่อนนะคะ”ร่างบางเดินไปยิบผ้าขนหนูผืนน้อยเดินเข้าห้องน้ำ
“หวานอาบน้ำไวๆนะครับ”เสียงไคร์บอกอย่างเร่งรีบ
“คะ พี่ไคร์”หญิงสาวลุกลี้ลุกลนขัดเนื้อถูตัวไม่กี่นาทีก็มีเสียงไคร์ตะโกนเข้ามา
“หวานครับ เสร็จยังครับ พี่... อืม”ร่างหนาอยู่ในสภาพเปลือยทอนบน เหลือไว้แต่ผ้าขนหนูปกปิด
แกร่นกายที่ตั้งชัน
“เสร็จแล้วคะ...”เสียงหวานดังขึ้นพร้อมกับที่มือเล็กดึงผ้าขนหนูตัวจิ๋วมาพันตัวไว้ลวกๆ
แกร็ก! น้ำหวานเปิดประตูออกมาอย่างรีบร้อนแต่ก็ถูกไคร์ดันกลับไปเข้าไป
“กริ๊ดดดดดดด! พี่ไคร์”หญิงสาวร้องลั่นเมื่อถูกไคร์ดึงผ้าขนหนูตัวจิ๋วออกไป
“ร้องเบาๆสิครับหวาน”
“ไหนพี่ไคร์บอกว่ารีบไง”
“ก็รีบมาทำเรื่องแบบนี้ไงครับ”ไคร์ปลดผ้าขนหนูที่ปกปิดแกร่นกายที่ตั้งชันพร้อมจะทะลุทะลวง
ร่างเล็กที่เปลือยเปล่าตรงหน้า
“พี่ไคร์ โอ็ย! ทำอะไร”น้ำหวานร้องเสียงหลง เมื่อถูกยกสโพกขึ้นไปนั่งบนอ่างล้างมือ
“ยังต้องถามอีกหรอครับ สาวน้อย”ไคร์แยกขาเรียวออกจากกันก่อนที่จะแซกความเป็นชาย
เข้าไปถูไถส่วนสำคัญของร่างเล็ก แล้วค่อยๆดุนปลายหัวเข้าไปที่ละนิดจนรู้สึกถึงร่างสั้นสะท้าน
ที่เริ่มบิดเร้าไปมา น้ำหล่อลื้นไหลออกมาเยอะขึ้นตามแรงอารมณ์ของสาวน้อย
“หวานครับ”เสียงแผ่วเบากระซิบข้างหู
“ขา....”เสียงน้อยเค้นออกมาอย่างอดกลั้น
“พี่จะเข้าไปลึกๆแล้วนะ”มือหนาลูบไร้ก้นงามเคลื่อนมาถึงอกอวบ ค่อยๆบีบขย้ำเบามือ
“อ่ะ อืมมมม ฮ่ะ อ๊าาาาาา........”เสียงครางเบาๆดังขึ้นทุกครั้งที่แกร่นกายของไคร์ถอยออกมา
แล้วกับเข้าไปลึกกว่าเดิม
“พี่ไคร์ คะ คึก อย่างเพิ่งเข้าไปลึกกว่านี้เลยนะคะ หวานเสียว ฮ่ะ”
“อะไรกัน ยังไม่ถึงครึ่งเลยนะครับ”
“ก็ของพี่ไคร์ยาวขนาดนั้น มันจะเข้าไปหมดได้ยังไงกันคะ หวานเจ็บแย่เลย”น้ำหนาวพูดหน้าแดงๆ
“ไม่เจ็บหรอกครับ ถ้าค่อยๆขยับเข้าไป”
“ถึงยังไงมันก็เสียวอยู่ดีนะคะ”
“แล้วหวานไม่ชอบหรอครับ ถ้าพี่เข้าไปลึกๆพี่ก็เสียวเหมือนกันนะ แต่รับรองว่าเจ้าสาวของพี่จะ
รู้สึกดีจนลืมเวลาเลยครับ”
“เจ้าสาวหรอคะ”
“มันแน่อยู่แล้วสิครับ ก็หวานเป็นเมียพี่นี่ แต่เดี๋ยวนะ! พี่ว่าเราสองคนยังไม่เคยมีอะไรกันในน้ำ
เลยนี้นะ ลองกันสักตั้งคงไม่เสียหายหวานว่าไหม”
