My Zombie! ยัยผีดิบคนนี้ผมรักที่สุด

              แกรกๆ..
              "ฮึบ! ฉันต้องทำให้..ได้!"ฉันบ่นกับตัวเองหลายครั้งว่าจะต้องออกจากไอ้หลุมศพบ้าๆนี่
ให้ได้
              "เลิกฝันเถอะว่าจะออกไปได้อ่ะ"เสียงของเจ้าหนอนเน่าที่คอยพยายามบอกให้เลิกทำ
              "ไม่ได้! ฉันจะต้องออกไปให้ได้! ในเมื่อฉันฟื้นขึ้นมาทีจะให้อยู่เฉยให้มันได้อะไรเล่า!"
ฉันบ่นให้เจ้าหนอนเน่ามันฟัง แต่ดูเหมือนว่ามันจะดูเหนื่อยใจกับฉันไม่น้อย
              "แล้วแต่เธอก็แล้วกัน ฉันขออวยพรให้เธอออกมาได้นะ ฉันไปนอนก่อนหล่ะ"ไอ้เจ้า
หนอนเน่ามันพูดเสร็จก็ชิ่งไปนอนเฉยเลย
              เนี่ยนะคำอวยพรของฉัน!ช่วยได้มากเลย!
              ฉันพยายามใช้นิ้วแงะดินออกมาเรื่อยๆจมันจะเต็มหน้าฉันแล้ว ซึ่งฉันมานอนอยู่ที่หลุม
ศพมาเป็นร้อยๆพันๆปีแล้วเนี่ย! ซึ่งฉันก็ยังคงติดแหงกอยู่ที่นี่เป็นสิบๆปีแล้ว ซึ่งฉันก็ไม่รู้สาเหตุ
เหมือนกันว่าฉันตื่นมาเพื่ออะไร? แต่ที่รู้ๆฉันจะต้องออกไปให้ได้!!!
              ฉันใช่มือเขี่ยดินไปเรื่อยๆ ซึ่งฉันยังไม่เห็นแสงสว่างเลยนอกจากดินที่ฝังฉัน ส่วนเจ้า
หนอนเน่านั่นก็นอนหลับสบายใจเฉิบ ไม่เคยให้กำลังใจฉันเลยซักนิด 
              "ทำไมมันยากเย็นขนาดนนี้น้าา.."ฉันบ่นพึมพำเบาๆเพื่อไม่ให้เจ้าหนอนเน่ามันตื่น
              "เฮ้อ.."ฉันถอนหายใจยาวแล้วก็เขี่ยดินต่อไปเรื่อยๆ
              1 ชม. ผ่านไป..
              แกรกๆ
              มันก็ยังไม่ไปไหนเหมือนเดิมT^T...
              "ทำไมฉันต้องมาเฮงซวยแบบนี้ด้วยเล่าา!!"ฉันตะโกนเสียงดังจนทำให้เจ้าหนอนเน่านั่น
ตื่นทันที
              "เวลาจะพูดก็ให้พูดเบาๆหน่อยสิ คนเขาจะหลับจะนอน!"เจ้าหนอนนั่นพูดเสร็จก็นอน
หลับต่อไป
              "รู้แล้วค่าา คุณจงนอนกินบ้านกินเมืองต่อไปเถอะหย่ะ!"ฉันประชดใส่มัน แล้วก็ขุดต่อไป
เรื่อยๆ
              แกรกๆ
              วิ้ง!...
              "เอ๋? อ๊ะ!เดี๋ยวนะ นั่นมันแสงสว่างนี่นา!"ฉันพูดเสร็จก็ลองมองลอดผ่านดินนั่นไปดูว่า
ข้างนอกมีอะไรบ้าง
              "เช้าแล้วหรอ? ใครก็ได้ปิดไฟที.."ไอ้หนอนเน่ามันบ่นพึมพำพลางก้มนอนหลบแดด
ทันที สมแล้วที่ฉันเรียกแกว่านอนกินบ้านกินเมือง- -
              "อะไรกัน!? นายควรจะดีใจไม่ใช่หรอที่ได้เห็นแสงสว่างหน่ะ!"ฉันพูดพลางส่งไปเรื่อยดู
ว่ามีอะไรบ้างแต่ดูเหมือนว่าแสงมันจะแยงตาจนฉันมองแทบไม่เห็น
              "ฉันหน่ะเห็นบ่อยแล้ว! ใครเค้าอยากจะไปอยู่ในหลุมเน่าๆกับเธอหล่ะ?"ไอ้หนอนเน่า
พูดเสร็จมันก็เดินไปนอนหลบแสงแดด
              "ก็แล้วแต่นายก็แล้วกัน ฉันจะขอออกไปดูข้างนอกก็แล้วกัน"ฉันพูดเสร็จก็เริ่มแงะดินไป
เรื่อยๆจนรูมันเริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ
              แกรกๆ
              โครม!
