นักเขียนจอมติส กับ นายมาเฟียเอาแต่ใจ

  
 
เมี๊ยววววววว วววว เมี๊ยววววว ววว
 
 
       ผมลืมตาขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงรบกวนการนอนข้างๆหู ผมปรับสายตาอยู่พักนึง ก่อนจะมองไปที่ข้างตัว เจ้า การ์ฟิว แมวน้อยขนปุย แสนรักแสนหวงของไอการ์นิมันนั่นแหละ สงสัยมันจะหิวจัด ผมเดินลงจากเตียงเพื่อเอาอาหารให้มันในตอนเช้า วันนี้เป็นวันหยุดของผม ผมคิดว่าจะไปเดินเล่นที่ห้าง แล้วแวะหาที่สงบๆเขียนนิยายของผม ซึ่งค้างมาหลายวันแล้ว เนื่องจากไม่มีอารมณ์แต่ง ผมอาบน้ำ ใส่เสื้อผ้า ใช้เวลาร่วมๆ ครึ่งชั่วโมง การแต่งตัวของผมก็นะ แล้วแต่อารมณ์ในแต่ละวัน
 
ณ ห้างสรรพสินค้า แห่งหนึ่ง
 
"ทำไมวันนี้คนมันเยอะขนาดนี้เนี่ย" ผมสบถกับตัวเอง เพราะมันทำให้ผมไม่มีอารมณ์ และ สมาธิในการเขียนนิยาย
 
Trrrrrrrrrrrrrr....
 
 
("อากิอยู่ไหนอ่ะ") เนย์มันถามทันทีที่ผมรับสาย
 
"ห้าง Y" ผมตอบกลับ
 
("จริงหรอ เนย์กับเพื่อนก็อยู่ห้าง Y อากิอยู่ตรงไหนอ่ะไปหาข้าวกินกัน")
 
  ผมขมวดคิ้วอย่างใช้ความคิดก่อนตอบรับพร้อมนัดแนะกันไปกินข้าวที่ร้านเพื่อนไอเนย์
 
 
 
โคร้มมมมมมมมมม..
 
"โอ้ย ยยย เดินยังไงวะไม่เห็นคนรึไง" ผมพูดออกมาทันที หลังจากล้มลงไปกองอยู่ที่พื้นหน้าห้องน้ำ เนื่องจากผมเดินไปชนไอบ้าที่ไหนก็ไม่รู้ แถมยังไปพาลด่าเค้าอีก
 
"หึหึ" มันหัวเราะเบา ก่อนที่ผมเองจะช้อนสายตามองมันอย่างไม่พอใจ แล้วก็ต้องเบิกตากว้าง เพราะร่างสูงที่ผมเดินชน ก็คือเจ้าเดิม
 
"หัวเราะอะไร" ผมถามเสียงห้วน
 
"นายเดินมาชนฉันเองนะ แล้วยังมาพาลด่ากันอีกรึไง" ร่างสูงพูดเสียงเรียบ
 
"นายนั่นแหละผิด เดินมาขวางทางฉันทำไมเล่า" ผมยังเถียงข้างๆคูๆทั้งๆที่ผมเป็นฝ่ายผิดที่ไปชนกับร่างสูงจนล้มไม่เป็นท่า
 
ขณะที่อีกฝ่ายจะพูดตอบอะไรกลับมา ก็มีสาวสวยหุ่นดี เดินมาพร้อมเกาะแขนร่างสูงไว้แน่น
 
"กายคะมีอะไรรึป่าวค่ะ" สาวสวยถามร่างสูงเสียงหวานแต่สายตาเธอมองผมยังกับว่าเป็นขยะ
 
"ไม่มีอะไรหรอกเทญ่า คุณหิวไม่ใช่หรอ นำไปสิ" ร่างสูงพูดเสียงเรียบ ก่อนจะหันมายิ้มมุุมปาก
 
"แล้วเจอกันใหม่" หมอนั่นกระซิบข้างๆหูผมเบาๆจนผมขนลุกซู่ ก่อนจะเดินไปพร้อมกับสาวหุ่นเอ็กซ์
 
"เจอบ้าเจอบออะไรกัน" ผมสบถออกมาอยากไม่สบอารมณ์ ตั้งแต่เจอกันครั้งแรก ผมรู้สึกไม่ชอบเจ้าหมอนี่เอาซะเลย ยิ่งสายตาที่มองผม มันไม่สื่ออารมณ์อะไรจนผมเดาท่าทีร่างสูงไม่ออก ว่าต้องการอะไร แต่เจอกันครั้งใด ผมเป็นอันต้องหงุดหงิดทุกที
 
"อากิทางนี้ๆๆ" เนย์ตะโกนเรียกผม พร้อมโบกไม้โบกมือเหมือนเด็กๆ
 
"ไม่อายแขกคนอื่นรึไงวะทำตัวยังกะเด็ก 5 ขวบ" ผมบ่น พร้อมส่ายหน้าไปมายิ้มๆอย่างไม่จริงจังนัก
 
"อารมณ์เสียอะไรมาอีกหล่ะสิ" เนย์พูดบอกเสียงใส ก่อนจะเอานิ้วชี้มาจิ้มระหว่างคิ้วของผม ซึ่งตอนนี้ ขมวดเป็นปม อย่างขำๆ
 
"เจอคนที่ไม่ชอบขี้หน้านิดหน่อย" ผมพูดบอก ก่อนจะก้มลงสนใจอาหารต่อ
 
"ใครกันน้าาาา ที่ทำอากิ อารมณ์เสียขนาดนี้ได้" เนย์พูดพร้อมมองหน้าผมอย่างต้องการคำตอบ
 
