Boy Love Boy อย่าร้อนแรงนัก ผมรับไม่ไหว

(บันทึกพิเศษ ลีโอ)
ตอนนี้ผมลงมาจากคอนโดของเลนแล้วและผมก็เดินไปคิดไปว่าทำไมเลนถึงพูดอย่างนั้น เลนคงหมดรักผมแล้วสินะ ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเลนถึงมบทำกับผมแบบนี้ผมอุตส่าห์ทุ่มเททั้งหัวใจให้เขาแต่ทำไมเขาไม่เคยสนใจในความรักของผมบ้าง ผมยกหัวใจให้เขาแต่เขากลับเอามันไปกำเล่นจนในที่สุดมันก้อแหลกคามือเลน ทำไม!!
ตอนนี้ผมขับรถมาที่ผับ M45 
วันนี้เสียงเพลงก็ยังเลงดังเหมือนทุกวัน แต่คงมีเพียงผมเท่านั้นแหละที่ไม่รู้สึกว่าเพลงมันจะเสียงดังอะไรเลย เพราะคำพูดของเลนมันดังอยู่ในหูของผมตลอดเวลาแค่เพียงผมมองดูเหล้าในแก้วหรืออะไรก็ตามทุกอย่างทุกสิ่งมันมีแต่หน้าของเลน อะไรก็เลน
"อยากตายโว๊ย" ผมตะโกนออกไปแบบไม่ทันคิด 
"จะตายไปทำไมค่ะ สุดหล่อไม่เสียดายความหล่อเหรอ"หญิงสาวผมสวยถึงก้นที่อยู่ในชุดเกาะอกโชว์เอว โชว์ผิวขาวๆ เทอดูสวยมากเลยล่ะแต่ผมกลับไม่ได้สนใจในความสวยของเทอเลย ผมทำได้เพียงมองเทออย่างนั้นและในที่สุดเทอก็ลุกขึ้นและดึงมือผมไปที่ห้องน้ำชาย เทอค่อยๆถอนกระดุมเสื้อของผมที่ล่ะเม็ดริมฝาปากของเทอค่อยๆไล้ไปตามซอกคอของผม เทอค่อยๆถอนเสื้อของตัวเองออก แต่ทว่ามือของผมกลับไปโอบเอวเทอโดยอัตโนมัต เทอมองหน้าผมแล้วยิ้มหวานเพื่อยั่วยวนผม
ผ่านไป10น.
ผมก้อผลัก ผู้หญิงคนนั้นออกและผมก้อพูดว่า
"พอมจแล้วใช่ไหม งั้นนี้เงินค่าเปลืองตัว"ผมหยิบเงินให้ผู้หญิงคนนั้นไป5000บ.แล้วผมก็เดินออกจากห้องน้ำมาและกลผมก็กลับคอนโดทันที...
(จบบันทึกของ ลีโอ).