Kill & Love! พลิกรักนายนักฆ่าหน้ากวน

หงับๆ ๆ

ฉันกำลังรับประทานอ่าหารอันเลิศรสของตระกูลโซลดิ๊กส์ บนโต๊ะ มีอาหารหรูๆ ราคาเเพงๆ มากมาย ไม่ว่าจะเป็นไก่อบ กุ้งมังกร สเต็กยี่สิบกว่าชิ้น สลัด  หูฉลาม เเละอีกมากมาย ซึ่งคิรัวร์ก็อิ่มหนำสำราญกับมันยิ่งนัก  ต่อด้วยของหวานอีก เเถมเค้กสิบปอร์นด์อันเบอเริ่มคิรัวร์ก็เขมือบเต็มที่ ฉันล่ะอึ้ง กระเพาะช้างเเมมมอทรึไงน่ะ ถ้ากินเยอะขนาดนี้ทำไมหุ่นยังดีอยู่อ่ะ ไม่อ้วนเลยยย  อิจฉา!!

คิรัวร์ในตอนนี้เหมือนเด็กๆปกติ ธรรมดา เลยอ่ะ  ดวงตาใสบริสุทธิ์ ปิ๊งวิ๊งๆ  ไม่มีล่องลอยหรือคราบนักฆ่าอยู่เลย..

ฉันมองท้องคิรัวร์ที่ไม่ป่องจากการรับประทานอาหารเมื่อครู่เลย...

บอกได้คำเดียว  ..อิจฉาอ้ะ!! //นางยังไม่จบ-₩-

ทุกคนก็คุยกันสัพเพเหระ มีฉันนี่เเหละที่ไม่พูดไม่จา ไม่ใช่มารยาทดีหรอก  เเต่ๆม่รู้เรื่องที่เขาพูดอ่ะดิ  เลยขอหุบปากเงียบๆไว้ดีกว่า-3-

ซิลเวอร์:คิล...

เพียงเเค่ชื่อของคิรัวร์ออกมาจากปากจองคุณซิลเวอร์ ทุกคนก็เงียบกริบโดยมิได้นัดหมาย

กริบ...

คิรัวร์:ครับ..

คิรัวร์ตอบรับเงียบๆ หน้าตานิ่ง จริงจัง เม้มป่ากแน่น..

เงียบกริบ..

ทุกคนก็พร้อมกายพร้อมใจที่จะทำให้ห้องนี้เป็นป่าช้ายามวิกาล....

ซิลเวอร์:คิล..ปีนี้เจ้าก็16เเล้วน่ะ   พร้อมที่จะเป็นผู้สืบทอดเเละเป็นปู้นำตระดูลโซลดิ๊กส์เเล้วรึยัง  ห๊ะ..

คิรัวร์:..... ...

ซิลเวอร์:ลูกลองไปคิดล่ะกันน่ะ..พ่อขอให้ลูกมีความสุขมากๆ เเละเป็นลูกที่ดีของพ่อกับเเม่น่ะ..

ค้รัวร์:ครับ...เข้าใจเเล้ว..

คิรัวร์รับพรที่ไม่ค่อยเหมือนพรจากผู้เป็นพ่อมาเงียบๆ

ดูเขาจะไม่ค่อยมีความสุขซักเท่าไหร่น่ะ-*-

เเหงล่ะ มาเป็นผู้เเบกรับเเละดูเเลตระกูลหฤโหดเนี่ยน่ะ  ฉันล่ะเคลียด  สงสารนิสๆ

อย่างที่คัลโต้พูด อวยพรเเวบๆ เเล้วก็จบ...

ฉันกับเเม่ต้องค้างคืนที่นี่ เดี๋ยวตอนสายๆก็กลับบ้านเเล้วว  เย้!!   จะได้กลับบ้านเเล้วๆๆๆ  ฉันล่ะขนลุก ขนพองกะบ้านนี้ เอิ่ม คฤหาสต์..ขอโทษค่ะ เรียกผิด..

ฉันกับเเม่ก็หลับไป... ฉันก็อยากให้เช้าเร็วๆจังเลยTT

Zzzzzzz  Zzzzzzz Zzzzzz Zzzzzzz

Zzzzz

Zzzzz

Zzzzzzzzzzzzzzzzzzz//เปลืองตัวzจัง..

งึมงัมๆ งัวเงียๆ

กริ๊งๆๆ

เอ๋~~~~  เช้าเเล้วหรออ

กริ๊งๆๆ

เอ..โทรศัพท์ดัง?

มิน่าล่ะถึงตื่น...... อ้าว!!เเล้วเเม่อ่ะ  เข้าห้องน้ำเหรอ??

ชะเง้อ   เอ๋  เเม่ไม่ได้เข้าห้องน้ำ

สูดอากาศภายนอกหรอ?

ช่างเหอะ  รับโทรศัพท์ก่อนน

อ้าว!!!

เเม่!!!!

โทรมาด้วยความประสงค์อันใดค่ะเนี่ย-0-

ชิเนะ:ค่ะ เเม่

ฮานะ:ชิเนะ เเม่มาถึงบ้านเราเเล้วน่ะ....

ชิเนะ:อัะไรค่ะเเม่...งานด่วน?

ฮานะ:ป่าวววว  คือลูกอย่าตกใจน่ะ

ชิเนะ:เอ๊  อืม.. ใครตายเหรอค่ะ

ฮานะ:ไม่ใช่ๆ   ...คือเราไม่สิ  คนทั้งบ้านเเอสติน จะ...ไม่....คิดว่าลูกคือลูกอีกน่ะ

หาาาาา   -{}-

ชิเนะ:ยังไง..ค่ะ..ไม่รู้เรื่อง...

ฮานะ:คือเพราะลูกมีพลังน่ากลัวอย่างนั้น...ทางบ้านขอไม่นับว่าลูกไม่สิ...ว่าเธอเป็นครอบครัวเเอสตินอีก  ที่สำคัญถึงไม่มีเธอ เเอสตินก็อยู้ได้เพราะเธอไม่ได้ให้ความสำคัญกับงานซักนิด  ฝึกก็ไม่ฝึก  ...

ชิเนะ:ม่ะ..เเม่TT

ฮานะ:โทษจ๊ะ..ชิ้เนะ..ไม่ถือกันน่ะ  ลูกอยู่สบายเเน่ๆถ้าอยู่บ้านนั้น เเม่บอกเค้าเเล้วจ่ะ^^

ตู้ดๆๆ

วางสายเเล้ว

เเม่T___________T

ชิเนะ เเซดเลยยย

โทรหาพ่อดิ๊

ตู้ดๆไม่ติด

ตาอ่ะ

ตู้ดๆๆๆ ไม่ติด

เเม่อีกรอบดิ๊

ตู้ดๆ เคลียดเลยยย

ย่าอ้ะ><

ปลวก !! ตู้ดๆอยู่ได้

เดี๋ยวปาโทรศัพท์ทิ้งเบยยย

พ่ออ่ะ ตาอ่ะ ย่าอ่ะ เเม่อ่ะ

ตัดลูกตัดหลานกันง่ายๆงี้เลยเหรอ??

ใช่สิ!!ฉันมันไม่มีประโยชน์อยู่เเล้ววว

เเซดดดดดด

SAĎDDDDDDDDĎ

พลังอะไร เดี๋ยวค่อยบอก^_^