“เอ่อ... พี่ไคร์หมายความว่าไปมีอะไรกันในน้ำหรอคะ”
“ใช่ครับ แต่หวานต้องอยู่ข้างบนตัวพี่นะ”
“ตะ แต่ หวานไม่เคย”
“อืมมม... เดี๋ยวจะสอนให้ครับ”ชายหนุ่มอุ้มก้นงามไปทั้งๆที่แกร่นกายยังคงคาอยู่ที่เดิม
ร่างหนานั่งลงในอ่างน้ำที่ว่างเปล่า โดยที่ร่างเล็กอยู่เหนือร่าง
“อ่ะ ฮึก อ๊า....”แกร่นกายเสียดสีไปมาระหว่างที่ร่างหนาขยับตัวนั่งลง
ไคร์จับร่างเล็กให้ชันเข่าขึ้นและใช้มือบังคับสโพกงามให้ขยับขึ้นลงตามความต้องการ
ก่อนที่จะหันมาเปิดก๊อกน้ำด้านหลัง มือหนาลูบไล้ขาเรียวไปมาปุกอารมณ์ของน้ำหวาน
ได้ไม่ใช่น้อย
“แบบนั้นแหละครับหวาน”เสียงไคร์ปลอบขวัญคนเก่งที่กำลังขยับตามที่ชายหนุ่มบอกอย่าง
เก้ๆกังๆ แต่ก็ยังตั้งใจทำต่อไปเงียบๆ ถึงจะรู้สึกเสียวจนเกินคำบรรยายก็ไม่กล้าเปล่งเสียงคราง
ออกมา เพราะด้วยประสบการไม่มีและยังเขินไม่รู้จะยังไงดี ได้แต่ขยับขึ้นลงรูดแกร่นกายที่
ใหญ่ยาวต่อไปเรื่อยๆ
“น้ำเต็มอ่างแล้วครับคนเก่ง พักก่อนดีกว่านะ”
“ไม่ อ่ะ อ๊า อะ หวานหยุดไม่ได้แล้ว”อุณหภูมิในร่างกายของสาวน้อยเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
แม้แต่น้ำในอ่างก็ยังดับความเร้าร้อนให้หญิงสาวไม่ได้
“งั้นพี่ช่วยเอง”ชายหนุ่มลุกนั่งแล้วตั้งต้นขาให้รองรับกับก้นสวยที่เคลื่อนไหวอยู่เหนือร่าง
เหลือช่องว่างระหว่างอกกว้างกับเข่าหนาพอที่จะให้ร่างเล็กขย่มแกร่นกายโดยไม่ต้องใช้แรง
มากเกินไป หน้าอกใหญ่บดเบียดกับอกกว้างที่ช่วยเป็นหลักให้สาวน้อยในการยกตัวขึ้นและ
ทิ้งตัวลงกระแทรกกับแกร่นกายของชายหนุ่มอย่ามัวมัน น้ำในอ่างกระฉอกออกนอกอ่างทุกครั้งที่
ร่างเล็กรูดรูสวาทกระแทรกลงมาหาแกร่นกายที่ยังคงแข็งไม่เปลี่ยนแปลง
“ดีครับหวาน หืม อ๊า... รู้สึกดีมากเลยครับคนเก่ง”
“หวาน อ่ะ เสียวฮ๊ะ อ้า เสียว”เม็ดเหงื่อผุดขึ้นมาจากผิวเนื้อขาวทุกรูขุมขน เนื้อกับเนื้อเสียดสีกัน
เพิ่มความเร้าร้อนในตัวหนุ่มสาวจนหยุดไม่อยู่ มือเล็กยันพื้นอ่างใต้น้ำไม่ให้ตนเองชบฮวบลงไปกับ
อกกว้าง
“หวานครับ อ้า อ่ะ อืม เก่งจังนะ”
“เอ่อ... หวานว่าเปลี่ยนท่าดีกว่า”ร่างบางพูดแล้วถอดแกร่นกายของชายหนุ่มออก ก่อนที่จะหันหลัง
