Toru-san Anata wa Onna desu ka ?

07.58 น.เช้านี้เป็นเช้าที่แจ่มใส แต่สิ่งทีทำให้ผมดีใจมากที่สุดก็คือการที่ผมตื่นเช้ามาแล้วก็เจอแต่สาวๆสวยๆเต็มไปหมดน่ะซิ "อ๊า~สุขสุดๆ""ยืนบ่นอะไรของเธอน่ะโทรุ""ว้าย!" ผมตกใจจนล้มลงไปกองกับพื้น..น่าอายจังซายากะจังมองผมแล้วเงียบไปพักนึงก่อนที่จะเอามือมาปิดปากแล้วหันไปอีกทางนึงเหมือนกับจะกลั้นหัวเราะ "นะ..น้องหมี ฮ่าๆ""วิวดีจางง~" ผมหันไปทางต้นเสียงเห็นมาโดกะจังกำลังหัวเราะ หุหุหุ อยู่..แล้วผมก็ได้รู้ว่าที่ซายากะจังหันหน้าหนีแล้วก็หัวเราะไปด้วยนี่ก็เพราะว่า..กระโปรงผมเปิด เปิดมาถึงเอวเลยด้วย"อย่ามองนะคะ" ผมร้องลั่นพร้อมกับรีบลุกขึ้นยืนพรางจัดระเบียบกระโปรง"ไม่เห็นจะต้องรีบลุกเลยโทรุจังอ่ะ" มาโดกะจังพูดด้วยสีที่เสียดายสุดๆ..เสียดายที่ไม่ได้เห็น ก.ก.น.ของผมงั้นเหรอ"อยู่ตั้งม.4แต่ยังใส่ ก.ก.น.น้องหมีแบบนี้มันไม่เด็กไปหน่อยเหรอ" ซายากะจังพูดไปพรางหัวเราะไป..ทั้งตกใจจนล้มลงไปกองกับพื้นแถมกระโปรงยังเปิด ต่อหน้าซายากะจังอีก อายX2เลย"ฉันก็ไม่อยากใส่นักหรอกค่ะ..พี่เค้าบังคับให้ฉันใส่ตะหาก""โทรุจังไม่ใส่ ก.ก.น. งั้นเหรอ""อย่าหื่นตั้งแต่เช้าจะได้มั้ยมาโดกะ""นิดหน่อยก็ไม่ได้เหรอ" มาโดกะจังพูดพร้อมกับทำหน้าบึ้งเล็กน้อยคงจะไม่ต้องอธิบายเกี่ยวกับทางท่าของมาโดกะจังก็น่าจะรู้อยู่แล้วว่าเธอเป็นพวกหญิงรักหญิง..ก็นะถึงโรงเรียนนี้จะไม่ใช่โรงเรียนหญิงล้วนแต่ก็ต้องมีเรื่องแบบนี้อยู่บ้าง มันเป็นเรื่องธรรมชาติ หึหึหึ08.42 น. ห้อง4/Bในชั่วโมงคันจิครูไอคาว่าสั่งให้ทุกคนคัดคัดจิเป็นคำว่า*วันนี้มีฝนตกแรง*มา2หน้ากระดาษ..เป็นสิ่งที่ง่ายสำหรับผมแต่มันคงจะไม่ง่ายสำหรับบางคนในห้องนี้อ่ะนะหนึ่งนาทีต่อมาผมเขียนไปได้เกือบหนึ่งหน้าครึ่งผมก็รู้สึกว่ามีใครบางคนกำลังจ้องผมอยู่..ผมค่อยๆกวาดสายตาไปรอบๆก่อนที่จะมาสดุดกับสาวผมทองที่นั่งอยู่ประตูห้อง สวยจัง เธอยิ้มให้ผมก่อนที่จะก้มหน้าก้มตาทำงานของเธอต่อ ใจจะละลายแล้วสาวๆสวยทั้งนั้นเลย"คุณซาโอโทเมะ"สวยเหลือเกิน"นี่!!""คะ" ผมสะดุ้งจนแทบจะกระโดดขึ้นจากเก้าอี้เพราะเสียงของครูไอคาว่าที่ตะโกนอยู่ข้างผม..