อาเรเมตาเรีย - ปฐมกาลหายนะ

#15 แท่งแก้ว
 
เจคอบลงนั่งที่ฟูก ส่วนโจนนี่นั่งข้างเตาผิง
“ยังไม่ง่วงเหรอ” เจคอบถาม
“ไม่หรอก เธอละ” โจนนี่ย้อน
“ยัง” เจคอบตอบ เขาจึงหาเรื่องชวนโจนนี่คุยให้เพลินๆไป
“สำรวจหน่อยสิ” โจนนี่เริ่มซน ที่มุมห้องข้างประตูมีตู้อยู่ใบหนึ่ง เธอเปิดลิ้นชักออกดูว่า ในนั้นมีอะไร เจคอบสนใจมาร่วมวงด้วย
“อะไรน่ะ” เจคอบสนใจ
 
ในลิ้นชักแรกมีอุปกรณ์สำหรับซ่อมแซมต่างๆ ลิ้นชักล่างลงมามีแผ่นกระจกข้อมูลที่ขุ่นแล้ว
“เสียรึยังเนี่ย” เจคอบถาม เธอส่งแผ่นกระจกขุ่นๆให้เจคอบ เขาลองมาเปิดๆ ดู แล้วคุ้ยๆ
 
หาอะไหล่มาลองซ่อมดู มีแท่งเชื้อเพลิงก็เสียบไป มีพลังงานอยู่บ้าง พอจะเปิดติด ขอบนอกขุ่น แต่กลางจอมีแสงสว่าง
“ใช้ได้” เจคอบได้ของเล่นแล้ว
โจนนี่คุ้ยไปค้นมา ก็เจอแต่ขยะ
“ไม่มีอะไรน่าสนใจเลย” โจนนี่บ่น
โจนนี่เปิดลิ้นชักที่สาม มีหีบกำมะหยี่ ใบหนึ่งขนาดเท่าฝ่ามือ โจนนี่ยกมานั่งที่กลางห้อง เจคอบเขยิบมาดูด้วย โจนนี่เปิดฝากล่องออก ข้างในมีแท่งคริสตัลอยู่หลายแท่ง แต่ละแท่งมีขนาดไม่เท่ากันและไม่เหมือนกันซะทีเดียว โจนนี่ค่อยๆหยิบมานับ
“แท่งคริสตัล 32 แท่ง” โจนนี่ว่า “มันคืออะไรเหรอ”
“แท่งคริสตัลเก็บข้อมูลน่ะ” เจคอบบอก “เฮ้ เอามาดูสิว่ามันคืออะไร”
“เราจะรู้ได้ยังไง”
เจคอบวางแท่งคริสตัลบนแผ่นกระจกที่เรืองแสง ก็ปรากฏภาพฮอลโลแกรมขึ้นเหนือแผ่นกระจกนั้น
เป็นภาพอักษรโซลัน
“เธออ่านออกไหม” เจคอบถาม
“ออกแล้ว”
หัวข้อใหญ่เขียนว่า ความรู้แห่งจักรวาล
“มันคืออะไร ความรู้แห่งจักรวาล”โจนนี่ถาม
“ผู้เฒ่าอาจจะรู้ก็ได้” เจคอบว่า
“ลองดูแท่งอื่นๆสิว่า คืออะไร” โจนนี่เกิดซน เธอหยิบแท่งคริสตัลอันแรกออกแล้ววางอันที่สองลงไป
“ความรู้แห่งจักรวาล” โจนนี่อ่าน “เหมือนกัน”
“ต้องนี่”
 
