Love wolf hunt ล่ารักหมาป่า

     “ คิดว่าจะหนีพ้นเหรอ! ”

พลั๊ก

เฮือก!!!

ร่างหนาค่อยๆทรุดลงไปต่อหน้าเธอ ไม่อยากจะเชื่อว่าเธอจะยกหัวเข่าไปอัดกับจุดยุธศาสตร์ของเขาอย่างจังๆ เธอไม่ได้ตั้งใจเพียงแต่เธอจะดิ้นเพื่อความอยู่รอดของเธอเท่านั้นเองนะ

“ ยัยเด็กบ้านี่ ! ” เสียงคำรามของพ่อเลี้ยงเธอดังรอดออกมา หวั่นใจเธอให้หวิวเล่น จากนั้นเธอก็รีบวิ่งลงมาชั้นล่างอย่างรวดเร็ว

ให้ตายสิฮีเลีย ! เกือบไปแล้วไหมล่ะ เธอพร่ำบอกตนเองอยู่ในใจว่าเธอจะต้องระวังตัวให้มากกว่านี้ ไม่อย่างนั้นเธออาจจะต้องสูญเสียสิ่งสำคัญในชีวิตไปแน่นอน

“ อ้าว ฮีเลียอยู่นี่เอง แม่ตามหาหนูแทบแย่ ”

“ อุ๊ย ! อะ..อ้าว..แม่เองหรือคะ ” เธอกล่าวกับมารดาด้วยน้ำเสียงสั่นเล็กน้อย แต่ด้วยความตื่นเต้นที่พึ่งเกิดเรื่องมาสดๆร้อนๆทำให้เธอยังปิดบังความหวาดกลัวผ่านน้ำเสียงนั้นไม่มิด จนเธอเองยังรู้สึกได้แล้วไฉนกับแม่แท้ๆของเธอเอง จะดูอาการของลูกรักคนนี้ไม่ออก

“ เป็นอะไรหรือเปล่าลูก ”

“ เปล่า..ค่ะแม่ ” เธอจำต้องปรับน้ำเสียงให้ดูปกติและเป็นธรรมชาติที่สุด เพราะถ้ามารดาของเธอรู้เรื่องล่ะก็... ไม่อยากจะคิด

หลังจากนั้นเธอและแม่จึงไปจ่ายตลาดด้วยกัน แม่ได้เล่าเรื่องพ่อเลี้ยงคนใหม่ให้เธอฟัง แม่บอกว่า แม่พบกับเขาที่งานเลี้ยงรุ่นที่โรงเรียนเก่า เขาเป็นรุ่นน้องแม่ 3 ปี เมื่อเจอกันจึงถูกชะตาและเริ่มสานสัมพันธ์กันตั้งแต่ตอนนั้น ในที่สุดเขาและแม่ของเธอจึงตัดสินใจแต่งงานกัน แต่เธอไม่สามารถไปร่วมงานแต่งของแม่ได้ เนื่องจากที่โรงเรียนมีปัญหากับตำนานไลแคนท์นิดหน่อยจึงจำเป็นต้องให้นักเรียนทุกคนของรุ่น 19 ค้างที่โรงเรียน 3วัน 2 คืน

ทางด้านพ่อเลี้ยงคนใหม่จึงไม่ได้เห็นหน้าเธอและทำความรู้จักกับเธออย่างเป็นทางการจริงๆจังๆเสียที เห้อ...คิดแล้วก็กลัวจะมองหน้ากันไม่ติดเหลือเกิน

“ พ่อเขาชื่อ เอสติน นะลูก แล้วนี่ลูกได้เจอกับพ่อเขาแล้วหรือยัง? ”

“ ยังเลยค่ะแม่ ” เธอจำเป็นต้องโกหกออกไป ซึ่งเธอไม่ชอบเลย

“ อืม...งั้นกลับบ้านเดี๋ยวแม่จะให้เราทำความรู้จักกันเสียที ”

“ คะ..ค่ะแม่ ”

หลังจากกลับจากการไปจ่ายตลาด แม่ก็เริ่มเข้าครัวทำอาหารเช้าให้เธอและพ่อเลี้ยงกิน ส่วนเธอขอปลีกตัวออกมานั่งดูรายการโทรทัศน์ยามเช้า รายการโปรดของเธอ และตลอดทางที่เดินกลับบ้านมา เธอเฝ้าคิดอยู่ตลอดว่า จะเข้ากับพ่อใหม่เธอได้จริงหรือ เท่าที่เธอดูเขาน่าจะเป็นคนเจ้าชู้ตัวพ่อคนหนึ่งเลยทีเดียว แล้วอย่างนี้เขาจะจริงจังกับแม่เธอจริงๆใช่ไหม

‘โอ้ย...คิดแล้วก็ปวดหัว เลิกฟุ้งซ่านได้แล้วฮีเลีย และก็ลืมๆเหตุการณ์ เมื่อเช้านั่นไปด้วย ’ เธอกล่าวกับตัวเองในใจพร้อมสะบัดหัวไล่ความคิดในด้านลบออกไป พอดีกับผู้มาเยือนคนใหม่เดินลงมาพอดี