ถ้าผมบ้าจี้คงจะกระโดดถีบไปแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า"ส่งในชั่วโมงนะครับ..ไม่ใช่พรุ่งนี้" ครูไอคาว่าพูดพร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆผม"ทราบแล้วค่ะ" ผมหันมาประจันหน้ากับครู"งั้นก็ดี..ตั้งใจทำเข้าล่ะ" ครูไอคาว่าพูดทิ้งท้ายก่อนที่จะเดินกลับไปหน้าห้องชิ..คิดจะเอาหน้าหล่อๆมาอ่อยผมงั้นเหรอสาวสวยอย่างผมมันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกนะ..เฮ้ย!นี่ผมยอมรับว่าตัวเองสาวแล้วงั้นเหรอเนี่ยชักจะสับสนแล้วแฮะ12.05 น.ทุกคนในห้องก็ออกไปกนข้าวกันหมดยกเว้นผมที่ต้องอยู่เคลียร์งานของครูริสะแถมครูเค้ายังมานั่งเฝ้าไม่ให้ผมไปไหนอีก..กะว่าจะหนีซักหน่อยเถอะ12.19น.ในที่สุดผมก็ผ่านวินาทีที่อึดอัดมาได้แต่ผมรู้สึกว่าความซวยของผมหรือเรื่องอะไรต่างๆนาๆมันพึ่งจะเริ่มเท่านั้นครืนน~ประตูห้องเรียนเปิดออกพร้อมกับมีคนคนหนึ่งเดินเข้ามานั้นก็คือสาวผมทองที่ยิ้มให้ผมเมื่อตอนเช้านี้เอง..สงสัยจะลืมของล่ะมั้ง นั้นเป็นความคิดแรกที่ผมเห็นเธอเดินเข้ามา..แต่แทนที่จะเดินไปที่โต๊ะเธอกลับเดินตรงเข้ามาหาผมจนระยะห่างระหว่างเธอกับผมเหลือเพียงแค่หนึ่งก้าว"มะ..มีอะไรรึเปล่าคะ" ผมถามด้วยท่าทางเก๊ๆกังๆก็แหงล่ะได้อยู่ใกล้คนสวยๆอย่ามาริเอะจังเป็นใครก็ต้องทำอะไรไม่ถูกอยู่ดี"ฉัน ซาซากิ มาริเอะ หรือจะเรียกว่า มาเรีย เฉยๆก็ได้นะคะ" เธอพูดแนะนำตัว..ผมยังไม่ทันจะอ้างปากพูดอะไรพอรู้สึกตัวอีกทีปากของผมกับเธอก็ประกบกันแล้ว..เธอจูบผม!! จูบแรกของผมโดนแย่งไปซะแล้วอ่ะผมก็ชอบอยู่หรอก แต่ทำไมไม่ให้เวลาเตรียมตัวกันบ้างล่ะ ถ้ามีใครมาเห็นล่ะก็งานเข้าแน่เลย"จะทำอะไรของคุณน่ะคะ" ผมตะโกนลั่นพร้อมกับผลักตัวเธอออกไป"ขอโทษค่ะ..คุณซาโอโทเมะน่ารักจัง" เธอเอ่ยก่อนที่จะวิ่งออกจากห้องไป ผมยื่นตัวแข็งทื่อเป็นเสาไฟฟ้าอยู่พักนึกก่อนที่จะเรียกสติกลับมาได้..นี่ผมโดนผู้หญิงจูบงั้นเหรอหรือว่าเธอก็เป็นพวกหญิงรักหญิงเหมือนกับมาโดกะจังงั้นเหรอ สวรรค์!! ทำไมสาวๆสวยๆในโรงเรียนนี้ถึงได้เบี่ยงเบนกันนั้นนะแถมผมยังเสียจูบแรกที่ผมรักษามานานให้กับสาวยูริอีก โอ๊ย~อยากจะบ้าตาย18.35 น. โรงอาหารหลังจากที่กอยู่ในอาการช็อกนิดๆแต่เสียใจที่โดนสาวยูริชิงจูบแรกไปมากกว่า...