The Ugly Girl ฉันขี้เหร่หรือนายเท่เกิน...?
เขียนโดย 
Kreota
วันที่ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 21.01 น.
แก้ไขเมื่อ 14 เมษายน พ.ศ. 2561 02.49 น. โดย เจ้าของนิยาย
15) ตัวแทน?
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
[14 :: ตัวแทน?]
“ขอโทษว่ะ พี่เขาเดินมาถามว่าแกเป็นใคร ฉันเลยต้องบอกเพราะพี่เขากำลังจะโวยวายกลัวเป็นกิ๊กพี่แม็กซ์อ่ะ ฉันเลยต้องรีบแก้ตัว แล้วมัน...หลุดปากไปว่าเป็นแก ^^;” พี่ยศ ซึ่งเดินตามพี่ปั้นหยาเข้ามาแก้ตัวทันทีที่พี่ปาร์เกต์ส่งสายตาพิฆาตไปให้
“ไอ้ยศ! -_+!”
“ไม่ต้องไปโทษเพื่อนเลย กล้ามายืนกลางงานขนาดนี้ยังจะมีความอายหลงเหลืออยู่หรอน้องชาย...เอ้ย! น้องสาว ^O^”
“พูดมากน่า -_-*” พี่ปาร์เกต์บ่นพี่สาวแล้วทำท่าจะเดินออกไปจากงาน
“เดี๋ยวๆ ฉันขอแชะภาพไว้เป็นที่ระลึกหน่อย ฉันฝันอยากมีน้องสาวมานานแล้ว อิอิ ^_^”
พี่ปาร์เกต์กรอกตาไปมาอย่างเบื่อหน่าย แต่ก็ยอมถ่ายรูปกับพี่ปั้นหยาโดยดี
“ยิ้มหน่อยสิ คนสวย...^^”
“เฮ้อ...” พี่ปาร์เกต์พ่นลมหายใจออกมาแรงๆ อย่างตั้งใจ ก่อนจะก้มลงไปถ่ายรูปข้างพี่สาวอีกครั้งและฉีกยิ้มให้กล้องอย่างไม่ค่อยเต็มใจ
“น้ำปิง...ขอบใจมากนะที่ทำให้ความฝันของพี่เป็นจริง >O<” พี่ปั้นหยาเข้ามาจับมือฉันเขย่าๆ ก่อนจะเดินแยกไปที่โต๊ะอาหาร รู้สึกว่าพี่หยาจะเอาอาหารที่ทำเองมาเลี้ยงพวกเราเพิ่มอีก 2-3 อย่างด้วย
“สะใจเธอแล้วสิ =_=” พี่ปาร์เกต์เดินเข้ามาหาฉัน ถึงคำพูดจะเหมือนโกรธแต่ท่าทางและน้ำเสียงดูไม่ได้โกรธอะไรเลย โดนพี่ปั้นหยากวนประสาทขนาดนั้นไม่หนีไปเหมือนครั้งนั้นได้ไงเนี่ย ฉันนึกว่าพี่เขาจะโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงเดินออกไปจากงานซะอีก -_-?
“สะใจอะไรกันคะ”
“ก็คนอื่นเขาหัวเราะเยาะฉันนี่ไง คงจะสะใจเธอน่าดูล่ะสิ”
“ฉันไม่ได้คิดแบบนั้นซะหน่อย”
“มิกกิว่าพี่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะค่ะ...หรือว่าติดใจแล้ว ^^” มิกกิแซวพร้อมรอยยิ้มทะเล้นๆ
“ติดใจอะไรล่ะ คันไปหมดแล้วเนี่ย -_-” พี่ปาร์เกต์บ่นก่อนจะหันมาหาฉัน “เธอเดินไปส่งฉันด้วย”
“คะ?...ฉันหรอ”
“ใช่ หรือเธอจะให้ฉันเดินโทงๆ กลับไปคนเดียว -*-”
“เออๆ ไปเป็นเพื่อนพี่เขาหน่อย พี่เขาอุตส่าห์แต่งตัวแบบนี้เพื่อแกเลยนะ” มิกกิเอาไหล่มาสะกิดกับไหล่ฉัน พร้อมส่งสายตามาแซวสุดฤทธิ์
“ก็ได้ค่ะ U///U;”
แต่ก่อนที่ฉันจะเดินไปกับพี่ปาร์เกต์ หมี่เกี๊ยวก็เดินเข้ามาด้วยท่าทางที่ดูหนักใจพร้อมกับยื่นมือถือมาให้ฉัน
“ปิง...มีคนอยากคุยกับแกอ่ะ”
“ใคร?”