ให้อกกว้าง มือเล็กจับแกร่นกายที่แข็งตั้งขึ้นแล้วสอดใส่เข้าไปในตัวอีกครั้ง แต่มันก็แค้
ครึ่งค่อนแกร่นกายของชายหนุ่มเท่านั้น
“ขย่มเลยครับ เจ้าสาวของพี่ หืม”
สโพกบางเริ่มขยับขึ้นลงอีกครั้ง หญิงสาวออกแรงซอยเร็วขึ้นเรื่อยๆและก็ทิ้งตัวลงกระแทรก
กับแกร่นกายของไคร์แรงขึ้นเดียวเช่นกัน
“อ่า อ่ะ อ้า หวาน อ่ะพี่เสียว อะ หืม”ไคร์ครางเสียงหลง หน้าอกใหญ่ตีกับต้นขาหนาเพิ่มสัมผัสอัน
เร้าร้อนทุกการเคลื่อนไหว ชายหนุ่มจับร่างเล็กให้หันกลับมาหากันโดยที่ไม่ได้ถอดแกร่นกาย
ชั่ววินาทีที่ทั้งคู่จ้องตากันสื่อความหมายส่งความต้องการของกันและกัน แล้วเริ่มเคลื่อนกาย
เข้าหากันอย่างไม่สนใจอะไรทั้งสิน ได้แต่ปล่อยให้ร่างกายทำตามคำสั่งของหัวใจที่เรียกร้อง
ร่างกายของอีกฝ่ายนึง กลีบหอยสีชมพูและแกร่งกายกระแทรกเข้าหากันใต้น้ำไม่หยุดพัก
เสียงกระทบของก้อนเนื้อ ดัง พั่บ! พั่บ! พั่บ! เร็ดรอดขึ้นมาจากอ่างน้ำ ถ้ำกลางเสียงครางระงม
ของทั้งคู่ที่ร้องรับกันอย่างได้อารมณ์
“อ่า หวาน อ่ะ อ้า อืม”
“พะ ไคร์ โอ๊ย! อ่า อะ อึก อ่า กริ๊ดดด อ้าาาาาาา.............”
ช่วงเวลาผ่านเลยไปเกือบสามชั่วโมงที่ทั้งคู่ทำรักกันอย่างดุเดือดใต้น้ำที่แสนจะเย็นเฉียบ
แต่ก็มิอาจดับไฟรักในกายของทั้งคู่ไว้ได้ ทั้งไคร์และน้ำหวานไม่รับรู้ช่วงเวลาที่ผ่านดำเนิน
ไปเรื่อยๆ ทุกวินาทียังคงขยับเข้าหากันอย่างมัวเมา
“อ้ะ หวานครับ”ไคร์ประกบปากบางสอดลิ้นสากซุกซนเข้าหาน้ำลายในโพรงปากเล็กแดง
ระเรื่อเปี่ยมไปด้วยแรงอารมณ์ มือหนาเอื้อมเปิดท่อระบายน้ำที่อยู่ข้างหลังร่างเล็ก
ลดระดับน้ำให้ต่ำพอที่น้ำหวานจะนอนลงไปได้ แล้วปิดกลับเข้าไปเหมือนเดิม
“หวานเหนื่อยแล้วใช่ไหมครับ... เดี๋ยวพี่ทำเอง นอนลงนะครับสาวน้อย”ไคร์โน้มตัวดันร่างเล็ก
นอนลงกับพื้นอ่าง
“พี่ไคร์ขา......”หญิงสาวนอนลงอย่างว่าง่าย
“ยึดตัวกับอ่างน้ำให้ดีนะครับ”
“คะ อ่า อ้า อ่ะ อ่ะ ฮัก ฮึก อ่า กริ๊ดดดดดดด!”ไคร์ถาโถมแกร่นกายแข็งแกร่งเข้าหารูสวาท
ของน้ำหวานอย่างบ้าคลั่ง สะโพกหนาซอยถี่ยิบขึ้นเรื่อยๆตามเสียงร้องครางที่ดังขึ้นของหญิงสาว
ที่ยั่วยวนความเป็นชายให้ตื่นขึ้นมากกว่าเดิม ร่างเล็กกระตุกเร้าเมื่อถึงจุดสุดยอดในระดับหนึ่ง