แล้วผมก็ต้องมาเผชิญกับโรงอาหารหลอนก็อย่างที่ผมเจอตั้งแต่วันแรกที่ผมเข้ามาก็เพราะนักเรียนโรงเรียนนี้ชอบมองผมด้วยสายตาแปลกๆโดนเฉพาะพวกนักเรียนหญิงที่ไม่รู้ว่าวันนี้เป็นอะไรถึงได้พากันจ้องผมมากกว่าปกติ"จะยืนอีกนานมั้ยโทรุ" ซายากะจังทำหน้าบึ้งใส่ผม..แฮะๆลืมไปว่าผมยืนถือจานข้าวอยู่"ฉันนี้ก็ยังเป็นที่สนใจเหมือนวันแรกเลยนะคะ""ใช่ เธอน่ะเป็นที่สนใจ..แล้วตอนนี้เธอก็ยิ่งเป็นที่สนใจมากกว่าเดิมด้วย""เอ๋..หมายความว่ายังไงคะ""โทรุจังข่าวนั้นมันจริงรึเปล่าจ๊ะ" มาโดกะจังถามผมแล้วมันก็ทำให้ผมงงเข้าไปใหญ่ว่าข่าวนั้นมันคืออะไร"โดนน้องสาวสุดที่รักนอกใจ..เฮ้อ~สงสารซาคุยะจัง""นี่คุณสองคนพูดถึงเรื่องอะไรกันแน่คะ" ผมตะโกนลั่นเล่นซะคนทั้งโรงอาหารตกใจกันหมดเลยทีเดียว"โทรุเธอคบกับมาเรียซินะ" ซายากะจังถามด้วยสีหน้าจริงจัง..คบอะไรไม่เห็นจะรู้เรื่องเลยซักนิดอย่าบอกนะว่าสองคนนี้คิดว่าผมคบกับมาเรีย..มาริเอะจังงั้นเหรอ"บอกฉันซิโทรุจัง..มันไม่จริงใช่มั้ย"มาโดกะจังถามพร้อมกับเขย่าแขนผมเหมือนจะเค้นคำตอบออกมาให้ได้ "โทรุจังไม่ได้นอกใจซาคุจังใช่มั้ย" เธอถามต่อ นี่มาโดกะจังคิดว่าผมกับพี่เป็นแฟนกันอยู่งั้นเหรอเอาเข้าไป เฮ้อ~"ว่าไงโทรุ..เธอคิดจะนอกใจซาคุยะใช่มั้ย""ฉันก็บอกไปแล้วนี่คะว่าฉันกับพี่ไม่ได้เป็นอะไรกัน" ผมพยายามอธิบาย เหนื่อยใจกับเรื่องแบบนี้จัง"งั้นเธอก็ไม่ได้คบกับมาเรียซินะ" เธอถามอีกรอบ จะบ้าตายผมจะไปคบกับคนที่พึ่งจะรู้จักเมื่อตะกี๊ได้ยังไง"ก็ใช่น่ะซิคะ ละ..แล้ว" และภาพของผมกับคุณมาริเอะก็ผุดขึ้นมาในหัวผม "ร..หรือว่าพวกคุณสองคนรู้ว่าฉันกับคุณมาริเอะ…"ทั้งสองคนไม่ได้พูดอะไรนอกจะพยักหน้าพร้อมกันเท่านั้น"ใช่..แต่ไม่ใช่แค่ฉันกับมาโดกะ แต่เป็นทั้งโรงเรียนเลยตะหาก" เมื่อผมได้ยินที่วายากะจังพูดว่า ทั้งโรงเรียน โอย~จะเป็นลม"ทำไมคนอื่นถึงรู้ได้ล่ะคะ""นี่มาโดกะเอารูปให้ยัยนี่หน่อยสิ" ซายากะจังพูดพร้อมกับสะกิดมาโดกะจังที่นั่งเหม่อเหมือนกำลังฝันอะไรอยู่ก็ไม่รู้ สงสัยจะโล่งใจที่ผมกับพี่ไม่ได้เป็นอะไรกัน''มาโดกะ!!" ซายากะจังเรียกเธออีกรอบ"อะ..