หมี่เกี๊ยวไม่ตอบแต่ยิ้มแห้งๆ ให้ฉันแทน ฉันเลยต้องรับมือถือมาแนบกับหู
“ฮัลโหล...”
[นี่! ไหนว่าไม่มีอะไรกันไง ถึงขั้นไปเที่ยวทะเลด้วยกันเลยหรอ!! จะมากเกินไปแล้วนะ!!]
“พะแพง?” ฉันเลิกคิ้วขึ้นมาทันทีที่ได้ยินเสียงแหลมๆ ลอดมาทางปลายสาย มิกกิซึ่งยืนอยู่ข้างๆ ฉันอยู่แล้วก็ตาลุกวาวขึ้นมาทันทีที่ได้ยินชื่อของพะแพง
[ขอบใจนะที่ยังจำได้...นึกว่าไปกกไปกอดกันจนลืมไปแล้วว่าพี่มิวมีเจ้าของ!!]
“นี่น้อง! พูดให้มันดีๆ นะ พี่นึกว่าเราคุยกันรู้เรื่องตั้งแต่ตอนนั้นแล้วซะอีก!...”
“นี่นังพะแพง! เลิกตอแยกับเพื่อนฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ!!!” มิกกิแย่งมือถือไปคุยเองด้วยอารมณ์ที่เดือดพล่านๆ ไม่ต่างจากฉัน
“...ว่าไงนะ!!...” มิกกิยังถกเถียงกับปลายสายต่อไป ไม่รู้ว่าเมื่อกี๊ปลายสายพูดอะไรแต่มันทำให้มิกกิโกรธมากเลยทีเดียว
“ไปเหอะ ไร้สาระ” อยู่ๆ พี่ปาร์เกต์ก็จับมือฉันและพาเดินออกมาจากตรงนั้น มิกกิดูเหมือนจะไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าฉันเดินออกมาแล้ว เพราะมัวแต่หน้ามืดตามัวทะเลาะกับยัยพะแพงอยู่ รับมือไปก่อนนะมิกกิฉันโดนลากมาไกลเกินกว่าจะเดินกลับไปแล้ว =_=;
“เธอไปทำอะไรเข้าอีกล่ะ แฟนไอ้มิวถึงโทรมาด่าแบบนี้” พี่ปาร์เกต์ถามขณะที่ยังคงเดินไปข้างหน้าเรื่อยๆ อย่างสบายอารมณ์
“ไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ ฉันก็งงเหมือนกันว่าพะแพงรู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่ทะเลกับมิว”
“แต่เท่าที่ฉันสังเกต เธอก็ไม่เห็นจะยุ่งกับไอ้มิวตรงไหน วันๆ ก็มัวแต่ดูแลไอ้มาร์ชกับไอ้ยศ”
“นั่นสิคะ จะก็แต่...”
จริงสิ! เมื่อกี๊ฉันถ่ายรูปคู่กับมิวนี่นา...แต่หมี่เกี๋ยวสัญญาแล้วนี่ว่าไม่ไปลงไปในโซเชียลให้ประชาชีเขาดู ยัยนั่นหลอกฉันงั้นหรอ T^T
“ทำไม?”
“เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร U_U”
แล้วเราก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีกจนกระทั่งพี่ปาร์เกต์พามาจนถึงบ้านพักที่ฉันเคยบอกว่าเป็นบ้านพักส่วนตัวเฉพาะของพี่ปาร์เกต์ บ้านหลังนี้เป็นบ้านไม้สีขาว 2 ชั้น มีหน้าต่างบานใหญ่
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