แต่แกร่นกายของไคร์กับไม่มีทีท่าว่าจะอ่อนลงเลย
“นี่แหละที่พี่ต้องการสาวน้อย พี่ไคร์คนนี้จะทำให้หวานสุขจนลืมวันลืมคืนไปเลย”หลังพูดจบ
ชายหนุ่มก็ชักแกร่นกายถอยออกมาจากรูสวาทเกือบหมด และกระแทรกกลับเข้าไปใหม่
หลายต่อหลายครั่ง
“พี่ไคร์ อ้า... หวานเสียวคะ อ่ะ ไม่นะ หวานไม่ไหวแล้ว อืม อ้า รู้สึกดีจังเลย”
“ครับหวาน พี่รักหวานที่สุดเลย เจ้าสาวของพี่”
ร่างเล็กถูกแบขาออกให้กลีบหอยสีชมพูเปิดอ้ามากที่สุดแล้วคอยๆกระแทรกแกร่นกาย
ลึกเข้าไปทีละนิด
“อย่า! ไม่นะ พี่ไคร์ หยุด อ่ะ มันเข้าไปหมดไม่ได้นะ พี่ไคร์! ไม่เอานะหวานกลัว”
ด้วยขนาดที่ยาวและใหญ่ของไคร์ทำให้หญิงสาวหวั่นๆไปว่ามันเจ็บ ร่างเล็กจึงเริ่มขัดขืน
อย่างเอาเป็นเอาตาย แต่ก็ถูกไคร์จับกดลงไปนอนอยู่กับพื้นเหมือนเดิม แล้วจัดการบดจูบ
ปากเรียวที่ใช้ร้องห้ามการกระทำของชายหนุ่ม ด้วยแรงอารมณ์ที่เพิ่มขึ้นของไคร์ทำให้
อดใจไม่อยู่ที่จะกระแทรกแกร่นกายของเขาให้ลึกเข้าไปอีกเรื่อยๆ อีกครั้งและอีกครั้ง
ปฏิกิริยาการขัดขืนของน้ำหวานเริ่มเปลี่ยนไป แขนเล็กโอบรัดคอของชายหนุ่มด้วย
ความรันจวนใจ
“พี่จะเข้าไปหมดแล้วนะครับหวาน”ไคร์บอกก่อนที่จะรูดแกร่นกายออกมาแล้วกระแทรกเข้าหา
รูสวาทจนมิดด้าม ชายหนุ่มคามันแบบนั้นนานพอที่หญิงสาวจะปรับตัวได้
“โอ๊ย! อ่ะ ฮึก ลึก.... ลึกมากเลย อ่ะ เสียว พี่ไคร์ หวานไม่ไหวแล้วนะ ช่วยกระแทรกแรงๆที”
“ครับสาวน้อย จะกระแทรกให้ถึงใจเลยทีเดียว”ชายหนุ่มเริ่มกระแทรกแกร่นกายเข้าหารู้สวาท
ตามคำขอของหญิงสาว
“ไม่เจ็บใช่ไหมครับ”
“ไม่เจ็บเลยคะ อ่ะ แรงอีก! อ้าาาาาา พี่ไคร์ขา อ่า หวานมีความสุขจังเลย”กลีบหอยสีชมพู
กระทบกับโครนไข่ของไคร์เป็นจังหวะ ตับ! ตับ! ตับ! ดังลั่นห้องน้ำ
“หวานอ้าขาออกกว้างๆนะครับ พี่จะกระแทรกแรงกว่าเดิมแล้ว”สิ้นเสียงชายหนุ่มก็ทั้งกระแทรก
ทั้งชอยถี่ แถมบางจังหวะยังชักออกแล้วกระแทรกกลับมามิดด้ามตามคำขอของน้ำหวานทุกอย่าง
“โอ่ อ่ะ อ่า ลึกมาก อึก เข้ามาอีก! แรงอีก! หวานชอบ อ่า อ๊ะ อ้า พี่ไคร์ เสียว”น้ำหวานร้องขอ
จากชายหนุ่มอย่างไม่อาย
“อะ หวาน โอ๊ย ซีดดดดดดดดด! อ้า จะระเบิดแล้ว ซีดดด”ตับ! ตับ! ตับ! ตับ! ตับ!
