Love wolf hunt ล่ารักหมาป่า

   “ กลับมาแล้วค่ะ ” เสียงใสของฮีเลียกล่าวขึ้นอย่างเรียบๆ ก่อนที่เธอจะถอดรองเท้าวางไว้หน้าบ้าน จัดเรียงนิดหน่อยแล้วจึงเดินขึ้นบ้านอย่างรีบเร่ง เพราะเธอยังไม่อยากเห็นหรือต้องพูดคุยกับสามีใหม่ของมารดาเธอ
   “ อ้าว ฮีเลีย จะไปไหนลูก ” เสียงของมารดาดังขึ้นเป็นตัวรั้งเธอไม่ให้ไปไหนได้ เธอถอนหายใจออกมาน้อยๆก่อนจะหันหน้ามามองมารดาของเธอตรงๆ
   “ ขึ้นห้องค่ะแม่ ”
“ แล้วทำไมถึงได้รีบนักล่ะลูก ”
“ ไม่อยากเห็นหน้าใครบางคนค่ะ ” เมื่อเธอพูดจบ เธอจึงรีบวิ่งขึ้นไปบนบ้านหวังไม่ให้ความเสียใจที่กำลังกลั่นออกมาเป็นหยดน้ำตาให้มารดาเห็น เธอไม่อยากเห็นหรือพบหน้าของพ่อเลี้ยงเธอ ด้วยเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่ออาทิตย์ก่อน...
 
