Kill & Love! พลิกรักนายนักฆ่าหน้ากวน

หงับๆ ๆ
ฉันกำลังรับประทานอ่าหารอันเลิศรสของตระกูลโซลดิ๊กส์ บนโต๊ะ มีอาหารหรูๆ ราคาเเพงๆ มากมาย ไม่ว่าจะเป็นไก่อบ กุ้งมังกร สเต็กยี่สิบกว่าชิ้น สลัด  หูฉลาม เเละอีกมากมาย ซึ่งคิรัวร์ก็อิ่มหนำสำราญกับมันยิ่งนัก  ต่อด้วยของหวานอีก เเถมเค้กสิบปอร์นด์อันเบอเริ่มคิรัวร์ก็เขมือบเต็มที่ ฉันล่ะอึ้ง กระเพาะช้างเเมมมอทรึไงน่ะ ถ้ากินเยอะขนาดนี้ทำไมหุ่นยังดีอยู่อ่ะ ไม่อ้วนเลยยย  อิจฉา!!
คิรัวร์ในตอนนี้เหมือนเด็กๆปกติ ธรรมดา เลยอ่ะ  ดวงตาใสบริสุทธิ์ ปิ๊งวิ๊งๆ  ไม่มีล่องลอยหรือคราบนักฆ่าอยู่เลย..
ฉันมองท้องคิรัวร์ที่ไม่ป่องจากการรับประทานอาหารเมื่อครู่เลย...
บอกได้คำเดียว  ..อิจฉาอ้ะ!! //นางยังไม่จบ-₩-
ทุกคนก็คุยกันสัพเพเหระ มีฉันนี่เเหละที่ไม่พูดไม่จา ไม่ใช่มารยาทดีหรอก  เเต่ๆม่รู้เรื่องที่เขาพูดอ่ะดิ  เลยขอหุบปากเงียบๆไว้ดีกว่า-3-
ซิลเวอร์:คิล...
เพียงเเค่ชื่อของคิรัวร์ออกมาจากปากจองคุณซิลเวอร์ ทุกคนก็เงียบกริบโดยมิได้นัดหมาย
กริบ...
คิรัวร์:ครับ..
คิรัวร์ตอบรับเงียบๆ หน้าตานิ่ง จริงจัง เม้มป่ากแน่น..
เงียบกริบ..
ทุกคนก็พร้อมกายพร้อมใจที่จะทำให้ห้องนี้เป็นป่าช้ายามวิกาล....
ซิลเวอร์:คิล..ปีนี้เจ้าก็16เเล้วน่ะ   พร้อมที่จะเป็นผู้สืบทอดเเละเป็นปู้นำตระดูลโซลดิ๊กส์เเล้วรึยัง  ห๊ะ..
คิรัวร์:..... ...
ซิลเวอร์:ลูกลองไปคิดล่ะกันน่ะ..พ่อขอให้ลูกมีความสุขมากๆ เเละเป็นลูกที่ดีของพ่อกับเเม่น่ะ..
ค้รัวร์:ครับ...เข้าใจเเล้ว..
คิรัวร์รับพรที่ไม่ค่อยเหมือนพรจากผู้เป็นพ่อมาเงียบๆ
ดูเขาจะไม่ค่อยมีความสุขซักเท่าไหร่น่ะ-*-
เเหงล่ะ มาเป็นผู้เเบกรับเเละดูเเลตระกูลหฤโหดเนี่ยน่ะ  ฉันล่ะเคลียด  สงสารนิสๆ
อย่างที่คัลโต้พูด อวยพรเเวบๆ เเล้วก็จบ...
ฉันกับเเม่ต้องค้างคืนที่นี่ เดี๋ยวตอนสายๆก็กลับบ้านเเล้วว  เย้!!   จะได้กลับบ้านเเล้วๆๆๆ  ฉันล่ะขนลุก ขนพองกะบ้านนี้ เอิ่ม คฤหาสต์..ขอโทษค่ะ เรียกผิด..
ฉันกับเเม่ก็หลับไป... ฉันก็อยากให้เช้าเร็วๆจังเลยTT
Zzzzzzz  Zzzzzzz Zzzzzz Zzzzzzz
Zzzzz
Zzzzz
Zzzzzzzzzzzzzzzzzzz//เปลืองตัวzจัง..
งึมงัมๆ งัวเงียๆ
กริ๊งๆๆ
เอ๋~~~~  เช้าเเล้วหรออ
กริ๊งๆๆ
เอ..โทรศัพท์ดัง?
มิน่าล่ะถึงตื่น...... อ้าว!!เเล้วเเม่อ่ะ  เข้าห้องน้ำเหรอ??
ชะเง้อ   เอ๋  เเม่ไม่ได้เข้าห้องน้ำ
สูดอากาศภายนอกหรอ?
ช่างเหอะ  รับโทรศัพท์ก่อนน
อ้าว!!!
เเม่!!!!
โทรมาด้วยความประสงค์อันใดค่ะเนี่ย-0-
ชิเนะ:ค่ะ เเม่
ฮานะ:ชิเนะ เเม่มาถึงบ้านเราเเล้วน่ะ....
ชิเนะ:อัะไรค่ะเเม่...งานด่วน?
ฮานะ:ป่าวววว  คือลูกอย่าตกใจน่ะ
ชิเนะ:เอ๊  อืม.. ใครตายเหรอค่ะ
ฮานะ:ไม่ใช่ๆ   ...คือเราไม่สิ  คนทั้งบ้านเเอสติน จะ...ไม่....คิดว่าลูกคือลูกอีกน่ะ
หาาาาา   -{}-
ชิเนะ:ยังไง..ค่ะ..ไม่รู้เรื่อง...
ฮานะ:คือเพราะลูกมีพลังน่ากลัวอย่างนั้น...ทางบ้านขอไม่นับว่าลูกไม่สิ...ว่าเธอเป็นครอบครัวเเอสตินอีก  ที่สำคัญถึงไม่มีเธอ เเอสตินก็อยู้ได้เพราะเธอไม่ได้ให้ความสำคัญกับงานซักนิด  ฝึกก็ไม่ฝึก  ...
ชิเนะ:ม่ะ..เเม่TT
ฮานะ:โทษจ๊ะ..ชิ้เนะ..ไม่ถือกันน่ะ  ลูกอยู่สบายเเน่ๆถ้าอยู่บ้านนั้น เเม่บอกเค้าเเล้วจ่ะ^^
ตู้ดๆๆ
วางสายเเล้ว
เเม่T___________T
ชิเนะ เเซดเลยยย
โทรหาพ่อดิ๊
ตู้ดๆไม่ติด
ตาอ่ะ
ตู้ดๆๆๆ ไม่ติด
เเม่อีกรอบดิ๊
ตู้ดๆ เคลียดเลยยย
ย่าอ้ะ><
ปลวก !! ตู้ดๆอยู่ได้
เดี๋ยวปาโทรศัพท์ทิ้งเบยยย
พ่ออ่ะ ตาอ่ะ ย่าอ่ะ เเม่อ่ะ
ตัดลูกตัดหลานกันง่ายๆงี้เลยเหรอ??
ใช่สิ!!ฉันมันไม่มีประโยชน์อยู่เเล้ววว
เเซดดดดดด
SAĎDDDDDDDDĎ
 
พลังอะไร เดี๋ยวค่อยบอก^_^