ชายหนุ่มเร่งจังหวะครั้งสุดท้าย ชอยแรงๆไม่เป็นจังหวะ รูสวาทของน้ำหวาน
ตอบรัดแกร่นกายที่กำลังจะระเบิดด้วยแรงเสียดสีที่เร้าร้อนไปทั่วทั้งกลีบหอยสีชมพู
“กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!! พี่ไคร์ หวานไม่ไหวแล้ว อ่ะ อ้า อึก”ร่างเล็กกระตุก
อย่างรุนแรง พร้อมๆกับที่แกร่นกายของไคร์ระเบิดน้ำขาวขุ่นออกมาภายในรูสวาทที่กำลัง
ตอบรัดแกร่นกายไว้แน่นรู
“สุดยอดไปเลยคะ หวานมีความสุขจังเลย..... พี่ไคร์ขาหวานรักพี่ไคร์นะ “น้ำหวานพูดออกมา
เบาๆก่อนที่จะหลับไปอย่างไร้เรี่ยวแรง
“พี่ก็รักหวานเหมือนกันครับ”ไคร์กระซิบข้างหูเล็กของน้ำหวานเบาๆ แล้วกระแทรกแกร่นกาย
ต่ออีกสามสี่ทีเพื่อให้ความเป็นชายของเค้าอ่อนตัวลง แล้วค่อยๆถอดแกร่นกายออกช้าๆ
และตามมาด้วยน้ำสีขาวที่ไหลออกมาจากรูสวาทของน้ำหวานเป็นจำนวนมาก
ไคร์อุ้มร่างเล็กที่หลับไม่รู้เรื่องขึ้นจากอ่างน้ำอย่างถะทุถนอม ก่อนที่จะพาไปยังเตียงนอน
อันแสนนุ่มอบอุ่น ไคร์วางร่างเล็กลงบนเตียงเบาๆมือหนาดึงผ้าห่มมาปกปิดร่างกายอันเย้ายวนไว้
ก่อนที่จะจุมพิตหน้าผากมลอย่างหวงแหน แล้วปล่อยให้เจ้าสาวของเขาหลับสบายหลายชั่วโมง
ก่อนที่จะปุกน้ำหวานให้ตื่นอีกครั้งเมื่อชายหนุ่มพร้อมจะเดินทาง
“หวาน ตื่นได้แล้วครับ”ไคร์ใช้มือลูบหัวร่างเล็กที่หลับใหลเบาๆ
“ไม่เอา จะนอน”เสียงงัวเงียตอบกลับมา
“ตื่นขึ้นมาใส่เสื้อผ้าก่อนสิครับ เดี๋ยวไปนอนในรถต่อก็ได้นะ”
“อืม....คะ”
“อ้าว! หลับต่อซะงั้น ช่วยไม่ได้ละนะ”ชายหนุ่มค่อยๆดึงผ้าห่มที่ปกปิดร่างเปลือยออก
เผยให้เห็นเนื้อขาวผ่องไร้เสื้อผ้าอำพรางตัว สายตาคมทอดมองทุกสัดส่วนของสาวน้อย
ตรงหน้าอย่างระงับอารมณ์ พร้อมกับน้องชายของเค้าที่ตื่นขึ้นโดยไม่ตั้งใจ
“ไม่ใช่เรื่องแหละ ลงไปเลย”ไคร์ใช้มือตีแกร่นกายตนเองหวังจะให้มันหลับลงเหมือนเดิม
แต่กลับตั้งชันมากกว่าเดิมเสียอีก