              "กรี้ดดด!!"ฉันกรี้ดเสียงหลงจนทำให้เจ้าหนอนเน่ามันตกใจกันไปด้วย
              อยู่ดีๆดินมันก็ถล่มลงมาซะงั้น แต่ดีนะที่มันถล่มลงมาแค่ครึ่งตัว ฉันยังสามารถดันตัวออก
มาจากดินได้
              "ใครเขาสั่งเขาสอนให้ทำกันแบบนี้เนี่ย!?"ไอ้หนอนเน่ามันบ่นใส่ฉัน ฉันกดหัวมันลงไป
ลึกอีก 
              "อยู่ในนั่นไปแหละ! ไปต้องโผล่หัวมาด้วยนะ!"ฉันพูดเสร็จก็ดันตัวออกมาดินทันที
              "ว้าวว!!"
              ฉันตกตะลึงกับภาพที่ฉันเห็น ซึ่งฉันมาโผล่หัวอยู่ไหนซักแห่งหนึ่งซึ่งมีป้ายหลุมศพเต็ม
ไปหมด แถมยังมีถนนอีกต่างหาก มีป่าไม้เต็มไปหมด บรรยากาศก็ดี อะไรมันจะดีไปขนาดน้านน  
><
              ฉันเดินออกจากหลุมศพมาได้แล้ว แต่ดูเหมือนว่าการทรงตัวยังไม่ค่อยดีมากนักเพราะว่า
ฉันนอนอยู่ในหลุมศพมาเป็นหลายพันปีแล้ว ดูเหมือนจะมีผู้คนมาเดินที่นี่บ้างแล้วหล่ะ ต้องหาที่
หลบก่อน
              ฉันรีบเดินไปหลบที่หลังต้นไม้ใหญ่ ฉันรีบๆเดินไป ขากระเผกไปข้างหนึ่ง- -แต่ดูเหมือน
ว่าฉันจะหลบทันนะ ฉันชะโงกหน้าออกไปดูว่าจะเป็นยังไงบ้าง
              "เอ๋? แล้วพวกเขาจะรู้มั้ยเนี่ยว่าหลุมนั่นมันแปลกๆไปหน่ะ แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกเพราะว่า
ยังมีเจ้าหนอนเน่าอยู่แล้วนี่นา เขาคงจะจัดการปัญหาได้เองหล่ะมั้ง"ฉันพูดเสร็จก็หันหลังไปมองดู
ก็เจอผู้ชายคนหนึ่ง ผมสีน้ำตาลอ่อน ตาสีน้ำตาลเข้ม ใบหน้าคม ดูเหมือนว่า...
              กำลังมองมาที่ฉัน!
              แย่แล้วๆ! ถ้าเขามาเห็นเข้าจะหาว่าเป็นศพเดินได้แน่ๆ! ต้องหาที่หลบที่ดีกว่านี้!
              ฉันมองหาที่หลบใหม่ ซึ่งพุ่มไม้ใหญ่น่าจะช่วยฉันได้นะ ฉันพุ่งเข้าไปที่พุ่มไม้ใหญ่แล้วก็
ส่องดูจากพุ่มไม้
              "เฮ้อ...รอดตัวไป ดูเหมือนว่าเขาจะไม่เห็นฉันนะ"ฉันบ่นพึมพำอยู่คนเดียว แต่ดูเหมือน
ว่าเขาน่าจะไม่สงสัยแล้วหล่ะ
              "จะทำยังไงดีหล่ะ ที่จะอยู่ก็ไม่มี แถมทางกลับบ้านก็ยังไม่รู้อีกต่างหาก โอ๊ย! จะรอด
ไหมนี่เราT^T"