   “ แม่คะไปตลาดเลยไหมคะ ” ฮีเลียกล่าวอย่างอารมณ์ดีพลางเปิดประตูห้องนอนของมารดาอย่างถือวิสาสะ เพราะเธอลืม...ลืมไปจริงๆว่าเธอไม่ได้อยู่กับแม่เพียงสองคนอีกต่อไปแล้ว
   “ และ..กะ..กรี๊ด!! ”
   “ เฮ้ย! ” เสียงกรี๊ดของฮีเลียทำให้พ่อเลี้ยงใหม่ของเธอที่กำลังเดินออกมาจากห้องน้ำ โดยรอบตัวของเขามีเพียงแค่ผ้าขนหนูพันรอบเอวไว้อย่างหมิ่นเหม่ เขารีบหันกลับไปอีกทางอย่างรีบร้อนเพราะไม่รู้ว่าจะมีใครเปิดประตูพรวดพราดเข้ามาอย่างนี้ นี่เขาก็อายเป็นนะ!
   “ ขะ..ขอโทษค่ะ คือ..หนูคิดว่าคุณไปทำงานแล้ว ” เธอกล่าวขึ้นอย่างกล้าๆกลัวๆและรีบหันหลังหวังจะวิ่งออกไปจากห้องนอนของมารดาเธอสักที แต่...
“ เดี๋ยวก่อน ” ฮีเลียชะงักมือที่กำลังเอื้อมไปเปิดประตู เธอค่อยๆเอามือลงแนบข้างลำตัว แต่ยังไม่หันกลับไปเผชิญหน้ากับพ่อเลี้ยงของเธอเสียที จนทำให้เขาเริ่มหงุดหงิด
   “ หันมา ”
   “ ... ” เขาสั่งเธอเสียงเข้มจนเธอไม่กล้าที่จะหันกลับไปมองเขาตรงๆ   จนในที่สุดความอดทนของเขาก็หมดลง เขาเดินเข้าไปกระชากแขนแม่สาวน้อยร่างบางคนนี้เข้ามาประชิดตัว ทันทีที่ร่างกายอันนุ่มนิ่มและหอมกรุ่นแป้งเด็กอ่อนของเธอปะทะกับแผงอกล่ำกว้างอย่างคนเอาใจใส่สุขภาพของเขา เขาก็แทบไม่เป็นตัวของตัวเอง
   ‘ โอ้ว..นางฟ้าที่ไหนกันนะ ’ เสียงพร่ำร้องในใจของพ่อเลี้ยงมือใหม่ดังขึ้น ก่อนจะมองลึกลงไปในแววตาของสาวน้อยเพื่อค้นหาความรู้สึกของเธอ ว่าจะรู้สึกเหมือนเขาในตอนนี้หรือไม่ เพราะเขารู้สึกว่า เขา “ตกหลุมรัก” เธอเข้าให้แล้ว
   ดวงตาสีดำรัตติกาลช่างลึกลับน่าค้นหา จมูกโด่งอย่างคนดื้อรั้น ปากบางสีชมพูมันวาวน่าดูดดื่ม ใบหน้ารูปไข่เหมาะกับองค์ประกอบของหน้าตาโดยรวม ผมยาวสลวยที่ดัดเป็นลอนน้อยๆ ถูกมัดรวบขึ้นอย่างลวกๆ แต่มันก็ให้ความรู้สึกว่าเซ็กซี่ใช่ย่อย ผิวสีแทนบ่งบอกถึงการดูแลสุขภาพร่างกายตนเองอย่างสม่ำเสมอ รูปร่างบอบบางน่าทะนุถนอม เอวคอดกิ่ว สะโพกผายพอเหมาะมือ
   ทุกสิ่งที่รวมเป็นเธอช่างทำให้เขาตื่นตัวอย่างไม่ยากเย็น น้องชายของเขากำลังตื่นจากนิทราและมันคงอยากเข้าไปในร่างกายของผู้ที่ทำให้มันตื่นเสียแล้วสิ
   “ เอ่อ..กรุณาปล่อยด้วยค่ะ ” เสียงกล่าวของต้นเหตุที่ทำให้เขาเกิดอารมณ์ ดังขึ้นขัดจังหวะการจินตนาการภาพ ให้เลือนหายไป
   “ ทำไม..อยากให้ปล่อยนักหรือ ? ” เสียงกล่าวยียวนของเขาดังขึ้น นี่นะหรือพ่อเลี้ยงใหม่ของเธอ แม่จะเอาเขามาเป็นเพื่อนเล่นเธอสิไม่ว่า
   “ ค่ะ ” เธอเริ่มดิ้นขลุกขลักภายใต้อ้อมกอดอันแข็งแรง แต่แทนที่เธอจะรู้สึกว่าพ่ายแพ้แก่ความเป็นชายของเขา เธอกลับรู้สึกว่าเธอหวาดกลัว...กลัวอย่างที่ไม่เคยกลัวใครมาก่อน
   “ งั้น...ขอฉันปล่อยในตัวเธอสิ ” วาจาหยาบคายพ่นออกมาจากปากพ่อเลี้ยงของเธอ ไม่น่าเชื่อว่ามารดาเธอจะตาต่ำไปเอาคนที่มีกิริยาและวาจา เลวทรามเช่นนี้มาเป็นพ่อเลี้ยงเธอ   ทั้งๆที่เขายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอคือใคร เพราะถ้าเขารู้ เขาไม่น่าจะทำกับเธอเช่นนี้
   หลังจากที่เธอกำลังครุ่นคิดบางอย่าง ด้านพ่อเลี้ยงเห็นว่าเธอเงียบไปก็นึกว่าเธอจะยอมให้เขาแล้ว เขาจึงคลี่ยิ้มออกมาน้อยๆ พร้อมกับก้มหน้าลงมาหวังจะซุกไซร้ซอกคอหอมกรุ่นที่อยู่ตรงหน้าเขาให้หนำใจ แต่ฮีเลียก็ตั้งสติได้ก่อน เธอจึงรีบหลบหน้าไปอีกทางรอดได้อย่างเฉียดฉิว
   “ คิดว่าจะหนีพ้นเหรอ!”
 
.............................................................................................................................................................
 
   แหม.. ฮีเลียของเราจะรอดหรือเปล่าน้า เป็นกำลังใจช่วยนางกันต่อไปนะคะ @0@
สุดท้ายก็โปรดกดติดตามไม่ก็เม้นต์ให้ไรท์ชื่นใจสักนิดนึงบ้างนะ TOT