จ้ะ" พอมาโดกะจังหลุดจะการเพ้อฝันอะไรประมาณนั้นเธอก็เอามือถือมากดหาอะไรซักอย่างก่อนทีจะส่งมือถือมาให้ผมดู "นี่จ้ะ..โทรุจัง" แล้วสิ่งที่มาโดกะให้ผมดูก็คือ..รูปผมกับคุณมาริเอะจูบกันอยู่ในห้องบนหน้าเว็บของโรงเรียนแถมยังพาดหัวข่าวตัวเบ้อเร่อว่า "ควีนแลกริมฝีปากกลางห้องเรียนกับนักเรียนอักษรย่อ T สองคนนี้คบกับอยู่งั้นเหรอ" ทำไมไม่บอกว่าโทรุไปเลยล่ะชัดซะขนาดนี้น่ะ..ว่าแต่นี่มันเว็บโรงเรียนเหรอเนี่ย โอ๊ย!!ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องนี้ซักหน่อยสิ่งที่ผมต้องทำตอนนี้คือตามหาคนที่เขียนข่าวนี้ขึ้นมาแล้วก็อธิบายให้เค้ารู้ว่าผมกับมาริเอะจังไม่ได้เป็นอะไรกันไม่งั้นคนทั้งโรงเรียนจะเข้าใจผิดไปกันไปมากกว่านี้"ใครเป็นคนเขียนข่าวนี้คะ" ผมหันมาถามซายากะจังที่กำลังตักข่าวใส่ปากตัวเองอยู่แล้วเธอก็ชี้มือไปทางมาโดกะจัง"นากาเสะจังเป็นคนเขียนน่ะ" มาโดกะจังตอบแทน..ไม่น่าไปถามคนที่กำลังกินข้าวเลยถึงถามไปก็ตอบไม่ได้อยู่ดี"แล้วคนที่ชื่อนากาเสะอยู่ไหนเหรอคะ" ผมถามต่อ"ถามได้คนเขียนข่าวก็ต้องอยู่ชมรมหนังสือพิมพ์โรงเรียนน่ะซิ..แค่นี้เธอก็ไม่รู้รึไง" ซายากะจังพูดด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจเล็กน้อย..รำคาญผมงั้นเหรอเนี่ย"แล้วชมรมหนังสือพิมพ์มันอยู่ตรงไหนล่ะคะ""เธอก็ไปหาเองซิ""....""ปัญหาของตัวเองก็ต้องเองซิ" รู้สึกว่านางฟ้าจะกลายเป็นนางมารไปซะแล้วซิ..ไม่คิจะช่วยกันบ้างเลยอ่ะ"คุณมาโดกะพาฉันไปหน่อยได้มั้ยคะ" ผมขอร้องมาโดกะจังเผื่อว่าเธอจะช่วยผม..แต่รู้สึกว่าเธอจะเอ๋อไปแล้วล่ะ คงสบายใจที่ผมกับพี่ไม่ได้เป็นอะไรกันล่ะมั้งหลังจากที่เรียนคาบสุดท้ายผมก็รีบตามหาชมรมหนังสือพิมพ์เพื่อไปอธิบายให้คนที่ชื่อนากาเสะฟังว่าผมกับคุณมาริเอะไม่ได้เป็นอะไรกันซึ่งผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าชมรมมันอยู่ตรงไหน"จะว่าไปแล้วข่าวในโรงเรียนนี้มันไวเหมือนติดจรวดเลยแฮะ..