เจคอบเรียงแท่งคริสตัลลงบนแผ่นกระจกทั้งสามสิบสองอัน เกิดเป็นภาพฮอลโลเกรมขยายใหญ่ของ ข้อมูลล้อมรอบห้อง
“ฉันไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้เลย” โจนนี่ตะลึง
ข้อมูลในรูปแบบทั้งภาพ เสียง ภาพเคลื่อนไหว และข้อความ ทุกการบันทึกเท่าที่มีมาบนโลกนี้ อยู่ล้อมพวกเขา
“เราอยากค้นข้อมูลอะไรก็มีทั้งหมดสินะ” เจคอบว่า เขาเลือกอักษรที่อยู่ใกล้ตัวเขามากที่สุดขึ้นมาว่า
“ดิน”
เขากดเลือกข้อมูลแบบภาพเคลื่อนไหว “ดิน ธาตุหนึ่งในระบบ ประกอบด้วยสะสารอินทรีย์และอนินทรีย์...” เสียงบรรยายดังขึ้น พอเจคอบปัดมือ มันก็หายไป
โจนนี่เลือกคำว่า “มาร์ส”
“มาร์ส เทพเจ้าแห่งสงคราม ตามความเชื่อของบรรพชนชาวโซล ตั้งเป็นชื่อดาวเคราะห์สีแดง...”
เสียงบรรยายดังขึ้น และเมื่อเธอโบกมือปัด มันก็หายไป
ทั้งสองเริ่มสนุกกับการค้นหาข้อมูลที่ต้องการ
“ทองคำ” โจนนี่เลือกคำนี้ขึ้นมา
“ทองคำ แร่ที่มีค่า ธาตุทางเคมีหมายเลขอะตอม79 ทองคำบริสุทธิ์จะมไม่เกิด สนิมเมื่อโดนออกซิเจน คุณสมบัติสะท้อนความร้อน เป็นสื่อนำไฟฟ้า...”
ข้างๆคำว่าทองคำ มีคำว่า ดาวทองคำ เจคอบชิงเลือกมันก่อนที่ เสียงบรรยายจะเงียบลง
ก็ปรากฎ เป็นรูปทรงกลมสีทองขึ้น และคำบรรยายสั้นๆใต้ภาพว่า
“ดาวทองคำ บรรณาการของอานุ”
“อะไรเนี่ย” เจคอบว่า
มีเสียงฝีเท้าคนเดินแกรกๆ ด้านนอกกระโจม เจคอบรีบยกแผ่นกระจกขึ้น เทแท่งคริสตัล ลงหีบตามเดิม แสงจากเครื่องอ่านข้อมูลดับลงทันที ส่วนโจนนี่ก็เข้าไปหลบในส่วนห้องนอน เจคอบมุดตัวลงใต้ผ้าห่ม กระโจมที่ทำจากเส้นใยทึบแสง อาจจะมีแสงลอดได้ผ่านช่องหน้าต่าง และทริเวียสอาจจะออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ไม่ใช่ มีเสียงสตาร์ทสกูตเตอร์ ตามด้วยเสียงเครื่องยนต์ที่ลอยห่างออกไป
“เขาไปแล้วเหรอ” โจนนี่สงสัย
“ไม่รู้สิ” เจคอบว่า เขาลุกขึ้นไปแอบเปิดประตูกระโจม ข้างนอกเงียบสนิท ไม่มีลม ท้องฟ้ามีแสงจันทร์ที่สาดส่อง และอากาศก็หนาวมาก
“เขาจะกลับมาเมื่อไหร่” โจนนี่สงสัย “เราเปิดเครื่องเมื่อกี้อีกได้ไหม”
“เธอจะดูข้อมูลอีกเหรอ” เจคอบถาม โจนนี่พยักหน้า
“ฉันอยากรู้เรื่องไทม์แมชีน” โจนนี่บอก เธอเดินมานั่งข้างเจคอบ เขาเลือกข้อมูลให้
“ไทม์แมชีน เครื่องย้อนเวลาน่ะเหรอ” เจคอบถาม
“มันเป็นเครื่องที่ทำให้เราไปตอนไหนของเวลาก็ได้ต่างหาก” โจนนี่บอก
“ไทม์แมชีนไม่มีจริงหรอก” เจคอบว่า “ข้อมูลหลักของไทม์แมชีนไม่มีเลย แม่เคยบอกฉันว่า เราไม่มีวันย้อนอดีตได้ มีแต่ไปอนาคต แบบเธอไง”
“กรณีของฉัน มันเป็นได้สองลักษณะ หนึ่ง ฉันมาจากอดีตเพราะถูกแช่แข็งผ่านกาลเวลาจนกระทั่ง ถูกแรงดึงดูดของโลกดึงตกลงมา สองการเดินททางข้ามมิติเวลา ฟังดูเหลวไหลไปไหม” โจนนี่พูด
“ที่ฉันหมายถึง คือ ในตอนนี้เราไม่มีวิทยาการย้อนอดีต คนที่ไปอนาคต จะไม่มีวันกลับมายังจุดที่เขามา” เจคอบว่า
“และไม่มีใครเคยเดินทางมาอนาคตไกลถึงสามพันปี” โจนนี่เสริม
“ครอบครัวของฉัน มีความลับที่บรรพชนเราเก็บรักษาเอาไว้อย่างดี มานาน ชาวดิซจะมีตระกูล หนึ่งที่ดูแลความลับแห่งเวลา คุณตาของฉันคือ ไทม์คีปเปอร์ สายเลือดดิซบริสุทธิ์บนเซนเตอร์”
“แล้วแม่ของเธอละ” โจนนี่ถาม “ทำไมไม่ได้เป็น ไทม์คีปเปอร์”
“แม่มีพี่น้องสามคน พี่สาวคนโตของแม่ ไม่เคยลงมาจากเซนเตอร์ แม่เล่าว่า ตาอนุมัติให้ปรับสภาพ จีโนมของบุตรตนเองทั้งสามคนเพราะเชื่อว่า เซนเตอร์ ไม่ใช่คำตอบของความยั่งยืน แม่ของฉัน กับลุงลงมายังพื้นดินตามความเชื่อของตา มีพี่สาวคนโตของแม่ที่ยืดหยัดเป็นไทม์คีปเปอร์สืบทอด จากตา ตามกฎของดิซ”
“บุตรคนแรกจะต้องรับช่วงต่อในทุกกิจการ” โจนนี่เสริม “มันก็เป็นแบบนี้มานานแล้ว ครอบครัวของฉันก็ด้วย”
เจคอบเก็บแท่งแก้วลงหีบ ไฟกลางห้องให้ความอบอุ่นและแสงไฟสว่างเพียงพอ เจคอบมองหน้าเด็กสาวผมสั้นที่นั่งตรงหน้า
“เธอเป็นใครกันแน่” เจคอบถาม โจนนี่หลบตาลง เธอขยับเสื้อคลุมแล้วลุกขึ้นยืน
“ฉันมาจากดาวอังคาร” โจนนี่ตอบ “ราตรีสวัสดิ์” เธอเดินเข้าหลังม่านไปและไม่ออกมาอีกจนเช้า
 
 
to be continue...