“ โห กลิ่นอะไรครับเนี่ย หอมจริง ” เขากล่าวชมก่อนจะเดินเข้าไปโอบภรรยาคนใหม่จากทางด้านหลัง แล้วขโมยหอมแก้มภรรยาคนสวยไปทีนึง

“ อุ้ย! คุณ ลงมาแล้วเหรอคะ วันนี้มีสปาเก็ตตี้โบโลน่าค่ะ ” เธอกล่าวกับสามีใหม่ของเธออย่างยิ้มแย้มและได้บอกให้ไปหาฮีเลียที่อยู่ที่ห้องนั่งเล่น

“ คุณคะ วันนี้ฮีเลียได้อยู่บ้าน เธออยู่ที่ห้องนั่งเล่นกำลังดู โทรทัศน์อยู่น่ะค่ะ ไปทำความรู้จักกับเธอสิคะ ”

“ ครับๆ จะว่าไปนี่ผมเพิ่งจะได้เห็น ลูกสาวคุณครั้งแรกเลยนะเนี่ย ผมว่าเธอต้องสวย น่ารัก เหมือนคุณแน่นอนเลย ” เขากล่าวเหย้าภรรยาอีกรอบก่อนจะแอบหอมแก้มไปอีกที

ทางด้านภรรยาใหม่ของเขาก็ยิ้มอย่างเขินอาย “ แน่นอนสิคะ ไปเถอะค่ะกว่าจะได้รู้จักกันเสียที เหมือนฟ้าแกล้งกันเลย และคุณจะได้รู้ว่าเธอสวยเหมือนฉันจริงๆไหม ”

“ ฮ่าๆ ครับๆ ” ว่าแล้วเขาก็เดินตรงไปที่ห้องนั่งเล่น พร้อมกับความประหม่าที่เริ่มก่อตัว

เธอจะสวยเหมือนนางฟ้าคนเมื่อเช้าไหมนะ ความคิดด้านมืดเริ่มก่อตัวเข้ามา เมื่อเขานึกถึงแม่นางฟ้าตัวน้อยที่เพิ่งเจอกันเมื่อเช้า ซึ่งเขาไม่รู้เลยว่าเธอคนนั้นกับลูกสาวของภรรยาเขาเป็นคนเดียวกัน แต่เขากลับคิดว่านั่นป็นคนใช้คนใหม่ของบ้านที่ภรรยาพึ่งหามาได้หลังจากคนใช้คนเก่าขอลาออกเพื่อกลับไปดูแลแม่ที่กำลังป่วย

เสียงโทรทัศน์ที่ถูกเปิดไว้ เริ่มชัดเจนยิ่งขึ้นเมื่อเขาเดินเข้าไปใกล้ที่หมาย ทางด้านฮีเลียก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยไม่ได้สนใจโทรทัศน์ที่เปิดทิ้งไว้แม้แต่น้อย ตอนนี้สมองของเธอมีแต่เรื่องราววุ่นวายปะปนกันไปหมด ทั้งเรื่องที่โรงเรียนและเรื่องที่บ้าน

‘ ก็อกๆ ’ เสียงเคาะประตูหน้าห้องนั่งเล่นดังขึ้น เรียกสติเธอให้กลับมาจากการเหม่อลอย

“ แม่เหรอคะ ” หลังจากที่ถามออกไปโดยไม่รอคำตอบ เธอก็รีบวิ่งไปเปิดประตูให้

“ อาหารเสร็จละ...” เธอชะงักไปทันทีที่เปิดประตูเห็นผู้มาใหม่ รอยยิ้มที่แต้มไว้บนหน้าตอนแรกก็ค่อยๆหายไปกลายเป็นใบหน้าที่ตกใจระคนหวาดกลัว ส่วนผู้มาใหม่นั้นก็ตกใจไม่แพ้กัน ไม่คิดว่า เธอคนนั้นกับลูกสาวของเขาจะเป็นคนเดียวกัน โอ้แม่เจ้า ! ฟ้าเล่นตลกอะไรนี่

และเมื่อเขาตั้งสติได้ก่อน จึงคลี่ยิ้มออกมาอย่างผ่อนคลาย แล้วกล่าวทำความรู้จักกับเธออย่างเป็นมิตร

“ สวัสดีนะ ฮีเลียใช่ไหม ” เขาทักทายออกไปเป็นมิตร แตกต่างกับเธอที่กำลังทำสีหน้าไม่ถูก แต่ก็กล่าวตอบออกไป

“ ใช่ค่ะ คุณ เอสติน ”

“ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ” รอยยิ้มที่แสดงออกถึงความจริงใจ เริ่มบรรเทาอาการประหม่าของเธอไปมาก เขาคงไม่ได้แย่อย่างที่คิดไว้หรอกมั้ง

“ เช่นกันค่ะ ” เมื่อเห็นว่าเขายื่นมือมา เธอจึงยื่นมือไปเชกแฮนด์ตามมารยาทที่ดี โดยไม่ได้ทันสังเกตแววตาอันเจ้าเล่ห์ของพ่อเลี้ยงใหม่เลยแม้แต่น้อย