ต้องระวังตัวให้มากซะแล้วซิ" ดีนะที่ผมแอบมาทางหลังอาคารเรียนไม่งั้นโดนพวกสอดรู้สอดเห็นตามมาแน่"ระวังอะไรเหรอจ๊ะ" เสียงใครบางคนพูดขึ้น"ว๊าย!!" ด้วยความตกใจผมแทบจะล้มลงไปกองกับพื้นเหมือนเมื่อเช้านี้เพราะเสียงของใครบางคนที่พูดขึ้นข้างหลังผม ดีนะที่ไม่ล้ม พอผมหันไปดูก็เจอสาวผมสีน้ำตาลจนออกแดงยืนยิ้มให้ผม"ไม่เห็นจะต้องตกใจขนาดนั้นเลยนี่นา" เธอพูด"มะ..มีอะไรรึเปล่าคะ""อย่าพูดอะไรเหินห่างกันนักซิ..พวกเดียวกันแท้ๆ""พวกเดียวกัน? " เธอหมายถึงอะไรล่ะเนี่ย"ก็ตรงนี้ไง" เธอพูดพร้อมกับชี้มาที่ผมของตัวเอง..อ๋อ ทรงผมของผมกับเธอมันคล้ายๆกันต่างกันตรงที่สีเท่านั้นแหละ"คะ..ค่ะ" จะว่าไปแล้วเธอคนนี้ก็น่ารักเหมือนกันแฮะ"แล้วจะไปไหนเหรอ" เธอถามพร้อมกับยิ้มให้ผม"คือ..ฉันจะไปชมรมหนังสือพิมพ์น่ะค่ะ" ผมตอบพร้อมกับมองซ้ายมองขวาเผื่อว่าจะมีใครตามผมมา เดี๋ยวงานเข้าอีก สงสัยว่าเธอคนนี้จะรู้ว่าผมหนีอะไรอยู่ "ไม่ต้องห่วงหรอกหลังแถวนี้ไม่ค่อยมีคนผ่านเท่าไหร่" เธอพูด"เหรอคะ" เฮ้อ~ โล่งอก"จะมีก็แต่..ชู่ว~อย่าส่งเสียงนะ" เธอพูดก่อนที่จะจูงมือผมไปหลบหลังต้นไม้..ชักแปลกๆแล้วแฮะ "ดูนั้นซิ" เธอชี้มือให้ผมมองไปทางมุมตึก และภาพที่ผมเห็นก็คือ..มีสาวน้อยสองคนกำลังแลกลิ้นกันอย่างนัวเนียเลยนี่มันฉากเรท18+ของสาวๆชัดๆ ยะ..อย่าบอกนะว่าเธอจะพาผมมาทำแบบนั้นน่ะ มะ..ไม่นะหลังจากที่ผมกับเธอแอบดูสองสาวเลิฟๆกันอยู่ครู่หนึ่งจู่ๆเธอก็พูดในสิ่งที่ผมกลัวขึ้นมา "น..นี่..เราสองคนมาลองทำแบบนั้นดูมั้ย" เวรล่ะผมดันคิดถูกซะงั้น อย่าทำอะไรผมเลยน้าา "ล้อเล่นน่ะ"เธอพูดพร้อมกับยิ้มให้ผม"งะ..งั้นเหรอคะ" เฮ้อ~โล่ง"จะไปชมรมหนังสือพิมพ์ใช่มั้ย" เธอถาม"ค่ะ""เดี่ยวฉันจะพาไปเอง..ตามมาซิ""ค่ะ" แล้วผมก็เดินตามเธอไปซักพักหนึ่งจนมาถึงห้องห้องหนึ่งที่มีป้ายเขียนด้วยหมึกปากกาตัวเบ้อเริ้มว่า*ชมรมหนังสือพิมพ์โรงเรียน*..เอาล่ะจะได้เคลียร์เรื่องนี้ให้จบๆไปซะคลืนน~"เข้าไปซิ" เธอเปิดประตูห้องพร้อมกับบอกให้ผมเข้าไปข้างใน"คะ..ค่ะ""ดูเหมือนจะไม่มีใครอยู่นะ" เธอพูดขณะที่มองไปรอบห้อง"นั้นซินะคะ""นี่..ขอถามอะไรหน่อยซิ""คะ ?""