"ก็ไม่ได้รู้จักกันหรอก แค่มีเหตุบังเอิญให้เจอกันบ่อยๆ" ผมพูดบอกออกมาอีกก่อนจะหันมองดูบรรยากาศรอบร้าน ก่อนจะชะงักกึก ซึ่งเห็นร่างสูงของใครบางคน นั่งคลอเคลียกับสาวสวยร่างเอ็กซ์ อย่างไม่เกรงใจสายตาผู้คน
 
"ทุเรศ ไม่เกรงใจแขกในร้านบ้างรึยังไงนะ" ผมสบถเบาๆแต่เนย์ก็ยังได้ยิน
 
"ใครทุเรศหรออากิ" เนย์พูดออกมาพร้อมหันไปมองตามสายตาผมที่มองอยู่
 
"คนนั้นใช่เจ้าของผับ MMM ที่วันนั้นเนย์ไปก่อเรื่องรึป่าวอ่ะ" เนย์ถามผม
 
"อืม ก็ไอบ้านี่แหละที่ทำให้เราอารมณ์เสียทุกครั้งที่เจอหน้า" ผมบ่นอย่างหงุดหงิด
 
"ทำไมหล่ะ เค้าทำอะไรให้อากิงั้นหรอ" เนย์ถามอย่างสงสัย
 
"ก็ไม่ได้ทำหรอก แค่พอเจอหน้าทีไร แล้วมันหงุดหงิด เมื่อกี้ก็เดินชนจนเราล้มไม่เป็นท่า" ผมบ่นออกมาอีก
 
"ว้าววววว เหมือนคู่แท้เลยเนอะ ที่เริ่มจากการไม่ชอบขี้หน้ากัน สุดท้ายก็รักกัน" เนย์พูดออกมาด้วยสีหน้าเพ้อๆ
 
"จะบ้าหรอ ฉันไม่ใช่เกย์ แล้วก็ไม่มีวันรักหมอนั่นได้ด้วย เนย์อ่านนิยายมากไปรึป่าวเนี่ย" ผมตอบเนย์ด้วยน้ำเสียงจริงจัง
 
"ก็นิยายที่อากิเขียนเนี่ย มันมีหลายอารมณ์นี่ เนย์อ่านแล้วติดนี่"
 
"จ้าๆๆ" ผมตอบรับสั้นๆ ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมผมไม่พูดกู มึง หรือหยาบคายกับเนย์ นั่นเพราะเนย์ขอไว้ เพราะเพื่อนในกลุ่มทุกคน จะรู้ว่าหนุ่มน้อยคนนี้ อ่อนไหวมาก แค่โดนดุ ก็น้ำตานองแล้ว พวกผมในกลุ่มเลยพูดกับเนย์แบบนี้มาตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว
 
 
กาย Part
 
 
   วันนี้ผมไปทำธุระ และเจอเทญ่า คู่นอนคนหนึ่งในสต๊อกของผมเข้าโดยบังเอิญ หล่อนก็เลยคะยั้นคะยอให้ผมพาไปทานข้าว ผมเลยพยักหน้าส่งๆ ตัดความรำคาญไป ซึ่งเธอบอกว่าจะไปบอกกับเพื่อนๆเธอก่อนว่าจะไปทานข้าวกับผม ผมเลยเดินไปรอเธอหน้าร้านขายน้ำหอม ผมก็ดันเห็นร่างบางคุ้นตา ผมยิ้มมุมปากอย่างพอใจ พร้อมขยับเท้าเดินเข้าไปใกล้ ซึ่งร่างบางไม่ได้รู้ตัวหรือสนใจเลย ก้มหน้าก้มตาเดิน จนมาชนผมแล้วหงายหลังล้มลงไปกองกับพื้น แล้วเกิดปากเสียงกันนิดหน่อยจนเทญ่าเดินเข้ามาลากผมไปร้านอาหารร้านหนึ่ง
 
 
"กายคะ ทานนี่สิค่ะ เทญ่ารู้ว่าคุณชอบ" หญิงสาวเอาอกเอาใจผมอย่างดีผมไม่ตอบอะไร จนกระทั่ง ไปสะดุดกับร่างบาง ที่นั่งอยู่ร้านเดียวกัน แต่ดูเหมือนร่างบางจะสนใจแต่อาหารตรงหน้าโดยไม่ได้สนใจรอบข้างซักเท่าไหร่
 
"กายคะ คืนนี้คุณว่างไหมค่ะ เทญ่าอยากชวนคุณไปที่ห้องของเทญ่า" หญิงสาวพูดขึ้นเสียงออดอ้อน พร้อมกอดแขนผมแน่น เบียดหน้าอกอันล้นทะลักกับแขนของผมอย่างเนียนๆ
 
"ผมไม่ว่าง มีงานใหญ่ต้องทำ" ผมตอบกลับเสียงเรียงเรียบ
 
"แต่ว่า..." หญิงสาวพยายามจะพูดต่อแต่ผมมองหน้าเธอด้วยแววตาเรียบนิ่งจนเธอไม่กล้าพูดต่อ
 
"ก็ได้ค่ะ" หญิงสาวพูดปนหงุดหงิดเล็กๆ
 
ผมเหลือบมองไปเห็นร่างบางมองมาพร้อมทำปากยื่น พร้อมหันไปคุยกับเพื่อนด้วยสีหน้าไม่พอใจอะไรซักอย่าง
 
 
แต่มันกลับดูน่ารักในสายตาผม.....
 
 
ZerMay ❤.