“ขืนเป็นแบบนี้ไม่ไหวแน่! รีบใส่เสื้อผ้าให้หวานก่อนดีกว่า”ไคร์จัดการใส่เสื้อผ้าให้กับน้ำหวาน
อย่างเร่งรีบ ก่อนที่ความปวดร้าวของความเป็นชายจะทำให้เขารักหลับเมียตัวเองอีกรอบหนึ่ง
“ไม่ไหวแล้วนะ โอ๊ย!...”ร่างหนารีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปปลดปล่อยความอัดอั้นที่มีในกาย
และรีบออกมา โทรหาผู้ช่วยจัดงานแต่งงานของอัคคีกับน้ำฟ้าอีกคน
“ฮ่ะโหล! ดาม ฮ่ะโหล!”ไคร์ตะโกนใส่โทรศัพท์
“มีไร อ่ะ...... รีบพูดมา ซีดดดดดดดด”เสียงปลายสายตอบกลับมา ตามมาด้วยเสียงเล็ก
“โอ๊ย...พี่ผมเจ็บ! อ่ะ ไม่เอาแล้ว เจ็บ.... ฮึก อื่อออ..”
“ขอโทษ อย่าร้องไห้นะ หยุด.... พี่หยุดแล้ว”ดามพูดกับคนรักอย่างอ่อนโยน
“เสร็จแล้วค่อยโทรมาแล้วกัน.......”ไคร์ตอบกลับไป
“เสร็จ!... เสร็จแล้ว ก็แค่ทำแผล พอดีเด็กมันซน”
“ผมไม่ได้ซนซะหน่อย”ฟาร์มตอบเสียงงอนๆ
“เอ่อ! งั้นฟังดีๆนะ อัคคีให้รีบกลับไปจัดงานแต่งงานเซอร์ไพรส์น้ำฟ้า ที่เหมืองให้เรียบร้อย
ก่อนที่อัคคีจะกลับไปถึง”ไคร์รีบพูด
“รู้ตั้งนานแล้วครับพี่น้อง กำลังจะออกเดินทางแล้วเดี๋ยวเจอกันนะ”ดามตอบกลับมาแล้วตัดสายทิ้ง
“รู้แล้วก็เสือก ปล่อยให้กูพูดอยู่ได้”
“พี่ไคร์เป็นอะไรไปคะ”น้ำหวานตื่นขึ้นมาก่อนที่จะเก้าเท้าลงจากเตียง
แกร็ป! เท้าเล็กลงมาเหยียบแผงยาบางอย่างเข้า มือเล็กยิบขึ้นมาดูด้วยสงสัย
“อ่านว่า ยา อะไรอ่ะ S E X พี่ไคร์คะ มันคือยาอะไรหรอคะ”ตากลมใสหันไปถามไคร์
ที่แอบรอบกลืนน้ำลายลงคอ
“มัน.... มันไม่มีอะไรหรอก ก็แค่ยาแก้เครียดเองครับ”ชายหนุ่มแถไปเรื่อย
“มันแก้เครียดได้จริงๆหรอคะ....”น้ำหวานถามกลับ
“จริงสิ! เมื่อคืนพี่นอนหลับสบายทั้งคืนเลยนะ”ชายหนุ่มรอบอมยิ้มนิดๆ
“อ๋อ! อย่างนี้นี่เอง”น้ำหวานดูเหมือนจะเชื่อที่ไคร์พูดสนิดใจ
“เกือบไปแล้วไง...”
“พี่ไคร์พูดอะไรนะคะ!”
“เปล่าครับ... ลมพัดเย็นดี”