เธอคบอยู่กับมาเรียจังจริงๆเหรอ""ฉันกับคุณมาริเอะไม่ได้เป็นอะไรกันเลยนะคะ..แถมฉันก็พึ่งจะรู้จักกับเค้าเมื่อเช้านี้เอง" ผมพยายามอธิบายให้เธอฟังเผื่อว่าเธอจะเชื่อผม ถ้าไม่มีข่าวพวกนี้ออกมาผมก็คงจะไม่ต้องมาทำอะไรวุ่นวายแบบนี้หรอก"แต่เธอก็เคยจูบกับมาเรียจังแล้วนี่นา""คะ..คือ..เอ่อ..." เจอแบบนี้พูดอะไรไม่ออกเลยแฮะ"แล้ว..เธอชอบมาเรียจังรึเปล่า" เธอถามด้วยสีจริงจัง..จริงจังกับเรื่องของคนอื่นเนี่ยนะ"ฉันไม่ได้ชอบคุณมาริเอะเลยนะคะ" ผมตอบเสียงแข็ง..แต่ลึกๆก็รู้สึกชอบมาริเอะจังอยู่นะ โอ๊ย!! ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องนี้ซักหน่อย ว่าแต่ทำเธอคนนี้ถึงถามอะไรเยอะจังเหมือนโดนสัมภาษณ์อยู่ยังไงก็ไม่รู้"จริงเหรอ" เธอถามอีกรอบเหมือนจะย้ำให้แน่ใจว่าผมไม่ได้ก็โกหก"ฉันไม่มีเหตุผลที่จะต้องโกหกหรอกค่ะ""โอเค..ฉันหมดคำถามแล้วล่ะ" หา..หมายความว่ายังไง"ค..คะ?" อย่าบอกนะว่าเธอคนนี้เป็น..."ดีจังที่โทรูนยังไม่ได้คบกับใคร" ดูเหมือนจะโล่งใจที่ผมยังไม่ได้คบกับใครนะ"โทรูน?" ชื่อผมงั้นเหรอ"ไม่ชอบเหรอ""คะ..ค่ะ ชอบค่ะ""จริงซิ..ฉันยังไม่ได้แนะนำตัวเลยนี่นา ฮิๆ แย่จัง" จะน่ารักไปถึงไหนเนี่ย "คาสึกิ นากาเสะ เป็นรองประธานชมรมหนังสือพิมพ์โรงเรียนจ้ะ" เธอแนะนำตัวพร้อมกับบอกตำแหน่งในชมรมอย่างสรรพ..นากาเสะ เฮ้ย!!"นี่คุณเป็นคนเขียนข่าวฉันกับคุณมาริเอะนี่คะ" แทบทำไม่ถูกเลยบทจะเจอก็เจอง่ายๆซะงั้น..ว่าแล้วทำไมเธอถึงมีคำถามเยอะนักที่แท้เธอก็เป็นคนของชมรมหนังสือพิมพ์แถมยังเป็นรองประธานอีกตะหาก"ใช่แล้วล่ะ..ฉันเขียนเองแหละ" และทันทีที่เธอพูดจบ"ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับคุณมาริเอะซักหน่อย..แล้วฉันไปทอะไรให้คุณไม่พอใจเหรอคะคุณถึงได้เขียนข่าวแบบนี้ขึ้นมาน่ะ" ผมตะโกนใส่เธอแทบจะไม่เป็นภาษา..ก็คนมันโกธรนี่นา ผมหยุดพักหายใจครู่หนึ่งแล้วกำลังจะอ้าปากพูดต่อแต่ก็ต้องหยุดชงักเพราะผมเห็นดวงตาของนากาเสะจงค่อยๆแดงขึ้นเรื่อยและดูเหมือนว่าจะมีน้ำใสๆเอ่อล้นออมา เวรล่ะนี่เราทำให้ผู้หญิงร้องไห้งั้นเหรอเนี่ย "อ..เออ..คุณนากาเสะ ย..อย่าร้องไห้ซิคะ" ไม่น่าโมโหจนเผลอว่าเธอไปเลย ทำยังไงดีๆ"โทรูนโกรธฉันมากเลยซินะ..ฉันก็แค่ทำตามหน้าที่เท่านั้นเอง ฉันไม่ได้คิดจะทำให้โทรูนเสียหายเลยนะ" เธอพูดพรางเอามือปาดน้ำตาที่อาบแก้มทั้งสองข้างของเธอ"ขะ..ขอโทษค่ะ คือ..ที่ฉันพูดไปโดยที่ไม่ทันคิด ขอโทษจริงๆค่ะ" ถึงผมจะโกรธอยู่ก็เถอะแต่ผมทำให้นากาเสะจังร้องไห้ ถึงจะโกรธยังไงก็..เอาไว้ก่อนก็แล้วกัน"แต่โทรูนก็ยังโกรธฉันอยู่ใช่มั้ย" เธอพูดด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น...ผมว่าเธอแรงเกินไปรึเปล่านะ"ฉันไม่โกรธคุณหรอกค่ะ..ก็คุณไม่ได้อยากให้ฉันเสียหายไม่ใช่เหรอคะแล้ว ฉันจะโกธรคุณทำไม" พูดโกหกแล้วฟ้าจะฝ่าผมมั้ยเนี่ย"จริงนะ..โทรูนไม่โกธรฉันจริงๆนะ""ค่ะ ฉันไม่โกรธ" ดูเหมือนว่าเธอจะรู้สึกดีขึ้นแล้วล่ะทีนี้จะได้เคลียร์ให้รู้เรื่องซักที่"ดีจังที่โทรูนไม่โกรธฉันแล้ว" เธอพูดแล้วก็ยิ้มให้ผม"ถ้าคุณไม่เป็นอะไรแล้วงั้น..ช่วยแก้ข่าวที่คุณเขียนให้หน่อยได้มั้ยคะ" หวังว่าเธอจะทำให้น่ะนะ ถ้าร้องไห้อีกก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงแล้ว"นั้นซินะ" เธอพูดแล้วก็ยิ้มให้ผมอีกรอบ"จะแก้ข่าวให้ฉันแล้วใช่มั้ยคะ""ไม่!!" เธอตอบเสียงแข็ง เอ๋!! ไหนบอกว่าไม่ได้คิดจะแกล้งหรือทำให้ผมเสียหายเลยนี่..แล้วทำไมถึง ไม่ ล่ะ"ทำไมล่ะคะ""ก็ฉันแก้ไปแล้วนี่นาหรือว่าโทรูนอยากจะให้มันเป็นเหมือนเดิม""แก้แล้ว..ตั้งแต่เมื่อไหร่คะ" เธอเอาเวลาไหนไปแก้ข่าวให้ผมล่ะเนี่ย"ฉันบันทึกเสียงของโทรูนไว้ตั้งแต่เข้ามาในห้องนี้แล้ว..ป่านนี้ทุกคนคงรู้แล้วล่ะว่าโทรูไม่ได้ชอบมาเรียจัง""จริงเหรอคะ..คุณแก้ข่าวให้ฉันแล้วเหรอคะ""ทะ..โทรูน ป..ปล่อยมือฉันเถอะ" ใบหน้าของเธอเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ ผมคงจะดีใจจนเผลอไปจับมือนากาเสะจังเข้า"ทะ..โทษที่ค่ะ" เห็นร่าเริงแบบนี้ก็เขินเป็นด้วยแฮะ..แต่ถ้ามองอีกมุมหนึ่งเค้าคงจะชอบผมขึ้นมาอีกคนแล้วล่ะมั้ง"ถ้าโทรูนไม่มีอะไรแล้วฉัน..ขอทำงานก่อนนะ""ไม่แล้วล่ะค่ะ" หลังจากที่ออกมาจากห้องชมรมผมก็กลับไปนอนพักที่ห้องเพราะวันนี้เหนื่อยมากกกก~หวังว่าพรุ่งนี้จะไม่มีเรื่องอะไรให้ปวดหัวอีกนะ
**********